ဒေါ်လေးနှင့်တစ်ထောင့်တစ်ည (စ/ဆုံး)

ဒေါ်လေးနှင့်တစ်ထောင့်တစ်ည (စ/ဆုံး)

 

 

 

 

ပွကြီးတစ်ယောက် ၁၀တန်းဖြေပြီးတည်းက အိမ်မြဲနေသည်။ ကျောင်းတက်ကတည်းက အိမ်မှကျောင်း၊ ကျောင်းမှကျူရှင်၊ ကျူရှင်မှအိမ် ဤသုံးနေရာဖြင့် သာ အချိန်ကုန်နေခဲ့သည်။ မိဘများက အပြင်ထွက်ခြင်းကို ခွင့်မပြုသည့်အပြင် ပွကြီးကိုယ်တိုင်ကလည်း အိမ်မှာပဲ အိမ်တွင်းပုန်းနေရသည်ကိုသာ  သဘောကျ၏။ ၁၀တန်းပြီးတော့ သူငယ်ချင်းများက ခရီးထွက်ဖို့ခေါ်တာတောင် မလိုက်ပဲဇွတ်ကျန်နေခဲ့၏။ အိမ်ကအမေက တောင်မှ  “သားရယ် ပျင်းနေ မှာပေါ့ လိုက်သွားလိုက်ပာ”  လို့ပြောတာတောင် မလိုက်ပဲနေခဲ့သည်။ အခုလည်း ပွကြီးအဖေ သင်္ဘောထွက်လို့လေဆိပ်ပို့ဖို့ကို မလိုက်ချင်ဘူးဟုဇွတ်ငြင်း နေသည်ကို အမေက  “ဟဲ့သား ကိုယ့်အဖေခရီးထွက်မှာကို စိတ်ညစ်အောင်လို့၊ တောက် သည်းခံတာလွန်လာပြီနော် ပွကြီး”   “ကလေးကိုမဆူပါနဲ့ မိန်းမ ရယ်”  “ဒီမှာသား သားမလိုက်ချင်ရင်နေခဲ့၊ အဖေမရှိတုန်း မင်းအမေကို ဂရုစိုက်နော်သား ကြားလား”    “ဟုတ် အဖေ”   အမေလည်း မတတ်သာ၍ ဘာမှ ဆက်မပြောတော့ပေ။ဒီလိုနဲ့ အဖေခရီးထွက်ပြီးကတည်းက အိမ်မှာပွကြီးတို့ သားအမိ နှစ်ယောက်သာကျန်နေခဲ့၏။  “ကလင်…..ကလင်….”     “သားရေ  ဖုန်းလာနေတယ် ကိုင်လိုက်အုံး အမေ ဒီမှာ ဟင်းကိုင်နေလို့” “ဟုတ်.. ဟုတ်”   ပွကြီးတစ်ယောက်အခန်းထဲအပြာကားကြည့်ပြီး ဂွင်းတိုက်နေရာမှ အောက် ထပ်သို့ဆင်းကာ ဖုန်းကိုင်လိုက်၏။

” ဟဲလို…ဟဲလို ဘယ်သူလဲ” “ပွကြီးလား…”  တစ်ဖက်ကဖုန်းသံကြောင့်ပွကြီး ဇဝေဇဝါ ဖြစ်နေသည်။  “ဟုတ် ကျွန်တော်ပွကြီးပါ “  “အေး ငါ့တူ ဦးပါကွ မ င့်ဦးလေး လေးသိန်းလေကွာ”  “သြော် လေးသိန်း ပြောလေ”  ” အေး ဦးတို့မိသားစု နက်ဖြန်မင်းတို့ဆီလာဖို့ ဖုန်းဆက်တာ ဒါနဲ့ငါ့အစ်မ မင်းအမေရော”  “အ မေကအခုဟင်းကိုင်နေလို့ သားပဲဖုန်းကိုင်လိုက်တာ အမေနဲ့ပြောအုံးမလား”  “နေ နေ ငါ့တူ ဦးတို့လာမယ်ဆိုတာသာ မင်းအမေကိုပြောပေးထား ဟုတ်ပြီ လား”  “ဟုတ်..ဟုတ်”  “အေး..အေး ဒါပဲ ငါ့တူ”  ဦးလေးသိန်း ဖုန်းချလိုက်ပြီးနောက် ပွကြီးလည်း အိမ်ပေါ်ထပ်သို့တက်ရန် ပြင်လိုက်ပြီးမှ နောက်ဖေးသို့ လှည့်ဝင်ကာ  “အမေရေ ဦးလေးသိန်းတို့လင်မယား နက်ဖြန်လာမယ်တဲ့”  “အေး အေး သူတို့ နေဖို့အခန်းရှင်းလိုက်အုံး”  “ဟုတ် အမေ”  ပွကြီးလည်းစကား ဖြတ်၍အခန်းထဲဝင်ကာ ကြည့်လက်စ ဖူးကားကိုဆက်ကြည့်၍ဂွင်းတိုက်လိုက်၏။ ထိုစဉ် အရိုင်းဆန်သော စိတ်အတွင်းသို့ လေးသိန်းမိန်းမ ဒေါ်လေး ဝေ၏ပုံရိပ်သည် တစ်စ တစ်စနှင့် တိုးဝင်လာလေသည်။ ။

ပွကြီးအမေနှင့်ဦးလေးသိန်းတို့မှာ ဖေမတူမေကွဲ တစ်ဝမ်းကွဲမောင်နှမဖြစ်သလို ဆွေမျိုးထဲတွင်လည်း အရင်းနှီးဆုံး၊ အခေါ်အပြောရှိဆုံးပင်။ပွကြီးတို့ အဘိုးအဘွားတေကလည်းနယ်တွင်နေထိုင်ကြပြီးတခါတလေသာအလည်လာကြသည်။ဦးလေးသိန်းတို့ကတော့မကြာခဏ ဆိုသလို ရန်ကုန်အလည်လာ ပြီး လာတိုင်း လာတိုင်း ရွာလက်ဆောင် တစ်ခုမဟုတ်တစ်ခုက ပါလာတတ်သည်။    လွန်ခဲ့သော၂ နှစ်ကမှနဖူးစာလည်ပြီး ရန်ကုန်သူ ကရင်မတစ်ယောက် နှင့်ညားကာ ရန်ကုန်မှာပဲ အခြေချနေကြသည်။ အခုဆို လေးသိန်းသားတောင်မှ ဆယ်လပြည့်တော့မည်။ လေးသိန်းမိန်းမ ဒေါ်လေးဝေသည် ဦးလေးနှင့်မယူ ခင်က အပ်ချုပ်ဆိုင်မှ အပ်ချုပ်သမ ဘဝနှင့် လုပ်ကိုင်နေခဲ့သည်။ လေးသိန်းနှင့်ယူပြီးမှ အလုပ်ထွက်ကာ ကိုယ်ပိုင်အပ်ချုပ်ဆိုင်တစ်ခုထောင်ထား၏။    ဒေါ်လေးဝေသည် ၃၂နှစ်သာရှိသေးသောလုံးကြီးပေါက်လှ ဖြစ်သလို ကရင်ကပြားဖြစ်သဖြင့် အသားမှာလည်း ဖြူစွတ်လှသည်။ တင်သားများမှာ လုံးဝန်း ပြီး ဘေးဘက်သို့ စွင့်စွင့်ငွားငွား ကားထွက်နေ၏။ ထမိန်ဝတ်တိုင်း တင်သားမှာကားထွက်နေပြီး  ဘေးမှကြည့်လျှင် လွန်တရာမှကောက်ချိတ်လှ၏။ အို  တစ်ခါလောက်တော့ လိုးချင်စမ်းပါဘိ။ မင်္ဂလာဆောင်မှာကတည်းက မြင်လိုက်ရသော ဒေါ်လေးဝေ၏တင်မှာ အခုချိန်ထိ မှန်းထုနေမိဆဲပင်။

“သားရေ အိမ်ရှေ့မှာကားသံကြားတယ် ထွက်ကြည့်လိုက်အုံး” “ဟုတ်..ဟုတ်”   ပွကြီးတစ်ယောက် TV ကြည့်နေရာမှအိမ်ပြင်သို့ ထွက်ကြည့်လိုက်၏။  “အ မေရေ လေးသိန်းတို့လာပြီ”  “လာ..လာ လေးသိန်း”  ပွကြီးလည်းနောက်ခန်းတံခါးဖွင့်ကာ အိတ်များကူသယ်နေ၏။ ထိုစဉ် ကားထဲမှ ဒေါ်လေးဝေကလေးချီ ကာဆင်းလာသည်။ အိတ်သယ်သလိုနှင့် ဒေါ်လေးအား မသိမသာခိုးခိုးကြည့်နေသည်မှာ ပွကြီးသာ။ ကြီးလိုက်တဲ့အိုး မင်္ဂလာဆောင်တုန်းတောင် ဒီလောက် ကြီးမယ်မထင်။ အခုအနေအထားသည်စကောလောက်တော့ အနည်းဆုံးရှိလောက်မည်။  ဒီထက်ပိုအံ့သြသည်က ကလေးစို့နေသောရင်သားများပင်။ တွေ့စ တုံးက တင်သာကြီးတာ ရင်ကတော့ သူလိုငါလို။ မကြီးမသေးပဲအနေတော်ပင်။ အခုမြင်နေရသည်မှာလေမှုတ်ပူဖောင်းအရွယ်လောက်။လက်တစ်ဖက်နှင့်မ ဆန့် နှစ်ဖက်ပေါင်းမှဆုံမယ်ထင်။တစ်သားမွေးပြီး တစ်သွေးလှလာသော ဒေါ်လေးအားငေးရင်း စိတ်ထဲ၌ အကြိမ်တစ်ရာလောက်လိုးနေမိ၏။ ဒေါ်လေး နောက်ကလိုက်ရင်းငပဲမှာ သိသိသာသာတောင်မတ်လာ၏။ အမေတို့မမြင်ခင် အမြန်ဖုံးကာအိမ်ထဲသို့ဝင်ခဲ့၏။

ပွကြီးတစ်ယောက် ပုံမှန်အတိုင်း အိပ်ရာဝင်ခဲ့သော်လည်း ထူးထူးဆန်းဆန်းအိပ်မပျော်ပေ။ မျက်စိကိုစုံမှိတ်ပြီး  အိပ်နေသော်လည်းဒေါ်လေးဝေ ကောက်ကြောင်းများကအိပ်မရအောင်နှိုးဆွပေးနေ၏။မျက်စိမှိတ်လိုက်တိုင်း ထမိန်ချွတ်ပြီး ဖင်ကုန်းပေးနေသော ဒေါ်လေးဝေပုံရိပ်များကညီတော်မောင် င ပဲအား အစွန်းကုန်ထောင်မတ်စေသည်။ ထမိန်ကိုအောက်စမှ အသာအယာလှန်တင်ပြီး အတွင်းခံလေးကိုချွတ် စောက်ဖုတ်ကိုလက်ကလေးနှင့်ဖြဲကာဖင်ကုန်းပေးနေသော ဝေကိုမှန်းရင်းအနီးရှိကြွပ်ကြွပ်အိတ်ခံကာဂွေးကိုတရစပ်ထုနေ၏။  ဂွင်းတိုက်နေစဉ် ခြေရင်းခန်းရှိလေးသိန်းတို့ထံမှ အသံသဲ့သဲ့ကိုပွကြီး တစ်ယောက်နားစွန်နားဖျား ကြားလိုက်ရ၏။ ဒီလင်မယားနှစ်ယောက် ဇာတ်လမ်းစနေပြီနဲ့ တူတယ်။ ပွကြီးဂွင်းတိုက်နေရာမှထကာလေးသိန်းအခန်းတံခါး သို့နားကပ်လိုက်၏။  “ြပြတ်…ြပြတ်”  ဟင်…ဒါကလေးနို့တိုက်နေတာပဲ။ တော်ပြီကွာ ဂွင်းပဲပြန်တိုက်တော့မည်ဟုလှည့်အထွက်  “ကိုသိန်း…တော်တော့ ကွာ..ကလေးနဲ့လုစို့နေတယ်”  “ကိုယ့်မိန်းမကလည်းကွာ ညဆိုကိုယ်ကကလေးပဲပေါ့.. ဟဲ…ဟဲ”  ပွကြီးလည်းအသံနှင့်သာမက အမြင်နှင့်ပါကြည့်ချင်လာ သည်။ ပွကြီးတို့အိမ်သည် သစ်သားနှစ်ထပ်အိမ်ပီပီ အခန်းများကိုသုံးထပ်သားပြားဖြင့်သာခြားထားသည်။

ဆောက်ထားသည်ကလည်းကြာ ကြွက်တွေကလည်းပေါတာကြောင့် အချို့သုံးထပ်သားများတွင် အပေါက်ငယ်လေးများမှာလက်ညိုးတစ်ချောင်းစာဝင် ဆန့်၏။ ပွကြီးတစ်ယောက်ချောင်းပေါက်ရှာရင်း လက်သန်းရွယ်အပေါက်လေးတစ်ခုကို သွားတွေ့သည်။ မြင်ကွင်းရှင်းအောင် အပေါက်ကိုလက်သန်းဖြင့် ထိုးချဲ့လိုက်သည်။ ထိုစဉ် ပွကြီးမြင်လိုက်ရသောမြင်ကွင်းမှာ ဒေါ်လေးဝေ၏ နို့တစ်ဖက်တွင် ကလေးစို့၍ ကျန်တစ်ဖက်ကို လေးသိန်းက အငမ်းမရကုန်းစုပ် နေ၏။ လေးသိန်း အစုပ်ကောင်း မှုကြောင့်ဒေါ်လေးဝေခမျာ ခေါင်းလေးမော့ မျက်လုံးကလေးစင်းပြီး တစ်ချက်တစ်ချက် နှုတ်ခမ်းကိုကိုက်ဖဲ့နေ၏။ ပွကြီး ကတော့ ကြည့်မြဲကြည့်ဆဲပင်။ “ဝေ…သားလေးအိပ်သွားပြီလား”   “ရှူး…တိုးတိုး…အိပ်ပျော်နေပြီ” “အာ့ဆိုကိုယ့်ပေး ပုခက်ထဲထည့်သိပ်လိုက်မယ်”    ဒေါ်လေးဝေဆီမှကလေးကိုတယုတယချီကာ ပုခက်ထဲထည့်ပြီး အနည်းငယ်လွှဲပေး၏။ ထို့နောက် ဒေါ်လေးဝေဘက်လှည့်ကာ   “ဝေ…လုပ်ငန်းစရအောင်”  “မဖြစ်ဘူးထင်တယ် ကိုသိန်း အောက်မှာအမရှိတယ် ပြီးတော့ သားလေးနိုးသွားလိမ့်မယ်” “မနိုးပါဘူးကွာ…အိပ်နေတာမှကျိုးနေတာပဲ အမမကြားအောင် တော့ အသံမထွက်နဲ့ပေါ့ လာပါ”  “ကိုသိန်း…မဖြစ်ဘူးနော်… ကိုသိန်း… မဖြစ်ဘူး…. အား….ရှိ….အား… ကိုသိန်း”  ဒေါ်လေးဝေတားချိန်မရလိုက်ပေ။ လေး သိန်းကဒေါ်လေးဝေ ထပ်မငြင်းခင်ထမိန် လှန်ကာစောက်ဖုတ်အား ကုန်းယက်လေ၏။ ဒေါ်လေးဝေကတားသာတားနေတာ တကယ်တော့ သူကိုယ်တိုင်က လည်း အယက်ခံချင်နေသည်။ လေးသိန်းခေါင်းကိုကိုင်ကာ စောက်ဖုတ်နှင့် မျက်နှာမလွတ်အောင်ကပ်ထားလိုက်၏။ လေးသိန်းတစ်ခါယက်လိုက်တိုင်း  ဒေါ်လေးခမျာ ကော့ကော့တက်ကာ တဟီးဟီးနှင့်ညဉ်းနေ၏။

လေးသိန်းမှာ တောသားဆိုသော်လည်းခေပုံမပေါ်။ မယူယုံတမယ် ထည်လဲတွဲခဲ့သူမို့ ဘာဂျာပေးရာတွင်တစ်ဖက်ကမ်းခတ်ကျွမ်းကျင်လှသည်။ စောက်စိ ကလေးကိုနှုတ်ခမ်းဖြင့် ဆွဲစုပ်ကာ အတွင်းသားများကို လျှာဖြင့် ကလော်ပေး၏။ ဒေါ်လေး လက်တစ်ဖက်က လေးသိန်းခေါင်းကိုကိုင်ပြီး ကျန်တစ်ဖက်က  သူနို့သူ ညှစ်ချေနေ၏။ “ကိုသိန်းရယ်….ဝေ့ နို့တွေချေပေးစမ်းပါ… ချေ..ချေ.. ဟုတ်ပြီ..ချေ….အား….ရှိ…..အား”    ဒေါ်လေးတစ်ယောက် ရမက်ကြီးထန် နေ၏။ လေးသိန်းကုန်းယက်နေသော အဖုတ်တစ်ဝိုက် ကြမ်းပြင်တွင် အရည်များ စိုရွှဲနေ၏။ လေးသိန်းလည်း လျှာဖြင့်ယက်နေရုံမက လက်ညိုးနှင့် လက်ခလယ်ပူးကာ အဖုတ်ထဲသို့ တရစပ် သွင်းလိုက် ထုတ်လိုက် သွင်းလိုက် ထုတ်လိုက်လုပ်နေ၏။  ” ကိုသိန်း…ဝေ..မရတော့ဘူး”   ဆိုကာလေးသိန်းအား တွန်းဖယ်လိုက်ပြီး ကျောပေးကာ ထမိန်လှန်ပြီး ဖင်ကုန်းနေ၏။ ဒေါ်လေးဝေသည် အသားဖြူရုံမက ဖင်သားများမှာလည်းဖြူဖွေးပြီး တစ်ချက်ရိုက်လိုက် တိုင်း တုန်ခါသွား၏။   “ကိုသိန်း….ဝေ့ကို လိုးပေးစမ်းပါ..ဝေအရမ်းခံချင်နေပြီ”  လင်မယားမို့လို့လားမသိ အင်မတန်မှ ပွင့်လင်းနေ၏။ကာမစိတ်၏တောင်း ဆိုမှုကို ဒေါ်လေးတစ်ယောက် ခါးစီးခံနေရ၏။ “နေအုံးလေ…ဝေ…ကိုယ့်ပြန်စုပ်ပေးအုံးလေ”   ဒေါ်လေးဝေ ဖင်ကုန်းနေရာမှ နောက်ပြန်လှည့်ကာ လေးသိန်း ပုဆိုးအားဆွဲချွတ်လိုက်လေ၏။ ဟိုက်….။ပွကြီးမျက်လုံးပြူးသွားလေ၏။ ရှည်လျားပြီး မဲသည်းနေသော လေးသိန်းလီးကြီးမှာ ၆ လက်မပေတံတစ်ချောင်း စာလောက်ရှိမည်။ ရွာသားလီး ရှည်သည်ကို မြင်ဖူးယုံ ကြုံဖူးမှလက်ခံမိသည်။ ထို့ထက်ပိုအံ့သြသည်ကဒေါ်လေးဝေ ဖင်ကြီး။ အစက ဖင်ကုန်းနေစဉ် ပွကြီး ချောင်းပေါက်ဆီသို့မျက်နှာမူရာမှ တစ်ဖက်လှည့်သောအခါ ဒေါ်လေးဝေ ဖင်ကြီးမှာ ပွကြီး ချောင်းပေါက်နှင့်ကွက်ကွက် ကွင်းကွင်း တန်းနေ၏။

ပွကြီးတစ်ယောက်ပွပေါက်တိုးကာဖင်ကြီးကိုကြည့်ရင်း ဂွင်းတိုက်နေ၏။ မှန်းဆသမျှ တန်းရချက်ကတော့ ပြောမပြောချင်။ ထမိန်အောက်က မိမွေးဖမွေး  စောက်ဖုတ်လေးကို မြင်ချင်ခဲ့သည်မှာ ရူးမတတ်ပေ။ အခုတော့ ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း ကွင်းကွင်းကွက်ကွက်ကို မြင်နေရသည်။ “ဒေါ်လေးရယ်” ဟု တစ် ချက်ညဉ်းကာ တစ်ဖက်ကကြွပ်ကြွပ်အိတ်ခံ ကျန်တစ်ဖက်က အရည်ထွက်မစောရန် ဖြည်းဖြည်းချင်းထုနေ၏။   ဒေါ်လေးမှာမွေးရာပါ လီးစုပ်ကျွမ်းသည်မ သိ။ ဒေါ်လေး၏စုပ်ချက်အောက်တွင် လေးသိန်းတစ်ယောက်အသားကုန်ဖီးတက်နေ၏။ လီးစုပ်ရုံသာမက လဥကိုပါ ငုံပြီးလျှာဖြင့် ကလိပေးနေ၏။  ထို့နောက် ခေါင်းကိုကိုင်ကာ အဖုတ်ကို လိုးသလို အဆတ်မပြတ်စောင့်ပေး၏။ ဆောင့်ချက်တိုင်းမှာ တအုအု နှင့် စည်းချက်ညီလှသည်။ ဒေါ်လေးဝေ လီးစုပ် နေရာမှာ တစ်ဖက်လှည့်ကာ ဖင်ပြန်ကုန်းနေ၏။

“ကိုရယ်….လိုးပေးတော့ကွာ…”  လေးသိန်းတစ်ယောက် ထိုင်နေရာမှ ကုန်းထကာ ဒူးထောက်ပြီး လီးကိုအဖုတ်ဝသို့တေ့လိုက်၏။ သို့သော် ချက်ချင်းမ သွင်းသေး အဖုတ်ကွဲကြောင်းတစ်လျှောက် လီးဖြင့်ပွတ်ဆွဲနေ၏။   “ဝေ…ကို လိုးတော့မယ်နော်”  “အင်းပါ လိုး..လိုး…စောက်ဖုတ်ကွဲအောင်လိုး..ဝေ ခံချင် လှပြီ..အီး..”  အရေးထဲလေးသိန်းတစ်ယောက် နားအရသာခံနေ၏။ ဒေါ်လေးဝေ တဏှာစိတ်ကြောင့် အသနားခံနေသံမှာ လေးသိန်းသာမက ပွကြီး ရမက် စိတ်ကိုပါ အုံကြွလာစေသည်။ လေးသိန်းလည်း သူ့ရှစ်လက်မ လီးရှည်ကြီးကိုဒေါ်လေးဝေ စောက်ဖုတ်အတွင်းသို့ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးသွင်း၏။ မကြာမီ  လေးသိန်းလီးမှာစောက်ဖုတ်ထဲသို့အဆုံးထိ မြုပ်သွား၏။ အစ တွင်ဖြေးဖြေးချင်း ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်နေပြီး နောက်ပိုင်းတွင် အရှိန်ရလာသည်နှင့်အမျှ  စည်းချက်မြန်လာသည်။ ဒေါ်လေးမှာ အပေးကောင်းသလို လေးသိန်းမှာ အလိုးကောင်းသောကြောင့် အတိုင်အဖောက်ညီစွာ ကာမအရသာကို ကောင်းစွာ ခံစားနေကြသည်။   “ကိုသိန်း…ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးစောင့်လိုး…ဝေ့ မညှာနဲ့… လိုးသာလိုး..ဝြေပီးခါနီးပီ….အား… အား…ကောင်းလိုက်တာ ကိုရယ်…အား… အား..” “ဖတ်…….ဖွတ်……ဖတ်……..ဖွတ်….. ဘလွတ်…..ပြွတ်…အား…အား….”   ဒေါ်လေးဝေ ကမ္ဘာပျက်နေသည်။ အိမ်အောက်တွင် အမေရှိသည်ကို  သတိမရတော့။ ကာမစိတ်က ကြီးစိုးနေသည်။ အရှိန်ရလာသည်နှင့်အမျှ လီးတံကြီးမှာ အဖုတ်အတွင်းသို့အငမ်းမရ တိုးသွင်းနေ၏။ ဆောင့်ချက်တို့မြန်လာ သည်။ ကြမ်းလည်းကြမ်းလာသည်။ တွဲကျနေသော နို့အုံများကိုဆွဲကာ အသာကုန်မောင်းတင်နေ၏။

“ကိုသိန်း…စောင့်..စောင့်…အား… အား…”  မကြာမီပင် အသားကုန်လိုးနေရာမှလင်မယားနှစ်ယောက် ပြိုင်တူပြီးသွားလေ၏။ လေးသိန်းလည်း လရည်များ ကို ဒေါ်လေးအဖုတ်ထဲသို့ ပန်းထည့်လိုက်ပြီး တစ်ချိန်တည်းမှာ ပွကြီးလည်း ကြွပ်ကြွပ်အိတ်ထဲသို့ သုတ်ရည်အမြောက်အမြား ပန်းထည့်လိုက်၏။ လေး သိန်းမှာ ဒေါ်လေးအပေါ်မှမိုးကာ နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းရှိုက်ရင်း နို့အုံများကို ဆွဲညှစ်ကာ အမောဖြေနေကြ၏။ ပွကြီးလည်း ပေနေသော သုတ်ရည်များကို တစ် သျှုးဖြင့် သုတ်ပြီးနောက် အိပ်ယာထဲလှဲကာ ပြန်အိပ်နေလိုက်၏။   ပွကြီးတစ်နေ့လုံးတစ်စက်ကလေးမှ အိနြေ္ဒရေမရပေ။ မနေ့ညကလေးသိန်းတို့  လင်မယား ပက်ပက်စက်စက်လိုးခန်းကိုမြင်ပြီးကတည်းက တစ်သက်စားမကုန်သော ဒေါ်လေးဝေ ဖင်တုံကြီးကို လိုးချင်လိုက်တာမှ ရွပိုးထိုးနေသည်။ပွကြီး ကံကောင်းချင်တော့နယ်ကအဘွားအရေးပေါ်ဆေးရုံတတ်ရမည်ဖြစ်၍အမေဖြစ်သူကခရီးထွက်ရမည် ဦးလေးသိန်းကလည်းသူပါလိုက်မည်ဆိုတော့အမေ ကသူ့တယောက်ထည်းစိတ်မချနိုင်ပေ။ထို့ကြောင့်ဒေါ်လေးဖြစ်သူကိုပါအိမ်စောင့်အတူထားခဲ့ပေသည်။ပွကြီးယောက်ညမြန်မြန်ရောက်စေချင်ပီလူကလည်း တတ်ကြွနေပီ သူ့အဒေါ် ဒေါ်ဝေကိုလည်းအရမ်းလိုးချင်နေပီ။   ဘယ်လာက်ပဲ ပျော့ခွေနေပါစေ ဖြူလွပြီး လုံးကျစ်သော တင်ပဆုံကြီးကို မြင်လိုက်တိုင်း လီး ကဆက်ခနဲ ဆက်ခနဲ တောင်မတ်လာသည်။ လိုးချင်သည်မှာလည်း လူးလိမ့်နေပြီ။ ဒီထက်ဆိုးရင်ရူးတောင်သွားနိုင်တယ်။မဖြစ်သေးဘူး။ နှစ်ခါပြန်မရနိုင်တဲ့ အခွင့်အရေးကို ပွကြီးဘယ်လိုမှလက်မလွတ်နိုင်ဘူး။ ဒီတော့ ပွကြီးတစ်ယောက် မကြံကြီးစည်ရာတွေ ဘာတွေမသိ။ ဖင်ကြီးမဒေါ်လေးကို ဒီည အသားကုန် လိုးရန်ကြံစည်တော့၏။

“ဒေါ်လေး”   “ဟေ…ဘာပြောမလို့လဲသား ပြောလေ” “ဒီမှာ ဒေါ်လေးအတွက် နွားနို့ဖျော်လာတယ်”  “သြော်…အေး အေး..သားရော မသောက်ဘူးလား”   “ကျွန်တော်သောက်ပြီးပြီ ဒေါ်လေး”  “အေး.. အေး..ကျေးဇူးပဲကွယ်” ပွကြီး နွားနို့ပေးပြီးနောက် မီးဖိုချောင်သို့ပြေးဝင်ပြီး ဒေါ်လေး သောက်မသောက်ကို  သေချာအောင် ချောင်းကြည့်နေ၏။ အကြောင်းကား ဖျော်ထားသော နွားနို့ထဲတွင် ဒေါ်လေးအတွက် စပါယ်ရှယ်အိပ်ဆေးများ ပါသောကြောင့်ပင်။ တစ် ကျိုက်ပြီးတစ်ကျိုက် မော့သောက် နေသော ဒေါ်လေးအား ငေးကြည့်ရင်း စိတ်ထဲတွင် ဒီညတော့ အမုန့်းဆွဲပစ်မည် ဟုကြုံးဝါးနေ၏။နာရီဝက်ခန့်ကြာ သော်….  “သားရေ…ဒေါ်လေးအိပ်ငိုက်လာလို့ မင့်ညီသိပ်ပြီး အိပ်တော့မယ်.. တံခါးတွေသေချာပိတ်နော်” “ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ်လေး”   ဟိုက်…. ဆေးစွမ်းကတော့ ပြနေပြီ ပြနေပြီ။ ကျန်တာ နှစ်ပါးသွားကဖို့ အချိန်စောင့်ဖို့ပဲလိုတော့တယ်။ ဒေါ်လေးအိပ်ပျော်မှအခြေအနေကြည့်ပြီး စခန်းသွားရမယ်။ ပွကြီးတစ်ယောက်  မိန့်မိန့်ကြီးပြုံးကာ နာရီစက်သံ တစ်ချက်တစ်ချက်ကို လိုက်လံမှတ်သားနေ၏။ အို..။ အချိန်ကုန်သည်မှာနှေးလွန်းလှသည်။ နာရီဝက်ခန့်ကြာသော် ဒေါ်လေး အိပ်ပျော်နေပြီအထင်နှင့်အရဲစွန့်ကာ အိမ်ပေါ်သို့တစ်လှမ်းချင်းတိတ်ဆိတ်စွာတက်လာ၏။

အိပ်ခန်းထဲတွင်ညီလေးမှာပုခက်ထဲအိပ်ပျော်နေပြီး ဒေါ်လေးမှာဖျာပေါ်တွင် ဘေးစောင်းလျက်အိပ်ပျော်နေသည်။ အခန်းထဲအဝင်တံခါးပေါက်ဘက်ခြမ်းသို့ ကျောပေးအိပ်နေသောကြောင့် စူကားပြီးပြူထွက်နေသောဖင်တုံကြီးမှာပွကြီးအားစိန်ခေါ်နေ၏။ ပွကြီးရမက်စိတ်က အသိစိတ်ကိုလွှမ်းခြုံသွားလေ၏။    ခြေသံမကြားရအောင် တိတ်တိတ်လေး လှမ်းကာ အခန်းထဲဝင်၍ ဒေါ်လေးနောက်ဘက်တွင် လှဲကာနေရာယူလိုက်၏။ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ပျော်နေ သော်လည်း ပိုသေချာအောင် ဒေါ်လေးအားလှုပ်နှိုးကာ အိပ်ပျော်မပျော်အရင်စမ်း၏။ သေချာမှ လည်ဂုတ်နားကပ်ကာတစ်ချက်နမ်းရှိုက်လိုက်၏။ မွှေးလိုက် တဲ့ကိုယ်သင်းနံ့။ ဒေါ်လေးရဲ့ပင်ကိုအမွှေးနံ့တို့ကပွကြီးအားပို၍စိတ်ကြွလာစေသည်။    ပွကြီးလက်ကဒေါ်လေးခါးနားသို့ကပ်ကာ ချည်ထားသောထမိန်စကို  အသာအယာလေး နောက်ဘက်မှလှမ်းဖြည်လိုက်၏။ ပြီးနောက် အကျႌအတွင်းသို့လက် လျှိုကာ နို့ရည်ပြည့်တင်းနေသော ရင်သားကို ဖွဖွလေး ဆုပ်လိုက် ညှစ်လိုက် လုပ်နေ၏။

“အင်း…..”   ထိုစဉ် ဒေါ်လေးဆီမှညဉ်းသံထွက်ပေါ်လာသည်။ နို့ကိုကိုင်ပြီး ညှစ်နေသောပွကြီးညဉ်းသံကြားသည်နှင့်လန့်ဖျန့်ပြီး ဇောချွေးပြန်ကာ ညှစ်နေ သောလက်ကိုရက်တန့်လိုက်၏။ ဒေါ်လေးမှာ တစ်ချက်သာညဉ်းပြီး ရှူး…ရှူးနှင့်ပြန်အိပ်ပျော်သွား၏။ ပွကြီးလည်းပြန်အိပ်ပျော်အောင်စောင့်ပြီးမှ လက်ကို ထုတ်ကာ ပြေနေသောထမိန်စအတွင်းသို့ ဗိုက်သားပေါ်မှ တိုးဝင်သွား၏။အထဲတွင် အတွင်းခံမပါသောအဖုတ်နှင့်ပွကြီးလက်တို့မှာ တဖြည်းဖြည်း မိတ် ဆက်သွား၏။ ပွကြီးလက်မှာ ဆီးခုံပေါ်ရှိ အမွှေးပါးလေးတွေကို စမ်းရင်းအက်ကြောင်းတစ်လျှောက်ပွတ်ဆွဲနေသည်။ ဒေါ်လေး အဖုတ်ကိုပွတ်ဆွဲနေသော  အထိအတွေ့မှာ ကြက်သီးမွှေးညင်းထလာပြီး လီးမှာတဆက်ဆက် တောင်မတ်လာသည်။ လိုးချင်လွန်း၍ အရည်ကြည်များ ထပ်တွင်စို့လာသည်။ ဒေါ်လေး ဝေမှာဘာမှမသိ အိပ်ဆေးကြောင့်ကျိုးနေသည်။   ပွကြီးလည်း တောင်မတ်နေသောပုဆိုးထဲမှ လီးကို ထုတ်ကာ ဖင်အက်ကြောင်းတစ်လျှောက် ပွတ် ပေး၏။ ပွတ်ရင်းပွတ်ရင်း ထန်လာကာ အဆင့်တက်ပြီး ဒေါ်လေးဝေ ထမိန်ကို အောက်စမှဆွဲ လှန်တင်လိုက်၏။ ပြီးနောက် လီးကိုပေါင်နှစ်လုံးကြားထည့် ကာ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်နေ၏။

“အီး….အား….အီး….”   ဒေါ်လေးဝေ ညဉ်းသံ တစ်စတစ်စ ကျယ်လာသည်။ သို့သော်လူကမနိုးသေး။ အိမ်မက်ထဲ၌အလိုးခံနေပုံရတယ်။ မသိစိတ်က ဖီး တက်နေတာလားမသိ အဖုတ်အတွင်းမှ အရည်များစိမ့်ထွက်လာသည်။ ပွကြီးစလိုးရင်ပြင်လိုက်၏။ သူ့လီးအား တံတွေးစွတ်ကာ အဖုတ်ထဲမထည့်ခင် ချော နေအောင် ဂွင်းတိုက်လိုက်၏။ ပြီးနောက်လီးကိုအရင်းမှကိုင်၍ အဖုတ်ဝနားနှင့်လီးထိပ်ကိုတေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးသွင်း၏။ လေးသိန်း ညတိုင်းလိုး သည်ကတစ်ကြောင်း၊ အဖုတ်ထဲတွင် ရွှဲစိုနေသည်ကတစ်ကြောင်း လီးမှာဇွတ်မသွင်းရပဲ သူ့အလိုလို လျှောခနဲတိုးဝင်သွားသည်။  သွင်းရင်းသွင်းရင်း လီး လည်းတစ်ဆုံးဝင်နေချိန် ဒေါ်လေးမှာရုတ်တရက် လန့်နိုးလာလေ၏။ နိုးနိုးချင်း အဖုတ်ထဲလီးဝင်နေသည်ကို သိသည်နှင့် အတင်းပင် နင်းကန်ရုန်းလေ၏။   “ဟဲ့ ပွကြီး နင်….နင်…လွှတ် ငါ့ကိုလွှတ်…ခွေးကောင်….ဖယ်လို့…”   အိပ်မက်ထဲ၌လေးသိန်းလိုးနေသည်ဟုထင်နေသော ဒေါ်လေးဝေတစ်ယောက် ပွကြီး မှန်းသိသော် နင်းကန်ရုန်းလေ၏။ အမှန်ကမူ နေ့လည်ကတည်းက ပွကြီးလီးကို မြင်ပြီး ခံချင်နေသည်မှာ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးထည့်စိမ်ထားချင်လောက် အောင်ပင်။ သို့သော် လက်တွေ့တွင် လင်ပါတူ ဖြစ်နေသည်က ဒေါ်လေးဝေအား ရုန်းကန်စေ၏။ ပွကြီးမှန်းသိသော် အတင်းပင်အိပ်နေရာမှ ကုန်းထ၏။  ရုတ်တရက်ထလိုက်သောကြောင့် စောက်ဖုတ်ထဲတွင်စိမ်ထားသောပွကြီးလီးမှာ ပြွတ်ခနဲ ကျွတ်ထွက်သွား၏။

ပွကြီးကား ခေသူမဟုတ်။ အောကားပေါင်း သောင်းခြောက်ထောင်ကို ကြည့်ဖူးသူမို့ ဒေါ်လေးဝေ ဘယ်ယုန်မြင်၍ ဘယ်ချုံထွင်နေမှန်း တန်းခနဲရိပ်မိ၏။ ဒါ ဟာ အစမို့ မူနေတာ နောက်ကျရင် သူဟာသူအလိုလို ပါလာမှာ။ အရေးကြီးတာက ဒေါ်လေးဖီးတက်အောင်လုပ်ဖို့ဘဲ။ ရုတ်တရက်ထရပ်သော ဒေါ်လေး လက်ကို စောင့်ဆွဲလိုက်သောကြောင့် ဒေါ်လေးခမျာ အရုပ်ကြိုးပျက် ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ဘုန်းခနဲ လဲကျ၏။   ပက်လက်လန် လဲကျသွားသောဒေါ်လေးကိုယ်  ပေါ်အတင်းတက်ကာ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ဖြင့် ဖိ၏။ ဒေါ်လေးကလည်းအတင်းရုန်း၏။ တက်ဖိလျက်နှင့်ပင် လက်တစ်ဖက်က ထမိန်ကိုအတင်းလှန်တင်ကာ  စောက်ဖုတ်ထဲလက်ထည့်၍ ရှေ့တို့နောက်ဆုတ်လုပ်၏။ ဒေါ်လေးကလည်း အငြိမ်မခံ ခွန်အားရှိသမျှ တွန်းဖယ်၏။  “ပွကြီး…..လွှတ်ပါတော့…..ဒေါ်လေး တောင်းပန်ပါတယ်….. မလုပ်ပါနဲ့တော့….အား…အား…. မလုပ်နဲ့…အား….ယား……..အင်း……”   ပွကြီး စောက်ဖုတ်နှိုက်နေရာမှ ထမိန်ကို ဗိုက်ထိဆွဲတင် ကာ ခေါင်းကိုစောက်ဖုတ်ကြားထဲ လျှိုသွင်း၍ ကုန်းယက်လေ၏။ တက်စွမ်းသမျှ လျှာကို အတွင်းသားထဲ သွင်းကာ လျက်စုပ်၏။ ပက်ကြားအက်  တစ်လျှောက် အပေါ်အောက်လျက်လိုက်၊နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကို စုပ်ဆွဲလိုက်လုပ်ရင်း ဒေါ်လေး၏ ခွန်အားလည်းတစ်စတစ်စ လျော့နည်းသွား၏။ ခါး သည်လည်းတဖြည်းဖြည်း ကော့ကော့တက်လာသည်။ တွန်းနေသောလက်တို့ကလည်း ပွကြီးခေါင်းကို စောက်ဖုတ်နှင့်ဖိကပ်နေသည်။

ပွကြီး အခြေအနေကို ရိပ်မိ၏။ ထို့ကြောင့် စောက်ဖုတ်ကို အသားကုန်ယက်လေရာ အဖုတ်မှအရည်များ စိမ့်ထွက်လာသည်။ ဒေါ်လေးမှာ မလှုပ်နိုင်ဘဲငြိမ် ကျသွားသည်။ ပွကြီးလည်း ဒေါ်လေးပြန်မရုန်းခင် ဘေးစောင်းလေးခွေနေသော ဒေါ်လေး နောက်မှနေ၍ လီးကို အဖုတ်အတွင်းသို့ လျှိသွင်း၏။    “အား……..”    တုတ်ခိုင်သောလီးမှာ စောက်ဖုတ်တွင်းသို့ လမ်းကြောင်းအတိုင်း တိုးဝင်သွား၏။ စောနက တစ်ခါပြီးထားသောကြောင့်လီးမှာထစ်မနေပဲ  လျှောဝင်သွား၏။ လက်တစ်ဖက်က အကျႌစကို လှန်ကာ စူထွားသောနို့အုံကြီးများကို ပွတ်ချေ၏။ ဓမ္မတာကို မလွန်ဆန်နိုင်သော ဒေါ်လေးတစ်ယောက် ပွ  ကြီးလုပ်သမျှကို မရုန်းကန်တော့ပေ။ ပွကြီးကလည်း နောက်ဘက်မှ တစ်ဖောင်း ဖောင်းနဲ့ ဆောင့်ချက်ပြင်းလာသည်။ဒေါ်လေးမှာလည်းခံရင်းခံရင်း ပွကြီး ဘက်သို့ ခါးကိုကောက်၍ ဖင်ကိုကော့ကော့ ပေးလာသည်။ ကောက်ချိတ်ပြီး ဆူတင်းသော တင်သားကြီးမှာ ပွကြီး လိုးသမျှကို တဖွတ်ဖွတ်နှင့် မှုတ်မှုတ် ညက်ညက်ကျေအောင် ခံနေရသည်။ လိုးရင်းလိုးရင်း ဦးလေးမိန်းမကို လိုးနေသည်ဆိုသောအသိက ပွကြီးအား ပို၍ဆောင့်ချက်ပြင်းလာစေသည်။   “ဖွတ်……ဖွတ်……..ဘွတ်…..ပြွတ်…..အား…. အား……အဟင်း……. ဘွတ်…..ပြွတ်…..ဘွတ်.. ဘွတ်.ဘွတ်..အား……အား….”  “တူလေးမြန်မြန်လိုး မြန် လေးလိုးပေး   ဒေါ်လေးပီးချင်နေပီ” ပွကြီးလည်း ဒေါ်လေးဖင်ကြီးကိုအားရပါးရကိုင်လိုးရင်း   အချက်သုံးဆယ်လောက် မနားတမ်း ဆက်တိုက်လိုးရာ ကာမ စိတ်မှာ ထိပ်ဆုံးသို့ရောက်လာပြီး စောက်ဖုတ်ထဲသို့ သုတ်ရည်ပူများ ပြည့်လျှံအောင် ပန်းထည့်လိုက်လေ၏။ ဒေါ်ဝေလည်းအားရပီးနောက်တချီထပ်လိုးရင်း ညလုံးပေါက်သူ့တူပွကြီးလိုးသမျှကိုပုံစံမျိုးစုံနဲ့ခံနေလေတော့သည်။  ပြီးပါပြီ

 

Zawgyi

 

ေဒၚေလးႏွင့္တစ္ေထာင့္တစ္ည (စ/ဆုံး)

ပြႀကီးတစ္ေယာက္ ၁၀တန္းေျဖၿပီးတည္းက အိမ္ၿမဲေနသည္။ ေက်ာင္းတက္ကတည္းက အိမ္မွေက်ာင္း၊ ေက်ာင္းမွက်ဴရွင္၊ က်ဴရွင္မွအိမ္ ဤသုံးေနရာျဖင့္ သာ အခ်ိန္ကုန္ေနခဲ့သည္။ မိဘမ်ားက အျပင္ထြက္ျခင္းကို ခြင့္မျပဳသည့္အျပင္ ပြႀကီးကိုယ္တိုင္ကလည္း အိမ္မွာပဲ အိမ္တြင္းပုန္းေနရသည္ကိုသာ  သေဘာက်၏။ ၁၀တန္းၿပီးေတာ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ခရီးထြက္ဖို႔ေခၚတာေတာင္ မလိုက္ပဲဇြတ္က်န္ေနခဲ့၏။ အိမ္ကအေမက ေတာင္မွ  “သားရယ္ ပ်င္းေန မွာေပါ့ လိုက္သြားလိုက္ပာ”  လို႔ေျပာတာေတာင္ မလိုက္ပဲေနခဲ့သည္။ အခုလည္း ပြႀကီးအေဖ သေဘၤာထြက္လို႔ေလဆိပ္ပို႔ဖို႔ကို မလိုက္ခ်င္ဘူးဟုဇြတ္ျငင္း ေနသည္ကို အေမက  “ဟဲ့သား ကိုယ့္အေဖခရီးထြက္မွာကို စိတ္ညစ္ေအာင္လို႔၊ ေတာက္ သည္းခံတာလြန္လာၿပီေနာ္ ပြႀကီး”   “ကေလးကိုမဆူပါနဲ႔ မိန္းမ ရယ္”  “ဒီမွာသား သားမလိုက္ခ်င္ရင္ေနခဲ့၊ အေဖမရွိတုန္း မင္းအေမကို ဂ႐ုစိုက္ေနာ္သား ၾကားလား”    “ဟုတ္ အေဖ”   အေမလည္း မတတ္သာ၍ ဘာမွ ဆက္မေျပာေတာ့ေပ။ဒီလိုနဲ႔ အေဖခရီးထြက္ၿပီးကတည္းက အိမ္မွာပြႀကီးတို႔ သားအမိ ႏွစ္ေယာက္သာက်န္ေနခဲ့၏။  “ကလင္…..ကလင္….”     “သားေရ  ဖုန္းလာေနတယ္ ကိုင္လိုက္အုံး အေမ ဒီမွာ ဟင္းကိုင္ေနလို႔” “ဟုတ္.. ဟုတ္”   ပြႀကီးတစ္ေယာက္အခန္းထဲအျပာကားၾကည့္ၿပီး ဂြင္းတိုက္ေနရာမွ ေအာက္ ထပ္သို႔ဆင္းကာ ဖုန္းကိုင္လိုက္၏။

” ဟဲလို…ဟဲလို ဘယ္သူလဲ” “ပြႀကီးလား…”  တစ္ဖက္ကဖုန္းသံေၾကာင့္ပြႀကီး ဇေဝဇဝါ ျဖစ္ေနသည္။  “ဟုတ္ ကြၽန္ေတာ္ပြႀကီးပါ “  “ေအး ငါ့တူ ဦးပါကြ မ င့္ဦးေလး ေလးသိန္းေလကြာ”  “ေၾသာ္ ေလးသိန္း ေျပာေလ”  ” ေအး ဦးတို႔မိသားစု နက္ျဖန္မင္းတို႔ဆီလာဖို႔ ဖုန္းဆက္တာ ဒါနဲ႔ငါ့အစ္မ မင္းအေမေရာ”  “အ ေမကအခုဟင္းကိုင္ေနလို႔ သားပဲဖုန္းကိုင္လိုက္တာ အေမနဲ႔ေျပာအုံးမလား”  “ေန ေန ငါ့တူ ဦးတို႔လာမယ္ဆိုတာသာ မင္းအေမကိုေျပာေပးထား ဟုတ္ၿပီ လား”  “ဟုတ္..ဟုတ္”  “ေအး..ေအး ဒါပဲ ငါ့တူ”  ဦးေလးသိန္း ဖုန္းခ်လိုက္ၿပီးေနာက္ ပြႀကီးလည္း အိမ္ေပၚထပ္သို႔တက္ရန္ ျပင္လိုက္ၿပီးမွ ေနာက္ေဖးသို႔ လွည့္ဝင္ကာ  “အေမေရ ဦးေလးသိန္းတို႔လင္မယား နက္ျဖန္လာမယ္တဲ့”  “ေအး ေအး သူတို႔ ေနဖို႔အခန္းရွင္းလိုက္အုံး”  “ဟုတ္ အေမ”  ပြႀကီးလည္းစကား ျဖတ္၍အခန္းထဲဝင္ကာ ၾကည့္လက္စ ဖူးကားကိုဆက္ၾကည့္၍ဂြင္းတိုက္လိုက္၏။ ထိုစဥ္ အ႐ိုင္းဆန္ေသာ စိတ္အတြင္းသို႔ ေလးသိန္းမိန္းမ ေဒၚေလး ေဝ၏ပုံရိပ္သည္ တစ္စ တစ္စႏွင့္ တိုးဝင္လာေလသည္။ ။

ပြႀကီးအေမႏွင့္ဦးေလးသိန္းတို႔မွာ ေဖမတူေမကြဲ တစ္ဝမ္းကြဲေမာင္ႏွမျဖစ္သလို ေဆြမ်ိဳးထဲတြင္လည္း အရင္းႏွီးဆုံး၊ အေခၚအေျပာရွိဆုံးပင္။ပြႀကီးတို႔ အဘိုးအဘြားေတကလည္းနယ္တြင္ေနထိုင္ၾကၿပီးတခါတေလသာအလည္လာၾကသည္။ဦးေလးသိန္းတို႔ကေတာ့မၾကာခဏ ဆိုသလို ရန္ကုန္အလည္လာ ၿပီး လာတိုင္း လာတိုင္း ႐ြာလက္ေဆာင္ တစ္ခုမဟုတ္တစ္ခုက ပါလာတတ္သည္။    လြန္ခဲ့ေသာ၂ ႏွစ္ကမွနဖူးစာလည္ၿပီး ရန္ကုန္သူ ကရင္မတစ္ေယာက္ ႏွင့္ညားကာ ရန္ကုန္မွာပဲ အေျခခ်ေနၾကသည္။ အခုဆို ေလးသိန္းသားေတာင္မွ ဆယ္လျပည့္ေတာ့မည္။ ေလးသိန္းမိန္းမ ေဒၚေလးေဝသည္ ဦးေလးႏွင့္မယူ ခင္က အပ္ခ်ဳပ္ဆိုင္မွ အပ္ခ်ဳပ္သမ ဘဝႏွင့္ လုပ္ကိုင္ေနခဲ့သည္။ ေလးသိန္းႏွင့္ယူၿပီးမွ အလုပ္ထြက္ကာ ကိုယ္ပိုင္အပ္ခ်ဳပ္ဆိုင္တစ္ခုေထာင္ထား၏။    ေဒၚေလးေဝသည္ ၃၂ႏွစ္သာရွိေသးေသာလုံးႀကီးေပါက္လွ ျဖစ္သလို ကရင္ကျပားျဖစ္သျဖင့္ အသားမွာလည္း ျဖဴစြတ္လွသည္။ တင္သားမ်ားမွာ လုံးဝန္း ၿပီး ေဘးဘက္သို႔ စြင့္စြင့္ငြားငြား ကားထြက္ေန၏။ ထမိန္ဝတ္တိုင္း တင္သားမွာကားထြက္ေနၿပီး  ေဘးမွၾကည့္လွ်င္ လြန္တရာမွေကာက္ခ်ိတ္လွ၏။ အို  တစ္ခါေလာက္ေတာ့ လိုးခ်င္စမ္းပါဘိ။ မဂၤလာေဆာင္မွာကတည္းက ျမင္လိုက္ရေသာ ေဒၚေလးေဝ၏တင္မွာ အခုခ်ိန္ထိ မွန္းထုေနမိဆဲပင္။

“သားေရ အိမ္ေရွ႕မွာကားသံၾကားတယ္ ထြက္ၾကည့္လိုက္အုံး” “ဟုတ္..ဟုတ္”   ပြႀကီးတစ္ေယာက္ TV ၾကည့္ေနရာမွအိမ္ျပင္သို႔ ထြက္ၾကည့္လိုက္၏။  “အ ေမေရ ေလးသိန္းတို႔လာၿပီ”  “လာ..လာ ေလးသိန္း”  ပြႀကီးလည္းေနာက္ခန္းတံခါးဖြင့္ကာ အိတ္မ်ားကူသယ္ေန၏။ ထိုစဥ္ ကားထဲမွ ေဒၚေလးေဝကေလးခ်ီ ကာဆင္းလာသည္။ အိတ္သယ္သလိုႏွင့္ ေဒၚေလးအား မသိမသာခိုးခိုးၾကည့္ေနသည္မွာ ပြႀကီးသာ။ ႀကီးလိုက္တဲ့အိုး မဂၤလာေဆာင္တုန္းေတာင္ ဒီေလာက္ ႀကီးမယ္မထင္။ အခုအေနအထားသည္စေကာေလာက္ေတာ့ အနည္းဆုံးရွိေလာက္မည္။  ဒီထက္ပိုအံ့ၾသသည္က ကေလးစို႔ေနေသာရင္သားမ်ားပင္။ ေတြ႕စ တုံးက တင္သာႀကီးတာ ရင္ကေတာ့ သူလိုငါလို။ မႀကီးမေသးပဲအေနေတာ္ပင္။ အခုျမင္ေနရသည္မွာေလမႈတ္ပူေဖာင္းအ႐ြယ္ေလာက္။လက္တစ္ဖက္ႏွင့္မ ဆန႔္ ႏွစ္ဖက္ေပါင္းမွဆုံမယ္ထင္။တစ္သားေမြးၿပီး တစ္ေသြးလွလာေသာ ေဒၚေလးအားေငးရင္း စိတ္ထဲ၌ အႀကိမ္တစ္ရာေလာက္လိုးေနမိ၏။ ေဒၚေလး ေနာက္ကလိုက္ရင္းငပဲမွာ သိသိသာသာေတာင္မတ္လာ၏။ အေမတို႔မျမင္ခင္ အျမန္ဖုံးကာအိမ္ထဲသို႔ဝင္ခဲ့၏။

ပြႀကီးတစ္ေယာက္ ပုံမွန္အတိုင္း အိပ္ရာဝင္ခဲ့ေသာ္လည္း ထူးထူးဆန္းဆန္းအိပ္မေပ်ာ္ေပ။ မ်က္စိကိုစုံမွိတ္ၿပီး  အိပ္ေနေသာ္လည္းေဒၚေလးေဝ ေကာက္ေၾကာင္းမ်ားကအိပ္မရေအာင္ႏႈိးဆြေပးေန၏။မ်က္စိမွိတ္လိုက္တိုင္း ထမိန္ခြၽတ္ၿပီး ဖင္ကုန္းေပးေနေသာ ေဒၚေလးေဝပုံရိပ္မ်ားကညီေတာ္ေမာင္ င ပဲအား အစြန္းကုန္ေထာင္မတ္ေစသည္။ ထမိန္ကိုေအာက္စမွ အသာအယာလွန္တင္ၿပီး အတြင္းခံေလးကိုခြၽတ္ ေစာက္ဖုတ္ကိုလက္ကေလးႏွင့္ၿဖဲကာဖင္ကုန္းေပးေနေသာ ေဝကိုမွန္းရင္းအနီးရွိႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္ခံကာေဂြးကိုတရစပ္ထုေန၏။  ဂြင္းတိုက္ေနစဥ္ ေျခရင္းခန္းရွိေလးသိန္းတို႔ထံမွ အသံသဲ့သဲ့ကိုပြႀကီး တစ္ေယာက္နားစြန္နားဖ်ား ၾကားလိုက္ရ၏။ ဒီလင္မယားႏွစ္ေယာက္ ဇာတ္လမ္းစေနၿပီနဲ႔ တူတယ္။ ပြႀကီးဂြင္းတိုက္ေနရာမွထကာေလးသိန္းအခန္းတံခါး သို႔နားကပ္လိုက္၏။  “ျျပတ္…ျျပတ္”  ဟင္…ဒါကေလးႏို႔တိုက္ေနတာပဲ။ ေတာ္ၿပီကြာ ဂြင္းပဲျပန္တိုက္ေတာ့မည္ဟုလွည့္အထြက္  “ကိုသိန္း…ေတာ္ေတာ့ ကြာ..ကေလးနဲ႔လုစို႔ေနတယ္”  “ကိုယ့္မိန္းမကလည္းကြာ ညဆိုကိုယ္ကကေလးပဲေပါ့.. ဟဲ…ဟဲ”  ပြႀကီးလည္းအသံႏွင့္သာမက အျမင္ႏွင့္ပါၾကည့္ခ်င္လာ သည္။ ပြႀကီးတို႔အိမ္သည္ သစ္သားႏွစ္ထပ္အိမ္ပီပီ အခန္းမ်ားကိုသုံးထပ္သားျပားျဖင့္သာျခားထားသည္။

ေဆာက္ထားသည္ကလည္းၾကာ ႂကြက္ေတြကလည္းေပါတာေၾကာင့္ အခ်ိဳ႕သုံးထပ္သားမ်ားတြင္ အေပါက္ငယ္ေလးမ်ားမွာလက္ညိဳးတစ္ေခ်ာင္းစာဝင္ ဆန႔္၏။ ပြႀကီးတစ္ေယာက္ေခ်ာင္းေပါက္ရွာရင္း လက္သန္း႐ြယ္အေပါက္ေလးတစ္ခုကို သြားေတြ႕သည္။ ျမင္ကြင္းရွင္းေအာင္ အေပါက္ကိုလက္သန္းျဖင့္ ထိုးခ်ဲ႕လိုက္သည္။ ထိုစဥ္ ပြႀကီးျမင္လိုက္ရေသာျမင္ကြင္းမွာ ေဒၚေလးေဝ၏ ႏို႔တစ္ဖက္တြင္ ကေလးစို႔၍ က်န္တစ္ဖက္ကို ေလးသိန္းက အငမ္းမရကုန္းစုပ္ ေန၏။ ေလးသိန္း အစုပ္ေကာင္း မႈေၾကာင့္ေဒၚေလးေဝခမ်ာ ေခါင္းေလးေမာ့ မ်က္လုံးကေလးစင္းၿပီး တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ႏႈတ္ခမ္းကိုကိုက္ဖဲ့ေန၏။ ပြႀကီး ကေတာ့ ၾကည့္ၿမဲၾကည့္ဆဲပင္။ “ေဝ…သားေလးအိပ္သြားၿပီလား”   “ရႉး…တိုးတိုး…အိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီ” “အာ့ဆိုကိုယ့္ေပး ပုခက္ထဲထည့္သိပ္လိုက္မယ္”    ေဒၚေလးေဝဆီမွကေလးကိုတယုတယခ်ီကာ ပုခက္ထဲထည့္ၿပီး အနည္းငယ္လႊဲေပး၏။ ထို႔ေနာက္ ေဒၚေလးေဝဘက္လွည့္ကာ   “ေဝ…လုပ္ငန္းစရေအာင္”  “မျဖစ္ဘူးထင္တယ္ ကိုသိန္း ေအာက္မွာအမရွိတယ္ ၿပီးေတာ့ သားေလးႏိုးသြားလိမ့္မယ္” “မႏိုးပါဘူးကြာ…အိပ္ေနတာမွက်ိဳးေနတာပဲ အမမၾကားေအာင္ ေတာ့ အသံမထြက္နဲ႔ေပါ့ လာပါ”  “ကိုသိန္း…မျဖစ္ဘူးေနာ္… ကိုသိန္း… မျဖစ္ဘူး…. အား….ရွိ….အား… ကိုသိန္း”  ေဒၚေလးေဝတားခ်ိန္မရလိုက္ေပ။ ေလး သိန္းကေဒၚေလးေဝ ထပ္မျငင္းခင္ထမိန္ လွန္ကာေစာက္ဖုတ္အား ကုန္းယက္ေလ၏။ ေဒၚေလးေဝကတားသာတားေနတာ တကယ္ေတာ့ သူကိုယ္တိုင္က လည္း အယက္ခံခ်င္ေနသည္။ ေလးသိန္းေခါင္းကိုကိုင္ကာ ေစာက္ဖုတ္ႏွင့္ မ်က္ႏွာမလြတ္ေအာင္ကပ္ထားလိုက္၏။ ေလးသိန္းတစ္ခါယက္လိုက္တိုင္း  ေဒၚေလးခမ်ာ ေကာ့ေကာ့တက္ကာ တဟီးဟီးႏွင့္ညဥ္းေန၏။

ေလးသိန္းမွာ ေတာသားဆိုေသာ္လည္းေခပုံမေပၚ။ မယူယုံတမယ္ ထည္လဲတြဲခဲ့သူမို႔ ဘာဂ်ာေပးရာတြင္တစ္ဖက္ကမ္းခတ္ကြၽမ္းက်င္လွသည္။ ေစာက္စိ ကေလးကိုႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ဆြဲစုပ္ကာ အတြင္းသားမ်ားကို လွ်ာျဖင့္ ကေလာ္ေပး၏။ ေဒၚေလး လက္တစ္ဖက္က ေလးသိန္းေခါင္းကိုကိုင္ၿပီး က်န္တစ္ဖက္က  သူႏို႔သူ ညႇစ္ေခ်ေန၏။ “ကိုသိန္းရယ္….ေဝ့ ႏို႔ေတြေခ်ေပးစမ္းပါ… ေခ်..ေခ်.. ဟုတ္ၿပီ..ေခ်….အား….ရွိ…..အား”    ေဒၚေလးတစ္ေယာက္ ရမက္ႀကီးထန္ ေန၏။ ေလးသိန္းကုန္းယက္ေနေသာ အဖုတ္တစ္ဝိုက္ ၾကမ္းျပင္တြင္ အရည္မ်ား စို႐ႊဲေန၏။ ေလးသိန္းလည္း လွ်ာျဖင့္ယက္ေန႐ုံမက လက္ညိဳးႏွင့္ လက္ခလယ္ပူးကာ အဖုတ္ထဲသို႔ တရစပ္ သြင္းလိုက္ ထုတ္လိုက္ သြင္းလိုက္ ထုတ္လိုက္လုပ္ေန၏။  ” ကိုသိန္း…ေဝ..မရေတာ့ဘူး”   ဆိုကာေလးသိန္းအား တြန္းဖယ္လိုက္ၿပီး ေက်ာေပးကာ ထမိန္လွန္ၿပီး ဖင္ကုန္းေန၏။ ေဒၚေလးေဝသည္ အသားျဖဴ႐ုံမက ဖင္သားမ်ားမွာလည္းျဖဴေဖြးၿပီး တစ္ခ်က္႐ိုက္လိုက္ တိုင္း တုန္ခါသြား၏။   “ကိုသိန္း….ေဝ့ကို လိုးေပးစမ္းပါ..ေဝအရမ္းခံခ်င္ေနၿပီ”  လင္မယားမို႔လို႔လားမသိ အင္မတန္မွ ပြင့္လင္းေန၏။ကာမစိတ္၏ေတာင္း ဆိုမႈကို ေဒၚေလးတစ္ေယာက္ ခါးစီးခံေနရ၏။ “ေနအုံးေလ…ေဝ…ကိုယ့္ျပန္စုပ္ေပးအုံးေလ”   ေဒၚေလးေဝ ဖင္ကုန္းေနရာမွ ေနာက္ျပန္လွည့္ကာ ေလးသိန္း ပုဆိုးအားဆြဲခြၽတ္လိုက္ေလ၏။ ဟိုက္….။ပြႀကီးမ်က္လုံးျပဴးသြားေလ၏။ ရွည္လ်ားၿပီး မဲသည္းေနေသာ ေလးသိန္းလီးႀကီးမွာ ၆ လက္မေပတံတစ္ေခ်ာင္း စာေလာက္ရွိမည္။ ႐ြာသားလီး ရွည္သည္ကို ျမင္ဖူးယုံ ႀကဳံဖူးမွလက္ခံမိသည္။ ထို႔ထက္ပိုအံ့ၾသသည္ကေဒၚေလးေဝ ဖင္ႀကီး။ အစက ဖင္ကုန္းေနစဥ္ ပြႀကီး ေခ်ာင္းေပါက္ဆီသို႔မ်က္ႏွာမူရာမွ တစ္ဖက္လွည့္ေသာအခါ ေဒၚေလးေဝ ဖင္ႀကီးမွာ ပြႀကီး ေခ်ာင္းေပါက္ႏွင့္ကြက္ကြက္ ကြင္းကြင္း တန္းေန၏။

ပြႀကီးတစ္ေယာက္ပြေပါက္တိုးကာဖင္ႀကီးကိုၾကည့္ရင္း ဂြင္းတိုက္ေန၏။ မွန္းဆသမွ် တန္းရခ်က္ကေတာ့ ေျပာမေျပာခ်င္။ ထမိန္ေအာက္က မိေမြးဖေမြး  ေစာက္ဖုတ္ေလးကို ျမင္ခ်င္ခဲ့သည္မွာ ႐ူးမတတ္ေပ။ အခုေတာ့ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ကို ျမင္ေနရသည္။ “ေဒၚေလးရယ္” ဟု တစ္ ခ်က္ညဥ္းကာ တစ္ဖက္ကႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္ခံ က်န္တစ္ဖက္က အရည္ထြက္မေစာရန္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းထုေန၏။   ေဒၚေလးမွာေမြးရာပါ လီးစုပ္ကြၽမ္းသည္မ သိ။ ေဒၚေလး၏စုပ္ခ်က္ေအာက္တြင္ ေလးသိန္းတစ္ေယာက္အသားကုန္ဖီးတက္ေန၏။ လီးစုပ္႐ုံသာမက လဥကိုပါ ငုံၿပီးလွ်ာျဖင့္ ကလိေပးေန၏။  ထို႔ေနာက္ ေခါင္းကိုကိုင္ကာ အဖုတ္ကို လိုးသလို အဆတ္မျပတ္ေစာင့္ေပး၏။ ေဆာင့္ခ်က္တိုင္းမွာ တအုအု ႏွင့္ စည္းခ်က္ညီလွသည္။ ေဒၚေလးေဝ လီးစုပ္ ေနရာမွာ တစ္ဖက္လွည့္ကာ ဖင္ျပန္ကုန္းေန၏။

“ကိုရယ္….လိုးေပးေတာ့ကြာ…”  ေလးသိန္းတစ္ေယာက္ ထိုင္ေနရာမွ ကုန္းထကာ ဒူးေထာက္ၿပီး လီးကိုအဖုတ္ဝသို႔ေတ့လိုက္၏။ သို႔ေသာ္ ခ်က္ခ်င္းမ သြင္းေသး အဖုတ္ကြဲေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ လီးျဖင့္ပြတ္ဆြဲေန၏။   “ေဝ…ကို လိုးေတာ့မယ္ေနာ္”  “အင္းပါ လိုး..လိုး…ေစာက္ဖုတ္ကြဲေအာင္လိုး..ေဝ ခံခ်င္ လွၿပီ..အီး..”  အေရးထဲေလးသိန္းတစ္ေယာက္ နားအရသာခံေန၏။ ေဒၚေလးေဝ တဏွာစိတ္ေၾကာင့္ အသနားခံေနသံမွာ ေလးသိန္းသာမက ပြႀကီး ရမက္ စိတ္ကိုပါ အုံႂကြလာေစသည္။ ေလးသိန္းလည္း သူ႔ရွစ္လက္မ လီးရွည္ႀကီးကိုေဒၚေလးေဝ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသို႔ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထိုးသြင္း၏။ မၾကာမီ  ေလးသိန္းလီးမွာေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔အဆုံးထိ ျမဳပ္သြား၏။ အစ တြင္ေျဖးေျဖးခ်င္း ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္လုပ္ေနၿပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္ အရွိန္ရလာသည္ႏွင့္အမွ်  စည္းခ်က္ျမန္လာသည္။ ေဒၚေလးမွာ အေပးေကာင္းသလို ေလးသိန္းမွာ အလိုးေကာင္းေသာေၾကာင့္ အတိုင္အေဖာက္ညီစြာ ကာမအရသာကို ေကာင္းစြာ ခံစားေနၾကသည္။   “ကိုသိန္း…ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလးေစာင့္လိုး…ေဝ့ မညႇာနဲ႔… လိုးသာလိုး..ေျဝပီးခါနီးပီ….အား… အား…ေကာင္းလိုက္တာ ကိုရယ္…အား… အား..” “ဖတ္…….ဖြတ္……ဖတ္……..ဖြတ္….. ဘလြတ္…..ႁပြတ္…အား…အား….”   ေဒၚေလးေဝ ကမာၻပ်က္ေနသည္။ အိမ္ေအာက္တြင္ အေမရွိသည္ကို  သတိမရေတာ့။ ကာမစိတ္က ႀကီးစိုးေနသည္။ အရွိန္ရလာသည္ႏွင့္အမွ် လီးတံႀကီးမွာ အဖုတ္အတြင္းသို႔အငမ္းမရ တိုးသြင္းေန၏။ ေဆာင့္ခ်က္တို႔ျမန္လာ သည္။ ၾကမ္းလည္းၾကမ္းလာသည္။ တြဲက်ေနေသာ ႏို႔အုံမ်ားကိုဆြဲကာ အသာကုန္ေမာင္းတင္ေန၏။

“ကိုသိန္း…ေစာင့္..ေစာင့္…အား… အား…”  မၾကာမီပင္ အသားကုန္လိုးေနရာမွလင္မယားႏွစ္ေယာက္ ၿပိဳင္တူၿပီးသြားေလ၏။ ေလးသိန္းလည္း လရည္မ်ား ကို ေဒၚေလးအဖုတ္ထဲသို႔ ပန္းထည့္လိုက္ၿပီး တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ ပြႀကီးလည္း ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္ထဲသို႔ သုတ္ရည္အေျမာက္အျမား ပန္းထည့္လိုက္၏။ ေလး သိန္းမွာ ေဒၚေလးအေပၚမွမိုးကာ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းနမ္းရႈိက္ရင္း ႏို႔အုံမ်ားကို ဆြဲညႇစ္ကာ အေမာေျဖေနၾက၏။ ပြႀကီးလည္း ေပေနေသာ သုတ္ရည္မ်ားကို တစ္ သွ်ဳးျဖင့္ သုတ္ၿပီးေနာက္ အိပ္ယာထဲလွဲကာ ျပန္အိပ္ေနလိုက္၏။   ပြႀကီးတစ္ေန႔လုံးတစ္စက္ကေလးမွ အိေျႏၵေရမရေပ။ မေန႔ညကေလးသိန္းတို႔  လင္မယား ပက္ပက္စက္စက္လိုးခန္းကိုျမင္ၿပီးကတည္းက တစ္သက္စားမကုန္ေသာ ေဒၚေလးေဝ ဖင္တုံႀကီးကို လိုးခ်င္လိုက္တာမွ ႐ြပိုးထိုးေနသည္။ပြႀကီး ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့နယ္ကအဘြားအေရးေပၚေဆး႐ုံတတ္ရမည္ျဖစ္၍အေမျဖစ္သူကခရီးထြက္ရမည္ ဦးေလးသိန္းကလည္းသူပါလိုက္မည္ဆိုေတာ့အေမ ကသူ႔တေယာက္ထည္းစိတ္မခ်ႏိုင္ေပ။ထို႔ေၾကာင့္ေဒၚေလးျဖစ္သူကိုပါအိမ္ေစာင့္အတူထားခဲ့ေပသည္။ပြႀကီးေယာက္ညျမန္ျမန္ေရာက္ေစခ်င္ပီလူကလည္း တတ္ႂကြေနပီ သူ႔အေဒၚ ေဒၚေဝကိုလည္းအရမ္းလိုးခ်င္ေနပီ။   ဘယ္လာက္ပဲ ေပ်ာ့ေခြေနပါေစ ျဖဴလြၿပီး လုံးက်စ္ေသာ တင္ပဆုံႀကီးကို ျမင္လိုက္တိုင္း လီး ကဆက္ခနဲ ဆက္ခနဲ ေတာင္မတ္လာသည္။ လိုးခ်င္သည္မွာလည္း လူးလိမ့္ေနၿပီ။ ဒီထက္ဆိုးရင္႐ူးေတာင္သြားႏိုင္တယ္။မျဖစ္ေသးဘူး။ ႏွစ္ခါျပန္မရႏိုင္တဲ့ အခြင့္အေရးကို ပြႀကီးဘယ္လိုမွလက္မလြတ္ႏိုင္ဘူး။ ဒီေတာ့ ပြႀကီးတစ္ေယာက္ မႀကံႀကီးစည္ရာေတြ ဘာေတြမသိ။ ဖင္ႀကီးမေဒၚေလးကို ဒီည အသားကုန္ လိုးရန္ႀကံစည္ေတာ့၏။

“ေဒၚေလး”   “ေဟ…ဘာေျပာမလို႔လဲသား ေျပာေလ” “ဒီမွာ ေဒၚေလးအတြက္ ႏြားႏို႔ေဖ်ာ္လာတယ္”  “ေၾသာ္…ေအး ေအး..သားေရာ မေသာက္ဘူးလား”   “ကြၽန္ေတာ္ေသာက္ၿပီးၿပီ ေဒၚေလး”  “ေအး.. ေအး..ေက်းဇူးပဲကြယ္” ပြႀကီး ႏြားႏို႔ေပးၿပီးေနာက္ မီးဖိုေခ်ာင္သို႔ေျပးဝင္ၿပီး ေဒၚေလး ေသာက္မေသာက္ကို  ေသခ်ာေအာင္ ေခ်ာင္းၾကည့္ေန၏။ အေၾကာင္းကား ေဖ်ာ္ထားေသာ ႏြားႏို႔ထဲတြင္ ေဒၚေလးအတြက္ စပါယ္ရွယ္အိပ္ေဆးမ်ား ပါေသာေၾကာင့္ပင္။ တစ္ က်ိဳက္ၿပီးတစ္က်ိဳက္ ေမာ့ေသာက္ ေနေသာ ေဒၚေလးအား ေငးၾကည့္ရင္း စိတ္ထဲတြင္ ဒီညေတာ့ အမုန႔္းဆြဲပစ္မည္ ဟုႀကဳံးဝါးေန၏။နာရီဝက္ခန႔္ၾကာ ေသာ္….  “သားေရ…ေဒၚေလးအိပ္ငိုက္လာလို႔ မင့္ညီသိပ္ၿပီး အိပ္ေတာ့မယ္.. တံခါးေတြေသခ်ာပိတ္ေနာ္” “ဟုတ္ကဲ့ ေဒၚေလး”   ဟိုက္…. ေဆးစြမ္းကေတာ့ ျပေနၿပီ ျပေနၿပီ။ က်န္တာ ႏွစ္ပါးသြားကဖို႔ အခ်ိန္ေစာင့္ဖို႔ပဲလိုေတာ့တယ္။ ေဒၚေလးအိပ္ေပ်ာ္မွအေျခအေနၾကည့္ၿပီး စခန္းသြားရမယ္။ ပြႀကီးတစ္ေယာက္  မိန႔္မိန႔္ႀကီးၿပဳံးကာ နာရီစက္သံ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ကို လိုက္လံမွတ္သားေန၏။ အို..။ အခ်ိန္ကုန္သည္မွာေႏွးလြန္းလွသည္။ နာရီဝက္ခန႔္ၾကာေသာ္ ေဒၚေလး အိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီအထင္ႏွင့္အရဲစြန႔္ကာ အိမ္ေပၚသို႔တစ္လွမ္းခ်င္းတိတ္ဆိတ္စြာတက္လာ၏။

အိပ္ခန္းထဲတြင္ညီေလးမွာပုခက္ထဲအိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီး ေဒၚေလးမွာဖ်ာေပၚတြင္ ေဘးေစာင္းလ်က္အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္။ အခန္းထဲအဝင္တံခါးေပါက္ဘက္ျခမ္းသို႔ ေက်ာေပးအိပ္ေနေသာေၾကာင့္ စူကားၿပီးျပဴထြက္ေနေသာဖင္တုံႀကီးမွာပြႀကီးအားစိန္ေခၚေန၏။ ပြႀကီးရမက္စိတ္က အသိစိတ္ကိုလႊမ္းၿခဳံသြားေလ၏။    ေျခသံမၾကားရေအာင္ တိတ္တိတ္ေလး လွမ္းကာ အခန္းထဲဝင္၍ ေဒၚေလးေနာက္ဘက္တြင္ လွဲကာေနရာယူလိုက္၏။ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္ေန ေသာ္လည္း ပိုေသခ်ာေအာင္ ေဒၚေလးအားလႈပ္ႏႈိးကာ အိပ္ေပ်ာ္မေပ်ာ္အရင္စမ္း၏။ ေသခ်ာမွ လည္ဂုတ္နားကပ္ကာတစ္ခ်က္နမ္းရႈိက္လိုက္၏။ ေမႊးလိုက္ တဲ့ကိုယ္သင္းနံ႔။ ေဒၚေလးရဲ႕ပင္ကိုအေမႊးနံ႔တို႔ကပြႀကီးအားပို၍စိတ္ႂကြလာေစသည္။    ပြႀကီးလက္ကေဒၚေလးခါးနားသို႔ကပ္ကာ ခ်ည္ထားေသာထမိန္စကို  အသာအယာေလး ေနာက္ဘက္မွလွမ္းျဖည္လိုက္၏။ ၿပီးေနာက္ အက်ႌအတြင္းသို႔လက္ လွ်ိဳကာ ႏို႔ရည္ျပည့္တင္းေနေသာ ရင္သားကို ဖြဖြေလး ဆုပ္လိုက္ ညႇစ္လိုက္ လုပ္ေန၏။

“အင္း…..”   ထိုစဥ္ ေဒၚေလးဆီမွညဥ္းသံထြက္ေပၚလာသည္။ ႏို႔ကိုကိုင္ၿပီး ညႇစ္ေနေသာပြႀကီးညဥ္းသံၾကားသည္ႏွင့္လန႔္ဖ်န႔္ၿပီး ေဇာေခြၽးျပန္ကာ ညႇစ္ေန ေသာလက္ကိုရက္တန႔္လိုက္၏။ ေဒၚေလးမွာ တစ္ခ်က္သာညဥ္းၿပီး ရႉး…ရႉးႏွင့္ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြား၏။ ပြႀကီးလည္းျပန္အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ေစာင့္ၿပီးမွ လက္ကို ထုတ္ကာ ေျပေနေသာထမိန္စအတြင္းသို႔ ဗိုက္သားေပၚမွ တိုးဝင္သြား၏။အထဲတြင္ အတြင္းခံမပါေသာအဖုတ္ႏွင့္ပြႀကီးလက္တို႔မွာ တျဖည္းျဖည္း မိတ္ ဆက္သြား၏။ ပြႀကီးလက္မွာ ဆီးခုံေပၚရွိ အေမႊးပါးေလးေတြကို စမ္းရင္းအက္ေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ပြတ္ဆြဲေနသည္။ ေဒၚေလး အဖုတ္ကိုပြတ္ဆြဲေနေသာ  အထိအေတြ႕မွာ ၾကက္သီးေမႊးညင္းထလာၿပီး လီးမွာတဆက္ဆက္ ေတာင္မတ္လာသည္။ လိုးခ်င္လြန္း၍ အရည္ၾကည္မ်ား ထပ္တြင္စို႔လာသည္။ ေဒၚေလး ေဝမွာဘာမွမသိ အိပ္ေဆးေၾကာင့္က်ိဳးေနသည္။   ပြႀကီးလည္း ေတာင္မတ္ေနေသာပုဆိုးထဲမွ လီးကို ထုတ္ကာ ဖင္အက္ေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ ပြတ္ ေပး၏။ ပြတ္ရင္းပြတ္ရင္း ထန္လာကာ အဆင့္တက္ၿပီး ေဒၚေလးေဝ ထမိန္ကို ေအာက္စမွဆြဲ လွန္တင္လိုက္၏။ ၿပီးေနာက္ လီးကိုေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားထည့္ ကာ ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္လုပ္ေန၏။

“အီး….အား….အီး….”   ေဒၚေလးေဝ ညဥ္းသံ တစ္စတစ္စ က်ယ္လာသည္။ သို႔ေသာ္လူကမႏိုးေသး။ အိမ္မက္ထဲ၌အလိုးခံေနပုံရတယ္။ မသိစိတ္က ဖီး တက္ေနတာလားမသိ အဖုတ္အတြင္းမွ အရည္မ်ားစိမ့္ထြက္လာသည္။ ပြႀကီးစလိုးရင္ျပင္လိုက္၏။ သူ႔လီးအား တံေတြးစြတ္ကာ အဖုတ္ထဲမထည့္ခင္ ေခ်ာ ေနေအာင္ ဂြင္းတိုက္လိုက္၏။ ၿပီးေနာက္လီးကိုအရင္းမွကိုင္၍ အဖုတ္ဝနားႏွင့္လီးထိပ္ကိုေတ့ကာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထိုးသြင္း၏။ ေလးသိန္း ညတိုင္းလိုး သည္ကတစ္ေၾကာင္း၊ အဖုတ္ထဲတြင္ ႐ႊဲစိုေနသည္ကတစ္ေၾကာင္း လီးမွာဇြတ္မသြင္းရပဲ သူ႔အလိုလို ေလွ်ာခနဲတိုးဝင္သြားသည္။  သြင္းရင္းသြင္းရင္း လီး လည္းတစ္ဆုံးဝင္ေနခ်ိန္ ေဒၚေလးမွာ႐ုတ္တရက္ လန႔္ႏိုးလာေလ၏။ ႏိုးႏိုးခ်င္း အဖုတ္ထဲလီးဝင္ေနသည္ကို သိသည္ႏွင့္ အတင္းပင္ နင္းကန္႐ုန္းေလ၏။   “ဟဲ့ ပြႀကီး နင္….နင္…လႊတ္ ငါ့ကိုလႊတ္…ေခြးေကာင္….ဖယ္လို႔…”   အိပ္မက္ထဲ၌ေလးသိန္းလိုးေနသည္ဟုထင္ေနေသာ ေဒၚေလးေဝတစ္ေယာက္ ပြႀကီး မွန္းသိေသာ္ နင္းကန္႐ုန္းေလ၏။ အမွန္ကမူ ေန႔လည္ကတည္းက ပြႀကီးလီးကို ျမင္ၿပီး ခံခ်င္ေနသည္မွာ ေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးထည့္စိမ္ထားခ်င္ေလာက္ ေအာင္ပင္။ သို႔ေသာ္ လက္ေတြ႕တြင္ လင္ပါတူ ျဖစ္ေနသည္က ေဒၚေလးေဝအား ႐ုန္းကန္ေစ၏။ ပြႀကီးမွန္းသိေသာ္ အတင္းပင္အိပ္ေနရာမွ ကုန္းထ၏။  ႐ုတ္တရက္ထလိုက္ေသာေၾကာင့္ ေစာက္ဖုတ္ထဲတြင္စိမ္ထားေသာပြႀကီးလီးမွာ ႁပြတ္ခနဲ ကြၽတ္ထြက္သြား၏။

ပြႀကီးကား ေခသူမဟုတ္။ ေအာကားေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ကို ၾကည့္ဖူးသူမို႔ ေဒၚေလးေဝ ဘယ္ယုန္ျမင္၍ ဘယ္ခ်ဳံထြင္ေနမွန္း တန္းခနဲရိပ္မိ၏။ ဒါ ဟာ အစမို႔ မူေနတာ ေနာက္က်ရင္ သူဟာသူအလိုလို ပါလာမွာ။ အေရးႀကီးတာက ေဒၚေလးဖီးတက္ေအာင္လုပ္ဖို႔ဘဲ။ ႐ုတ္တရက္ထရပ္ေသာ ေဒၚေလး လက္ကို ေစာင့္ဆြဲလိုက္ေသာေၾကာင့္ ေဒၚေလးခမ်ာ အ႐ုပ္ႀကိဳးပ်က္ ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ ဘုန္းခနဲ လဲက်၏။   ပက္လက္လန္ လဲက်သြားေသာေဒၚေလးကိုယ္  ေပၚအတင္းတက္ကာ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ျဖင့္ ဖိ၏။ ေဒၚေလးကလည္းအတင္း႐ုန္း၏။ တက္ဖိလ်က္ႏွင့္ပင္ လက္တစ္ဖက္က ထမိန္ကိုအတင္းလွန္တင္ကာ  ေစာက္ဖုတ္ထဲလက္ထည့္၍ ေရွ႕တို႔ေနာက္ဆုတ္လုပ္၏။ ေဒၚေလးကလည္း အၿငိမ္မခံ ခြန္အားရွိသမွ် တြန္းဖယ္၏။  “ပြႀကီး…..လႊတ္ပါေတာ့…..ေဒၚေလး ေတာင္းပန္ပါတယ္….. မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့….အား…အား…. မလုပ္နဲ႔…အား….ယား……..အင္း……”   ပြႀကီး ေစာက္ဖုတ္ႏႈိက္ေနရာမွ ထမိန္ကို ဗိုက္ထိဆြဲတင္ ကာ ေခါင္းကိုေစာက္ဖုတ္ၾကားထဲ လွ်ိဳသြင္း၍ ကုန္းယက္ေလ၏။ တက္စြမ္းသမွ် လွ်ာကို အတြင္းသားထဲ သြင္းကာ လ်က္စုပ္၏။ ပက္ၾကားအက္  တစ္ေလွ်ာက္ အေပၚေအာက္လ်က္လိုက္၊ႏႈတ္ခမ္းသားေလးေတြကို စုပ္ဆြဲလိုက္လုပ္ရင္း ေဒၚေလး၏ ခြန္အားလည္းတစ္စတစ္စ ေလ်ာ့နည္းသြား၏။ ခါး သည္လည္းတျဖည္းျဖည္း ေကာ့ေကာ့တက္လာသည္။ တြန္းေနေသာလက္တို႔ကလည္း ပြႀကီးေခါင္းကို ေစာက္ဖုတ္ႏွင့္ဖိကပ္ေနသည္။

ပြႀကီး အေျခအေနကို ရိပ္မိ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ေစာက္ဖုတ္ကို အသားကုန္ယက္ေလရာ အဖုတ္မွအရည္မ်ား စိမ့္ထြက္လာသည္။ ေဒၚေလးမွာ မလႈပ္ႏိုင္ဘဲၿငိမ္ က်သြားသည္။ ပြႀကီးလည္း ေဒၚေလးျပန္မ႐ုန္းခင္ ေဘးေစာင္းေလးေခြေနေသာ ေဒၚေလး ေနာက္မွေန၍ လီးကို အဖုတ္အတြင္းသို႔ လွ်ိသြင္း၏။    “အား……..”    တုတ္ခိုင္ေသာလီးမွာ ေစာက္ဖုတ္တြင္းသို႔ လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း တိုးဝင္သြား၏။ ေစာနက တစ္ခါၿပီးထားေသာေၾကာင့္လီးမွာထစ္မေနပဲ  ေလွ်ာဝင္သြား၏။ လက္တစ္ဖက္က အက်ႌစကို လွန္ကာ စူထြားေသာႏို႔အုံႀကီးမ်ားကို ပြတ္ေခ်၏။ ဓမၼတာကို မလြန္ဆန္ႏိုင္ေသာ ေဒၚေလးတစ္ေယာက္ ပြ  ႀကီးလုပ္သမွ်ကို မ႐ုန္းကန္ေတာ့ေပ။ ပြႀကီးကလည္း ေနာက္ဘက္မွ တစ္ေဖာင္း ေဖာင္းနဲ႔ ေဆာင့္ခ်က္ျပင္းလာသည္။ေဒၚေလးမွာလည္းခံရင္းခံရင္း ပြႀကီး ဘက္သို႔ ခါးကိုေကာက္၍ ဖင္ကိုေကာ့ေကာ့ ေပးလာသည္။ ေကာက္ခ်ိတ္ၿပီး ဆူတင္းေသာ တင္သားႀကီးမွာ ပြႀကီး လိုးသမွ်ကို တဖြတ္ဖြတ္ႏွင့္ မႈတ္မႈတ္ ညက္ညက္ေက်ေအာင္ ခံေနရသည္။ လိုးရင္းလိုးရင္း ဦးေလးမိန္းမကို လိုးေနသည္ဆိုေသာအသိက ပြႀကီးအား ပို၍ေဆာင့္ခ်က္ျပင္းလာေစသည္။   “ဖြတ္……ဖြတ္……..ဘြတ္…..ႁပြတ္…..အား…. အား……အဟင္း……. ဘြတ္…..ႁပြတ္…..ဘြတ္.. ဘြတ္.ဘြတ္..အား……အား….”  “တူေလးျမန္ျမန္လိုး ျမန္ ေလးလိုးေပး   ေဒၚေလးပီးခ်င္ေနပီ” ပြႀကီးလည္း ေဒၚေလးဖင္ႀကီးကိုအားရပါးရကိုင္လိုးရင္း   အခ်က္သုံးဆယ္ေလာက္ မနားတမ္း ဆက္တိုက္လိုးရာ ကာမ စိတ္မွာ ထိပ္ဆုံးသို႔ေရာက္လာၿပီး ေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ သုတ္ရည္ပူမ်ား ျပည့္လွ်ံေအာင္ ပန္းထည့္လိုက္ေလ၏။ ေဒၚေဝလည္းအားရပီးေနာက္တခ်ီထပ္လိုးရင္း ညလုံးေပါက္သူ႔တူပြႀကီးလိုးသမွ်ကိုပုံစံမ်ိဳးစုံနဲ႔ခံေနေလေတာ့သည္။  ၿပီးပါၿပီ