စိတ်ကွယ်ရာ

စိတ်ကွယ်ရာ

 

 

 

ပန်းဆိုးတန်းကားဂိတ်က ထုံးစံအတိုင်း စည်ကားနေ၏။ ညနေ ရုံးတွေဆင်းချိန်ဆို ကားဂိတ်မှာ တန်းစီနေကြတဲ့လူတွေက အလှူပေးနေတဲ့ မဏ္ဍပ်ရှေ့က တန်းစီစောင့်နေကြတဲ့ ကလေးတွေလို ကျိတ်ခဲနေကြသည်..။ ဆရာမခင်မာဆွေ တစ်ယောက်စိတ်ပျက်လက်ပျက် ဖြစ်သွားရသည်..။ အထက်တန်းပြကျောင်းဆရာမဖြစ်ပေမယ့် အသက်က (၃၉) နှစ်သာ ရှိသေးသည်..။ အရပ် အနည်းငယ် ပုကာ ခါးနည်းနည်း တုတ်စပြုလာပေမယ့် အိမ်ထောင်သည် မိန်းမတစ်ယောက်အဖြစ်နဲ့ လှပနေသေးသူပင်..။ အထူးသဖြင့် ဖင်အိုးကြီးတွေက အဆီတက်ကာ တင်းသထက်တင်း၊ ကားသထက်ကားနေခြင်းက သူမကို ပို၍ အလှတိုးစေသည်..။

အချိန်ပိုရှိသဖြင့် (၅) နာရီခွဲသာသာလောက်မှ ကျောင်းဆင်းခဲ့ရခြင်းကြောင့် ယခုလို ကားဂိတ်မှာ ကားစောင့်နေရခြင်း ဖြစ်သည်.။ တာမွေအထိပြန်ရမည်မို့ အထူးကားပဲ စီးဖို့ ဆုံးဖြတ်ကာ ဆိုက်ရောက်လာသော အထူးကားကို အပြေးအလွား တက်ခဲ့ရသည်..။ “ ဟို ရှေ့နားလေးကို တိုးပေးကြပါဗျာ…၊ အကူအညီတောင်းတာပါ.. ဟိုဘက်က အစ်ကို..က ဟိုးနောက်လေးကို လျှောက်ပေးပါဗျာ..ဟုတ်ကဲ့..ကားခလေးတွေ..” ညနေ ရုံးဆင်းလူကြပ်ချိန်တွင် လူပို မတင်ပါဘူး ဆိုတဲ့ အထူးကားတွေကလည်း ကြပ်ညှပ်နေသည်..။ သာမန်ကားတွေလို အထဲတွင် ခုံများဖြုတ်ထားသဖြင့် အလယ်လူသွားလမ်းလေးတွင် မတ်တတ်ရပ်ခရီးသည်များ ဖင်ချင်းပေါက်ကာ တိုးကျိတ်နေကြရသည်။

ဆရာမဒါ်ခင်မာဆွေ အတွင်းပိုင်း ကားအလယ်နားသို့ တိုးဝင်လာခဲ့သည်..။ စပယ်ယာရဲ့ လှမ်းအော်မွုကို မခံချင်သဖြင့် တိုးဝင်လာရသော်လည်း ကားအတွင်းပိုင်းမှာ အတော်ကို ကြပ်နေသည်..။ “ ဆရာမ…ဒီကို ပေးထားလေ..ကျမ ကိုင်ထားပေးမယ်..” “ သြော်…ကျေးဇူးပဲ..ညီမရယ်…” လက်ထဲမှ ဖိုင်တွဲကို ခုံတွင်ထိုင်နေတဲ့ မိန်းမငယ် တစ်ယောက်က ကိုင်ထားပေးတာကြောင့် အဲဒီအနားမှာပဲ အဆင်ပြေသလို ရပ်နေလိုက်သည်။ အရပ်ပုသလို ရှိတာကြောင့် အပေါ်သံတန်းကို မမှီသဖြင့် အခက်အခဲ ဖြစ်နေရသည်။ “ ဆရာမ… ဒီနားက တန်းကို ကိုင်လိုက်လေ… ကျနော် ဒီဘက် ရွေ့ပေးထားမယ်..လာ…”

ဘေးထိုင်ခုံမှ သံတန်းကို ကိုင်ကာ ရပ်နေသော အရပ်မြင့်မြင့် အသားညိုညို လူငယ်လေး တစ်ယောက်က ကိုယ်ကို ယို့ပေးလိုက်သဖြင့် တစ်စောင်းလေး တိုးဝင်ကာ ဘေးခုံမှ သံတန်းကို အားပြု ကိုင်ထားလိုက်သည်။ကားကတော့ ရပ်လိုက်ထွက်လိုက် ၊ မှတ်တိုင်တစ်ခုမှာ ကျောက်ချလိုက်နှင့် အလုပ်ရွုပ်နေသည်။ “ ဆရာမ…ရလား..အဆင်ပြေရဲ့လား….” “ အင်း…ရပြီ…မောင်လေး..ကျေးဇူးပဲနော်..” အသက် (၂၀) ကျော်လောက်ပဲ ရှိအုံးမည့် လူငယ်လေးတစ်ယောက်က ဂရုတစိုက်ဖြင့် မေးလိုက်သဖြင့် သေချာ အကဲခတ်လိုက်မိသည်။ သူမရဲ့ တူမ ဝင့်ဝါထက် နည်းနည်း သာ ကြီးမည့် ကောင်လေးက ဆရာမလို့ ခေါ်ကာ ဂရုစိုက်ပေးခြင်း ခံရသဖြင့်လည်း စိတ်ထဲမှာ ကျေနပ်သွားမိသည်..။

တကယ်တော့…သူမ ဘဝက….. ခင်မာဆွေ..ဘွဲ့ရပြီးကတည်းက ကျောင်းဆရာမ အလုပ်ဝင်ခဲ့သူဖြစ်သည်..။ အချိန်တွေတဖြည်းဖြည်း တိုက်စားသွားရင်း အသက်(၂၅) နှစ် .သူမ အထက်တန်းပြဆရာမဖြစ်တဲ့ အချိန်မှာ ကျောင်းဆရာ ကိုစောမြင့်နှင့် အိမ်ထောင်ကျခဲ့သည်..။ ကိုစောမြင့်က သူမကို အရမ်းချစ်ခဲ့ပါသည်။ သူမထက် အသက် (၅) နှစ်သာ ကြီးတဲ့ ကိုစောမြင့်နဲ့ ချစ်ကမ္ဘာမှာ အပျော်ကြီး ပျော်ခဲ့ရသည်။ ဒါပေမယ့် .. ကံတရားက ..ကံဆိုးမွုတွေကို ဆောင်ကြဉ်းပေးလာခဲ့သည်…။ အိမ်ထောင်သက် (၈) နှစ် အကြာမှာ ကိုစောမြင့်တစ်ယောက် ကိုယ်တစ်ပိုင်း လေဖြတ်သွားခဲ့ရသည်။ ချောင်လည်သော ကိုစောမြင့်မိဘတွေထောက်ပံသောကြောင့် လင်သားရဲ့ ဆေးကုသစရိတ်နဲ့ စားဝတ်နေရေးတွေ ကာမိခဲ့ရသည်..။

ဒါ့အပြင် နိုင်ငံခြားမှာ အလုပ်လုပ်နေတဲ့ ကိုစောမြင့်ရဲ့ တူမ ဝင့်ဝါကလည်း မိဘတွေ ဆုံးပါးသွားကြသဖြင့် ကိုစောမြင့်တို့ လင်မယားကို ကြည့်ရွု ထောက်ပံ့နေခြင်းကြောင့် စီးပွားရေးနှင့် ဝင်ငွေ ကောင်းမွန်ခဲ့ရသည်။ အဆိုးထဲမှ အကောင်းများ ပြန်ရခြင်းပင် ဖြစ်သည်။ လေဖြတ်နေတဲ့ လင်သားကို ကြည့်ရွုရန် ဆွေမျိုးနီးစပ် အဒေါ်တစ်ယောက်ကို ခေါ်ယူထားသဖြင့်လည်း သူမအဖို့ သက်သာခဲ့ရသည်။ သို့ပေမယ့် အသက်သုံးဆယ်ကျော် အရွယ် မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ ဆာလောင်ငတ်မွတ်မွုကတော့ ဘယ်လိုမှ မပြည့်ဝနိုင်တော့ပေ..။

ငွေကြေးအဆင်ပြေကာ စားနိုင်သောက်နိုင်အနေအထားမှာ တစ်နေ့ပြီးတစ်နေ့ အဆီစုကာ ဖွံ့ထွား စွင့်ကားလာတဲ့ သူမခန္ဓာကိုယ် အစိတ်အပိုင်းတွေက ယောက်ျားသားတစ်ယောက်ရဲ့ ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်မွုတွေကို တောင့်တလာခဲ့ရသည်။ ဆရာမဆိုတဲ့ အရှိန်အဝါကြောင့် ကျောင်းမှာရော ပတ်ဝန်းကျင်မှာပါ သူမကို ကိုယ်ထိလက်ရောက် မစရဲခဲ့ကြ.။ နောက်ကွယ်က မှန်းပြီးသာ စိတ်နဲ့ ပစ်မှားနေကြတဲ့ ကျောင်းမှဆရာတွေနှင့်သူမ၏တပည့်များ မနည်း..။ သူမကလည်း ကိုယ့်အရှိန်အဝါနဲ့ ထင်သလို မသောင်းကျန်းရဲပေ..။ နောက်ပြီး လင်က သေသွားတာမဟုတ်..။ ငုတ်တုတ်ကြီး မေ့နေတဲ့ ဘဝမှာပဲ ရှိသေးသည်။

ဒီတော့ သစ္စာလည်း မပျက်ချင်..။ ဒီလိုနဲ့ ခံစားနေရတဲ့ ဆာလောင်မွတ်သိပ်မွုတွေကို ညဘက် အိပ်ရာဝင်ချိန်မှာပဲ အတွေးနဲ့ ဖြေဖျောက်နေခဲ့ရတာ နှစ်တွေလည်း မနည်းတော့..။ မိမိလင်သား ကိုစောမြင့်ရဲ့ တူမ ဝင့်ဝါက သူ့ဦးလေး လေဖြတ်သွားပြီ ဆိုတာ သိခဲ့ရချိန်မှာ သူ့ဦးလေး မိန်းမအတွက် နိုင်ငံခြားမှ လက်ဆောင်တစ်ခု ပို့ပေးခဲ့သည်။ရာဘာဖြင့် ပြုလုပ်ထားသည့် ယောက်ျားတန်ဆာအတု ကြီးကို သူ့ဒေါ်လေးအတွက် အဖော်ဆိုပြီး ရွတ်နောက်နောက်ဖြင့် ပို့ပေးခဲ့သည်။ လေဖြတ်သွားသော လင်နှင့် အိပ်ရာအတူ အိပ်စက်ရန် မဖြစ်နိုင်တော့သဖြင့် သီးခြား အိပ်စက်ခဲ့တဲ့ သူမအဖို့ ဝင့်ဝါရဲ့ လက်ဆောင်က တကယ်ပဲ အသုံးတည့်ခဲ့ရသည်..။

စိတ်ထဲက ဖြစ်ချင်တဲ့ ဆန္ဒတွေကို မှန်းဆပြီး ထိုလီးတုကြီးဖြင့် အဖော်ပြု အိပ်စက်ခဲ့ရတဲ့ ညတွေက ညပေါင်း ရာချီနေခဲ့ပြီ ဖြစ်သည်။ “ ကျွီ…အိုး….ဟ…အင့်…….” ကားက ဘရိတ်ဆောင့်အုပ်လိုက်သဖြင့် ကားထဲမှ လူတွေရဲ့ အသံက စီကနဲ ထွက်ပေါ်လာသည်။ အတွေးတွေနဲ့ နစ်မျောနေတဲ့ ခင်မာဆွေလည်း အခြေအနေပျက်သွားသော ကိုယ်ဟန်ကို လှမ်းဆွဲကာ ထိန်းပေးထားလိုက်သော အထိအတွေ့ကြောင့် ယခုလက်ရှိ အသိစိတ်တွေက အတိတ်ကို ပျောက်ကွယ်စေခဲ့ရသည်။ ရှေ့သို့ ယိုင်လဲမတတ်ဖြစ်သွားသော သူမကို လှမ်းဆွဲပေးလိုက်သူကို ကျေးဇူးတင်အကြည့်လေးဖြင့် ပြန်ငဲ့ကြည့်ပြီး အသိအမှတ်ပြုလိုက်ရသည်။

ခုနက သူမကို ဂရုတစိုက်ရှိနေသော ကောင်လေးပင် ဖြစ်နေသဖြင့် အပြုံးလေးပါ အပိုထပ်ဆောင်းပေးလိုက်မိပြန်သည်။ ထိုကောင်လေးက ပြန်၍ ပြုံးပြလိုက်ပြီး သူမနားသို့ အနည်းငယ် တိုးကပ်ကာ လေသံတိုးတိုးဖြင့်…. “ ဆရာမ .. ကိုယ်ကို နဲနဲ ပြင်လိုက်ပါလား…တော်ကြာ ကားဘရိတ်အုပ်လိုက်ရင် လဲသွားအုံးမယ်…” ကိုယ်ကို ခပ်စောင်းစောင်းလေး ပြုကာ အတွင်းဘက်ခုံ သံတန်းလေးကို ကိုင်ပြီး ပို၍ တိုးကပ်လိုက်သောကြောင့် ဘေးဘက်တွင် ကိုယ်တစ်စောင်းရပ်ကာနေသော လူငယ်လေး ရဲ့ ရင်ခွင်ထဲသို့ ခင်မာဆွေ ရောက်မှန်းမသိ ရောက်သွားခဲ့ရသည်။

သူမရဲ့ ဘေးမှ မိန်းမကြီးကလည်း ရှေ့မှ တိုးဝင်နေတဲ့ လူတွေကြောင့် သူမကို ဖိထားသလိုဖြစ်နေကာ ထိုကောင်လေးရဲ့ ရင်ခွင်ထဲသို့ မှီတွယ်နေသလို ဖြစ်လို့နေရသည်။ အစပိုင်းတွင်တော့ ရှက်စိတ်မွန်ကာ ဘေးက မိန်းမဝဝကြီးကို ပြန်တွန်းပြီး ခွာကြည့်သော်လည်း မရတော့..။ ကားကလည်း ငါးပိသိပ်သလို ကျပ်လွန်းနေသည်။ မထူးတော့ပြီမို့ အသာပင် ငြိမ်ကာ လိုက်ပါလာခဲ့သည်။ ခင်မာဆွေရဲ့ ကိုယ်က ကားပေါ်တွင် ငြိမ်သက်စွာ လိုက်ပါနေသော်လည်း သူမစိတ်တွေကတော့ မငြိမ်သက်နိုင်ပေ။ ဒီလို ယောက်ျားတစ်ယောက်နဲ့ ပူးပူးကပ်ကပ် မထိတွေ့ရတာ နှစ်ပေါင်း မနည်းတော့..။ ဒါ့အပြင် သူမရဲ့ ကားစွင့်နေတဲ့ ဖင်ဆုံကြီးက နောက်မှ ကောင်လေး၏ ဆီးခုံနားသို့ ထိထိမိမိကြီး ဖိကပ်မိနေရခြင်းကြောင့်လည်း စိတ်တွေ ဖောက်ပြန်ယိမ်းယိုင်လာရသည်။

ကျပ်ညှပ်နေတဲ့ ကားထဲမှာ လူတွေက အလုပ်ဆင်းချိန် အိမ်ပြန်ချိန်မို့ နွမ်းလျမွုတွေနဲ့ ကိုယ့်အတွေးနဲ့ ကိုယ် ငြိမ်သက်နေကြသည်။ မငြိမ်သက်နိုင်တဲ့ သူမတစ်ယောက် ဖင်ဆုံကြီးကို မသိမသာ လွုပ်ရမ်းပြီး နောက်မှ ကောင်လေးရဲ့ ရင်ခွင်ထဲသို့ ပို၍ တိုးဝင်ဖိကပ်ပစ်လိုက်မိသွားသည်။ သူမဟာ အပေါစား မိန်းမတစ်ယောက် မဟုတ်ပေမဲ့ နှစ်ပေါင်းအတော်ကြာ ပြတ်လပ်နေရတဲ့ အရသာတစ်ခုကို ပြန်ပြီး ခံစားမိရချိန်မှာ ဘာကိုမှ မစဉ်းစားမိတော့..။ ဒီထက် ထူးကဲတဲ့ အထိအတွေ့ကို ခံစားရနိုင်ဖို့ကိုဘဲ စဉ်းစားနေမိကာ ဖင်ဆုံကြီးကို နောက်သို့ ကားအရှိန်နဲ့ အတူ ဖိကပ်ဆောင့်ပွတ်နေမိတော့သည်။

ပုဆိုးနဲ့ ရှပ်အကျႌ ဝတ်ဆင်ထားသော ထိုကောင်လေးက အောက်ခံဘောင်းဘီ ပါပုံမရ..။ ဘောကန်ဘောင်းဘီလို ပွယောင်ယောင်း အောက်ခံသာ ဝတ်ဆင်ထားပုံရသည်။ သူမရဲ့ ဖင်ဆုံကြီး ဖိကပ်ပွတ်ဆောင့်ပေးနေမွုကြောင့် ထောင်မတ်လာသော အတံကြီးက ရှည်ရှည်မျောမျောကြီး ဖြစ်ကြောင်း အထိအတွေ့ကို ခံစားပြီး မှန်းဆလိုက်မိသည်။ ရှေ့သို့ ထိုးထွက်ထောင်မလာပဲ အောက်သို့စိုက်ကာ ထောင်နေခြင်းက အမျိုးသားများ ဝတ်လေ့ဝတ်ထရှိသော အောက်ခံဘောင်းဘီမျိုးမဟုတ်မှန်း သူမ သိလိုက်သည်။ အရပ်အနည်းငယ် မြင့်သော ကောင်လေးရဲ့ လီးတံကြီးက အရပ်ပုသော သူမရဲ့ ဖင်ဆုံအထက်ပိုင်း စအိုအပေါ် ဖင်ညှောင့်ရိုးနားကို ကျကျနန လာထောက်ကာ ဖိမိနေသည်။ ခင်မာဆွေ အရသာတွေ တက်ပြီးရင်း တက်လာရတော့သည်။

ရှေ့မှထိုင်ခုံ သံတန်းကို မြဲမြံစွာ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ကိုယ်ကို အနည်းငယ် ကိုင်းကာ ဖင်ကြီးကို ကောက်ပြီး ပိုမိုဖိကပ်ကာ အရသာယူရင်း အိမ်အပြန်ခရီးကို လိုက်ပါလာခဲ့တော့သည်။အောင်ကိုမင်း ဒီနေ့ အလုပ်ပြန် နောက်ကျသည်။ ကားက အလွန် ကျပ်နေသည်။ လမ်း (၃၀)မှာ တက်ပြီး ကားနောက်ပိုင်းမှာ နေရာယူရင်း လိုက်ပါလာစဉ် ပန်းဆိုးတန်းမှတ်တိုင်မှ တက်လာသော ဆရာမအကိတ်ကြီးတစ်ပွေကြောင့် အိမ်အပြန်ပါ နောက်ကျခဲ့ရတော့သည်။ ဖင်ဆုံကြီးကို အတင်းဖိကပ်ကာ လိုက်ပါလာသော ဆရာမက တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့်ကြီး …။

အသက်ကြီးပေမယ့် ဖင်ဆုံကြီးက မာကျစ်နေသေးသည်။ သူ့လီးကို အတင်းဖိကပ်ရင်း အရသာယူနေပုံရသည်။ သိပ်လည်း မစွန့်စားရဲ တော်ကြာ ထအော်နေရင် ကားပေါ်က လူတွေ ဝိုင်းရိုက်မှာ စိုးရသည်..။ ဆရာမက မတော်တဆ မဟုတ်တော့ပဲ သိသိသာသာကြီး ကပ်ပွတ်နေခြင်းကြောင့် အောင်ကိုမင်း နည်းနည်းလွုပ်ရှားလိုက်သည်။ လီးကို ဖင်ဆုံကြီးနှင့် ထိုးကပ်ထားလိုက်ပြီး ကားအရှိန်နှင့် အတူ ညှောင့်ပေးနေလိုက်သည်။ ကံကောင်းချင်တော့ ဒီနေ့မှ အောက်ခံဘောင်းဘီကို အပွဝတ်ခဲ့မိခြင်းကြောင့် လီးက လွတ်လပ်စွာ တောင်မတ်နေနိုင်သည်။ ဆရာမကလည်း နောက်မှ လီးတံကြီး ကပ်ပေးထားတာကို အရသာယူနေပုံရသည်။

လုံးဝကို .. မငြင်း…။ “ မှတ်တိုင်…ပါတယ်……” ဆရာမက အနားမှ သူမဖိုင်တွဲကို လှမ်းယူကာ စပယ်ယာကိုပြောပြီး ထွက်သွားရာ အောင်ကိုမင်း ဆန့်တငံ့ငံ့ကြီး ဖြစ်ကျန်နေခဲ့ရသည်။ သူဆင်းရမည့် မှတ်တိုင်က နှစ်မှတ်တိုင်လောက် လိုသေးသည်။ ဒါပေမယ့် ဒီလိုအခြေအနေမှာ စားခွင်ကောင်းကောင်း ရနေမှတော့ လက်မလွတ်ချင်တော့…။ ဆရာမနောက်မှ ကပ်ကာ လိုက်ဆင်းရင်း နောက်မှ မသိမသာ လိုက်လာခဲ့သည်။ ခင်မာဆွေတစ်ယောက်မှာလည်း လီးအရသာကို တပ်မက်မိနေပေမယ့် ဆင်းရမယ့် မှတ်တိုင် ရောက်တော့မှာမို့ ဖိုင်တွဲကို ပြန်တောင်းယူရင်း ဆင်းလာခဲ့သည်။ လီးနဲ့ အတေ့ခံ ၊ အထောက်ခံထားခဲ့ရတာကြောင့် သူမ စောက်ဖုတ်ထဲမှ အရည်တွေက မတရားပင် စိမ့်ထွက်ကျနေသည်။ အောက်ခံဘောင်းဘီလေး ခွဆုံတစ်ခုလုံး စိုစိ ရွဲနစ်နေသည်။

နောက်မှ ကပ်ကာ ပါလာသော ခြေသံကြောင့် အမှတ်တမဲ့ လှည့်ကြည့်မိလိုက်သော ခင်မာဆွေ ရင်ထဲ ဒိန်းကနဲ ဖြစ်သွားကာ အခုနက ခံစားခဲ့ရသော အတွေ့အထိအရသာတွေ ပြန်ဆောင့်တက်လာသည်။ သူမ ဖင်ကြီးနှင့် ပယ်ပယ်နယ်နယ် ပွတ်ထားခဲ့တဲ့ လီးပိုင်ရှင်လေး က နောက်မှာ…။ အောင်ကိုမင်း အနားသို့ တိုးကပ်လိုက်ပြီး ဆရာမနှင့် ယှဉ်လျှောက်ကာ စကားပျိုးကာ လမ်းခင်းလိုက်သည်။ “ ဆရာမ…ဒီနားမှာ နေတာလား…” “ အင်း….ဟုတ်တယ်… မင်းကရော..ဒီနားကပဲလား ” “ ကျနော်က ..ရှေ့နားမှာ ဆရာမ..” ပြောစရာ စကားမရှိတော့ အောင်ကိုမင်း ဘာလုပ်ရမလဲ စဉ်းစားရသည်။ ဒါပေမယ့် အခြေအနေက သူ့အတွက် ဖန်တီးပေးနေသည်။

လမ်းထဲ ချိုးဝင်ခါနီး နေရာတွင် မီးတိုင်က မလင်းသဖြင့် မှောင်ရိပ်ကျနေသည်။ လူကလည်း ပြတ်နေပြန်သေးသည်။ ဒီတော့… “ အို……..မင်း…မင်း ဘာလုပ်တာ လဲ…လွတ်…လွတ်ပါ……” “ ဆရာမ ဖင်ကြီးနဲ့ ကားပေါ်မှာ ပွတ်ထားတာ ကျနော့် လီး အရမ်းတောင်နေပြီ..၊ အဲဒါ ဘယ်လိုလုပ်ရမှာလဲ…ဆရာမ” အောင်ကိုမင်း လုပ်ရပ်က သူမကို တော်တော် တုန်လွုပ်သွားစေသည်။ လမ်းမှာ ရုတ်တရက် လှမ်းဆွဲကာ ဖက်ထားပြီး မေးလိုက်တဲ့ မေးခွန်းက သူမ စိတ်တွေ ဂယောက်ဂယက် ဖြစ်သွားရသည်။ “အိုး…အဲဒါ ..ငါနဲ့ ဘာဆိုင်လို့လဲ…ဖယ်နော်…ဖယ်…အော်လိုက်ရမလား….” “ အော်ချင် အော်လေ…ဆရာမ နေတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ …ဆရာမပဲ အရှက်ရမှာနော်….”။

“ ဟင်…မင်း………မင်း…ဘာ ဘာလုပ်ချင်တာလဲ….” “ ဆရာမကို…လိုးချင်တာ….” “ အို……” ကြားလိုက်ရတဲ့ စကားက ခင်မာဆွေ တစ်ယောက် စိတ်တွေ လွင့်ကနဲဖြစ်သွားစေသည်။ ပက်ပက်စက်စက် ပြောလိုက်တဲ့ စကားသံကြောင့်လည်း သူမ စိတ်ထဲ တစ်မျိုးကြီး ခံစားမိကာ စောက်ဖုတ်က ရွုံ့ကနဲ ဖြစ်သွားမိသည်။ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် ဒီပတ်ဝန်းကျင်မှာတော့ အရှက်ကွဲ မခံနိုင်..။ နှစ်ယောက်တည်း သိတဲ့ ကိစ္စ တစ်ရပ်ကွက်လုံး သိကုန်ရင် သူမပဲ အရှက်ရမှာမို့ …ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုကို မရေမရာ၊ ဇဝေဇဝါနဲ့ပဲ လျင်မြန်စွာ ချလိုက်မိသည်။ “ မောင်လေးရယ်…မမက အိမ်ထောင်နဲ့ပါကွယ်….မဖြစ်နိုင်ပါဘူး…ကွယ်…” အသနားခံတဲ့ ပုံစံနဲ့ ချော့ကာ ပြောလိုက်သော စကားကြောင့် အောင်ကိုမင်း တွေကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ ဒါပေမယ့် ဆော်ကြီးက အိမ်ထောင်ရှိပေမယ့် ရွနေတဲ့ ပုံစံကြီး..။

နောက်ပြီး ကြောက်တတ်ပုံလည်း ရသည်။ ဖြဲခြောက်ပြီး ရသလောက်တော့ ဂွင်ဖန်ကြည့်ချင် နေသေးသည်။ “ ဒါဆိုလည်း ..ဆရာမ အိမ်ကို လိုက်ခဲ့မယ် ဗျာ…. ဆရာမပြောတာ ဟုတ်မဟုတ် သိရအောင်…” လမ်းပေါ်မှာ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အရှက်ကွဲဖို့ နီးစပ်သည်။ အိမ်မှာဆို လင်ကလည်း ဒုက္ခိတ၊ အဖော် ဒေါ်ကြီးကလည်း ညဘက် အိမ်ပြန်အိပ်သူမို့ သူမ တစ်ယောက်တည်း တိုးတိုးတိတ်တိတ် ရှင်းလို့ ရနိုင်လောက်သည်။ ဒါကြောင့် ထိုကောင်လေးရဲ့ တောင်းဆိုမွုကို လက်ခံကာ အိမ်သို့ ခိုးကြောင် ခိုးဝှက် ခေါ်သွင်းကာ သူမအိပ်ခန်းထဲ အထိ ခေါ်ဆောင်လာခဲ့မိတော့သည်။ ဆေးအရှိန်တွေကြောင့် အိပ်ပျော်နေသော လင်ကို တစ်ချက်စစ်ဆေးလိုက်ပြီး မီးဖိုချောင်မှ အဖော် ဒေါ်ကြီးကို ပြန်လွတ်လိုက်သည်။

ထို့နောက် သူမ အိပ်ခန်းထဲမှာ အခန့်သား ထိုင်နေတဲ့ ဘသားချောလေးဆီ ပြေးရပြန်တော့သည်။ အခန်းတံခါးကို ပိတ်၍ ဝင်လာပြီး ထိုင်နေသော ကောင်လေးကို အသနားခံသော အကြည့်လေးဖြင့်…. “ မောင်လေးရယ်….မင်းက အဒေါ်ရဲ့ တူသား အရွယ်ပါကွယ်…မသင့်တော်ပါဘူး…” “ ဟားဟား….ဆရာမရယ်…ချက်ချင်းကြီး အဒေါ်တွေ ဘာတွေ လုပ်မနေပါနဲ့..ကျနော့်နာမည် အောင်ကိုမင်း……မင်းမင်းလို့ ခေါ်…ဆရာမနာမည်က……” “ ခင်မာဆွေ…ပါကွယ်….” “ ကျနော်က မခင်မာဆွေလို့ ခေါ်မယ်..” “ ဟို…..ဟို…မင်း…ပြန်ပါတော့လားကွယ်….နော်….” “ ဟင်းဟင်း….မခင်မာဆွေကလည်း ကားပေါ်မှာ မခင်မာဆွေ ဖင်ကြီးနဲ့ ပွတ်ပေးထားတဲ့ ကျနော့် လီးကြီးကို မေ့ပစ်လိုက်ပြီပေါ့ ..ဟုတ်လား…”

“ အို…ကွယ်….မင်းကလည်း…..” “ မခင်မာဆွေ ယောက်ျားက လေဖြတ်နေတာ ဆိုတော့ လိုးမပေးနိုင်ဘူး မဟုတ်လား…” အိမ်ထဲသို့ ဝင်လာပြီးကတည်းက အခြေအနေမှန်ကို နားလည်သွားတဲ့ အောင်ကိုမင်း အမေးစကားကို ခင်မာဆွေ ပြန်မပြောနိုင်ပဲ ဆွံ့အနေရတော့သည်။ “ ဖြေလေဗျာ….မဖြေရင် ဒီနားမှာ …မခင်မာဆွေ အကြောင်းတွေ လျှောက်ဖွပစ်မှာနော်….” “ ဟို….ဟို…အဲလိုတော့ မဟုတ်တာတွေ လျှောက်မလုပ်ပါနဲ့ ကွယ်…..” “ ဒါဆို…ကျနော် မေးသမျှ အကုန်ဖြေမှာလား…” “ ဖြေ…ဖြေပါ့မယ်…..”“ မခင်မာဆွေ ယောက်ျားက ဘယ်တုန်းက လေဖြတ်သွားတာလဲ……”။

“ ကြာပြီ….ခြောက်နှစ်ကျော်သွားပြီ…” “ ဟာ….ဒါဆို.. မခင်မာဆွေကို မလိုးပေးနိုင်တာ ကြာပြီပေါ့…. ဒီကြားထဲ ဘယ်သူ့ကို အလိုးခံသေးလဲ…” မင်းမင်းရဲ့ မေးခွန်းတွေက တစ်တစ်ခွခွတွေမို့ သူမ ပြန်ဖြေဖို့ နွုတ်မရဲ..။ ဘယ်လို ပြန်ဖြေရမလဲ မသိ။ ပါးစပ်က ဘယ်လိုမှ မထွက် ဖြစ်နေသည်။ “ ဖြေလေ ဗျာ..” “ ဟို….ဟို…..ကွာ….ဘယ်သူနဲ့မှ…..မ..မဖြစ်..” “ ဒါဆို…..ကားပေါ်မှာ ကျနော့်လီးနဲ့ တေ့ခံထားရတော့ အလိုးခံချင်လာတာပေါ့….” “ မင်းမင်းရယ်… မမ ပြောလို့ မထွက်ဘူး….ကွယ်…” “ ကောင်းပြီလေ..ဒါဆိုလည်း ခေါင်းငြိမ့်ပြ…..” ခင်မာဆွေ လေးတွဲ့စွာ ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။

“ ကဲ….ဒါဆိုလည်း အဝတ်တွေ ချွတ်ရအောင်…” “ အို……..ဘာလုပ်မလို့..လဲ…” “ မခင်မာဆွေကို …. လိုးပေးမလို့ပေါ့ ….ဟဲဟဲ….” ခင်မာဆွေ တစ်ယောက် ဖင်ဆော့မွုကြောင့် ခုလိုထိဖြစ်လာရတာကို မကျေနပ်ပေမယ့် မသိစိတ်တွေက လွမ်းမိုး အနိုင်ယူခြင်း ခံလိုက်ရတော့သည်။ သူမကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေကို တစ်လွာချင်း ချွတ်ပစ်နေတဲ့ မင်းမင်း ရဲ့ လက်တွေအောက်မှာ တစ်သွေမတိမ်း လိုက်နာ လုပ်ဆောင်ပေးနေမိတော့သည်။ မင်းမင်းက ဆော်ကြီးကို အကျပ်ကိုင်ကာ ခိုင်းစေနေပုံက ရင့်လှသည်။ ခုတင်ခြေရင်းမှာ ထိုင်နေရင်း အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ခိုင်းနေရင်း သူ့ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်ပြီး လီးကိုင်ဆုတ်ကိုင်ကာ ဂွင်းထုနေသည်။ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်မှာ အဝတ်မကပ်တော့ပဲ ဗလာကျင်းသွားပြီးဖြစ်တဲ့ ဆရာမခင်မာဆွေ ရဲ့ အလှက အခုမှ ပိုမိုပွင့်ထွက်လာသည်။

ကလေးမမွေးဖူးသေး သဖြင့် ဝမ်းဗိုက်သားလေးက ချပ်ယပ်နေပြီး နို့အုံကြီးတွေကလည်း တင်းရင်းချွန်ထွက်နေကာ ငှက်ပျောဖူးကြီးတွေလို တုံခတ်နေသည်။ ပေါင်တံကြီးတွေကလည်း တုတ်ခိုင်ကာ တစ်ကိုယ်လုံး ဖွေးဆွတ်နေသည်။ သူမကို ကြည့်ပြီး အရသာခံကာ ဂွင်းတိုက်နေတဲ့ မင်းမင်း လီးတံကြီးကို ဒေါ်ခင်မာဆွေဦး တပ်မက်စွာ ကြည့်နေမိသည်။ သူမ စောက်ဖုတ်အုံကြီးကလည်း အလိုလို ဖောင်းထကာ နှစ်ရှည်လများ ပြတ်လပ်နေခဲ့ရသော လီးအရသာကို ငံ့လင့်လွန်းရသဖြင့် အရည်တွေပင် ယိုစီး စိမ့်ကျနေပြီ..။ စိတ်တွေလည်း ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်တော့..။

ကုတင်စောင်းမှာ ထိုင်နေတဲ့ မင်းမင်းကို အိပ်ရာပေါ်သို့ တွန်းလှဲပစ်လိုက်တော့သည်။ ထို့နောက် ကုတင်ပေါ်သို့ တက်ကာ မင်းမင်း ကိုယ်ပေါ် ကားယားခွထိုင်လိုက်ပြီး လီးတံကြီးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ထိန်းကိုင်ကာ သူမ စောက်ဖုတ်အဝသို့ တေ့ကပ်ယူလိုက်သည်။ ထို့နောက် ရှေ့သို့ အနည်းငယ် ကုန်း၍ လက်ထောက်လိုက်ပြီး ဖင်ဆုံကြီးကို တဖြည်းဖြည်းချင်း ရှေ့နောက် လွုပ်ရှားကာ ပွတ်တိုက်ပြီးမှ ဖိချသွင်းယူလိုက်သည်။ “ ပြွတ်…..အ………အီး……အိ….အင့်….အိုး…..ဟင်း..ဟင်း ကျွတ်..ကျွတ်…” လီးကို အဆုံးထိ ဖိချ သွင်းပစ်လိုက်ပြီး အရသာခံကာ ဖင်ဆုံကြီးကို နှဲ့ဝိုက်ကာ မွေ့ရမ်းပစ်လိုက်သည်။အိုး… မခင်မာဆွေ တော်တော် ခံချင်နေတာပဲ… ဆောင့်စမ်းပါ..မမရ.. ဖင်ကြီးကို ဖိဖိပြီး ပစ်ဆောင့်စမ်းပါ…အား…….အိုး…” မင်းမင်းက မခင်မာဆွေရဲ့ စိတ်တွေကို မီးမြိုှက်ပေးသလို ဆွပေးလိုက်ရင်း အောက်မှ ပင့်ကာ ဆောင့်တင်ပေးလိုက်သည်။

“ အို……အိ……အင်း….အ..အ…..ထိတယ်ကွယ်…အ…အင့်…….ကျွတ်ကျွတ်…..မင်းမင်း ရယ်…ကောင်းလိုက်တာကွယ်….” စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်သွားသဖြင့် မခင်မာဆွေ အခေါ်အဝေါ်တွေက နူးညံ့ကာနေသည်။ ဖင်ကြီး ကုန်းကာ ခွဆောင့်နေသောကြောင့် ဝဲနေသော မငြိမ်းခင်မာဆွေဦး နို့ကြီးနှစ်လုံးက အိပ်မွေ့ချနေသလို ။မင်းမင်းက ဝဲခါနေသော နို့နှစ်လုံးကို လက်ဖြင့် တင်းတင်း ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်ကိုင်ရင်း အောက်မှ ကော့ပင့် ဆောင့်ပေးနေသည်။ မခင်မာဆွေကလည်း ဖင်ဆုံကြီးကို မြှောက်မြှောက်ပြီး အတင်းပင် ဆောင့်လိုးချနေသည်။

“ ဆောင့်…မခင်မာဆွေ…စိတ်ကြိုက် ဆောင့်စမ်းပါ..အား…ဖင်ကြီးတွေ တအားနဲ့ ဆောင့်ချ..အ….” “ အိုး….မောင်ရယ်…ထိတယ်ကွယ်…. အီး..အင်း…ဟင်း…အား..အား…အိ..ပင့်ဆောင့်ပေးပါအုံး… အား….ဟုတ်ပြီ…ထိတယ်…အ…အမလေး…မမ..ပြီးခါနီးပြီ..အ..အ…ပင့်ဆောင့်…အား…အိုး..ညှစ်စမ်းပါ…နို့တွေကို ညှစ်..အား…..အို..ဆောင့်………” မခင်မာဆွေ တစ်ယောက် အရမ်းကို နှာထန်လွန်းနေသည်..။ အနှစ်နှစ် အလလ ငတ်ပြတ်နေခဲ့ရတဲ့ လီးကို စိတ်ကြိုက် အပေါ်မှ ဆောင့်လိုးနေရသဖြင့်လည်း ကာမစိတ်တွေက ထိန်းမရဖြစ်ကာ ပါးစပ်မှ တစ်တစ်ခွခွ စကားတွေ ဒရစပ်ပြောပြီး ဖိလိုးနေတာ မရပ်..။ မင်းမင်းကလည်း ဆော်ကြီး နှာထန်ပုံကို အကြိုက်တွေ့ကာ နို့တွေကို ပြတ်ထွက်မတတ် ညှစ်ကိုင်ရင်း အောက်မှ ကော့ကော့ပြီး ပင့်လိုးပေးနေသည်..။ “ အား…..ဖတ်…ဖတ်……ဖွတ်…အီး…အ…အမလေး…အ……….ထွက်ပြီ….အား.အ… အမေရေ…အား….. ဟင်း……” မခင်မာဆွေ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ခါကာ ဖင်ဆုံကြီးကို အတင်းဖိချဆောင့်လိုးပြီး စောက်ရေတွေ ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တော့သည်..။

မင်းမင်းလည်း ဆော်ကြီး ပြီးသွားပြီဆိုတာနဲ့ နို့တွေကို ဆုပ်ညှစ်ကိုင်ထားရာမှ လက်လွတ်ကာ ဖင်ကြီးတွေကို ဆွဲဖြဲပြီး အောက်မှ အဆက်မပြတ် ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်တော့သည်..။ ကားပေါ်မှာကတည်းက တောင်နေခဲ့ရတဲ့ လီးက မထိန်းနိုင်တော့ပဲ စက်သေနတ်ပစ်သလို ပစ်ပစ်ဆောင့်ရင်း လရည်တွေကို စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထည့်လိုက်သည်..။ မခင်မာဆွေမှာ သူမ စိတ်ကြိုက် ဆောင့်လိုးပြီး စောက်ရည်တွေ ဒလကြမ်း ထွက်နေချိန်မှာပင် ပင့်ဆောင့်လိုးခံရပြီး လရေတွေ ပန်းဝင်လာမွုကြောင့် နောက်တစ်ချီထပ်ကာ ပြီးသွားရတော့သည်..။

စင်္ကာပူနိုင်ငံ ရောက်နေတဲ့ ဝင့်ဝါတစ်ယောက်မှာ စူပါမားကက်တစ်ခုတွင် အလုပ်လုပ်နေရင်း အလုပ်နှင့် နီးသော တိုက်ခန်းတွင် ငှားရမ်းနေထိုင်ခဲ့သည်..။ တရုတ်လူမျိုး အများစုဖြင့် ဖွဲ့စည်းထားသော စင်္ကာပူနိုင်ငံတွင် တရုတ်ဘာသာစကားက ပြည်ပရောက်သော သူမတို့အဖို့ အလွန်အရေးပါလှသည်..။ ဝင့်ဝါ ကံကောင်းချင်တော့ အခန်းဖော်က မြန်မာနိုင်ငံဖွား တရုတ်ကပြားမ တစ်ယောက် ဖြစ်ကာ စရောက်ကတည်းက အတူနေထိုင်ခဲ့ကြသဖြင့် တရုတ်စကားကို ထမင်းစား ရေသောက်တော့ ဝင့်ဝါ ပြောတတ်နေပြီ..။ အလုပ်မှာလည်း အဆင်ပြေကာ သူဌေးနှင့်လည်း ပနံသင့်လှသဖြင့် ဝင့်ဝါ ကံကောင်းလှသည်..။ စကာင်္ပူ ဒေါ်လာ (၁၈၀၀) ရသော အလုပ်မို့ မြန်မာငွေနှင့် ဆို ဆယ်သိန်းကျော်လောက် လစဉ် ဝင်ငွေ ရှိနေသည်..။ မိဘတွေက သူမ တက္ကသိုလ် တက်နေစဉ်က ဆုံးပါးသွားခဲ့သဖြင့် သူမကို စောင့်ရှောက်ခဲ့သော ဦးလေးတို့ လင်မယားကို လစဉ် (၃) သိန်းကျော် ထောက်ပံ့နိုင်ခဲ့သည်..။

ဒါ့အပြင် တစ်ကိုယ်ရေ တစ်ကာယ သမားမို့ နိုင်ငံခြားမှာ စားရေး သုံးရေးက အစ အဆင်ပြေစွာ နေနိုင်ခဲ့သည်..။ စင်္ကာပူရောက် အချို့ မြန်မာမတွေလို မိဘပို့ပေးတဲ့ငွေနဲ့ ကျောင်းလာတက်၊ အသုံးအဖြုန်းကြမ်းကြတဲ့အခါ ငွေလိုအပ်တဲ့ အချိန် စပွန်ဆာရှာ၊ စပွန်ဆာအကြိုက် မိမိတို့ အသွေးအသားတွေကို ပေးလှူနေရတဲ့ မိန်းကလေးတွေထက် ဝင့်ဝါက သာပါသည်။ နောက်ပြီး ချစ်သူရည်းစားလဲ မထားခဲ့..။ ဝင့်ဝါက ခဲမှန်ဖူးတဲ့ စာသူငယ်မလေးမို့ ယောက်ျားတွေကို ကြောက်ရွံ့နေတာကြောင့် အေးဆေးနေခဲ့တာ သုံးနှစ်လောက်ရှိခဲ့ပြီ..။ အလုပ်နားရက်မှာ တစ်ချို့တွေ .. ဘဲနှင့် လျှောက်လည်နေကြချိန် အခန်းဖော်နှင့် ဝင့်ဝါကတော့ အခန်းထဲမှာ..။

မြန်မာနိုင်ငံမှာ တစ်မြို့တည်း သားချင်းတောင် မသိချင်ယောင် ဆောင်နေကြပေမယ့် သူများနိုင်ငံမှာတော့ ရွေမြန်မာတွေ တည့်ကြသည်..။ မြန်မာအချင်းချင်း ခင်ကြ မင်ကြ၊ နောက်.. ကြိုက်ကြ၊ အဲဒီနောက်မှာ လိုးကြ ခံကြပေါ့..။ ယောက်ျားနဲ့ ကလေးရှိကြတဲ့ အအိုမတွေကလည်း အပျိုလုပ်ပြီး ရည်းစားထား၊ နောက် အတူနေ ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်နေကြတာကို ဝင့်ဝါ ကြားနေမြင်နေ ရသည်..။ နောက်မှ ကွိုင်တွေတက်ပြီး အရွုပ်တွေ ပေါ်လာကာ ပြဿနာ ဖြစ်ကြတာတွေ ကို ဝင့်ဝါကြောက်သည်..။ ဒါကြောင့်လည်း အေးအေးဆေးဆေး ပဲ နေခဲ့တာ…။ ဝင့်ဝါ အေးအေး နေသလောက် အခန်းဖော် တရုတ်ကပြားမ ကျင်သီဆွေကတော့ ပွေးချက်က ကမ်းကုန်သည်..။ အသားက တရုတ်မဖြစ်တာကြောင့် ဖွေးဆွတ်နေကာ ပြည့်ဖြိုးတဲ့ အသားဆိုင်တွေနဲ့ ဖွဲ့စည်းထားတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည်..။

တကယ့် စင်္ကာပူ နိုင်ငံသူတစ်ယောက်လိုပင်..။ တရုတ်စကားကလည်း ကျွမ်းကျင်တာပါသည်..။ ကျင်သီဆွေက ရသမျှ လစာကို အကုန်လုံး သုံးနေသူမို့ ဝတ်တာစားတာက တကယ့် ဟော့ရှော့..။ နောက်ပြီး ဘဲတွေကလည်း တစ်ပွေပြီး တစ်ပွေ ထားသည်..။ တစ်ခါတစ်လေ နှစ်ယောက်သုံးယောက် တစ်ပြိုင်တည်း ..။ သူတစ်ယောက်တည်း ပတ်ရွုတ်နေသူ..။ ဒါပေမယ့် ကျင်သီဆွေရဲ့ စိတ်က တစ်မျိုး..။ ဘဲတွေနဲ့ ဘယ်လောက်ပဲ နေနေ သူမရဲ့ ဆန္ဒက လိုးနေခံနေတုန်းခဏသာ ပြည့်ဝကျေနပ်သည်..။ နောက်ယောကျ်ားတစ်ယောက်နဲ့ ထပ်မနေချင်တော့..။ ကျင်သီဆွေရဲ့ ကာမစိတ်ရမ္မက်က လိင်တူ မိန်းမတစ်ယောက်နဲ့ အတူ ပျော်ပါးရခြင်းကို စွဲလမ်းနှစ်ခြိုက်သူ တစ်ယောက်ပင်..။. ဒါကြောင့် အခန်းဖော် ဝင့်ဝါကို ဖူးဖူးမွုတ်မတတ် ချစ်ခင်သည်..။

သူမရဲ့ စိတ်ရမ္မက်တွေအတွက် ဝင့်ဝါနှင့်အတူ ဖြေဖျောက်ရတာကို နှစ်သက်သည်..။ ပလာဇာအောက်တွင် ရောင်းချသော ယောက်ျားတန်ဆာအတု ဆိုဒ်စုံဝယ်ထားပြီး ရုံးအားရက်တွေတွင် ဘဲတွေကိုခေါက်ထားကာ ဝင့်ဝါနှင့်အတူူ လိင်တူ ဆက်ဆံကြသည်..။ နှစ်ယောက်သား မျော့မျော့သာ ကျန်တဲ့အထိ အချီပေါင်းများစွာ ပြီးမှ ကျင်သီဆွေတစ်ယောက် ရပ်တော့သည်..။ ဝင့်ဝါမှာလည်း တက္ကသိုလ်တက်စဉ်က ကိုယ်ကြုံတွေ့ခဲ့ရဖူးတဲ့ ကာမအရသာ မစို့မပို့လေးကို ခု ရေခြားမြေခြားမှာ လိင်တူမိန်းမတစ်ယောက်နဲ့မှ ဖွတ်ဖွတ်ကြေအောင် ခံစားတတ်လာခဲ့ရတော့သည်..။

ဦးလေးဖြစ်သူ လေဖြတ်သွားကြောင်း ကြားသိရချိန်တွင် ဦးလေးမိန်းမ အန်တီခင်မာဆွေထံသို့ပင် သူမတို့ရဲ့ အဖော် လိင်တုကြီးတစ်ခုကို ပို့ပေးကာ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ စိတ်ဆန္ဒအတွက် နားလည်ပေးနိုင်တဲ့ အခြေအနေအထိ ကာမအရသာထူးကြီးကို သိရှိ ခံစားတတ်ခဲ့ပြီ..။ သို့ပေမယ့် ဝင့်ဝါတစ်ယောက် လူဖြစ်ရကျိုး မနပ်သေးပါ..။ ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ လီးဆိုတဲ့ သက်ရှိ အချောင်းကြီး သူမစောက်ဖုတ်ထဲ အဝင်မခံရဘူးသေးပေ..။ တက္ကသိုလ် တက်စဉ်က ကျူတာဆရာတစ်ယောက်ရဲ့ အကြင်နာမိုးများ အောက်မှာလည်း ယစ်မူးသာယာခဲ့ဖူးသည်..။ သူမရဲ့ ရင်သားမို့မို့မောက်မောက်တွေက ထိုဆရာရဲ့ လက်ဝါးပြင်အောက်မှာ ပြားပြားဝပ်ခဲ့ဖူးသည်..။ သူမတင်သား ဝိုင်းဝိုင်းကြီးတွေကို ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်နယ်ခြင်းကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ခံခဲ့ဖူးပါသည်..။

ဒါပေမယ့်………။ အပျိုအရွယ်လေးမို့ အထိအတွေ့အောက်မှာ သာယာနစ်မူးခဲ့ပေမယ့် သူမရဲ့ အပျိုစဉ်ဘဝလေးကိုတော့ ကာကွယ်ထိန်းသိမ်းနိုင်ခဲ့ပါသည်..။ အဲဒီအတွက် ကံကောင်းမွုက အိမ်ထောင်ရှင်တစ်ယောက်ဖြစ်နေတဲ့ သူမရဲ့ ချစ်ဦးသူအကြောင်းကို စောစီးစွာ သိရှိကာ ရှောင်ဖယ်နိုင်ခဲ့ပြီး ယောက်ျားတွေကို ခပ်စိမ်းစိမ်းပဲ ဆက်ဆံခဲ့တော့သည်..။ စင်္ကာပူသို့ ရောက်တဲ့အချိန်ကတည်းက အခန်းဖော် ကျင်သီဆွေက ဝင့်ဝါကို အစစအရာရာ ကူညီခဲ့သည်..။ မိဘတွေ မရှိတော့တဲ့ ဝင့်ဝါကို ကျင်သီဆွေက စာနာ သနားခဲ့သလို အိမ်ထောင်ကွဲ မိသားစုမှ ကျင်သီဆွေကိုလည်း ဝင့်ဝါက ဂရုဏာ ပိုခဲ့ရသည်..။

ဒီလိုနှင့် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် နားလည်မွုတွေကနေ စိတ်ရမ္မက် အာသာဖြေဖျောက်ဖော်တွေ ဖြစ်လာခဲ့ကြရတော့သည်..။ဝင့်ဝါရဲ့ ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ လိင်တန်စစ်စစ် မဝင်ခဲ့ဘူးတဲ့ စောက်ဖုတ်အုံဖောင်းဖောင်း နုနုရွရွကြီးကို ကျင်သီဆွေက လီးတုကြီးနဲ့ ပက်ပက်စက်စက် ထိုးဆွကလိကာ လိုးပေးခြင်းကို ဝင့်ဝါ နှစ်သက် ကျေနပ်နေတတ်ပြီ..။ ကျင်သီဆွေရဲ့ လီးပေါင်းစုံ အလိုးခံဖူးတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကိုလည်း ဝင့်ဝါ ဖြဲကာ လျှာထိုးယက်ပေးခဲ့တဲ့ အကြိမ်ပေါင်း မနည်းတော့။ ဒီလို လိင်တူ မိန်းမနှစ်ယောက် စပ်ယှက်ရတဲ့ အရသာကို ညပေါင်းများစွာ ဖြတ်ကျော်ပြီး ဝင့်ဝါတစ်ယောက် ယောက်ျားတွေကို မေ့ထားနိုင်ခဲ့သည်..။ ကျင်သီဆွေကတော့ ဘဲတွေ တစ်ပွေပြီး တစ်ပွေ ထားကာ ရည်းစားတွေ အလိုကျ အလိုးခံပြီး သူမအတွက် အလိုးခိုင်းစရာ သတ္တဝါတစ်ကောင်လောက် အဖြစ်သာ သတ်မှတ်ထားခဲ့သည်..။

ထို ဘွိုင်းဖရင့်တွေကို ဝင့်ဝါနဲ့ စောက်ဖုတ်ချင်း ပွတ်ကာ အရသာ ယူရတာလောက် ဖီလင် မထား..။ ဒီလိုနဲ့ ဖြတ်ကျော်လာခဲ့တဲ့ နေ့ရက်တွေက တစ်နှစ်ပြီး တစ်နှစ် ကုန်လွန်လာခဲ့သည်..။ အလုပ်ခွင်ဝင်လာတဲ့ ရက်တွေက ရက်မှန်ခဲ့သဖြင့် ဝင့်ဝါတစ်ယောက် ခွင့်တစ်လရကာ မြန်မာနိုင်ငံသို့ ခေတ္တအလည်ပြန်ခွင့် ရခဲ့သည်..။ “ ဝင့်ဝါရယ်… ဆွေတော့ .. ဘယ်လိုနေခဲ့ရမှန်းတောင် မသိတော့ဘူးကွယ်…” “ ဆွေရယ်… ဝင့်ဝါ ပြန်လာမှာပေါ့..အဲဒီကျမှ အတိုးချပြီး ချစ်ကြမယ်လေ…နော်…ခစ်ခစ်..” “ မြန်မြန် ပြန်လာခဲ့နော်… ဝင့်ဝါ…” “ အင်းပါ..ဆွေရဲ့… ဒါနဲ့ ဆွေအခုလက်ရှိ ဘဲက ဆွေ့ကို စိန်လက်စွပ်နဲ့ လက်ထပ်ခွင့် တောင်တယ်ဆို….”။

“ ဟင်းဟင်း… ဝင့်ဝါရယ်..ဆွေက အဲဒါ ဘာလုပ်ရမှာတုန်း… စိန်လက်စွပ်က ဟိုတစ်ခေါက်က အတူနေတုန်းက လီးစုပ်ပေးလိုက်တာကို ခိုက်ပြီး ဖြစ်လာတဲ့ ကိစ္စပါကွာ.. ဆွေကတော့ စိန်လက်စွပ်ထက် အဲဒီကောင် ဆွေ့ဖင်ပေါက်ကို ယက်ပေးတာပဲ ပိုခိုက်တာ…ဟင်းဟင်း…….” “ ဆွေပြောတော့ အဲဒီကောင်က ဒီနိုင်ငံသားဆို… သူ့ကိုယူလိုက်ရင် ဆွေ အေးဆေး ဖြစ်သွားပြီပဲ…” “ ဆွေ စဉ်းစားထားပါတယ်… ဆွေ သူ့ကိုယူလိုက်ရင် ရလာမယ့် အခွင့်ရေးတွေက မနည်းဘူးကွ… ဝင့်ဝါအတွက်လည်း အဆင်ပြေအောင် ညှိပြီးမှ ဆုံးဖြတ်မှာပါ..” စင်္ကာပူ နိုင်ငံသား တစ်ယောက်ဖြစ်လျှင် ရရှိနိုင်မယ့် အခွင့်အရေးတွေက မြင့်လှသဖြင့် ဘယ်သူမဆို လက်မလွတ်ချင်ကြ..။

ဝင့်ဝါရဲ့ အခန်းဖော် ကျင်သီဆွေကတော့ ဒါတွေထက် ဝင့်ဝါရဲ့ နူးညံ့တဲ့ အထိအတွေ့လေးတွေကိုပဲ မက်မပြေနိုင်ပဲ အာရုံရှိနေသည်..။ ဒီလိုနဲ့ ဝင့်ဝါတစ်ယောက် မြန်မာနိုင်ငံသို့ ခေတ္တ ခြေချခွင့်ြ့ပန်ရခဲ့ပြီး ဦးလေးနဲ့ အဒေါ်ဖြစ်သူတို့ထံသို့ ရောက်ရှိလာခဲ့ရတော့သည်..။ မခင်မာဆွေတစ်ယောက် မင်းမင်းနှင့် ဖြစ်ပြီးတဲ့ နောက်ပိုင်း အနှစ်နှစ်အလလ ငတ်မွတ်တောင့်တမွုတွေကို စဉ်ဆက်မပြတ် ဖြည့်ဆည်းနေခဲ့မိတော့သည်…။ ရုံးတက်ရက်ဆိုလျှင် အိမ်ပြန်ချိန်၌ မင်းမင်းနှင့် အချိန်းအချက် ပြုကာ အိမ်သို့ ခေါ်ဆောင်လာခဲ့ပြီး ညဝက်လောက်အထိ ထင်တိုင်းကျဲ လိုးကြဆော်ကြသည်..။ ပိတ်ရက်တွေဆိုရင်တော့ အိမ်ဖော် အဒေါ်ကြီးကို အနားပေးကာ တစ်နေကုန် တစ်ညလုံး မင်းမင်းကို အိမ်ခေါ်ထားပြီး နှစ်ဦးသား ကာမအရသာထူးကို နွိုက်နွိုက်ချွတ်ချွတ် ခံစားခဲ့ကြသည်..။

လူငယ်ဖြစ်တဲ့ မင်းမင်းက နှာထန်လှတဲ့ မခင်မာဆွေရဲ့ ရမ္မက်ဆန္ဒတွေကို နည်းလမ်းပေါင်းစုံဖြင့် ဖြည့်ဆည်းပေးခဲ့သည်..။ အောကား ဖွင့်ကာပြပြီး အဲဒီအထဲက ပုံစံတွေအတိုင်း လိုးကြဆော်ကြသည်..။ မခင်မာဆွေတစ်ယောက် ..သူမရဲ့ တူသားအရွယ် ကောင်လေး မင်းမင်းက စေခိုင်းရာ ကရတဲ့ ကာမရမ္မက်ထန်တဲ့ ရုပ်သေးရုပ်လေးတစ်ရုပ် ဖြစ်နေပါတော့သည်..။မခံစားဖူးတဲ့ ကာမအရသာဆန်းတွေကို မင်းမင်းက ခံစားတတ်စေခဲ့သည်..။ မခင်မာဆွေရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးက မင်းမင်းနဲ့ မပတ်သက်တဲ့ နေရာ ဆိုတာ မရှိတော့..။ အပေါက်စုံအောင် အလိုးခံခဲ့ရဖူးပြီ..။ စုပ်ခဲ့ရဖူးပြီ..။ မွုတ်ခဲ့ဖူးပြီ..။ မခင်မာဆွေဟာ ကာမရမ္မက်ရဲ့ သားကောင်ဆိုလည်း ဟုတ်နေပြီ ဖြစ်သည်..။

နေ့စဉ်ရက်ဆက်ဆိုသလို ခံစားနေရတဲ့ ကာမအရသာဟာ တူမတော် ဝင့်ဝါ ပြန်ရောက်လာချိန်မှာတော့ လစ်ဟာခဲ့ရတော့သည်..။ ဒါကြောင့် မခင်မာဆွေတစ်ယောက် အိပ်ရာထက်မှာ လူးကာလွန့်ကာ ဖြစ်လို့နေရတော့သည်..။ ဒီလို မခင်မာဆွေတစ်ယောက် ရမ္မက်ဆန္ဒတွေနဲ့ လူးလှိမ့်ကာ သူမကို လိုးခဲ့ ဆော်ခဲ့တဲ့ မင်းမင်းရဲ့ လီးကြီးကို မှန်းဆ တမ်းတနေတုန်းမှာပဲ…. “ အန်တီခင်မာဆွေ…. ဝင့်ဝါ ပို့ပေးလိုက်တဲ့ ဟာကြီး မသုံးကြည့်ဖူးလား…” စင်္ကာပူက အချစ်ဆုံး အခန်းဖော် ကျင်သီဆွေရဲ့ အထိအတွေ့တွေကို သတိရနေတဲ့ ဝင့်ဝါတစ်ယောက် အန်တီခင်မာဆွေနဲ့ သစ်ဆန်းတဲ့ အထိအတွေ့ကို ခံစားကြည့်ဖို့ မခင်မာဆွေ အခန်းထဲ သို့ ဝင်လာစဉ် ကုတင်ပေါ်မှာ စိတ်ကူး ဖီလင်ယူနေတဲ့ အန်တီခင်မာဆွေကို ကြည့်ပြီး မေးလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်..။

အတွေးအာရုံထဲမှာ နစ်မျောနေတဲ့ မခင်မာဆွေဟာ တူမတော်ရဲ့ ရုတ်တရက်အမေးစကားကြောင့် ဆွံ့အကာ ရှက်ကိုးရှက်ကန်း ဖြစ်သွားသည်..။ “ မရှက်ပါနဲ့..အန်တီခင်မာဆွေရဲ့ .. ဝင့်ဝါလဲ အန်တီခင်မာဆွေလိုပဲ လိုအပ်လာလို့ လာခဲ့တာ…သိလား… ၊ ဝင့်ဝါတို့ အတူတူ ဖြည့်ဆည်းရင်း ပျော်ကြမယ်လေ…နော်..” ဝင့်ဝါက အခန်းတံခါးကို စေ့ပိတ်လိုက်ပြီး အသင့်ယူဆောင်လာတဲ့ စင်္ကာပူက ပါလာတဲ့ လီးတုကြီးကို ကိုင်ကာ ကုတင်ပေါ်သို့ လှမ်းတက်လာတော့သည်..။ အခန်းထဲက လင်းထိန်နေတဲ့ မီးချောင်းရောင်အောက်မှာ ညဝတ်အကျႌ ကိုယ်စီနှင့် မိန်းမပျိုတစ်ယောက်၊ မိန်းမကြီးတစ်ယောက်တို့ ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်တွေဟာ ပူးကပ်သွားကြ၏။

ကျမဟာ နေ့စဉ်ရက်ဆက် လင်ငယ် ကာမဘီလူးလေး မင်းမင်းနဲ့ လိုးခဲ့ကြတဲ့ ခံစားမွုတွေကို စားမြှုံ့ပြန်ပြီး ဖီးလ် ယူနေတုန်းမှာပဲ တူမတော် ဝင့်ဝါဟာ ရောက်ရှိလာပါတော့တယ်..။ ခုတော့ ကျမရဲ့ ရင်သားထွားထွားကြီးတွေကို ဖျစ်ညှစ်ကိုင်တွယ် စမ်းကြည့်ပြီး ညဝတ်အကျႌခါးမှ ကြိုးစလေးကို ဆွဲဖြုတ်ချလိုက်ပါတော့တယ်..။ ဝတ်လစ်စလစ် ဖြစ်သွားတဲ့ ကျမရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကြီးကို ခုတင်ပေါ် လှဲချလိုက်ပြီး ဘေးမှ နေရာယူလိုက်ကာ ဝင့်ဝါကိုယ်တိုင်လည်း သူမညဝတ်အကျႌကို ချွတ်ပစ်လိုက်ပါတော့တယ်…။ “ အန်တီခင်မာဆွေကို ဝင့်ဝါရဲ့ အတွေ့အကြုံတွေ လက်တွေ့ပြမယ်…၊ အန်တီခင်မာဆွေ ခံစားကြည့်ပေါ့…..အင်း….ဟင်း….ဟင်း…….” ဝင့်ဝါက ကျမရဲ့ နွုတ်ခမ်းကို ဖိကပ်စုပ်နမ်း လိုက်ပါတယ်…။

ယောက်ျားနှစ်ယောက်နဲ့ ပက်ပက်စက်စက် ထိတွေ့အလိုးခံဖူးပေမယ့် ဒီလို မိန်းမချင်း ထိတွေ့မွုကို မခံစားဖူးတဲ့ ကျမဟာ ရင် ဒိတ်ဒိတ်ခုန်ပြီး တစ်ကိုယ်လုံး ပူထူ ရှိန်းဖိန်းသွားရပါတယ်..။ နောက်ပြီး ဝင့်ဝါက ရမ္မက်ပြင်းပြင်းနဲ့ နမ်းစုပ်တော့ ကျမ စိတ်တွေ ဟုန်းကနဲ ထကြွလာရတယ်…ရှင်…။ တစ်ဆက်တည်းမှာပဲ ကျမရဲ့ နို့ကြီးတွေကို ဆုပ်ကိုင်ပွတ်နယ် ဖျစ်ညှစ်ပစ်နေတာကလည်း ကြမ်းတမ်းလွန်းလှပါတယ်..။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုလည်း ဆွဲညှစ် ကစားပေးနေတယ်..။ အဲဒီကနေ ဝင့်ဝါရဲ့ လက်က အောက်သို့လျှောဆင်းသွားပြီး ကျမရဲ့ စောက်ဖုတ်အုံကြီးကို အုပ်ကိုင် ဖျစ်ညှစ် လိုက်တယ် ဆိုရင်ပဲ…. “ အို………ဝင့်ဝါရယ်…” ကျမနွုတ်မှ မချင့်မရဲ ညည်းတွားမိလိုက်ပါတယ်…။ သွေးသားတွေလည်း အရမ်းပဲ ဆူဝေလာပြီ..။

အန်တီခင်မာဆွေ စောက်ဖုတ်ကြီးက အရည်တွေ ရွဲနေပြီပဲ… သိပ်တောင် နှူးစရာ မလိုတော့ဘူး..ဝင့်ဝါရဲ့ ပစ္စည်းအသစ် မိတ်ဆက်ပွဲလေး စလိုက်တော့မယ်နော်…” “ ဝင့်ဝါရယ်..သမီး သဘောပဲ.. အန်တီခင်မာဆွေတော့ ဘယ်လို ခံစားရမှန်းတောင် မပြောတတ်တော့ဘူး…” “ ခစ်ခစ်….နောက်ပြီးရင် ဒီထက်ဆန်းတာတွေ လာအုံးမယ်လေ… အန်တီခင်မာဆွေရဲ့…” ဝင့်ဝါက ခုတင်ပေါ်မှ ထကာ ခြေရင်းတွင် ချထားသော သူမယူလာတဲ့ လီးတုကြီးကို လှမ်းယူလိုက်ပါတယ်..။ ဝင့်ဝါလက်ထဲက ဟာကြီးက ကျမကို ပို့ပေးထားတဲ့ လီးတုကြီးနဲ့ မတူပဲ တစ်မျိုး ဆန်းသစ်နေပါတယ်..။

လီးတုကြီးနောက်မှာ ကြိုးတွေနဲ့ ရွုပ်ယှက်ခတ်နေတာကို တွေ့မြင်လိုက်ရပါတယ်..။ ကျမလည်း မင်းမင်းနဲ့ အတူ ဆန်းသစ်တဲ့ ကာမဖီလင်တွေကို ခံစားနေကြဆိုတော့ ဝင့်ဝါလုပ်သမျှတွေကို စိတ်ဝင်တစားနဲ့ ကိုယ့်အဖုတ်ကြီး ကိုယ်ပွတ်ရင်း ငေးကြည့်နေမိပါတယ်..ရှင်..။ ဝင့်ဝါက လီးတုအတန်ကြီးရဲ့ နောက်မှ သိုင်းကြိုးနှစ်ခုကို ခြေထောက်တွင် စွပ်လိုက်ပြီး ဘောင်းဘီဝတ်သလိုမျိုး ဝတ်ဆင်ကာ အပေါ်ဘက်ရှိ ခါးပတ်လို ကြိုးကို သူမခါးတွင် ပတ်၍ ဝတ်ဆင်လိုက်သည်..။ ဝင့်ဝါပုံစံက ပေါင်ကြားထဲမှာ လီးပေါက်နေတဲ့ ကြွေရုပ်မလေး ပုံစံ ဖြစ်နေတာကို မြင်လိုက်ရတော့ ကျမစိတ်ထဲ တစ်မျိုးကြီး ခံစားရလိုက်မိသည်..။ ဝင့်ဝါက…. “ အန်တီခင်မာဆွေ… အလိုးခံရင် ဘယ်လိုပုံစံကို အကြိုက်ဆုံးလဲ..ဟင်…” ဝင့်ဝါပေါင်ကြားထဲမှ လီးတုကြီးက တန်းမတ်ကာ တကယ့်ယောက်ျားကြီးတစ်ယောက်ရဲ့ လီးကြီးလို အသားရောင် ဖြစ်သည်.။

မင်းမင်းရဲ့ အောကားတွေ ကြည့်ပြီး အလိုးခံခဲ့စဉ်က တွေ့မြင်ရတဲ့ အမေရိကန် လီးကြီးနီးပါး တုတ်ကာ ရှည်လျားလှသည်..။ ဒီလီးမျိုးနဲ့ ကျမအကြိုက် ဖင်ပူးထောင်းထောင်ကာ အလိုးခံရရင် သားအိမ်တောင် ပေါက်ထွက်သွားနိုင်လောက်သည်..။ ထို့ကြောင့် လီးအဝင်သက်သာပြီး အကောင်းဆုံး အရသာတွေ ပေးတတ်တဲ့ လှေကြီးထိုးရိုးရိုး ပုံစံနဲ့ပဲ ခံဖို့ နေရာယူပေးလိုက်ရပါတော့သည်..။ ဝင့်ဝါက လီးတုကြီးကို တရမ်းရမ်းဖြင့် ခုတင်ပေါ် တက်လာကာ ဒူးထောင်ပေါင်ကား ပက်လက်ကြီးလှန်ပေးထားတဲ့ ကျမပေါင်ကြားထဲမှာ နေရာယူလိုက်ကာ သူမခါးမှ လီးတုကြီးကို လက်ဝါးထဲ တံတွေး ထွေးထည့်ပြီး သုတ်လိမ်းနေတာ တွေ့လိုက်ရသည်..။

“ အန်တီခင်မာဆွေ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ ဝင့်ဝါ လီးကြီး ထည့်လိုက်တော့မယ်..နော်..” ပြောပြောဆိုဆို ဝင့်ဝါက သူ့လီးတုကြီးကို ကျမရဲ့ စောက်ခေါင်းဝကို ဖိကပ် တေ့ထိုးချလိုက်ပါတယ်..။ အေးစက်စက် အထိအတွေ့ကြောင့် တစ်မျိုး စိတ်လွုပ်ရှားသွားရတယ်..ရှင့်..။ “ ဗြစ်….ဗြစ်….အ….ဝင့်ဝါ…သ…မီး…..အ…အမလေး…အီး….ဖြေးဖြေး…ကျပ်နေ တယ်…သမီးရဲ့….အ….အီး…..” လီးတုကြီးက အဆမတန် ကြီးနေတဲ့အပြင် အပေါ်ယံတွင် သွေးကြောလို အဖုဖုတွေကြောင့် နာကျင်ဆိမ့်ကောင်းတဲ့ အရသာကို ခံစားလိုက်ရပါတယ်…။ ဝင့်ဝါကတော့ ကျမ ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကို တံကောက်ခွက်က ပင့်မထားလိုက်ပြီး သူမခါးကို ကော့ကာ အဆုံးထိ ဖိချသွင်းလိုက်ပါတော့တယ်..ရှင်..။အီး…..ကျွတ်ကျွတ်…..အား..အ…အီး….အမလေး…”

“ အန်တီ…ကောင်းရဲ့လား……အ…အီး ဟင့်…” “ အ….ထိတယ်…အ….ဖြေးဖြေး….အ…အင့်…ဟုတ်တယ်…ဆောင့်..ဆောင့်…အ…အင်း…..အီး…….” ဝင့်ဝါက အဆက်မပြတ် ဖြေးဖြေးချင်း ဆောင့်လိုးပေးနေရာ ရှည်လျားလှတဲ့ လီးတုထိပ်ဖူးကြီးက ကျမသားအိမ်ကို အချက်တိုင်းလိုလိုပဲ လာဆောင့်နေပါတော့တယ်..။ တစ်ခဏအတွင်းမှာပင် ဆန်းသစ်တဲ့ အထိအတွေ့နဲ့ အလိုးခံနေရမွုကြောင့် ကျမ စောက်ဖုတ်ကြီးတစ်ခုလုံး ကျင်ဆိမ့်ထူပူလာတော့တယ်..။ ကျမကိုယ်ပေါ်မှ ကိုင်းကာ လိုးပေးနေတဲ့ ဝင့်ဝါနို့အုံတွေက ကျမ မျက်နှာနားတွင် ဝဲခါနေတာကြောင့် ဖမ်းဆွဲဆုပ်ကိုင်ကာ မမှီမကမ်း လှမ်းစို့ပေးလိုက်ပါတယ်..။“ အိုး….အန်တီခင်မာဆွေရယ်…ဟုတ်တယ်.. စို့ နာနာစို့…ဝင့်ဝါနို့သီးခေါင်းတွေကို စို့ပေးစမ်းပါ..” ဝင့်ဝါက အကြိုက်တွေ့သွားကာ သူမကိုယ်ကို ပိုကုန်းပေးလိုက်ပြီး ကျမ ပါးစပ်ထဲသို့ သူမနို့တွေကို တေ့ပြီး အစို့ခံနေပါတော့တယ်..။

အပေါ်မှလည်း ခါးအားကို သုံးပြီး ဖိသွင်းလိုးချပေးနေတဲ့ အရှိန်က ပိုမိုအားပြင်းလာပါတယ်..။ “ အွန့်….အွန်း…ဟင်း…အု…ဟင်း.အား ရှီး…….ဆောင့်ချ…ဝင့်ဝါ..လိုး ဆောင့်…အန်တီခင်မာဆွေ ပြီးတော့မယ်.. အ…..အမလေး…အု…အွန်း….အွန်း…အား.ရှီး..” ကျမဟာ အရမ်းကို ဟော့လာရပါတယ်..။ ဝင့်ဝါနို့တွေကို ငုံစုပ်ပေးလိုက်၊ ပါးစပ်က တစ်တစ်ခွခွစကားတွေ ပြောလိုက်နဲ့ ကာမခရီးဆုံးကို ရောက်ရှိလာပါတော့တယ်..။ “ အား…ထွက်ကုန်ပြီ…အား….အီး…ပြွတ်..ပြွတ်….အု…..အား…….ဟင်း….ဟင့်…” ကျမဟာ စောက်ဖုတ်ထဲမှ လီးတုကြီးကို ဆွဲဆွဲညှစ်ရင်း အရည်တွေ ဒလဟော ပန်းထုတ်ကာ ဝင့်ဝါနို့တွေကို ပြတ်ထွက်လုမတတ် စို့ယူရင်း ပြီးသွားခဲ့ရပါတော့တယ်..။

“ အန်တီခင်မာဆွေ…ဘယ်လိုလဲ…” “ ဝင့်ဝါရယ်… အန်တီခင်မာဆွေတော့ ဒီတစ်ချီတည်းနဲ့ မျော့သွားတော့တာပဲ..” “ ခစ်ခစ်….မမျော့ပါနဲ့အုံး ..အန်တီခင်မာဆွေရဲ့ ခုမှ အစပဲ ရှိသေးတာ…ဝင့်ဝါကိုလဲ လုပ်ပေးပါအုံး…” ဝင့်ဝါက လီးတုကြီးကို စောက်ဖုတ်ထဲမှ ချွတ်ယူလိုက်ပြီး သူမခါးမှ ဖြုတ်ယူလိုက်သည်..။ ထို့နောက် ကျမစောက်ရည်တွေနဲ့ ပြောင်လက်စိုရွဲနေတဲ့ လီးတုကြီးကို ပါးစပ်နဲ့ ပြွတ်ခနဲ စုပ်ယူလိုက်ပြန်သည်..။ ပြီးတော့ ကျမကို ဆွဲယူကာ ပါးစပ်ထဲ လီးတုကြီးကို တေ့ပြီး စုပ်ခိုင်းလိုက်၏..။ ကျမဟာ ကြီးမားလှတဲ့ လီးတုကြီးကို မဆံ့မပြဲဟကာ ငုံယူပြီး အရသာခံ စုပ်ယူနေမိပါတော့တယ်..။ အဲဒီနောက် ဝင့်ဝါက ကျမကို လီးတုကြီး တပ်ဆင်ပေးပြီး အောက်တွင် ပက်လက်လှန်အိပ်စေကာ သူမက အပေါ်မှ ခွကာထိုင်ပြီး စိတ်ကြိုက်ဆောင့်ချပါတော့တယ်..။ အဲဒီညက ဝင့်ဝါနဲ့ ကျမဟာ ဘယ်နှချီမှန်းမသိတော့အောင် တစ်ယောက်တစ်လဲ လီးတုကြီးနဲ့ လိုးကြဆော်ခဲ့ကြပါတော့တယ်……. ပြီးပါပြီ။

 

Zawgyi

 

စိတ္ကြယ္ရာ

ပန္းဆိုးတန္းကားဂိတ္က ထုံးစံအတိုင္း စည္ကားေန၏။ ညေန ႐ုံးေတြဆင္းခ်ိန္ဆို ကားဂိတ္မွာ တန္းစီေနၾကတဲ့လူေတြက အလႉေပးေနတဲ့ မ႑ပ္ေရွ႕က တန္းစီေစာင့္ေနၾကတဲ့ ကေလးေတြလို က်ိတ္ခဲေနၾကသည္..။ ဆရာမခင္မာေဆြ တစ္ေယာက္စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ျဖစ္သြားရသည္..။ အထက္တန္းျပေက်ာင္းဆရာမျဖစ္ေပမယ့္ အသက္က (၃၉) ႏွစ္သာ ရွိေသးသည္..။ အရပ္ အနည္းငယ္ ပုကာ ခါးနည္းနည္း တုတ္စျပဳလာေပမယ့္ အိမ္ေထာင္သည္ မိန္းမတစ္ေယာက္အျဖစ္နဲ႔ လွပေနေသးသူပင္..။ အထူးသျဖင့္ ဖင္အိုးႀကီးေတြက အဆီတက္ကာ တင္းသထက္တင္း၊ ကားသထက္ကားေနျခင္းက သူမကို ပို၍ အလွတိုးေစသည္..။

အခ်ိန္ပိုရွိသျဖင့္ (၅) နာရီခြဲသာသာေလာက္မွ ေက်ာင္းဆင္းခဲ့ရျခင္းေၾကာင့္ ယခုလို ကားဂိတ္မွာ ကားေစာင့္ေနရျခင္း ျဖစ္သည္.။ တာေမြအထိျပန္ရမည္မို႔ အထူးကားပဲ စီးဖို႔ ဆုံးျဖတ္ကာ ဆိုက္ေရာက္လာေသာ အထူးကားကို အေျပးအလြား တက္ခဲ့ရသည္..။ “ ဟို ေရွ႕နားေလးကို တိုးေပးၾကပါဗ်ာ…၊ အကူအညီေတာင္းတာပါ.. ဟိုဘက္က အစ္ကို..က ဟိုးေနာက္ေလးကို ေလွ်ာက္ေပးပါဗ်ာ..ဟုတ္ကဲ့..ကားခေလးေတြ..” ညေန ႐ုံးဆင္းလူၾကပ္ခ်ိန္တြင္ လူပို မတင္ပါဘူး ဆိုတဲ့ အထူးကားေတြကလည္း ၾကပ္ညႇပ္ေနသည္..။ သာမန္ကားေတြလို အထဲတြင္ ခုံမ်ားျဖဳတ္ထားသျဖင့္ အလယ္လူသြားလမ္းေလးတြင္ မတ္တတ္ရပ္ခရီးသည္မ်ား ဖင္ခ်င္းေပါက္ကာ တိုးက်ိတ္ေနၾကရသည္။

ဆရာမဒၚခင္မာေဆြ အတြင္းပိုင္း ကားအလယ္နားသို႔ တိုးဝင္လာခဲ့သည္..။ စပယ္ယာရဲ႕ လွမ္းေအာ္မြဳကို မခံခ်င္သျဖင့္ တိုးဝင္လာရေသာ္လည္း ကားအတြင္းပိုင္းမွာ အေတာ္ကို ၾကပ္ေနသည္..။ “ ဆရာမ…ဒီကို ေပးထားေလ..က်မ ကိုင္ထားေပးမယ္..” “ ေၾသာ္…ေက်းဇူးပဲ..ညီမရယ္…” လက္ထဲမွ ဖိုင္တြဲကို ခုံတြင္ထိုင္ေနတဲ့ မိန္းမငယ္ တစ္ေယာက္က ကိုင္ထားေပးတာေၾကာင့္ အဲဒီအနားမွာပဲ အဆင္ေျပသလို ရပ္ေနလိုက္သည္။ အရပ္ပုသလို ရွိတာေၾကာင့္ အေပၚသံတန္းကို မမွီသျဖင့္ အခက္အခဲ ျဖစ္ေနရသည္။ “ ဆရာမ… ဒီနားက တန္းကို ကိုင္လိုက္ေလ… က်ေနာ္ ဒီဘက္ ေ႐ြ႕ေပးထားမယ္..လာ…”

ေဘးထိုင္ခုံမွ သံတန္းကို ကိုင္ကာ ရပ္ေနေသာ အရပ္ျမင့္ျမင့္ အသားညိဳညိဳ လူငယ္ေလး တစ္ေယာက္က ကိုယ္ကို ယို႔ေပးလိုက္သျဖင့္ တစ္ေစာင္းေလး တိုးဝင္ကာ ေဘးခုံမွ သံတန္းကို အားျပဳ ကိုင္ထားလိုက္သည္။ကားကေတာ့ ရပ္လိုက္ထြက္လိုက္ ၊ မွတ္တိုင္တစ္ခုမွာ ေက်ာက္ခ်လိုက္ႏွင့္ အလုပ္႐ြဳပ္ေနသည္။ “ ဆရာမ…ရလား..အဆင္ေျပရဲ႕လား….” “ အင္း…ရၿပီ…ေမာင္ေလး..ေက်းဇူးပဲေနာ္..” အသက္ (၂၀) ေက်ာ္ေလာက္ပဲ ရွိအုံးမည့္ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္က ဂ႐ုတစိုက္ျဖင့္ ေမးလိုက္သျဖင့္ ေသခ်ာ အကဲခတ္လိုက္မိသည္။ သူမရဲ႕ တူမ ဝင့္ဝါထက္ နည္းနည္း သာ ႀကီးမည့္ ေကာင္ေလးက ဆရာမလို႔ ေခၚကာ ဂ႐ုစိုက္ေပးျခင္း ခံရသျဖင့္လည္း စိတ္ထဲမွာ ေက်နပ္သြားမိသည္..။

တကယ္ေတာ့…သူမ ဘဝက….. ခင္မာေဆြ..ဘြဲ႕ရၿပီးကတည္းက ေက်ာင္းဆရာမ အလုပ္ဝင္ခဲ့သူျဖစ္သည္..။ အခ်ိန္ေတြတျဖည္းျဖည္း တိုက္စားသြားရင္း အသက္(၂၅) ႏွစ္ .သူမ အထက္တန္းျပဆရာမျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းဆရာ ကိုေစာျမင့္ႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်ခဲ့သည္..။ ကိုေစာျမင့္က သူမကို အရမ္းခ်စ္ခဲ့ပါသည္။ သူမထက္ အသက္ (၅) ႏွစ္သာ ႀကီးတဲ့ ကိုေစာျမင့္နဲ႔ ခ်စ္ကမာၻမွာ အေပ်ာ္ႀကီး ေပ်ာ္ခဲ့ရသည္။ ဒါေပမယ့္ .. ကံတရားက ..ကံဆိုးမြဳေတြကို ေဆာင္ၾကဥ္းေပးလာခဲ့သည္…။ အိမ္ေထာင္သက္ (၈) ႏွစ္ အၾကာမွာ ကိုေစာျမင့္တစ္ေယာက္ ကိုယ္တစ္ပိုင္း ေလျဖတ္သြားခဲ့ရသည္။ ေခ်ာင္လည္ေသာ ကိုေစာျမင့္မိဘေတြေထာက္ပံေသာေၾကာင့္ လင္သားရဲ႕ ေဆးကုသစရိတ္နဲ႔ စားဝတ္ေနေရးေတြ ကာမိခဲ့ရသည္..။

ဒါ့အျပင္ ႏိုင္ငံျခားမွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ကိုေစာျမင့္ရဲ႕ တူမ ဝင့္ဝါကလည္း မိဘေတြ ဆုံးပါးသြားၾကသျဖင့္ ကိုေစာျမင့္တို႔ လင္မယားကို ၾကည့္႐ြဳ ေထာက္ပံ့ေနျခင္းေၾကာင့္ စီးပြားေရးႏွင့္ ဝင္ေငြ ေကာင္းမြန္ခဲ့ရသည္။ အဆိုးထဲမွ အေကာင္းမ်ား ျပန္ရျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ေလျဖတ္ေနတဲ့ လင္သားကို ၾကည့္႐ြဳရန္ ေဆြမ်ိဳးနီးစပ္ အေဒၚတစ္ေယာက္ကို ေခၚယူထားသျဖင့္လည္း သူမအဖို႔ သက္သာခဲ့ရသည္။ သို႔ေပမယ့္ အသက္သုံးဆယ္ေက်ာ္ အ႐ြယ္ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဆာေလာင္ငတ္မြတ္မြဳကေတာ့ ဘယ္လိုမွ မျပည့္ဝႏိုင္ေတာ့ေပ..။

ေငြေၾကးအဆင္ေျပကာ စားႏိုင္ေသာက္ႏိုင္အေနအထားမွာ တစ္ေန႔ၿပီးတစ္ေန႔ အဆီစုကာ ဖြံ႕ထြား စြင့္ကားလာတဲ့ သူမခႏၶာကိုယ္ အစိတ္အပိုင္းေတြက ေယာက္်ားသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ကိုင္တြယ္ပြတ္သပ္မြဳေတြကို ေတာင့္တလာခဲ့ရသည္။ ဆရာမဆိုတဲ့ အရွိန္အဝါေၾကာင့္ ေက်ာင္းမွာေရာ ပတ္ဝန္းက်င္မွာပါ သူမကို ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ မစရဲခဲ့ၾက.။ ေနာက္ကြယ္က မွန္းၿပီးသာ စိတ္နဲ႔ ပစ္မွားေနၾကတဲ့ ေက်ာင္းမွဆရာေတြႏွင့္သူမ၏တပည့္မ်ား မနည္း..။ သူမကလည္း ကိုယ့္အရွိန္အဝါနဲ႔ ထင္သလို မေသာင္းက်န္းရဲေပ..။ ေနာက္ၿပီး လင္က ေသသြားတာမဟုတ္..။ ငုတ္တုတ္ႀကီး ေမ့ေနတဲ့ ဘဝမွာပဲ ရွိေသးသည္။

ဒီေတာ့ သစၥာလည္း မပ်က္ခ်င္..။ ဒီလိုနဲ႔ ခံစားေနရတဲ့ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္မြဳေတြကို ညဘက္ အိပ္ရာဝင္ခ်ိန္မွာပဲ အေတြးနဲ႔ ေျဖေဖ်ာက္ေနခဲ့ရတာ ႏွစ္ေတြလည္း မနည္းေတာ့..။ မိမိလင္သား ကိုေစာျမင့္ရဲ႕ တူမ ဝင့္ဝါက သူ႔ဦးေလး ေလျဖတ္သြားၿပီ ဆိုတာ သိခဲ့ရခ်ိန္မွာ သူ႔ဦးေလး မိန္းမအတြက္ ႏိုင္ငံျခားမွ လက္ေဆာင္တစ္ခု ပို႔ေပးခဲ့သည္။ရာဘာျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားသည့္ ေယာက္်ားတန္ဆာအတု ႀကီးကို သူ႔ေဒၚေလးအတြက္ အေဖာ္ဆိုၿပီး ႐ြတ္ေနာက္ေနာက္ျဖင့္ ပို႔ေပးခဲ့သည္။ ေလျဖတ္သြားေသာ လင္ႏွင့္ အိပ္ရာအတူ အိပ္စက္ရန္ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့သျဖင့္ သီးျခား အိပ္စက္ခဲ့တဲ့ သူမအဖို႔ ဝင့္ဝါရဲ႕ လက္ေဆာင္က တကယ္ပဲ အသုံးတည့္ခဲ့ရသည္..။

စိတ္ထဲက ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵေတြကို မွန္းဆၿပီး ထိုလီးတုႀကီးျဖင့္ အေဖာ္ျပဳ အိပ္စက္ခဲ့ရတဲ့ ညေတြက ညေပါင္း ရာခ်ီေနခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။ “ ကြၽီ…အိုး….ဟ…အင့္…….” ကားက ဘရိတ္ေဆာင့္အုပ္လိုက္သျဖင့္ ကားထဲမွ လူေတြရဲ႕ အသံက စီကနဲ ထြက္ေပၚလာသည္။ အေတြးေတြနဲ႔ နစ္ေမ်ာေနတဲ့ ခင္မာေဆြလည္း အေျခအေနပ်က္သြားေသာ ကိုယ္ဟန္ကို လွမ္းဆြဲကာ ထိန္းေပးထားလိုက္ေသာ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ ယခုလက္ရွိ အသိစိတ္ေတြက အတိတ္ကို ေပ်ာက္ကြယ္ေစခဲ့ရသည္။ ေရွ႕သို႔ ယိုင္လဲမတတ္ျဖစ္သြားေသာ သူမကို လွမ္းဆြဲေပးလိုက္သူကို ေက်းဇူးတင္အၾကည့္ေလးျဖင့္ ျပန္ငဲ့ၾကည့္ၿပီး အသိအမွတ္ျပဳလိုက္ရသည္။

ခုနက သူမကို ဂ႐ုတစိုက္ရွိေနေသာ ေကာင္ေလးပင္ ျဖစ္ေနသျဖင့္ အၿပဳံးေလးပါ အပိုထပ္ေဆာင္းေပးလိုက္မိျပန္သည္။ ထိုေကာင္ေလးက ျပန္၍ ၿပဳံးျပလိုက္ၿပီး သူမနားသို႔ အနည္းငယ္ တိုးကပ္ကာ ေလသံတိုးတိုးျဖင့္…. “ ဆရာမ .. ကိုယ္ကို နဲနဲ ျပင္လိုက္ပါလား…ေတာ္ၾကာ ကားဘရိတ္အုပ္လိုက္ရင္ လဲသြားအုံးမယ္…” ကိုယ္ကို ခပ္ေစာင္းေစာင္းေလး ျပဳကာ အတြင္းဘက္ခုံ သံတန္းေလးကို ကိုင္ၿပီး ပို၍ တိုးကပ္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ေဘးဘက္တြင္ ကိုယ္တစ္ေစာင္းရပ္ကာေနေသာ လူငယ္ေလး ရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲသို႔ ခင္မာေဆြ ေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္သြားခဲ့ရသည္။

သူမရဲ႕ ေဘးမွ မိန္းမႀကီးကလည္း ေရွ႕မွ တိုးဝင္ေနတဲ့ လူေတြေၾကာင့္ သူမကို ဖိထားသလိုျဖစ္ေနကာ ထိုေကာင္ေလးရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲသို႔ မွီတြယ္ေနသလို ျဖစ္လို႔ေနရသည္။ အစပိုင္းတြင္ေတာ့ ရွက္စိတ္မြန္ကာ ေဘးက မိန္းမဝဝႀကီးကို ျပန္တြန္းၿပီး ခြာၾကည့္ေသာ္လည္း မရေတာ့..။ ကားကလည္း ငါးပိသိပ္သလို က်ပ္လြန္းေနသည္။ မထူးေတာ့ၿပီမို႔ အသာပင္ ၿငိမ္ကာ လိုက္ပါလာခဲ့သည္။ ခင္မာေဆြရဲ႕ ကိုယ္က ကားေပၚတြင္ ၿငိမ္သက္စြာ လိုက္ပါေနေသာ္လည္း သူမစိတ္ေတြကေတာ့ မၿငိမ္သက္ႏိုင္ေပ။ ဒီလို ေယာက္်ားတစ္ေယာက္နဲ႔ ပူးပူးကပ္ကပ္ မထိေတြ႕ရတာ ႏွစ္ေပါင္း မနည္းေတာ့..။ ဒါ့အျပင္ သူမရဲ႕ ကားစြင့္ေနတဲ့ ဖင္ဆုံႀကီးက ေနာက္မွ ေကာင္ေလး၏ ဆီးခုံနားသို႔ ထိထိမိမိႀကီး ဖိကပ္မိေနရျခင္းေၾကာင့္လည္း စိတ္ေတြ ေဖာက္ျပန္ယိမ္းယိုင္လာရသည္။

က်ပ္ညႇပ္ေနတဲ့ ကားထဲမွာ လူေတြက အလုပ္ဆင္းခ်ိန္ အိမ္ျပန္ခ်ိန္မို႔ ႏြမ္းလ်မြဳေတြနဲ႔ ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ ကိုယ္ ၿငိမ္သက္ေနၾကသည္။ မၿငိမ္သက္ႏိုင္တဲ့ သူမတစ္ေယာက္ ဖင္ဆုံႀကီးကို မသိမသာ လြဳပ္ရမ္းၿပီး ေနာက္မွ ေကာင္ေလးရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲသို႔ ပို၍ တိုးဝင္ဖိကပ္ပစ္လိုက္မိသြားသည္။ သူမဟာ အေပါစား မိန္းမတစ္ေယာက္ မဟုတ္ေပမဲ့ ႏွစ္ေပါင္းအေတာ္ၾကာ ျပတ္လပ္ေနရတဲ့ အရသာတစ္ခုကို ျပန္ၿပီး ခံစားမိရခ်ိန္မွာ ဘာကိုမွ မစဥ္းစားမိေတာ့..။ ဒီထက္ ထူးကဲတဲ့ အထိအေတြ႕ကို ခံစားရႏိုင္ဖို႔ကိုဘဲ စဥ္းစားေနမိကာ ဖင္ဆုံႀကီးကို ေနာက္သို႔ ကားအရွိန္နဲ႔ အတူ ဖိကပ္ေဆာင့္ပြတ္ေနမိေတာ့သည္။

ပုဆိုးနဲ႔ ရွပ္အက်ႌ ဝတ္ဆင္ထားေသာ ထိုေကာင္ေလးက ေအာက္ခံေဘာင္းဘီ ပါပုံမရ..။ ေဘာကန္ေဘာင္းဘီလို ပြေယာင္ေယာင္း ေအာက္ခံသာ ဝတ္ဆင္ထားပုံရသည္။ သူမရဲ႕ ဖင္ဆုံႀကီး ဖိကပ္ပြတ္ေဆာင့္ေပးေနမြဳေၾကာင့္ ေထာင္မတ္လာေသာ အတံႀကီးက ရွည္ရွည္ေမ်ာေမ်ာႀကီး ျဖစ္ေၾကာင္း အထိအေတြ႕ကို ခံစားၿပီး မွန္းဆလိုက္မိသည္။ ေရွ႕သို႔ ထိုးထြက္ေထာင္မလာပဲ ေအာက္သို႔စိုက္ကာ ေထာင္ေနျခင္းက အမ်ိဳးသားမ်ား ဝတ္ေလ့ဝတ္ထရွိေသာ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီမ်ိဳးမဟုတ္မွန္း သူမ သိလိုက္သည္။ အရပ္အနည္းငယ္ ျမင့္ေသာ ေကာင္ေလးရဲ႕ လီးတံႀကီးက အရပ္ပုေသာ သူမရဲ႕ ဖင္ဆုံအထက္ပိုင္း စအိုအေပၚ ဖင္ေညႇာင့္႐ိုးနားကို က်က်နန လာေထာက္ကာ ဖိမိေနသည္။ ခင္မာေဆြ အရသာေတြ တက္ၿပီးရင္း တက္လာရေတာ့သည္။

ေရွ႕မွထိုင္ခုံ သံတန္းကို ၿမဲၿမံစြာ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ကိုယ္ကို အနည္းငယ္ ကိုင္းကာ ဖင္ႀကီးကို ေကာက္ၿပီး ပိုမိုဖိကပ္ကာ အရသာယူရင္း အိမ္အျပန္ခရီးကို လိုက္ပါလာခဲ့ေတာ့သည္။ေအာင္ကိုမင္း ဒီေန႔ အလုပ္ျပန္ ေနာက္က်သည္။ ကားက အလြန္ က်ပ္ေနသည္။ လမ္း (၃၀)မွာ တက္ၿပီး ကားေနာက္ပိုင္းမွာ ေနရာယူရင္း လိုက္ပါလာစဥ္ ပန္းဆိုးတန္းမွတ္တိုင္မွ တက္လာေသာ ဆရာမအကိတ္ႀကီးတစ္ေပြေၾကာင့္ အိမ္အျပန္ပါ ေနာက္က်ခဲ့ရေတာ့သည္။ ဖင္ဆုံႀကီးကို အတင္းဖိကပ္ကာ လိုက္ပါလာေသာ ဆရာမက ေတာင့္ေတာင့္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ႀကီး …။

အသက္ႀကီးေပမယ့္ ဖင္ဆုံႀကီးက မာက်စ္ေနေသးသည္။ သူ႔လီးကို အတင္းဖိကပ္ရင္း အရသာယူေနပုံရသည္။ သိပ္လည္း မစြန႔္စားရဲ ေတာ္ၾကာ ထေအာ္ေနရင္ ကားေပၚက လူေတြ ဝိုင္း႐ိုက္မွာ စိုးရသည္..။ ဆရာမက မေတာ္တဆ မဟုတ္ေတာ့ပဲ သိသိသာသာႀကီး ကပ္ပြတ္ေနျခင္းေၾကာင့္ ေအာင္ကိုမင္း နည္းနည္းလြဳပ္ရွားလိုက္သည္။ လီးကို ဖင္ဆုံႀကီးႏွင့္ ထိုးကပ္ထားလိုက္ၿပီး ကားအရွိန္ႏွင့္ အတူ ေညႇာင့္ေပးေနလိုက္သည္။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ဒီေန႔မွ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီကို အပြဝတ္ခဲ့မိျခင္းေၾကာင့္ လီးက လြတ္လပ္စြာ ေတာင္မတ္ေနႏိုင္သည္။ ဆရာမကလည္း ေနာက္မွ လီးတံႀကီး ကပ္ေပးထားတာကို အရသာယူေနပုံရသည္။

လုံးဝကို .. မျငင္း…။ “ မွတ္တိုင္…ပါတယ္……” ဆရာမက အနားမွ သူမဖိုင္တြဲကို လွမ္းယူကာ စပယ္ယာကိုေျပာၿပီး ထြက္သြားရာ ေအာင္ကိုမင္း ဆန႔္တငံ့ငံ့ႀကီး ျဖစ္က်န္ေနခဲ့ရသည္။ သူဆင္းရမည့္ မွတ္တိုင္က ႏွစ္မွတ္တိုင္ေလာက္ လိုေသးသည္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလိုအေျခအေနမွာ စားခြင္ေကာင္းေကာင္း ရေနမွေတာ့ လက္မလြတ္ခ်င္ေတာ့…။ ဆရာမေနာက္မွ ကပ္ကာ လိုက္ဆင္းရင္း ေနာက္မွ မသိမသာ လိုက္လာခဲ့သည္။ ခင္မာေဆြတစ္ေယာက္မွာလည္း လီးအရသာကို တပ္မက္မိေနေပမယ့္ ဆင္းရမယ့္ မွတ္တိုင္ ေရာက္ေတာ့မွာမို႔ ဖိုင္တြဲကို ျပန္ေတာင္းယူရင္း ဆင္းလာခဲ့သည္။ လီးနဲ႔ အေတ့ခံ ၊ အေထာက္ခံထားခဲ့ရတာေၾကာင့္ သူမ ေစာက္ဖုတ္ထဲမွ အရည္ေတြက မတရားပင္ စိမ့္ထြက္က်ေနသည္။ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီေလး ခြဆုံတစ္ခုလုံး စိုစိ ႐ြဲနစ္ေနသည္။

ေနာက္မွ ကပ္ကာ ပါလာေသာ ေျခသံေၾကာင့္ အမွတ္တမဲ့ လွည့္ၾကည့္မိလိုက္ေသာ ခင္မာေဆြ ရင္ထဲ ဒိန္းကနဲ ျဖစ္သြားကာ အခုနက ခံစားခဲ့ရေသာ အေတြ႕အထိအရသာေတြ ျပန္ေဆာင့္တက္လာသည္။ သူမ ဖင္ႀကီးႏွင့္ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ပြတ္ထားခဲ့တဲ့ လီးပိုင္ရွင္ေလး က ေနာက္မွာ…။ ေအာင္ကိုမင္း အနားသို႔ တိုးကပ္လိုက္ၿပီး ဆရာမႏွင့္ ယွဥ္ေလွ်ာက္ကာ စကားပ်ိဳးကာ လမ္းခင္းလိုက္သည္။ “ ဆရာမ…ဒီနားမွာ ေနတာလား…” “ အင္း….ဟုတ္တယ္… မင္းကေရာ..ဒီနားကပဲလား ” “ က်ေနာ္က ..ေရွ႕နားမွာ ဆရာမ..” ေျပာစရာ စကားမရွိေတာ့ ေအာင္ကိုမင္း ဘာလုပ္ရမလဲ စဥ္းစားရသည္။ ဒါေပမယ့္ အေျခအေနက သူ႔အတြက္ ဖန္တီးေပးေနသည္။

လမ္းထဲ ခ်ိဳးဝင္ခါနီး ေနရာတြင္ မီးတိုင္က မလင္းသျဖင့္ ေမွာင္ရိပ္က်ေနသည္။ လူကလည္း ျပတ္ေနျပန္ေသးသည္။ ဒီေတာ့… “ အို……..မင္း…မင္း ဘာလုပ္တာ လဲ…လြတ္…လြတ္ပါ……” “ ဆရာမ ဖင္ႀကီးနဲ႔ ကားေပၚမွာ ပြတ္ထားတာ က်ေနာ့္ လီး အရမ္းေတာင္ေနၿပီ..၊ အဲဒါ ဘယ္လိုလုပ္ရမွာလဲ…ဆရာမ” ေအာင္ကိုမင္း လုပ္ရပ္က သူမကို ေတာ္ေတာ္ တုန္လြဳပ္သြားေစသည္။ လမ္းမွာ ႐ုတ္တရက္ လွမ္းဆြဲကာ ဖက္ထားၿပီး ေမးလိုက္တဲ့ ေမးခြန္းက သူမ စိတ္ေတြ ဂေယာက္ဂယက္ ျဖစ္သြားရသည္။ “အိုး…အဲဒါ ..ငါနဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔လဲ…ဖယ္ေနာ္…ဖယ္…ေအာ္လိုက္ရမလား….” “ ေအာ္ခ်င္ ေအာ္ေလ…ဆရာမ ေနတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ …ဆရာမပဲ အရွက္ရမွာေနာ္….”။

“ ဟင္…မင္း………မင္း…ဘာ ဘာလုပ္ခ်င္တာလဲ….” “ ဆရာမကို…လိုးခ်င္တာ….” “ အို……” ၾကားလိုက္ရတဲ့ စကားက ခင္မာေဆြ တစ္ေယာက္ စိတ္ေတြ လြင့္ကနဲျဖစ္သြားေစသည္။ ပက္ပက္စက္စက္ ေျပာလိုက္တဲ့ စကားသံေၾကာင့္လည္း သူမ စိတ္ထဲ တစ္မ်ိဳးႀကီး ခံစားမိကာ ေစာက္ဖုတ္က ႐ြဳံ႕ကနဲ ျဖစ္သြားမိသည္။ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဒီပတ္ဝန္းက်င္မွာေတာ့ အရွက္ကြဲ မခံႏိုင္..။ ႏွစ္ေယာက္တည္း သိတဲ့ ကိစၥ တစ္ရပ္ကြက္လုံး သိကုန္ရင္ သူမပဲ အရွက္ရမွာမို႔ …ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကို မေရမရာ၊ ဇေဝဇဝါနဲ႔ပဲ လ်င္ျမန္စြာ ခ်လိုက္မိသည္။ “ ေမာင္ေလးရယ္…မမက အိမ္ေထာင္နဲ႔ပါကြယ္….မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး…ကြယ္…” အသနားခံတဲ့ ပုံစံနဲ႔ ေခ်ာ့ကာ ေျပာလိုက္ေသာ စကားေၾကာင့္ ေအာင္ကိုမင္း ေတြကနဲ ျဖစ္သြားသည္။ ဒါေပမယ့္ ေဆာ္ႀကီးက အိမ္ေထာင္ရွိေပမယ့္ ႐ြေနတဲ့ ပုံစံႀကီး..။

ေနာက္ၿပီး ေၾကာက္တတ္ပုံလည္း ရသည္။ ၿဖဲေျခာက္ၿပီး ရသေလာက္ေတာ့ ဂြင္ဖန္ၾကည့္ခ်င္ ေနေသးသည္။ “ ဒါဆိုလည္း ..ဆရာမ အိမ္ကို လိုက္ခဲ့မယ္ ဗ်ာ…. ဆရာမေျပာတာ ဟုတ္မဟုတ္ သိရေအာင္…” လမ္းေပၚမွာ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အရွက္ကြဲဖို႔ နီးစပ္သည္။ အိမ္မွာဆို လင္ကလည္း ဒုကၡိတ၊ အေဖာ္ ေဒၚႀကီးကလည္း ညဘက္ အိမ္ျပန္အိပ္သူမို႔ သူမ တစ္ေယာက္တည္း တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ရွင္းလို႔ ရႏိုင္ေလာက္သည္။ ဒါေၾကာင့္ ထိုေကာင္ေလးရဲ႕ ေတာင္းဆိုမြဳကို လက္ခံကာ အိမ္သို႔ ခိုးေၾကာင္ ခိုးဝွက္ ေခၚသြင္းကာ သူမအိပ္ခန္းထဲ အထိ ေခၚေဆာင္လာခဲ့မိေတာ့သည္။ ေဆးအရွိန္ေတြေၾကာင့္ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ လင္ကို တစ္ခ်က္စစ္ေဆးလိုက္ၿပီး မီးဖိုေခ်ာင္မွ အေဖာ္ ေဒၚႀကီးကို ျပန္လြတ္လိုက္သည္။

ထို႔ေနာက္ သူမ အိပ္ခန္းထဲမွာ အခန႔္သား ထိုင္ေနတဲ့ ဘသားေခ်ာေလးဆီ ေျပးရျပန္ေတာ့သည္။ အခန္းတံခါးကို ပိတ္၍ ဝင္လာၿပီး ထိုင္ေနေသာ ေကာင္ေလးကို အသနားခံေသာ အၾကည့္ေလးျဖင့္…. “ ေမာင္ေလးရယ္….မင္းက အေဒၚရဲ႕ တူသား အ႐ြယ္ပါကြယ္…မသင့္ေတာ္ပါဘူး…” “ ဟားဟား….ဆရာမရယ္…ခ်က္ခ်င္းႀကီး အေဒၚေတြ ဘာေတြ လုပ္မေနပါနဲ႔..က်ေနာ့္နာမည္ ေအာင္ကိုမင္း……မင္းမင္းလို႔ ေခၚ…ဆရာမနာမည္က……” “ ခင္မာေဆြ…ပါကြယ္….” “ က်ေနာ္က မခင္မာေဆြလို႔ ေခၚမယ္..” “ ဟို…..ဟို…မင္း…ျပန္ပါေတာ့လားကြယ္….ေနာ္….” “ ဟင္းဟင္း….မခင္မာေဆြကလည္း ကားေပၚမွာ မခင္မာေဆြ ဖင္ႀကီးနဲ႔ ပြတ္ေပးထားတဲ့ က်ေနာ့္ လီးႀကီးကို ေမ့ပစ္လိုက္ၿပီေပါ့ ..ဟုတ္လား…”

“ အို…ကြယ္….မင္းကလည္း…..” “ မခင္မာေဆြ ေယာက္်ားက ေလျဖတ္ေနတာ ဆိုေတာ့ လိုးမေပးႏိုင္ဘူး မဟုတ္လား…” အိမ္ထဲသို႔ ဝင္လာၿပီးကတည္းက အေျခအေနမွန္ကို နားလည္သြားတဲ့ ေအာင္ကိုမင္း အေမးစကားကို ခင္မာေဆြ ျပန္မေျပာႏိုင္ပဲ ဆြံ႕အေနရေတာ့သည္။ “ ေျဖေလဗ်ာ….မေျဖရင္ ဒီနားမွာ …မခင္မာေဆြ အေၾကာင္းေတြ ေလွ်ာက္ဖြပစ္မွာေနာ္….” “ ဟို….ဟို…အဲလိုေတာ့ မဟုတ္တာေတြ ေလွ်ာက္မလုပ္ပါနဲ႔ ကြယ္…..” “ ဒါဆို…က်ေနာ္ ေမးသမွ် အကုန္ေျဖမွာလား…” “ ေျဖ…ေျဖပါ့မယ္…..”“ မခင္မာေဆြ ေယာက္်ားက ဘယ္တုန္းက ေလျဖတ္သြားတာလဲ……”။

“ ၾကာၿပီ….ေျခာက္ႏွစ္ေက်ာ္သြားၿပီ…” “ ဟာ….ဒါဆို.. မခင္မာေဆြကို မလိုးေပးႏိုင္တာ ၾကာၿပီေပါ့…. ဒီၾကားထဲ ဘယ္သူ႔ကို အလိုးခံေသးလဲ…” မင္းမင္းရဲ႕ ေမးခြန္းေတြက တစ္တစ္ခြခြေတြမို႔ သူမ ျပန္ေျဖဖို႔ ႏြဳတ္မရဲ..။ ဘယ္လို ျပန္ေျဖရမလဲ မသိ။ ပါးစပ္က ဘယ္လိုမွ မထြက္ ျဖစ္ေနသည္။ “ ေျဖေလ ဗ်ာ..” “ ဟို….ဟို…..ကြာ….ဘယ္သူနဲ႔မွ…..မ..မျဖစ္..” “ ဒါဆို…..ကားေပၚမွာ က်ေနာ့္လီးနဲ႔ ေတ့ခံထားရေတာ့ အလိုးခံခ်င္လာတာေပါ့….” “ မင္းမင္းရယ္… မမ ေျပာလို႔ မထြက္ဘူး….ကြယ္…” “ ေကာင္းၿပီေလ..ဒါဆိုလည္း ေခါင္းၿငိမ့္ျပ…..” ခင္မာေဆြ ေလးတြဲ႕စြာ ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။

“ ကဲ….ဒါဆိုလည္း အဝတ္ေတြ ခြၽတ္ရေအာင္…” “ အို……..ဘာလုပ္မလို႔..လဲ…” “ မခင္မာေဆြကို …. လိုးေပးမလို႔ေပါ့ ….ဟဲဟဲ….” ခင္မာေဆြ တစ္ေယာက္ ဖင္ေဆာ့မြဳေၾကာင့္ ခုလိုထိျဖစ္လာရတာကို မေက်နပ္ေပမယ့္ မသိစိတ္ေတြက လြမ္းမိုး အႏိုင္ယူျခင္း ခံလိုက္ရေတာ့သည္။ သူမကိုယ္ေပၚက အဝတ္အစားေတြကို တစ္လြာခ်င္း ခြၽတ္ပစ္ေနတဲ့ မင္းမင္း ရဲ႕ လက္ေတြေအာက္မွာ တစ္ေသြမတိမ္း လိုက္နာ လုပ္ေဆာင္ေပးေနမိေတာ့သည္။ မင္းမင္းက ေဆာ္ႀကီးကို အက်ပ္ကိုင္ကာ ခိုင္းေစေနပုံက ရင့္လွသည္။ ခုတင္ေျခရင္းမွာ ထိုင္ေနရင္း အဝတ္အစားေတြ ခြၽတ္ခိုင္းေနရင္း သူ႔ပုဆိုးကို ခြၽတ္ခ်လိုက္ၿပီး လီးကိုင္ဆုတ္ကိုင္ကာ ဂြင္းထုေနသည္။ ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွာ အဝတ္မကပ္ေတာ့ပဲ ဗလာက်င္းသြားၿပီးျဖစ္တဲ့ ဆရာမခင္မာေဆြ ရဲ႕ အလွက အခုမွ ပိုမိုပြင့္ထြက္လာသည္။

ကေလးမေမြးဖူးေသး သျဖင့္ ဝမ္းဗိုက္သားေလးက ခ်ပ္ယပ္ေနၿပီး ႏို႔အုံႀကီးေတြကလည္း တင္းရင္းခြၽန္ထြက္ေနကာ ငွက္ေပ်ာဖူးႀကီးေတြလို တုံခတ္ေနသည္။ ေပါင္တံႀကီးေတြကလည္း တုတ္ခိုင္ကာ တစ္ကိုယ္လုံး ေဖြးဆြတ္ေနသည္။ သူမကို ၾကည့္ၿပီး အရသာခံကာ ဂြင္းတိုက္ေနတဲ့ မင္းမင္း လီးတံႀကီးကို ေဒၚခင္မာေဆြဦး တပ္မက္စြာ ၾကည့္ေနမိသည္။ သူမ ေစာက္ဖုတ္အုံႀကီးကလည္း အလိုလို ေဖာင္းထကာ ႏွစ္ရွည္လမ်ား ျပတ္လပ္ေနခဲ့ရေသာ လီးအရသာကို ငံ့လင့္လြန္းရသျဖင့္ အရည္ေတြပင္ ယိုစီး စိမ့္က်ေနၿပီ..။ စိတ္ေတြလည္း ဘယ္လိုမွ မထိန္းႏိုင္ေတာ့..။

ကုတင္ေစာင္းမွာ ထိုင္ေနတဲ့ မင္းမင္းကို အိပ္ရာေပၚသို႔ တြန္းလွဲပစ္လိုက္ေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ကုတင္ေပၚသို႔ တက္ကာ မင္းမင္း ကိုယ္ေပၚ ကားယားခြထိုင္လိုက္ၿပီး လီးတံႀကီးကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ထိန္းကိုင္ကာ သူမ ေစာက္ဖုတ္အဝသို႔ ေတ့ကပ္ယူလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေရွ႕သို႔ အနည္းငယ္ ကုန္း၍ လက္ေထာက္လိုက္ၿပီး ဖင္ဆုံႀကီးကို တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေရွ႕ေနာက္ လြဳပ္ရွားကာ ပြတ္တိုက္ၿပီးမွ ဖိခ်သြင္းယူလိုက္သည္။ “ ႁပြတ္…..အ………အီး……အိ….အင့္….အိုး…..ဟင္း..ဟင္း ကြၽတ္..ကြၽတ္…” လီးကို အဆုံးထိ ဖိခ် သြင္းပစ္လိုက္ၿပီး အရသာခံကာ ဖင္ဆုံႀကီးကို ႏွဲ႔ဝိုက္ကာ ေမြ႕ရမ္းပစ္လိုက္သည္။အိုး… မခင္မာေဆြ ေတာ္ေတာ္ ခံခ်င္ေနတာပဲ… ေဆာင့္စမ္းပါ..မမရ.. ဖင္ႀကီးကို ဖိဖိၿပီး ပစ္ေဆာင့္စမ္းပါ…အား…….အိုး…” မင္းမင္းက မခင္မာေဆြရဲ႕ စိတ္ေတြကို မီးၿမိဳွက္ေပးသလို ဆြေပးလိုက္ရင္း ေအာက္မွ ပင့္ကာ ေဆာင့္တင္ေပးလိုက္သည္။

“ အို……အိ……အင္း….အ..အ…..ထိတယ္ကြယ္…အ…အင့္…….ကြၽတ္ကြၽတ္…..မင္းမင္း ရယ္…ေကာင္းလိုက္တာကြယ္….” ေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးဝင္သြားသျဖင့္ မခင္မာေဆြ အေခၚအေဝၚေတြက ႏူးညံ့ကာေနသည္။ ဖင္ႀကီး ကုန္းကာ ခြေဆာင့္ေနေသာေၾကာင့္ ဝဲေနေသာ မၿငိမ္းခင္မာေဆြဦး ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးက အိပ္ေမြ႕ခ်ေနသလို ။မင္းမင္းက ဝဲခါေနေသာ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို လက္ျဖင့္ တင္းတင္း ဖ်စ္ညႇစ္ဆုပ္ကိုင္ရင္း ေအာက္မွ ေကာ့ပင့္ ေဆာင့္ေပးေနသည္။ မခင္မာေဆြကလည္း ဖင္ဆုံႀကီးကို ေျမႇာက္ေျမႇာက္ၿပီး အတင္းပင္ ေဆာင့္လိုးခ်ေနသည္။

“ ေဆာင့္…မခင္မာေဆြ…စိတ္ႀကိဳက္ ေဆာင့္စမ္းပါ..အား…ဖင္ႀကီးေတြ တအားနဲ႔ ေဆာင့္ခ်..အ….” “ အိုး….ေမာင္ရယ္…ထိတယ္ကြယ္…. အီး..အင္း…ဟင္း…အား..အား…အိ..ပင့္ေဆာင့္ေပးပါအုံး… အား….ဟုတ္ၿပီ…ထိတယ္…အ…အမေလး…မမ..ၿပီးခါနီးၿပီ..အ..အ…ပင့္ေဆာင့္…အား…အိုး..ညႇစ္စမ္းပါ…ႏို႔ေတြကို ညႇစ္..အား…..အို..ေဆာင့္………” မခင္မာေဆြ တစ္ေယာက္ အရမ္းကို ႏွာထန္လြန္းေနသည္..။ အႏွစ္ႏွစ္ အလလ ငတ္ျပတ္ေနခဲ့ရတဲ့ လီးကို စိတ္ႀကိဳက္ အေပၚမွ ေဆာင့္လိုးေနရသျဖင့္လည္း ကာမစိတ္ေတြက ထိန္းမရျဖစ္ကာ ပါးစပ္မွ တစ္တစ္ခြခြ စကားေတြ ဒရစပ္ေျပာၿပီး ဖိလိုးေနတာ မရပ္..။ မင္းမင္းကလည္း ေဆာ္ႀကီး ႏွာထန္ပုံကို အႀကိဳက္ေတြ႕ကာ ႏို႔ေတြကို ျပတ္ထြက္မတတ္ ညႇစ္ကိုင္ရင္း ေအာက္မွ ေကာ့ေကာ့ၿပီး ပင့္လိုးေပးေနသည္..။ “ အား…..ဖတ္…ဖတ္……ဖြတ္…အီး…အ…အမေလး…အ……….ထြက္ၿပီ….အား.အ… အေမေရ…အား….. ဟင္း……” မခင္မာေဆြ တစ္ကိုယ္လုံး တုန္ခါကာ ဖင္ဆုံႀကီးကို အတင္းဖိခ်ေဆာင့္လိုးၿပီး ေစာက္ေရေတြ ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္ေတာ့သည္..။

မင္းမင္းလည္း ေဆာ္ႀကီး ၿပီးသြားၿပီဆိုတာနဲ႔ ႏို႔ေတြကို ဆုပ္ညႇစ္ကိုင္ထားရာမွ လက္လြတ္ကာ ဖင္ႀကီးေတြကို ဆြဲၿဖဲၿပီး ေအာက္မွ အဆက္မျပတ္ ေဆာင့္လိုးပစ္လိုက္ေတာ့သည္..။ ကားေပၚမွာကတည္းက ေတာင္ေနခဲ့ရတဲ့ လီးက မထိန္းႏိုင္ေတာ့ပဲ စက္ေသနတ္ပစ္သလို ပစ္ပစ္ေဆာင့္ရင္း လရည္ေတြကို ေစာက္ဖုတ္ထဲ ပန္းထည့္လိုက္သည္..။ မခင္မာေဆြမွာ သူမ စိတ္ႀကိဳက္ ေဆာင့္လိုးၿပီး ေစာက္ရည္ေတြ ဒလၾကမ္း ထြက္ေနခ်ိန္မွာပင္ ပင့္ေဆာင့္လိုးခံရၿပီး လေရေတြ ပန္းဝင္လာမြဳေၾကာင့္ ေနာက္တစ္ခ်ီထပ္ကာ ၿပီးသြားရေတာ့သည္..။

စကၤာပူႏိုင္ငံ ေရာက္ေနတဲ့ ဝင့္ဝါတစ္ေယာက္မွာ စူပါမားကက္တစ္ခုတြင္ အလုပ္လုပ္ေနရင္း အလုပ္ႏွင့္ နီးေသာ တိုက္ခန္းတြင္ ငွားရမ္းေနထိုင္ခဲ့သည္..။ တ႐ုတ္လူမ်ိဳး အမ်ားစုျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းထားေသာ စကၤာပူႏိုင္ငံတြင္ တ႐ုတ္ဘာသာစကားက ျပည္ပေရာက္ေသာ သူမတို႔အဖို႔ အလြန္အေရးပါလွသည္..။ ဝင့္ဝါ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ အခန္းေဖာ္က ျမန္မာႏိုင္ငံဖြား တ႐ုတ္ကျပားမ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ကာ စေရာက္ကတည္းက အတူေနထိုင္ခဲ့ၾကသျဖင့္ တ႐ုတ္စကားကို ထမင္းစား ေရေသာက္ေတာ့ ဝင့္ဝါ ေျပာတတ္ေနၿပီ..။ အလုပ္မွာလည္း အဆင္ေျပကာ သူေဌးႏွင့္လည္း ပနံသင့္လွသျဖင့္ ဝင့္ဝါ ကံေကာင္းလွသည္..။ စကာပၤူ ေဒၚလာ (၁၈၀၀) ရေသာ အလုပ္မို႔ ျမန္မာေငြႏွင့္ ဆို ဆယ္သိန္းေက်ာ္ေလာက္ လစဥ္ ဝင္ေငြ ရွိေနသည္..။ မိဘေတြက သူမ တကၠသိုလ္ တက္ေနစဥ္က ဆုံးပါးသြားခဲ့သျဖင့္ သူမကို ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ေသာ ဦးေလးတို႔ လင္မယားကို လစဥ္ (၃) သိန္းေက်ာ္ ေထာက္ပံ့ႏိုင္ခဲ့သည္..။

ဒါ့အျပင္ တစ္ကိုယ္ေရ တစ္ကာယ သမားမို႔ ႏိုင္ငံျခားမွာ စားေရး သုံးေရးက အစ အဆင္ေျပစြာ ေနႏိုင္ခဲ့သည္..။ စကၤာပူေရာက္ အခ်ိဳ႕ ျမန္မာမေတြလို မိဘပို႔ေပးတဲ့ေငြနဲ႔ ေက်ာင္းလာတက္၊ အသုံးအျဖဳန္းၾကမ္းၾကတဲ့အခါ ေငြလိုအပ္တဲ့ အခ်ိန္ စပြန္ဆာရွာ၊ စပြန္ဆာအႀကိဳက္ မိမိတို႔ အေသြးအသားေတြကို ေပးလႉေနရတဲ့ မိန္းကေလးေတြထက္ ဝင့္ဝါက သာပါသည္။ ေနာက္ၿပီး ခ်စ္သူရည္းစားလဲ မထားခဲ့..။ ဝင့္ဝါက ခဲမွန္ဖူးတဲ့ စာသူငယ္မေလးမို႔ ေယာက္်ားေတြကို ေၾကာက္႐ြံ႕ေနတာေၾကာင့္ ေအးေဆးေနခဲ့တာ သုံးႏွစ္ေလာက္ရွိခဲ့ၿပီ..။ အလုပ္နားရက္မွာ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြ .. ဘဲႏွင့္ ေလွ်ာက္လည္ေနၾကခ်ိန္ အခန္းေဖာ္ႏွင့္ ဝင့္ဝါကေတာ့ အခန္းထဲမွာ..။

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ တစ္ၿမိဳ႕တည္း သားခ်င္းေတာင္ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနၾကေပမယ့္ သူမ်ားႏိုင္ငံမွာေတာ့ ေ႐ြျမန္မာေတြ တည့္ၾကသည္..။ ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း ခင္ၾက မင္ၾက၊ ေနာက္.. ႀကိဳက္ၾက၊ အဲဒီေနာက္မွာ လိုးၾက ခံၾကေပါ့..။ ေယာက္်ားနဲ႔ ကေလးရွိၾကတဲ့ အအိုမေတြကလည္း အပ်ိဳလုပ္ၿပီး ရည္းစားထား၊ ေနာက္ အတူေန ျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္ေနၾကတာကို ဝင့္ဝါ ၾကားေနျမင္ေန ရသည္..။ ေနာက္မွ ကြိဳင္ေတြတက္ၿပီး အ႐ြဳပ္ေတြ ေပၚလာကာ ျပႆနာ ျဖစ္ၾကတာေတြ ကို ဝင့္ဝါေၾကာက္သည္..။ ဒါေၾကာင့္လည္း ေအးေအးေဆးေဆး ပဲ ေနခဲ့တာ…။ ဝင့္ဝါ ေအးေအး ေနသေလာက္ အခန္းေဖာ္ တ႐ုတ္ကျပားမ က်င္သီေဆြကေတာ့ ေပြးခ်က္က ကမ္းကုန္သည္..။ အသားက တ႐ုတ္မျဖစ္တာေၾကာင့္ ေဖြးဆြတ္ေနကာ ျပည့္ၿဖိဳးတဲ့ အသားဆိုင္ေတြနဲ႔ ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကို ပိုင္ဆိုင္ထားသည္..။

တကယ့္ စကၤာပူ ႏိုင္ငံသူတစ္ေယာက္လိုပင္..။ တ႐ုတ္စကားကလည္း ကြၽမ္းက်င္တာပါသည္..။ က်င္သီေဆြက ရသမွ် လစာကို အကုန္လုံး သုံးေနသူမို႔ ဝတ္တာစားတာက တကယ့္ ေဟာ့ေရွာ့..။ ေနာက္ၿပီး ဘဲေတြကလည္း တစ္ေပြၿပီး တစ္ေပြ ထားသည္..။ တစ္ခါတစ္ေလ ႏွစ္ေယာက္သုံးေယာက္ တစ္ၿပိဳင္တည္း ..။ သူတစ္ေယာက္တည္း ပတ္႐ြဳတ္ေနသူ..။ ဒါေပမယ့္ က်င္သီေဆြရဲ႕ စိတ္က တစ္မ်ိဳး..။ ဘဲေတြနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေနေန သူမရဲ႕ ဆႏၵက လိုးေနခံေနတုန္းခဏသာ ျပည့္ဝေက်နပ္သည္..။ ေနာက္ေယာက်္ားတစ္ေယာက္နဲ႔ ထပ္မေနခ်င္ေတာ့..။ က်င္သီေဆြရဲ႕ ကာမစိတ္ရမၼက္က လိင္တူ မိန္းမတစ္ေယာက္နဲ႔ အတူ ေပ်ာ္ပါးရျခင္းကို စြဲလမ္းႏွစ္ၿခိဳက္သူ တစ္ေယာက္ပင္..။. ဒါေၾကာင့္ အခန္းေဖာ္ ဝင့္ဝါကို ဖူးဖူးမြဳတ္မတတ္ ခ်စ္ခင္သည္..။

သူမရဲ႕ စိတ္ရမၼက္ေတြအတြက္ ဝင့္ဝါႏွင့္အတူ ေျဖေဖ်ာက္ရတာကို ႏွစ္သက္သည္..။ ပလာဇာေအာက္တြင္ ေရာင္းခ်ေသာ ေယာက္်ားတန္ဆာအတု ဆိုဒ္စုံဝယ္ထားၿပီး ႐ုံးအားရက္ေတြတြင္ ဘဲေတြကိုေခါက္ထားကာ ဝင့္ဝါႏွင့္အတူူ လိင္တူ ဆက္ဆံၾကသည္..။ ႏွစ္ေယာက္သား ေမ်ာ့ေမ်ာ့သာ က်န္တဲ့အထိ အခ်ီေပါင္းမ်ားစြာ ၿပီးမွ က်င္သီေဆြတစ္ေယာက္ ရပ္ေတာ့သည္..။ ဝင့္ဝါမွာလည္း တကၠသိုလ္တက္စဥ္က ကိုယ္ႀကဳံေတြ႕ခဲ့ရဖူးတဲ့ ကာမအရသာ မစို႔မပို႔ေလးကို ခု ေရျခားေျမျခားမွာ လိင္တူမိန္းမတစ္ေယာက္နဲ႔မွ ဖြတ္ဖြတ္ေၾကေအာင္ ခံစားတတ္လာခဲ့ရေတာ့သည္..။

ဦးေလးျဖစ္သူ ေလျဖတ္သြားေၾကာင္း ၾကားသိရခ်ိန္တြင္ ဦးေလးမိန္းမ အန္တီခင္မာေဆြထံသို႔ပင္ သူမတို႔ရဲ႕ အေဖာ္ လိင္တုႀကီးတစ္ခုကို ပို႔ေပးကာ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ စိတ္ဆႏၵအတြက္ နားလည္ေပးႏိုင္တဲ့ အေျခအေနအထိ ကာမအရသာထူးႀကီးကို သိရွိ ခံစားတတ္ခဲ့ၿပီ..။ သို႔ေပမယ့္ ဝင့္ဝါတစ္ေယာက္ လူျဖစ္ရက်ိဳး မနပ္ေသးပါ..။ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ရဲ႕ လီးဆိုတဲ့ သက္ရွိ အေခ်ာင္းႀကီး သူမေစာက္ဖုတ္ထဲ အဝင္မခံရဘူးေသးေပ..။ တကၠသိုလ္ တက္စဥ္က က်ဴတာဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕ အၾကင္နာမိုးမ်ား ေအာက္မွာလည္း ယစ္မူးသာယာခဲ့ဖူးသည္..။ သူမရဲ႕ ရင္သားမို႔မို႔ေမာက္ေမာက္ေတြက ထိုဆရာရဲ႕ လက္ဝါးျပင္ေအာက္မွာ ျပားျပားဝပ္ခဲ့ဖူးသည္..။ သူမတင္သား ဝိုင္းဝိုင္းႀကီးေတြကို ဖ်စ္ညႇစ္ဆုပ္နယ္ျခင္းကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ခံခဲ့ဖူးပါသည္..။

ဒါေပမယ့္………။ အပ်ိဳအ႐ြယ္ေလးမို႔ အထိအေတြ႕ေအာက္မွာ သာယာနစ္မူးခဲ့ေပမယ့္ သူမရဲ႕ အပ်ိဳစဥ္ဘဝေလးကိုေတာ့ ကာကြယ္ထိန္းသိမ္းႏိုင္ခဲ့ပါသည္..။ အဲဒီအတြက္ ကံေကာင္းမြဳက အိမ္ေထာင္ရွင္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတဲ့ သူမရဲ႕ ခ်စ္ဦးသူအေၾကာင္းကို ေစာစီးစြာ သိရွိကာ ေရွာင္ဖယ္ႏိုင္ခဲ့ၿပီး ေယာက္်ားေတြကို ခပ္စိမ္းစိမ္းပဲ ဆက္ဆံခဲ့ေတာ့သည္..။ စကၤာပူသို႔ ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ကတည္းက အခန္းေဖာ္ က်င္သီေဆြက ဝင့္ဝါကို အစစအရာရာ ကူညီခဲ့သည္..။ မိဘေတြ မရွိေတာ့တဲ့ ဝင့္ဝါကို က်င္သီေဆြက စာနာ သနားခဲ့သလို အိမ္ေထာင္ကြဲ မိသားစုမွ က်င္သီေဆြကိုလည္း ဝင့္ဝါက ဂ႐ုဏာ ပိုခဲ့ရသည္..။

ဒီလိုႏွင့္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ နားလည္မြဳေတြကေန စိတ္ရမၼက္ အာသာေျဖေဖ်ာက္ေဖာ္ေတြ ျဖစ္လာခဲ့ၾကရေတာ့သည္..။ဝင့္ဝါရဲ႕ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ရဲ႕ လိင္တန္စစ္စစ္ မဝင္ခဲ့ဘူးတဲ့ ေစာက္ဖုတ္အုံေဖာင္းေဖာင္း ႏုႏု႐ြ႐ြႀကီးကို က်င္သီေဆြက လီးတုႀကီးနဲ႔ ပက္ပက္စက္စက္ ထိုးဆြကလိကာ လိုးေပးျခင္းကို ဝင့္ဝါ ႏွစ္သက္ ေက်နပ္ေနတတ္ၿပီ..။ က်င္သီေဆြရဲ႕ လီးေပါင္းစုံ အလိုးခံဖူးတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကိုလည္း ဝင့္ဝါ ၿဖဲကာ လွ်ာထိုးယက္ေပးခဲ့တဲ့ အႀကိမ္ေပါင္း မနည္းေတာ့။ ဒီလို လိင္တူ မိန္းမႏွစ္ေယာက္ စပ္ယွက္ရတဲ့ အရသာကို ညေပါင္းမ်ားစြာ ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး ဝင့္ဝါတစ္ေယာက္ ေယာက္်ားေတြကို ေမ့ထားႏိုင္ခဲ့သည္..။ က်င္သီေဆြကေတာ့ ဘဲေတြ တစ္ေပြၿပီး တစ္ေပြ ထားကာ ရည္းစားေတြ အလိုက် အလိုးခံၿပီး သူမအတြက္ အလိုးခိုင္းစရာ သတၱဝါတစ္ေကာင္ေလာက္ အျဖစ္သာ သတ္မွတ္ထားခဲ့သည္..။

ထို ဘြိဳင္းဖရင့္ေတြကို ဝင့္ဝါနဲ႔ ေစာက္ဖုတ္ခ်င္း ပြတ္ကာ အရသာ ယူရတာေလာက္ ဖီလင္ မထား..။ ဒီလိုနဲ႔ ျဖတ္ေက်ာ္လာခဲ့တဲ့ ေန႔ရက္ေတြက တစ္ႏွစ္ၿပီး တစ္ႏွစ္ ကုန္လြန္လာခဲ့သည္..။ အလုပ္ခြင္ဝင္လာတဲ့ ရက္ေတြက ရက္မွန္ခဲ့သျဖင့္ ဝင့္ဝါတစ္ေယာက္ ခြင့္တစ္လရကာ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ေခတၱအလည္ျပန္ခြင့္ ရခဲ့သည္..။ “ ဝင့္ဝါရယ္… ေဆြေတာ့ .. ဘယ္လိုေနခဲ့ရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူးကြယ္…” “ ေဆြရယ္… ဝင့္ဝါ ျပန္လာမွာေပါ့..အဲဒီက်မွ အတိုးခ်ၿပီး ခ်စ္ၾကမယ္ေလ…ေနာ္…ခစ္ခစ္..” “ ျမန္ျမန္ ျပန္လာခဲ့ေနာ္… ဝင့္ဝါ…” “ အင္းပါ..ေဆြရဲ႕… ဒါနဲ႔ ေဆြအခုလက္ရွိ ဘဲက ေဆြ႕ကို စိန္လက္စြပ္နဲ႔ လက္ထပ္ခြင့္ ေတာင္တယ္ဆို….”။

“ ဟင္းဟင္း… ဝင့္ဝါရယ္..ေဆြက အဲဒါ ဘာလုပ္ရမွာတုန္း… စိန္လက္စြပ္က ဟိုတစ္ေခါက္က အတူေနတုန္းက လီးစုပ္ေပးလိုက္တာကို ခိုက္ၿပီး ျဖစ္လာတဲ့ ကိစၥပါကြာ.. ေဆြကေတာ့ စိန္လက္စြပ္ထက္ အဲဒီေကာင္ ေဆြ႕ဖင္ေပါက္ကို ယက္ေပးတာပဲ ပိုခိုက္တာ…ဟင္းဟင္း…….” “ ေဆြေျပာေတာ့ အဲဒီေကာင္က ဒီႏိုင္ငံသားဆို… သူ႔ကိုယူလိုက္ရင္ ေဆြ ေအးေဆး ျဖစ္သြားၿပီပဲ…” “ ေဆြ စဥ္းစားထားပါတယ္… ေဆြ သူ႔ကိုယူလိုက္ရင္ ရလာမယ့္ အခြင့္ေရးေတြက မနည္းဘူးကြ… ဝင့္ဝါအတြက္လည္း အဆင္ေျပေအာင္ ညႇိၿပီးမွ ဆုံးျဖတ္မွာပါ..” စကၤာပူ ႏိုင္ငံသား တစ္ေယာက္ျဖစ္လွ်င္ ရရွိႏိုင္မယ့္ အခြင့္အေရးေတြက ျမင့္လွသျဖင့္ ဘယ္သူမဆို လက္မလြတ္ခ်င္ၾက..။

ဝင့္ဝါရဲ႕ အခန္းေဖာ္ က်င္သီေဆြကေတာ့ ဒါေတြထက္ ဝင့္ဝါရဲ႕ ႏူးညံ့တဲ့ အထိအေတြ႕ေလးေတြကိုပဲ မက္မေျပႏိုင္ပဲ အာ႐ုံရွိေနသည္..။ ဒီလိုနဲ႔ ဝင့္ဝါတစ္ေယာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ေခတၱ ေျခခ်ခြင့္ျ့ပန္ရခဲ့ၿပီး ဦးေလးနဲ႔ အေဒၚျဖစ္သူတို႔ထံသို႔ ေရာက္ရွိလာခဲ့ရေတာ့သည္..။ မခင္မာေဆြတစ္ေယာက္ မင္းမင္းႏွင့္ ျဖစ္ၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္း အႏွစ္ႏွစ္အလလ ငတ္မြတ္ေတာင့္တမြဳေတြကို စဥ္ဆက္မျပတ္ ျဖည့္ဆည္းေနခဲ့မိေတာ့သည္…။ ႐ုံးတက္ရက္ဆိုလွ်င္ အိမ္ျပန္ခ်ိန္၌ မင္းမင္းႏွင့္ အခ်ိန္းအခ်က္ ျပဳကာ အိမ္သို႔ ေခၚေဆာင္လာခဲ့ၿပီး ညဝက္ေလာက္အထိ ထင္တိုင္းက်ဲ လိုးၾကေဆာ္ၾကသည္..။ ပိတ္ရက္ေတြဆိုရင္ေတာ့ အိမ္ေဖာ္ အေဒၚႀကီးကို အနားေပးကာ တစ္ေနကုန္ တစ္ညလုံး မင္းမင္းကို အိမ္ေခၚထားၿပီး ႏွစ္ဦးသား ကာမအရသာထူးကို ႏြိဳက္ႏြိဳက္ခြၽတ္ခြၽတ္ ခံစားခဲ့ၾကသည္..။

လူငယ္ျဖစ္တဲ့ မင္းမင္းက ႏွာထန္လွတဲ့ မခင္မာေဆြရဲ႕ ရမၼက္ဆႏၵေတြကို နည္းလမ္းေပါင္းစုံျဖင့္ ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့သည္..။ ေအာကား ဖြင့္ကာျပၿပီး အဲဒီအထဲက ပုံစံေတြအတိုင္း လိုးၾကေဆာ္ၾကသည္..။ မခင္မာေဆြတစ္ေယာက္ ..သူမရဲ႕ တူသားအ႐ြယ္ ေကာင္ေလး မင္းမင္းက ေစခိုင္းရာ ကရတဲ့ ကာမရမၼက္ထန္တဲ့ ႐ုပ္ေသး႐ုပ္ေလးတစ္႐ုပ္ ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္..။မခံစားဖူးတဲ့ ကာမအရသာဆန္းေတြကို မင္းမင္းက ခံစားတတ္ေစခဲ့သည္..။ မခင္မာေဆြရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးက မင္းမင္းနဲ႔ မပတ္သက္တဲ့ ေနရာ ဆိုတာ မရွိေတာ့..။ အေပါက္စုံေအာင္ အလိုးခံခဲ့ရဖူးၿပီ..။ စုပ္ခဲ့ရဖူးၿပီ..။ မြဳတ္ခဲ့ဖူးၿပီ..။ မခင္မာေဆြဟာ ကာမရမၼက္ရဲ႕ သားေကာင္ဆိုလည္း ဟုတ္ေနၿပီ ျဖစ္သည္..။

ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ဆိုသလို ခံစားေနရတဲ့ ကာမအရသာဟာ တူမေတာ္ ဝင့္ဝါ ျပန္ေရာက္လာခ်ိန္မွာေတာ့ လစ္ဟာခဲ့ရေတာ့သည္..။ ဒါေၾကာင့္ မခင္မာေဆြတစ္ေယာက္ အိပ္ရာထက္မွာ လူးကာလြန႔္ကာ ျဖစ္လို႔ေနရေတာ့သည္..။ ဒီလို မခင္မာေဆြတစ္ေယာက္ ရမၼက္ဆႏၵေတြနဲ႔ လူးလွိမ့္ကာ သူမကို လိုးခဲ့ ေဆာ္ခဲ့တဲ့ မင္းမင္းရဲ႕ လီးႀကီးကို မွန္းဆ တမ္းတေနတုန္းမွာပဲ…. “ အန္တီခင္မာေဆြ…. ဝင့္ဝါ ပို႔ေပးလိုက္တဲ့ ဟာႀကီး မသုံးၾကည့္ဖူးလား…” စကၤာပူက အခ်စ္ဆုံး အခန္းေဖာ္ က်င္သီေဆြရဲ႕ အထိအေတြ႕ေတြကို သတိရေနတဲ့ ဝင့္ဝါတစ္ေယာက္ အန္တီခင္မာေဆြနဲ႔ သစ္ဆန္းတဲ့ အထိအေတြ႕ကို ခံစားၾကည့္ဖို႔ မခင္မာေဆြ အခန္းထဲ သို႔ ဝင္လာစဥ္ ကုတင္ေပၚမွာ စိတ္ကူး ဖီလင္ယူေနတဲ့ အန္တီခင္မာေဆြကို ၾကည့္ၿပီး ေမးလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္..။

အေတြးအာ႐ုံထဲမွာ နစ္ေမ်ာေနတဲ့ မခင္မာေဆြဟာ တူမေတာ္ရဲ႕ ႐ုတ္တရက္အေမးစကားေၾကာင့္ ဆြံ႕အကာ ရွက္ကိုးရွက္ကန္း ျဖစ္သြားသည္..။ “ မရွက္ပါနဲ႔..အန္တီခင္မာေဆြရဲ႕ .. ဝင့္ဝါလဲ အန္တီခင္မာေဆြလိုပဲ လိုအပ္လာလို႔ လာခဲ့တာ…သိလား… ၊ ဝင့္ဝါတို႔ အတူတူ ျဖည့္ဆည္းရင္း ေပ်ာ္ၾကမယ္ေလ…ေနာ္..” ဝင့္ဝါက အခန္းတံခါးကို ေစ့ပိတ္လိုက္ၿပီး အသင့္ယူေဆာင္လာတဲ့ စကၤာပူက ပါလာတဲ့ လီးတုႀကီးကို ကိုင္ကာ ကုတင္ေပၚသို႔ လွမ္းတက္လာေတာ့သည္..။ အခန္းထဲက လင္းထိန္ေနတဲ့ မီးေခ်ာင္းေရာင္ေအာက္မွာ ညဝတ္အက်ႌ ကိုယ္စီႏွင့္ မိန္းမပ်ိဳတစ္ေယာက္၊ မိန္းမႀကီးတစ္ေယာက္တို႔ ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ေတြဟာ ပူးကပ္သြားၾက၏။

က်မဟာ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ လင္ငယ္ ကာမဘီလူးေလး မင္းမင္းနဲ႔ လိုးခဲ့ၾကတဲ့ ခံစားမြဳေတြကို စားျမႇဳံ႕ျပန္ၿပီး ဖီးလ္ ယူေနတုန္းမွာပဲ တူမေတာ္ ဝင့္ဝါဟာ ေရာက္ရွိလာပါေတာ့တယ္..။ ခုေတာ့ က်မရဲ႕ ရင္သားထြားထြားႀကီးေတြကို ဖ်စ္ညႇစ္ကိုင္တြယ္ စမ္းၾကည့္ၿပီး ညဝတ္အက်ႌခါးမွ ႀကိဳးစေလးကို ဆြဲျဖဳတ္ခ်လိုက္ပါေတာ့တယ္..။ ဝတ္လစ္စလစ္ ျဖစ္သြားတဲ့ က်မရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးကို ခုတင္ေပၚ လွဲခ်လိုက္ၿပီး ေဘးမွ ေနရာယူလိုက္ကာ ဝင့္ဝါကိုယ္တိုင္လည္း သူမညဝတ္အက်ႌကို ခြၽတ္ပစ္လိုက္ပါေတာ့တယ္…။ “ အန္တီခင္မာေဆြကို ဝင့္ဝါရဲ႕ အေတြ႕အႀကဳံေတြ လက္ေတြ႕ျပမယ္…၊ အန္တီခင္မာေဆြ ခံစားၾကည့္ေပါ့…..အင္း….ဟင္း….ဟင္း…….” ဝင့္ဝါက က်မရဲ႕ ႏြဳတ္ခမ္းကို ဖိကပ္စုပ္နမ္း လိုက္ပါတယ္…။

ေယာက္်ားႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ပက္ပက္စက္စက္ ထိေတြ႕အလိုးခံဖူးေပမယ့္ ဒီလို မိန္းမခ်င္း ထိေတြ႕မြဳကို မခံစားဖူးတဲ့ က်မဟာ ရင္ ဒိတ္ဒိတ္ခုန္ၿပီး တစ္ကိုယ္လုံး ပူထူ ရွိန္းဖိန္းသြားရပါတယ္..။ ေနာက္ၿပီး ဝင့္ဝါက ရမၼက္ျပင္းျပင္းနဲ႔ နမ္းစုပ္ေတာ့ က်မ စိတ္ေတြ ဟုန္းကနဲ ထႂကြလာရတယ္…ရွင္…။ တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ က်မရဲ႕ ႏို႔ႀကီးေတြကို ဆုပ္ကိုင္ပြတ္နယ္ ဖ်စ္ညႇစ္ပစ္ေနတာကလည္း ၾကမ္းတမ္းလြန္းလွပါတယ္..။ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကိုလည္း ဆြဲညႇစ္ ကစားေပးေနတယ္..။ အဲဒီကေန ဝင့္ဝါရဲ႕ လက္က ေအာက္သို႔ေလွ်ာဆင္းသြားၿပီး က်မရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္အုံႀကီးကို အုပ္ကိုင္ ဖ်စ္ညႇစ္ လိုက္တယ္ ဆိုရင္ပဲ…. “ အို………ဝင့္ဝါရယ္…” က်မႏြဳတ္မွ မခ်င့္မရဲ ညည္းတြားမိလိုက္ပါတယ္…။ ေသြးသားေတြလည္း အရမ္းပဲ ဆူေဝလာၿပီ..။

အန္တီခင္မာေဆြ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက အရည္ေတြ ႐ြဲေနၿပီပဲ… သိပ္ေတာင္ ႏႉးစရာ မလိုေတာ့ဘူး..ဝင့္ဝါရဲ႕ ပစၥည္းအသစ္ မိတ္ဆက္ပြဲေလး စလိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္…” “ ဝင့္ဝါရယ္..သမီး သေဘာပဲ.. အန္တီခင္မာေဆြေတာ့ ဘယ္လို ခံစားရမွန္းေတာင္ မေျပာတတ္ေတာ့ဘူး…” “ ခစ္ခစ္….ေနာက္ၿပီးရင္ ဒီထက္ဆန္းတာေတြ လာအုံးမယ္ေလ… အန္တီခင္မာေဆြရဲ႕…” ဝင့္ဝါက ခုတင္ေပၚမွ ထကာ ေျခရင္းတြင္ ခ်ထားေသာ သူမယူလာတဲ့ လီးတုႀကီးကို လွမ္းယူလိုက္ပါတယ္..။ ဝင့္ဝါလက္ထဲက ဟာႀကီးက က်မကို ပို႔ေပးထားတဲ့ လီးတုႀကီးနဲ႔ မတူပဲ တစ္မ်ိဳး ဆန္းသစ္ေနပါတယ္..။

လီးတုႀကီးေနာက္မွာ ႀကိဳးေတြနဲ႔ ႐ြဳပ္ယွက္ခတ္ေနတာကို ေတြ႕ျမင္လိုက္ရပါတယ္..။ က်မလည္း မင္းမင္းနဲ႔ အတူ ဆန္းသစ္တဲ့ ကာမဖီလင္ေတြကို ခံစားေနၾကဆိုေတာ့ ဝင့္ဝါလုပ္သမွ်ေတြကို စိတ္ဝင္တစားနဲ႔ ကိုယ့္အဖုတ္ႀကီး ကိုယ္ပြတ္ရင္း ေငးၾကည့္ေနမိပါတယ္..ရွင္..။ ဝင့္ဝါက လီးတုအတန္ႀကီးရဲ႕ ေနာက္မွ သိုင္းႀကိဳးႏွစ္ခုကို ေျခေထာက္တြင္ စြပ္လိုက္ၿပီး ေဘာင္းဘီဝတ္သလိုမ်ိဳး ဝတ္ဆင္ကာ အေပၚဘက္ရွိ ခါးပတ္လို ႀကိဳးကို သူမခါးတြင္ ပတ္၍ ဝတ္ဆင္လိုက္သည္..။ ဝင့္ဝါပုံစံက ေပါင္ၾကားထဲမွာ လီးေပါက္ေနတဲ့ ေႂကြ႐ုပ္မေလး ပုံစံ ျဖစ္ေနတာကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ က်မစိတ္ထဲ တစ္မ်ိဳးႀကီး ခံစားရလိုက္မိသည္..။ ဝင့္ဝါက…. “ အန္တီခင္မာေဆြ… အလိုးခံရင္ ဘယ္လိုပုံစံကို အႀကိဳက္ဆုံးလဲ..ဟင္…” ဝင့္ဝါေပါင္ၾကားထဲမွ လီးတုႀကီးက တန္းမတ္ကာ တကယ့္ေယာက္်ားႀကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ လီးႀကီးလို အသားေရာင္ ျဖစ္သည္.။

မင္းမင္းရဲ႕ ေအာကားေတြ ၾကည့္ၿပီး အလိုးခံခဲ့စဥ္က ေတြ႕ျမင္ရတဲ့ အေမရိကန္ လီးႀကီးနီးပါး တုတ္ကာ ရွည္လ်ားလွသည္..။ ဒီလီးမ်ိဳးနဲ႔ က်မအႀကိဳက္ ဖင္ပူးေထာင္းေထာင္ကာ အလိုးခံရရင္ သားအိမ္ေတာင္ ေပါက္ထြက္သြားႏိုင္ေလာက္သည္..။ ထို႔ေၾကာင့္ လီးအဝင္သက္သာၿပီး အေကာင္းဆုံး အရသာေတြ ေပးတတ္တဲ့ ေလွႀကီးထိုး႐ိုး႐ိုး ပုံစံနဲ႔ပဲ ခံဖို႔ ေနရာယူေပးလိုက္ရပါေတာ့သည္..။ ဝင့္ဝါက လီးတုႀကီးကို တရမ္းရမ္းျဖင့္ ခုတင္ေပၚ တက္လာကာ ဒူးေထာင္ေပါင္ကား ပက္လက္ႀကီးလွန္ေပးထားတဲ့ က်မေပါင္ၾကားထဲမွာ ေနရာယူလိုက္ကာ သူမခါးမွ လီးတုႀကီးကို လက္ဝါးထဲ တံေတြး ေထြးထည့္ၿပီး သုတ္လိမ္းေနတာ ေတြ႕လိုက္ရသည္..။

“ အန္တီခင္မာေဆြ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲ ဝင့္ဝါ လီးႀကီး ထည့္လိုက္ေတာ့မယ္..ေနာ္..” ေျပာေျပာဆိုဆို ဝင့္ဝါက သူ႔လီးတုႀကီးကို က်မရဲ႕ ေစာက္ေခါင္းဝကို ဖိကပ္ ေတ့ထိုးခ်လိုက္ပါတယ္..။ ေအးစက္စက္ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ တစ္မ်ိဳး စိတ္လြဳပ္ရွားသြားရတယ္..ရွင့္..။ “ ျဗစ္….ျဗစ္….အ….ဝင့္ဝါ…သ…မီး…..အ…အမေလး…အီး….ေျဖးေျဖး…က်ပ္ေန တယ္…သမီးရဲ႕….အ….အီး…..” လီးတုႀကီးက အဆမတန္ ႀကီးေနတဲ့အျပင္ အေပၚယံတြင္ ေသြးေၾကာလို အဖုဖုေတြေၾကာင့္ နာက်င္ဆိမ့္ေကာင္းတဲ့ အရသာကို ခံစားလိုက္ရပါတယ္…။ ဝင့္ဝါကေတာ့ က်မ ေပါင္ႀကီးႏွစ္လုံးကို တံေကာက္ခြက္က ပင့္မထားလိုက္ၿပီး သူမခါးကို ေကာ့ကာ အဆုံးထိ ဖိခ်သြင္းလိုက္ပါေတာ့တယ္..ရွင္..။အီး…..ကြၽတ္ကြၽတ္…..အား..အ…အီး….အမေလး…”

“ အန္တီ…ေကာင္းရဲ႕လား……အ…အီး ဟင့္…” “ အ….ထိတယ္…အ….ေျဖးေျဖး….အ…အင့္…ဟုတ္တယ္…ေဆာင့္..ေဆာင့္…အ…အင္း…..အီး…….” ဝင့္ဝါက အဆက္မျပတ္ ေျဖးေျဖးခ်င္း ေဆာင့္လိုးေပးေနရာ ရွည္လ်ားလွတဲ့ လီးတုထိပ္ဖူးႀကီးက က်မသားအိမ္ကို အခ်က္တိုင္းလိုလိုပဲ လာေဆာင့္ေနပါေတာ့တယ္..။ တစ္ခဏအတြင္းမွာပင္ ဆန္းသစ္တဲ့ အထိအေတြ႕နဲ႔ အလိုးခံေနရမြဳေၾကာင့္ က်မ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးတစ္ခုလုံး က်င္ဆိမ့္ထူပူလာေတာ့တယ္..။ က်မကိုယ္ေပၚမွ ကိုင္းကာ လိုးေပးေနတဲ့ ဝင့္ဝါႏို႔အုံေတြက က်မ မ်က္ႏွာနားတြင္ ဝဲခါေနတာေၾကာင့္ ဖမ္းဆြဲဆုပ္ကိုင္ကာ မမွီမကမ္း လွမ္းစို႔ေပးလိုက္ပါတယ္..။“ အိုး….အန္တီခင္မာေဆြရယ္…ဟုတ္တယ္.. စို႔ နာနာစို႔…ဝင့္ဝါႏို႔သီးေခါင္းေတြကို စို႔ေပးစမ္းပါ..” ဝင့္ဝါက အႀကိဳက္ေတြ႕သြားကာ သူမကိုယ္ကို ပိုကုန္းေပးလိုက္ၿပီး က်မ ပါးစပ္ထဲသို႔ သူမႏို႔ေတြကို ေတ့ၿပီး အစို႔ခံေနပါေတာ့တယ္..။

အေပၚမွလည္း ခါးအားကို သုံးၿပီး ဖိသြင္းလိုးခ်ေပးေနတဲ့ အရွိန္က ပိုမိုအားျပင္းလာပါတယ္..။ “ အြန႔္….အြန္း…ဟင္း…အု…ဟင္း.အား ရွီး…….ေဆာင့္ခ်…ဝင့္ဝါ..လိုး ေဆာင့္…အန္တီခင္မာေဆြ ၿပီးေတာ့မယ္.. အ…..အမေလး…အု…အြန္း….အြန္း…အား.ရွီး..” က်မဟာ အရမ္းကို ေဟာ့လာရပါတယ္..။ ဝင့္ဝါႏို႔ေတြကို ငုံစုပ္ေပးလိုက္၊ ပါးစပ္က တစ္တစ္ခြခြစကားေတြ ေျပာလိုက္နဲ႔ ကာမခရီးဆုံးကို ေရာက္ရွိလာပါေတာ့တယ္..။ “ အား…ထြက္ကုန္ၿပီ…အား….အီး…ႁပြတ္..ႁပြတ္….အု…..အား…….ဟင္း….ဟင့္…” က်မဟာ ေစာက္ဖုတ္ထဲမွ လီးတုႀကီးကို ဆြဲဆြဲညႇစ္ရင္း အရည္ေတြ ဒလေဟာ ပန္းထုတ္ကာ ဝင့္ဝါႏို႔ေတြကို ျပတ္ထြက္လုမတတ္ စို႔ယူရင္း ၿပီးသြားခဲ့ရပါေတာ့တယ္..။

“ အန္တီခင္မာေဆြ…ဘယ္လိုလဲ…” “ ဝင့္ဝါရယ္… အန္တီခင္မာေဆြေတာ့ ဒီတစ္ခ်ီတည္းနဲ႔ ေမ်ာ့သြားေတာ့တာပဲ..” “ ခစ္ခစ္….မေမ်ာ့ပါနဲ႔အုံး ..အန္တီခင္မာေဆြရဲ႕ ခုမွ အစပဲ ရွိေသးတာ…ဝင့္ဝါကိုလဲ လုပ္ေပးပါအုံး…” ဝင့္ဝါက လီးတုႀကီးကို ေစာက္ဖုတ္ထဲမွ ခြၽတ္ယူလိုက္ၿပီး သူမခါးမွ ျဖဳတ္ယူလိုက္သည္..။ ထို႔ေနာက္ က်မေစာက္ရည္ေတြနဲ႔ ေျပာင္လက္စို႐ြဲေနတဲ့ လီးတုႀကီးကို ပါးစပ္နဲ႔ ႁပြတ္ခနဲ စုပ္ယူလိုက္ျပန္သည္..။ ၿပီးေတာ့ က်မကို ဆြဲယူကာ ပါးစပ္ထဲ လီးတုႀကီးကို ေတ့ၿပီး စုပ္ခိုင္းလိုက္၏..။ က်မဟာ ႀကီးမားလွတဲ့ လီးတုႀကီးကို မဆံ့မၿပဲဟကာ ငုံယူၿပီး အရသာခံ စုပ္ယူေနမိပါေတာ့တယ္..။ အဲဒီေနာက္ ဝင့္ဝါက က်မကို လီးတုႀကီး တပ္ဆင္ေပးၿပီး ေအာက္တြင္ ပက္လက္လွန္အိပ္ေစကာ သူမက အေပၚမွ ခြကာထိုင္ၿပီး စိတ္ႀကိဳက္ေဆာင့္ခ်ပါေတာ့တယ္..။ အဲဒီညက ဝင့္ဝါနဲ႔ က်မဟာ ဘယ္ႏွခ်ီမွန္းမသိေတာ့ေအာင္ တစ္ေယာက္တစ္လဲ လီးတုႀကီးနဲ႔ လိုးၾကေဆာ္ခဲ့ၾကပါေတာ့တယ္……. ၿပီးပါၿပီ။