ဆန့်တငင်ငင်

ဆန့်တငင်ငင်

 

 

 

 

စီမံကိန်းအတွက်ဆိုကာ ခြံခတ်သိမ်းစည်းသွားတဲ့ လယ်ယာတွေကို ကြည့်ပြီး နန်းကြာညို သက်ပြင်းချမိပြန်သည်။ ဒီလယ်ယာတွေကို အနိုင်ကျင့်သိမ်းယူသွားကတည်းက သူမတို့မိသားစုအပါအဝင်တစ်ရွာလုံး ဒုက္ခရောက်နေရသည်။ လယ်ကလွဲလို့ဘာမှမလုပ်တတ်သော လယ်သမားတွေ ဘိုးဘွားပိုင်လယ်မြေတွေ မရှိတော့သောအခါ ဘဝပျက်ကြသည်။ အလုပ်အကို သစ်အတွက်မြို့တတ်သွားတဲ့သူတွေရှိသလို ကြွေးလည်ပင်းနစ်ကာ စီးပွားပျက်အပူမီးတောက်နေသော သူမတို့တွေလည်းရှိသည်။ ရွာဦးစေတီလေးတွင် စိတ်ပျက်လက်ပျက်ထိုင်နေရင်း သက်ပျင်းအထပ်ထပ်ချမိသည်။ ရောက်ရှိလာမဲ့ မနက်ဖြန်တိုင်းကို ကြောက်မိပါသည်။ စိုးရိမ်စိတ်နဲ့ပင် သူမအိမ်ပြန်ခဲ့သည်။ ခြောက်ကပ်နေသော အိမ်ဝိုင်းလေးအတွင်းသို့ ဝင်လိုက်သည်နှင့် ဝမ်းနည်းစိတ်က ကြီးစိုးလာပြန်သည်။

လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်နှစ်ခန့်ကထိ သူမတို့လယ်ယာလေးနဲ့ မချမ်းသာပေမဲ့ချောင်လည်စွာနေထိုင်နိုင်ပါသည်။ လယ်ယာတွေအသိမ်းခံရပြီးနောက်မှာ မိခင်ဖြစ်သူက နှလုံးရောဂါဖြင့်ဦးစွာဆုံးပါးသွားသည်။ နောက် အကြွေးတွေများများလာတော့ ဖခင်ကြီးလဲ့ စိတ်ဓာတ်ကျကာ မိမိကိုယ်ကို သက်သေသွားသည်။ အသက် ၂၁နှစ်အရွယ် အပျိုမလေး နန်းကြာညိုတစ်ယောက်သာ ဒုက္ခတွေနဲ့ကျန်ခဲ့သည်။ နန်းကြာညိုက အသက် ၂၁နှစ်အရွယ်ခန့်ရှိပြီမို့ အဝေးသင်နဲ့ ဘွဲ့ရပြီးသား။ သို့ပေမဲ့ ရွာမှာပင်မိဘတွေနဲ့ ဒိုးတူဘောင်ဖက် လုပ်ကိုင်ကာနေသဖြင့် တခြားအလုပ်လဲမလုပ်တတ်။ ကျေးရွာသူမို့ ယက္ကန်းခတ်တာ စက်ချုပ်တာတွေလုပ်တတ်ပေမဲ့ အရင်းအနှီးကမရှိ။ သူများဆီဝင်လုပ်ပြန်လျှင်လည်း စားဖို့လောက်သာရသည်မို့အခက်တွေ့နေရှာသည်။ ည၈နာရီထိုးလောက်ကျတော့ အိမ်ရှေ့မှာ ကားတစ်စီးလာရပ်သည်။

သူမကြောက်ရွံ့နေတဲ့ အရာက နေ့မကူးခင် ညဦးပိုင်းကတည်းကရောက်လာပြီ။ ခဏအကြာမှာ ခြံထားခါးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းတွန်းဖွင့်သံနှင့်အတူ အိမ်ပေါ်ကို မိန်းမတစ်ယောက်ယောက်ျားတစ်ယောက်တတ်လာသည်။ အမျိုးသမီးမှာ ဒေါ်နှင်းဆီဖြစ်ပြီး သူမတို့ရဲ့ အကြွေးရှင်လည်းဖြစ်သည်။ ဘေးကပါလာတာကတော့သူ့ခင်ပွန်း ရွာလူမိုက်မိုးသီးဖြစ်သည်။ အပေါ်ရောက်တော့ ခုံမရှိတဲ့သူမတို့ရဲ့ အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ မတ်တပ်ရပ်ရင်းကျုံ့ကျုံ့လေး ထိုင်နေတဲ့သူမရှေ့ စာရွက်တစ်ရွက်ချပေးသည်။ စာချုပ်ပါ ။ သူမတို့ရဲ့အိမ်ကို ပေါင်ပြီး ပိုက်ဆံချေးထားတဲ့စာချုပ်ပါ။ စာချုပ်သက်တမ်းပြည့်ပြီဆိုတော့ သူဌေးက မင်းအိမ်ကို တရားဝင်သိမ်းလိုက်ပြီ။ ဒါပေမဲ့ အိမ်သိမ်းလိုက်ရင်တောင် အကြွေးတွေက ကျန်နေတုန်းပဲ…….။ မင်းဘယ်လိုရှင်းပေးမှာလဲ……။ ကျွန်မမှာ ပေးစရာ တပြားမှမရှိပါဘူးရှင်……တောင်းပန်ပါတယ်။ ကဲအဲ့တာဆိုလည်း မရှိရှိတဲ့ မင်းကို ပဲ အကြွေးအတွက် သိမ်းသွားရမှာပေါ့…..။

ဒေါ်နှင်းဆီစကားကြောင့် နန်းကြာညို မျက်လုံးလေးပြူးကာ အဲ့လိုတော့မလုပ်ကြပါနဲ့ရှင် ကျွန်မတောင်းပန်ပါတယ်……ဟူ၍ အသနားခံပေမဲ့ ဒေါ်နှင်းဆီက ဂရုမစိုက် သူ့လက်ကိုင်အိတ်ထဲ အသင့်ယူလာတဲ့ လက်ထိပ်လေးနဲ့ နန်းကြာညိုရဲ့ လက်တွေကို လက်ပြန်ခပ်လိုက်သည်။ အဖြစ်အပျက်ကမြန်ဆန်လှသလို ဒေါ်နှင်းဆီ ဒီမျှထိလုပ်လိမ့်မည်ဟု မထင်မှတ်ထားသဖြင့် နန်းကြာညိုလေးခင်ဗျာရုန်းချိန်ပင်မရလိုက်ရှာ။ သူမအော်ဟစ်ရန်အကြံနှင့်ပါးစပ်ဟလိုက်သည်နှင့် ဒေါ်နှင်းဆီက လက်ကိုင်ပဝါတစ်ထည်ကို ထိုးထည့်လိုက်ရာ ဝူးဝါးနှင့် မပီမသံသံလေးတိုးတိုးသားထွက်လာသည်။ မျက်ရိပ်ပြလိုက်တော့ မိုးသီးက နန်းကြာညိုကို ချီမကာ ကားနောက်ခန်းထဲထည့်ပြီး အိမ်ထဲပြန်ဝင်လာသည်။

နှင်းဆီ….နင်သူ့ကြို ဘယ်လိုလုပ်မှလဲ ရွာသားတွေသိသွားရင်မလွယ်ဘူးနော်…… ရတယ် ငါဒီညတွင်းချင်းမြို့တတ်ပြီး ဦးမင်းညိုကို ရောင်းလိုက်မယ်။ နင်ဒီအိမ်မှာစောင့်နေ…..။ ရွာသားတွေမေးရင် သူ့အမျိုးတွေဆီ ညတွင်းချင်းထွက်သွားတယ်လို့ပြော…..။ ဟုမှာကာ ကားပေါ်တတ်ကာမောင်းထွက်လာသည်။ ဦးမင်းညိုဆိုတဲ့ ရွာနဲ့မနီးမဝေးမြို့က အသက ၃၅နှစ်အရွက်သူဌေးတစ်ဦးပင်ဖြစ်သည်။ ခရိုနီတွေ အာဏာပိုင်တွေနဲ့ အဆက်အသွယ်ရှိသူမို့ အရှိန်အဝါလည်းကြီးသည်။ ဦးမင်းညိုတို့အိမ်ရောက်တော့ ၁၀နာရီထိုးနေပြီ။ ကြီးကျယ်လှတဲ့အိမ်ကြီးထဲက ဧည့်ခန်ူမှာ သူမတို့က မျက်နှာချင်းဆိုင်ထိုင်ပြီး နန်းကြာညိုကတော့ ကျုံ့ကျုံ့လေးထိုင်နေမိသည်။ ကိုမင်သညို တစ်ယောက်လိုတယ်ဆိုလို့လာပို့တာ…… ဦးမင်းညိုဆိုသည့် ရုပ်ရည်သန့်သန့်နဲ့လူကြီးကို သူ့ရဲ့ မျက်လုံးအေးကြီးတွေနဲ့သူမကို စွေကြည့်ကာ နောက်ကြောင်းကောရှင်းရဲ့လားဒေါ်နှင်းဆီ…. ရှင်းပါတယ် သူကမိဘမဲ့ပါ…..။

ကျွန်မကြွေးမဆပ်နိုင်လို့ သိမ်းလာတာ…..။ ကောင်းပြီလေ ဈေးပြော…… ဈေးကတော့ ကျပ်……………ပဲပေးပါ။ ဦးမင်းညိုက ဘာမှမပြောပဲစဉ်းစားနေသသည်။ ဒေါ်နှင်းဆီက ထပ်၍ များတယ်ထင်လို့လား…..။ အပျိုစင်လေးနော် နောက်ကြောင်းလဲရှင်းတယ် အရင်လူတွေလို ပြန်လွှတ်ပေးစရာလဲမလိုဘူး စိတ်တိုင်းကျပုံသွင်းပြီး တစ်သက်လုံးအုထားလို့ရတယ်။ ပြောနေတဲ့စကားတွေကို အတိုင်းသားကြားနေရတော့ နန်းကြာညိုရဲ့ ရင်ထဲ ဝမ်းနည်းမှုက လှိုက်တတ်လာတယ်။ လူသားစင်စစ်ဖြစ်ပါလျှက် ရောင်းကုန်တစ်ခုလို ရောင်းဝယ်နေကြသည်လေ…..။ မကြာခင်မှာဈေးတည့်သွားပြီမို့ ဦးမင်းညိုထံ လက်ထိပ်သော့ကို အပ်ကာထွက်ခွာသွားလေပြီ။ သည်တော့မှ ဦးမင်းညိုကခပ်ကျုံကျုံ့လေစထိုင်ကာ ငို ကြွေးနေသော နန်းကြာညိုကို ကြည့်သည်။ အသားဖြူဖြူနှင့် လှရက်သည့်မိန်းကလေး ထိရက်စရာပင်မရှိ။ သို့သော ပေးလိုက်ရသည့် ပိုက်ဆံနှင့်တန်အောင်ထိရပေမည်။ ထို့ကြောင့် ထိုင်ရမှထကာ နန်းကြာညိုကို လက်မောင်းကနေဆွဲပြီး အိပ်ခန်းထဲ ခေါ်သွင်းရသည်။ နောက်ခုတင်ပေါ်ခပ်ကြမ်းကြမ်းပစ်တယ်ကာ ပက်လက်ကလေးဖြစ်နေသော သူမပါးစပ်ထဲက စို့ထားတဲ့ အဝတ်ကို ထုတ်ပေးလိုက်သည်။ ထိုအခါမှာ နန်းကြာညိုလည်း အသက်ကို ဝအောင်ရှူရသည်။

နောက် ဦးမင်းညိုကို အသနားခံဖို့ကြိုးစားပေမဲ့ သူမပါးစပ်မဟရခင် ဦးမင်းညိုက ကပ်ကျေးတစ်လက်ကိုယူကာ သူမရဲ့ အဝတ်တွေကို အစိတ်စိတ်အမွှာမွှာ ညှပ်ဖြဲလိုက်သည်။ သိပ်မကြာလင်မှာပင် အဝတ်အစားဟူ၍ တစ်စမှမကျန်အောင်ဖယ်ရှားပြီးသားဖြစ်သွားသည်။သူကိုယ်တိုင်လဲ အဝတ်တွေချွတ်လိုက်ကာ ဦးမင်းညိုက မလုပ်ပါနဲ့ဟုတောင်းပန်နေသော နန်းကြာညိုရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို ငုံ့နမ်းလိုက်သည်။ လက်တွေကလဲ ငြိမ်ငြိမ်မနေ……။ တင်းရင်းလှပသော နန်းကြာညိုရဲ့ ရင်အစုံကို ဖျစ်ညှစ်စုပ်နယ်နေသည်။ နောက်တော့ ဘယ်ဘက်ရင်အုံ့ကို ပါးစပ်နဲ့ ငုံ့စို့သည်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို လျှာဖျားလေးနဲ့ ကလိပေးသည်။ နန်းကြာညိုတစ်ယောက် မအော်ဟစ်နိုင်တော့ ။ လက်ထိပ်ခတ်ခံထားရသည်မို့ ကိုယ်ပေါ်က အထိအတွေတွေကို အလိုမတူစွာခံယူရင်း ထွန့်ထွန့်လူးနေရှာသည်။ နောက်တော့ဦးမင်းညိုက သူမရဲ့ ရွှေကျုပ်ကလေးကို လျှာနဲ့ ပြုစုပေးပြန်သည်။

အင်း….ဘယ်လိုတွေလုပ်နေတာလဲ…အား…….ဟုသာ ညည်းရင်းနေရရှာသည်။ ခဏနေတော့ ဦးမင်းညိုကာ နန်းကြာညိုကို ဆံပင်တွေဆွဲကာ ဒူးထောက်စေပြီး ခပ်ဟဟပွင့်နေတဲ့ သူမရဲနှုတ်ခမ်းတွေထဲကို သူ့ရဲ့ လိင်တံကြီးထိုးသွင်းကာ စုပ်စေသည်။ အလိုမတူပေမဲ့ရုန်းလဲမရုန်းနိုင်တာမို့ ခိုင်းသမျှကို ရွှံ့ရှာစွာလုပ်ရသည်။ သိပ်မကြာခင်မှာပင် နန်းကြာညိုကို ခုတင်ပေါ်တွန်းလှဲကာ သူ့ရဲ့လိင်တံကို အပျိုစင်ရွှေကျုပ်ကလေးထဲထိုးသွင်းကာ သူမရဲ့စင်ကြယ်မှုကို စားသုံးလိုက်တော့သည်။ ခပ်သန့်သန့် ဘီယာဆိုင်ကလေးရဲ့ သီးသန့်ခန်းတစ်ခုတွင် မင်းညိုတို့ မိတ်ဆွေသုံးယောက် ဘီယာသောက်နေကြသည်။ -ကိုမင်းညို အကို့ဆီမှာ ဒေါ်နှင်းဆီ ဆီက အသစ်လေးတစ်ယောက် ဥထားတယ်ဆို…… သောက်ရင်းစားရင်း ကိုရဲဝေက မေးခြင်းဖြစ်သည်။

အေးကွာ ရုပ်ရည်သနားကမားလေးဆိုတော့ သူ့ဆီမှာဆို ဖာတန်းရောက်သွားမှာဆိုးလို့ ခေါ်ထားတာ…..။ -အံမာ မသိရင် သူကပဲ အလှထိုင်ကြည့်နေကြတာပဲ…..။ ကိုမင်စညိုရဲစကားကြောင့် မြတ်မိုးက ပြောပြီးရယ်သည်။ ရဲဝေနဲ့ ကိုမင်းညိုလည်းလိုက်ရယ်ကြသည်။ -ဒါကတော့ကွာ ပိုက်ဆံနဲ့ဝယ်ထားရတာဟ တန်အောင်တော့သုံးပေးရမှာပေါ့ -ကျွန်တော်တို့ကိုလဲမျှဦးလေဗျာ…… -ဟေ့အေး မမျှသေးဘူး……. -ဟာ တွန့်တိုနေပါလားကောင်မလေးက တော်တော်လှတယ်ထင်ရဲ့ ဘာလဲ မမနွယ်ကို မယူခင်ကတည်းကရာထူးတိုးထားပေးမလို့လား မြတ်မိုးစကားကြောင့် ကိုမင်းညို နန်းမြနွယ်ကို ဖြတ်ကနဲသတိရမိသည်။ မကြာခင်သူနဲ့လက်ထပ်တော့မဲ့ သူ့ချစ်သူ ကျောင်းဆရာမလေး……။

သူ့ထက် ၇နှစ်လောက်ငယ်တယ်။ မြတ်မိုးတို့ကတော့ သူနဲ့ မိတ်ဆွေတွေဆိုပေမဲ့ နန်းမြနွယ်ထက်တောင် ၃နှစ်လောက်ငယ်သည်။ ၂၅ နှစ်အရွယ်ချာတိတ်တွေပေါ့ ။ ဒါပေမဲ့ ၂ယောက်လုံး အိမ်ထောင်ရှင်တွေ……။ မြတ်မိုးက သူ့ထက်၂နှစ်လောက်ကြီးတဲ့ ယဉ်မင်းစင်ဆိုသည့် ဆရာဝန်မတစ်ယောက်နဲ့ လက်ထပ်ထားသည်။ နောက် ကိုယ်ပိုင်ဆေးရုံ နှစ်ခုလောက်လဲ ဖွင့်ထားနိုင်သဖြင့် အရေးကြီးသည့် ကေ့တွေကလွဲပီးသိပ်အလုပ်လုပ်စရာမလို….။ ရဲဝေကတော့သူနဲ့ရွယ်တူ မြမြဦးဆိုသည့် ကောင်မလေးနှင့် လက်ထပ်ထားသည်။ ရဲဝေက မြမြဦးကို အလုပ်မလုပ်စေပဲ အိမ်မှာပင်ထားကာ သူဘာသာ ပိုက်ဆံရှာသည်။ သုံးယောက်လုံးက စိတ်တူ ကိုယ်တူတွေမို့ ဂျီတော့ မှတဆင့်ပေါင်းမိသွားခြင်းဖြစ်သည်။ -ငါစဉ်းစားထားတာ တစ်ခုရှိလို့ကွ…… -ဘာများလဲ ကိုမက်းညို……. -ဒီလိုကွာ မြတ်မိုး မင်းမမစင်နဲ့ သဘောတူညီမှုရပြီးသွားပြီပဲ ဒါပေမဲ့ သူ့ကို ပုံသွင်းလို့အဆင်ပြေလား……..။

မြတ်မိုးက ခေါင်းခါသည်။ -မရဘူး ကိုမင်း…..။ သူမျက်ရည်လေး နဲနဲဝဲသွားရင်ကို ကျွန်တော့်မှာ နေစရာနေရာအရှိတော့ ဘာမှဆက်မလုပ်ဖြစ်ဘူး။ သူကတော့ပြောရှာပါတယ်။ လုပ်စရာရှိတာလုပ်ပါတဲ့။ ကျွန်တော်ကတော့မလုပ်ရက်တော့ဘူး….။ မင်းညိုက ခေါင်းတငြိမ့်ငြိမ့်လုပ်သည်။ နောက်တော့ ရဲဝေကို မေးငေါ့ပြကာ -မင်းကော သူ့လို ပဲမှတ်လား…… ရဲဝေလဲ ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။ -ငါနဲ့နွယ်ဆိုလဲ အဲ့လိုပဲဖြစ်မှာ။ သူ့တို့ကို ငါတို့ကအရမ်းချစ်တော့ မထိရက်မကိုင်ဖြစ်နေတာလေ။ ငါကြံထားတာက ကောင်မလေးကို စိတ်ကြိုက်ပုံသွင်းပေးပြီးရင် သူ့လက်ကို ငါတို့မိန်းမတွေ အပ်လိုက်မလားလို့…..။

မင်းညို စကားကြောင့် ကျန်နှစ်ယောက်လဲ စိတ်ဝင်စားသွားသည်။ ရဲဝေက -ဖြစ်ပါမလား အကိုရာ။ ကောင်မလေးက အကို့ကို နာနေမှာနော် တော်ကြာ ကလန်ကဆန်တွေလုပ်ပြီးသစ္စာဖောက်ရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ…..။ -ဒီတိုင်းတော့ လွတ်ပေးလိုက်မှာ မဟုတ်ပါဘူး ငါကသူ့ကို စိတ်ကြိုက်ပုံသွင်းပေးဦးမှာပါ။ ကိုယ်ချစ်သူကို သာမထိရက်တာ တစိမ်းမိန်းကလေးကတော့ လာထားပဲ ဟားဟားဟား……။ – ကဲအောင်မြင်ပါစေဗျာ……. ခွပ်။ ဘီယာခွက်တွေကို ဖန်ခွက်ချင်းတိုက်ကာ တစ်ကျိုက်ထဲ မော့ချလိုက်ကြသည်။ လူခေါ်ဘဲလ်ကို နှိပ်ပြီး ခဏအကြာ အတွင်းသစ်သားတံခါးကို ဖွင့်သံနှင့်အတူ နန်းကြာညို တံခါးဝမှာ ပေါ်လာသည်။

မင်းညိုကိုမြင်တော့မှာ ဘာဂျာတံခါးကို ဖွင့်ပေးသည်။ သူအထဲရောက်တော့ သူဝယ်လာတဲ့ ကြာဇံကြော်ထုပ်ကို ယူကာ အမြင့်တစ်နေရာမှာ ခဏတင်ထားသည်။ နောက်သူ့ခြေရင်းတွင်ဒူးတုပ်ထိုင်ချကာ သူ့ဝတ်ထားတဲ့ဖိနပ်ကို တရိုတသေချွတ်ပေးရသည်။ ပြီးတော့မှာ သူကို လမ်းဖယ်ပေးရင်း တံခါးဝဘေးမှာ မတ်တပ်ရပ်နေသည်။ အိမ်နေရင်းမို့ တီရှပ်အနွမ်းတစ်ထည်နဲ့ လုံချည်တစ်ထည်ကို ဝတ်ဆင်ထားသော နန်းကြာညိုက ခပ်နွမ်းနွမ်းလေးလှနေသည်။ လည်ပင်းမှာ တပ်ပေးထားသော ကော်လာလေးက သံကြိုးလေးက တွဲလောင်းလေးကျနေသည်က သူ့ကို ဆွဲဆောင်နေသည်။ -ကဲ မင်းစားလိုက်ဦး ပြီးရင် အခန်းထဲလာခဲ့ -ဟုတ်ကဲ့……..။ကျေးဇူးပါရှင့်…….။ အထုပ်လေးဆွဲကာ ကြာညိုက ထမင်းစားခန်းထဲမှာစားသောက်ရသည်။ နောက် ပန်းကန်တွေကို တစ်ခါတည်းဆေးကာ မင်းညိုရှိရာ အခန်းကို တတ်ခဲ့သည်။ အခန်းထဲရောက်တော့ မင်းညို ကသူမအဝတ်တွေကို ခွတ်စေငည်။ ထူးတော့မထူးဆန်းပါ။ ညတိုင်းနီးပါး ခံနေရတာမို့ ငြင်းလဲမငြင်းရဲသည်မို့ သူ့စိတ်တိုင်းကျလုပ်ပေးရသည်။

လည်ပတ်ကိုပါချွတ်ပေးပြီး ခုတင်ပေါ်ထိုင်စေကာ လက်ပြန်ကြိုး တုပ်သည်။ လက်ကောက်ဝတ်တွေ သာမက ရင်ဘက်တွေ လက်မောင်းတွေပါ တုပ်ထားသဖြင့် ရုန်းဖို့မပြောနဲ့ လှုပ်ပင်မလှုပ်သာ။ မင်းညိုက သူမကို ခုတင်ပေါ်တင်လျှက် အိပ်စေသည်။ နောက်တော့ မင်းညိုလည်း ဘေးနားမှာ လှည်းချကာ နန်းကြာညိုရဲ့ ကောက်ညှင်းထုပ်ကိုယ်လုံးလေးကို ပွတ်သပ်ဖက်ရက်ရင်း အိပ်သွားသည်။ နန်းကြာညိုမှာသာ မလူးသာမလွန့်သာနှင့် ရင်တဖိုဖိုဖြစ်ကာ အိပ်မပျော်ဘဲရှိသည်။ နောက်ရက်တွေကစပြီး နန်းကြာညိုကို မင်းညိုက စိတ်ကူးရှိသလို ပုံသွင်းပါသည်။ အရင်လို အိမ်ထဲမှာပဲ ချုပ်နှောင်ထားတာမျိုး မဟုတ်တော့ဘဲ အပြင်တွေဘာတွေလဲလွှတ်တတ်သည်။ အဲအမှားတစ်ခုခု ကျူးလွန်မိလျှင်လည်း ကျောကော့အောင် အရိုက်ခံရတတ်သည်။ ထို့ကြောင့် နန်းကြာညိုက အမှားတွေ မလုပ်ရဲ။ ကားမောင်းသင်ပေးသည်။ စိတ်ပညာစာအုပ်တွေဖတ်ရသည်။ ကြိုးတုပ်ကြိုးချည်ပညာသင်ရသည်။ တစ်ခါတစ်ခါတော့ မင်းညိုကို လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာ ဖျော်ဖြေပေးရသည်။

တစ်နေ့တော့ ဧည့်ခန်းထဲမှာ ထိုင်ကာ မင်းညိုက နန်းကြာညိုကို ပြောသည်။ အဓိကကတော့ သူတို့သုံးယောက်တိုင်ပင်ထားသောကိစ္စကို အကောင်အထည်ဖော်ရန်ပင်။ သုံးနှစ်တိတိ လုပ်ပေးရမယ်။ ငွေဝယ်ကျွန်တစ်ယောက်လို မဟုတ်ပဲ လခလဲပေးမည်။ သုံးနှစ်ပြည့်လျှင် လွတ်လပ်ခွင့်ပေးမည်ဟု ဆိုသဖြင့် နန်းကြာညို ဝမ်းသာသွားသည်။ ထို့ကြောင့် သူအစီအစဉ်ကို လက်ခံလိုက်သည်။ သိပ်မကြာခင်မှာပင် မင်းညိုတစ်ယောက် သူ့ချစ်သူနန်းမြနွယ်နဲ့ လက်ထပ်လိုက်သည်။ လက်ထပ်ပြီး မင်္ဂလာဦးည သတို့သားသတို့သမီး ချစ်ရည်လူးကြသည်။ ပုံမှန်ပင် ။ နောက်နှစ်ရက်လောက် နှစ်ဦးသားသာမာန်ဘဝမှာနေထိုင်ကြသည်။ သုံးရက်မြောက် တနင်္လာနေ့……။ နန်းမြနွယ်တစ်ယောက် မင်းညိုအတွက်အဝတ်တွေထုတ်ပေးရင်းစောင့်နေသည်။ မကြာခင်ကြုံရမဲ့ ဘဝသစ်အတွက်ရင်တွေခုန်နေသည်။ မင်္ဂလာဦးညကပင် သည်လောက် ရင်မခုန်ခဲ့ ။

မကြာခင်မှာပင် မင်းညိုက ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာကာ သဖြင့် အကျႌအဝတ်အစားတွေ ဝတ်ဆင်သည်ကို စောင့်ပြီး နှစ်ဦးသား ထမင်းစာခန်းသို့ဆင်းလာကာ နန်းကြာညို ပြင်ပေးထားသော မနက်စာကို သုံးဦးသားစားလိုက်ကြသည်။ စားပြီး ကော်ဖီသောက်နေချိန် မင်စညိုက -နွယ်…… -ရှင် ကို…….. -ဒီနေ့နွယ့်အတွက် ဘဝသစ်စပြီနော်……… -နွယ် အဆင်ပြောပါ့မလား………. -ပြေမှာပါ နွယ်လဲ အဲ့လို နေချင်ပါတယ်………။ နန်းမြနွယ်ရဲ့ လိုက်လျောမှုကြောင့် မင်းညို ကျေနပ်စွာ ပြုံးသည်။ ထို့နောက်နန်းကြညို ကို ကြည့်ကာ -ကဲ ကြညို …နွယ့်ကို မင်းလက်အပ်လိုက်ပြီး ခုကစပြီး မင်းကသူ့အထိန်းတော်ပဲ စိတ်တိုင်းကျ ထိန်းကျောင်းပေတော့….။ -စိတ်ချပါ အကို…… -ကဲကိုအလုပ်သွားတော့မယ်နွယ် ဟုဆိုသဖြင့် နန်းမြနွယ်က အိတ်ကလေးကိုင်ကာ ကားရှိရာသို့လိုက်ပို့သည်။

မင်းညိုက သွားခါနည်း နွယ့်နှဖူးလေးနမ်းကာ -လိမ်လိမ်မာမာနေနော်နွယ် ကြာညိုက အရိုက်ကြမ်းတယ်။ -အင်းပါကိုရဲ့ စိတ်ချပါ။ ကားလေးထွက်သွားတော့ မြနွယ် ထမင်းစားခန်းထဲ ပြန်ဝင်ခဲ့တော့ ကြာညိုတစ်ယောက် ကန်းကန်တွေသိမ်းနေတာနဲ့တိုးသည်။ သူမရောက်နေမှန်းသိတော့ ကြာညိုကလှည့်ကြည့်သည်။ မြနွယ်က ကြာညို့ထက်စာရင် ၇နှစ်လောက်ကြီးသည်။ သို့ပေမဲ့ အရပ်အနည်းငယ်ပုကာ ခန္ဓာကိုယ်ကလည်း သေးသေးကျစ်ကျစ်လေးဆိုတော့ အသက်ကြီးသည်ဟုမထင်ရ…….။

ထိုခန္ဓာကိုယ်အလှ ကို မျက်နှာအလှနဲ့ ဆံပင်ရှည်ရှည်လေးတွေ ထည့်ပေါင်းလိုက်တော့ မြနွယ်ကို တော်တော်လှတဲ့မိန်းမဟု ကြာညို မှတ်ချက်ချမိသည်။ -ကျောင်းသွားဖို့ပြင်တော့လေ မမ….. 8နာရီထိုးနေပြီ နွယ်လဲ ခေါင်းငြိမ့်ပြကာ အိပ်ခန်းပြန်ပြီး အိပ်ခန်းနဲ့ တွဲလျှက်ရေချိုးခန်းမှာ ရေမိုးချိုး ဖီးလိမ်းပြင်ဆင်ပြီး ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။ အပြင်ရောက်တော့ ဧည့်ခန်းမှာ ထိုင်စောင့်နေတဲ့ ကြာညိုကိုတွေ့သည်။ မြနွယ်က ကျောင်းဝတ်စံနဲ့ လှချင်တိုင်းလှနေသလို ကြာညိုက ရင်ဖုံးအကျႌအစိမ်းရောင်ဝမ်းဆက်နဲ့ လှချင်တိုင်းလှနေသည်။ နောက်တော့ အိမ်တံခါးတွေပိတ်ကာ ကြာညိုက မြနွယ်ကို ကျောင်းလိုက်ပို့ဖို့ပြင်သည်။ ခြံတံခါးကို ပိတ်ပြီး ကားထဲ ပြန်ဝင်လိုက်တော့ မောင်းတဲ့ခုံဘေးမှာ အမှုမဲ့အမှတ်မဲ့ထိုင်နေတဲ့ မြနွယ်ကို ခါး ပါတ်ပေးပြီး ပါးလေးကို လိမ်ဆွဲကာ -အမြဲ ခါးပါတ်ပါတ်ရမယ်။ နောက်တစ်ခါဆို သတိမပေးဘူးနော် အပြစ်ပဲပေးမှာ…. ကြာညိုကပြောတော့ မြနွယ်ကပြုံးပြုံးလေးခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။

ကြာညိုလဲ ကားကို ကျင်လယ်စွာ မောင်းထွက်လာကာ ကျောင်းအရင်ပို့ပေးပြီး ဈေးသို့ဝင်လိုက်သည်။ ညနေ ၃နာရီလောက်ကျတော့ ကြာညိုက မြနွယ်ကို သွားကြိုကာ ကြိမ်လုံးတွေးရောင်းတဲ့ ဆိုင်ရှေ့ ရပ်ပေးသည်။ -ကဲမမနွယ်….သွား…. မမအမှားလုပ်ရင် ရိုက်ဖို့ ကြိမ်လုံးငါးချောင်းလောက်ဝယ်ခဲ့…..။ သူမစကားအတိုင်းမြနွယ်တစ်ယောက် ပိုက်ဆံအိတ်ကလေးကိုင်ကာ ဆိုင်ထဲဝင်သွားပြီး မိမိအရိုက်ခံဖို့ကြိမ်လုံးကို မိမိကိုယ်တိုင်ရွေးဝယ်ရပါတော့သည်။ ဆိုင်ရှင်ကတော့ ဆရာမတစ်ယောက်ရိုးရိုးတန်းတန်း ကြိမ်လုံးလာဝယ်သည်ထင်ကာ ရိုက်လို့ကောင်းတဲ့ ကြိမ်လုံးတွေထည့်ပေးလိုက်သည်။

နောက်တော့ နှစ်ဦးသာ ဘာမှစကားမဆိုဘဲ အိမ်ပြန်ဖြစ်ကြသည်။ အိမ်ရောက်တော့ ခြံတံခါးတွေ အိမ်တံခါးတွေအရင်လုံအောင်ပိတ်ပြီး ကြာညိုက အဝင်ဝနားက ချိတ်မှာ ချိတ်ထားတဲ့ လည်ပါတ်လေးကို ဖြုတ်ကာ မြနွယ်ကို ပေးသည်။ -လည်ပင်းမှာ ပါတ်လိုက်မမ ။ အဲ့တာ မမရဲ့ အမှတ်အသားပဲ။ ကျောင်းသွာချိန် အပြင်သွားချိန်ကလွဲရင် အမြဲဝတ်ထားရမယ်။ နားလည်လား…….။ မြနွယ် ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ ကြာညိုက အားသိပ်မထည့်ပဲ မြနွယ်ရဲ့ပါးကို ခပ်စပ်စပ်လေးရိုက်လိုက်သည်။ -ပါးစပ်က ပြောစမ်း…….။ -ဟုတ်ကဲ့ နားလည်ပါတယ်ရှင်…….။ -အေးအဲ့တာဆို လည်ပင်းမှာ ပါတ်လိုက်တော့……..။ -ဟုတ်ကဲ့……..။ မြနွယ်လည်း လည်ပါတ်ကလေးကို သူမရဲ့ လည်တိုင်ကျော့ကျော့မှာ နေသားတကျ ပါတ်လိုက်သည်။ အဖြူအစိမ်းရယ် လည်ပါတ်ကလေးရယ်ပေါင်းစပ်လိုက်သော အခါ အသစ်စက်စက် အိမ်ထောင်ရှင်ဆရာမလေးမှာ အလှကြီးလှနေတော့သည်။

ထို့နောက် ကြာညိုက မြနွယ်ကို အိပ်ခန်းထဲ ခေါ်သွားပြီ သူတို့ လင်မယားအိပ်တဲ့ ခုတင်ပို လက်ညိုးထိုးပြကာ -မနက်တိုင်း နိုးတာနဲ့တခါတည်းရှင်းခဲ့ရမယ်နော် မမ…။ နောက် ကိုမင်းညို ရဲ့ ဝေယဝစ္စမှန်သမျှ သေးသေးလေးက အစ မမအကုန်လုံးလုပ်ပေးရမယ်။ အခန်းဘေးက သန့်စင်ခန်းတွေလဲ အမြဲသန့်ရှင်းတေရမယ် ကြားလား……။ -ဟုတ်ကဲ့ပါရှင်…… ပြောနေရင်း ကြာညိုက မြနွယ်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ မြနွယ်က မတ်တပ်ရပ်ရင်း လက်တစ်ဖက်ကို ဘေးချထားက ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့်လက်မောင်းကို ကိုင်ထားသည်။ ကြာညိုက မြနွယ်ရဲ့အနောက်မှာ မတ်တပ်ရပ်ရင်း မြနွယ်ရဲ့ လက်နှစ်ဖက်ကို နောက်သို့ဆွဲယူပြှး လက်ကောက်ဝတ်တွေကို တစ်ခုပေါ်တစ်ခုထပ်ထားစေသည်။ နောက်ခါးကိုလည်းမက်စေသည်။ -နောက်တခါ တစ်ခုခု ပြောလို့နားထောင်နေရင် ဒီပုံစံအတိုင်းပဲ ရှိနေရမယ်……။ -ဟုတ်ကဲ့ပါရှင့် -ကဲလုပ်စရာရှိတာ လုပ်တော့ဟုဆိုကာ ကြာညို ပြန်ထွက်သွားသည်။ မြနွယ်လည်း ပထမဆုံးအနေနဲ့ ခုတင်ကို သပ်သပ်ရပ်ရပ်ဖြစ်အောင် ပြန်ပြင်သည်။

ပြီးတော့ အခန်းသန့်ရှင်းရေးကို တစ်ခုပြီး တစ်ခု လုပ်ဆောင်ကာ ကျောင်းဝတ်စုံကို ချွတ်၍ ရေလဲထဘီကို ရင်လျှားကာ ကို မင်းညိုရဲ့ အဝတ်တွေကို လျှော်လိုက်သည်။ နောက် မစိုတစို ဖြစ်နေသော ထိုရေလည်ထဘီရင်လျှားလျှက်နှင့်ပင် အောက်ထပ်ပြန်ဆင်းကာ အနောက်ဘက်က အဝတ်လှမ်းတဲ့နေရာ မှာအဝတ်လှမ်းသည်။ လှမ်းပြီး ရေမိုးချိုးရန် အပေါ်ပြန်တတ်ချိန်……။ -မမရေချိုးတော့မလို့လား…… -အင်း ဟုတ်တယ် ကြာညို…….. မမ ကြာညို ပြောထားတာတွေ လုပ်ပြီးသွားပြီ……။ -အဲ့တာဆိုရေမချိုးနဲ့ဦး ရေချိုးခန်းထဲမှာ ခဏစောင့်နေ ကြာညို….တတ်လာခဲ့မယ်။ သြော်ဒူးထောက်ရင်းစောင့်နေနော်…..။ ပြောပြီးသူမအခန်းထဲဝင်သွားသဖြင့် ကြာညိုလည်း သူမတို့ရဲ့ ရေချိုးခန်းထဲသို့ ပြန်ကာ ကြမ်းပြင်ပေါ်ဒူးထောက်ရင်းစောင့်နေလိုက်သည်။ သိပ်မကြာခင်မှာပင် နမ်းကြာညိုလည်း ရင်လျှားလျှက် ရေချိုးခန်းထဲဝင်လာသည်။ ကြာညို ဝင်လာမှန်းသိတော့ မြနွယ်က ဒူးထောက်နေရာမှ မော့ကြည့်သည်။ သူကို ကြည့်နေသော ကြာညို့ရဲ့ စူးရှရှ အကြည့်ကြောင့် အောက်ပြန်ငုံ့နေသည်။ ကြာညိုကာ မြနွယ်ကို မတ်တပ်ထရပ်စေသည်။ -ရေလဲ ထဘီကို ချွတ်ပြီး ကြိုးတန်းပေါ်တင်လိုက်မမ……။

ကြာညိုရဲစကားကိုမလွန်ဆန်နိုင်ပဲ မြနွယ်သူမရဲရေလဲကို ခွတ်ကာ ကြိုးတန်းပေါ်တင်လိုက်သည်။ နောက် သူမရဲ့ ဖွံ့ဖြိုးလှပတဲ့ အစိတ်အပိုင်းတွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့အနိုင်နိုင်ဖုံးကာ ကြာညို့ဘက်ပြန်လှည့်သည်။ကြာညို က မြနွယ်အနားကပ်ကာ ရေမစိုအောင်ထုံးထားတဲ့ ဆံထုံးကို စောင့်ဆွဲလိုက်သဖြင့် မြနွယ်နာကျင်စွာညည်းညူးရင်းခေါင်းလေးမော့သွားတယ်။ -ခုဏက မတ်တပ်ရပ်တဲ့အခါ ဘယ်လို နေပါလို့ပြောထားလဲမမ…..။ ဂရုမစိုက်တာလား……အလေးမထားတာလား……။ -မဟုတ်……မဟုတ်ပါဘူး မမမေ့သွားလို့ပါ အား…….။ မြနွယ်က ကြာညို သင်ပေးထားသည့်အတိုင်း လက်လေးနှစ်ဖက်ကို နောက်ပြစ်ကာ ပြန်ပြောရှာသည်။ဒီတော့ မှာ ပြန်လွှတ်ပေးလိုပ်သည်။ ပြန်ငုံ့လာသော မြနွယ်ရဲ့ မျက်ဝန်းမှာ မျက်ရည်စတွေဝဲနေသည်။ -ကဲမမ ဒီနေ့ကစပြီး အမှားလုပ်ပြီးတိုင်း အပြစ်ပေးဖို့တောင်းဆိုရမယ်ကြားလား…….။ -ဟုတ်ကဲ့ မမမှားပါတယ်…..မမကို အပြစ်ပေးပါ…….။ ကြာညိုက တော်တယ်ဟုဆိုက မြနွယ်ရဲ့ ခေါင်းလေးကို ပွတ်သပ်ပေးသည်။

နောက်မြနွယ်လည်ပင်းက လည်ပါတ်ရဲ့သံကွင်းလေးမှာ သံကြိုးသွယ်သွယ်လေးတစ်ချောင်းတပ်သည်။ ရေပုံးအလွတ်နှစ်လုံးကိုယူ၍ တစ်လုံးတွင်ရေထည့်ကာ တစ်လုံးတွင်ရေချိုးခန်းက ပစ္စည်းအနည်းငယ်ထည့်ပြီး မြနွယ်ကို ဆွဲစေက ကြာညိုကာ မြနွယ်ကို လည်ပါတ်ကြိုးကနေဆွဲ၍ ခွေးတစ်ကောင်လို သူ့အခန်းထဲခေါ်သွားလိုက်သည်။ ရေချိုးလျှင်တောင် ထဘီရင်လျှားနဲ့သာ အမြဲချိုးတတ်သော မြနွယ်တစ်ယောက်ခုလို ဝတ်လစ်စလစ်နဲ့ သွားလာလှုပ်ရှားနေရသဖြင့် ရှက်စိတ်ပိုမိသည်။ လည်ပါတ်ကနေ ခွေးတစ်ကောင် အစွဲခံနေရသဖြင့် အားငယ်မှု စိတ်လှုပ်ရှားမှုကို ခံစားနေရသည်။ သူ့အခန်းထဲရောက်တော့ ကြာညိုက ကုလားထိုင်တစ်လုံးပေါ်ထိုင်နေပြီး ပုံးနှစ်လုံးကို တစ်နေရာတွင်ချစေကာ မြနွယ်ကို သူမရှေ့တွင်မတ်တပ်ရပ်စေသည်။ နောက် ဖြူစင်ချောမွတ်သော မြနွယ်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်လေးကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေရာ မြနွယ် ရှက်ရွံစွာ ခေါင်းလေးငုံ့သွားသည်။ ကြာညိုက ခုဏက ဝယ်လာတဲ့ထဲက ကြိမ်လုံးတစ်လုံးကို ယူလိုက်ပြီး -ကဲမမ အရိုက်ခံဖို့ပြင်ထားတော့ဟုဆိုသည်။ -မြနွယ်လဲ ကြာညိုရှေ့မှာ ဘေးတစောင်းလေးပြောင်းရပ်ကာ လက်ကို ပိုက်ထားလိုက်သည်။ မြနွယ်ရဲ့ တင်ပါးတင်းတင်းကျစ်ကျစ်လေးမှာ ကြိမ်လုံးနဲ့ကပ်လိုက်ပြီ နောက် အားကုန်တစ်ချက်စော်ထဲ့လိုက်သည်။ ရွှမ်းကနဲ အသံနဲ့အတူ ခါးလေးရှေ့သို့ကော့ထွက်သွားသည်။

အစမတန်နာကျင်သွားသော တင်ပါးကို လက်ကလေးတွေနဲ့ပွတ်သပ်နေသည်။ ကြာကြာတော့ မပွတ်သပ်ရဲ ကြာညိုက ကြည့်နေသဖြင့် ကြောက်ကြောက်နဲ့ လက်ပြန်ပိုက်ရသည်။ ရွှမ်း…..ရွှမ်း….ရွှမ်း……ရွှမ်း….. အ…အ…အား…..အမလေး -ပထအဆုံး အကြိမ်မို့ ၅ချက်ပဲရိုက်မယ် နောက်ဆို ဘာအမှား လုပ်လုပ် အနည်းဆုံး ၁၀ချက်ရိုက်မယ် ကြားလားမမ -ဟုတ်ကဲ့ ကြားပါတယ်…… ဟု မြနွယ်တစ်ယောက် ငို သံပါကြီးနှင့်ပြန်ဖြေရှာသည်။ -ကဲသွားနံရံမှီပြီး မတ်တပ်ရပ်နေ……ဆိုတဲ့စကားကြောင့် နံရံကို ကပ်ကာ မတ်တပ်ရပ်နေရသည်။ ကြာညိုက ရေချိုးခန်းထဲက ယူလာတဲ့ ပစ္စည်းတစ်ချို့ထုတ်လိုက်ကာ ရွှေခရုလေးနဲ့အနီးတစ်ဝိုက်က အမွှေးတွေကို ရိပ်ပေးသည်။ ထိုသို့အရိပ်ပေးခံနေရစဉ် အသည်းတစ်ယားယား ဖြစ်လာသည့်အတွက် အနည်းငယ်လှုပ်ရှားမိရာ ကြာညိုက သူမရဲ့ ဘယ်ဘက်ရင်အုံက နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်ညိုးလက်မနဲ့ ဖျစ်ညှစ်လိုက်ရင်း -ငြိမ်ငြိမ်နေနော်မမ မတော်တဆထိမိရှမိရင် ကြာညိုနဲ့ မဆိုင်ဘူး -အင်း…ဟင်း….ဟုတ်ကဲ့ပါ ရိပ်လို့ပြီးတော့ ရေဆိုဝတ်လေးနဲ့ ပြောင်အောင်သုတ်ပေးပြီး ကြာညိုက မြနွယ်ရဲ့ ရွှေခရုလေးကို လျှာနဲ့ယက်လေသည်။

လက်နှစ်ဖက်ကို နောက်ပြစ်ပြီး မက်တပ်ရပ်နေတဲ့ မြနွယ်တစ်ယောက် အနေအထားကို အပျက်မခံရဲ……။ သို့သော စိတ်ကဆူလာသဖြင့် ခါးလေးကို ကော့ပေးနေမိသည်။ ရင်ထဲမှာ အဝေးကပြေးလာတဲ့ လူတစ်ယောက်လို မော ဟိုက်နေသည်။ မတ်တပ်ပင်အနိုင်နိုင်ရပ်နေရသည်။ သူမဆန္ဒမပြည့်ခင် ကြာညိုက ရပ်လိုက်သည်။ ပြီးလုပြီးခင်ဖြစ်နေသောကြောင့် မရိုးမရွဖြစ်သွားသည်။ သို့သော်ကြာညို့ကို တော့ ဘာမှမပြောရဲ……။ ကြာညိုက ပစ္စည်းတစ်ခုကို သွားယူလာသည်။ ရာဘာလိင်တံကြီး……. ။ ထို့နောက်ကြာညိုက ခုတင်စောင်းတွင်ထိုင်ကာ မြနွယ်ကို သူမအန်းလာရန်ခေါ်သည်။ မနီးမဝေးရောက်လာတဲ့ မြနွယ်ရဲ့ လည်ပါတ်ကြိုးလေးဆွဲ၍ သူမအနားထိ တိုးကပ်စေကာ ရာဘာလိင်တံကြီးကို မြနွယ်ရဲ့ရွှေခရုလေးထဲ ထိုးထည့်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ခုလုပ်ကို ဖွင့်လိုရာ ထိုအတံကြီးက လည်၍ မြနွယ်ရဲ့ ရွှေခရုလေးကို ကောင်းကောင်းကြီး ခံစားစေပါသည်။

မြနွယ်မတ်တပ်မရပ်နိုင်တော့ ။ဒူးထောက်လျှက်ခွေကျကာ ပါးစပ်က တအင်းအင်း ညည်းညူနေရသည်။ ကြာညိုကာ သူမရဲ့ ရေလဲ ထဘီကို ခွှတ်လိုက်ပြီး ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ကား၍ မြနွယ်ရဲ့ဆံပင်တွေကို စောင့်ဆွဲကာ ရွှေခရုလေးနဲ့ အနီးဆုံးနေရာအထိ မြနွယ်ရဲ့မျက်နှာကို ဆွဲယူလိုက်သည်။ မြနွယ်နဲ့ ဘာမှ မစဉ်းစားတော့ဘဲ ကြာညို့ကို လျှာလေးနဲ့ ပြန်လည်ပြုစုပါစည်။ သိပ်မကြာခင်နှစ်ဦးလုံးစန္ဒပြည့်သွားကာ ကြာညိုက အိပ်ယာပေါ် မြနွယ်က ကြမ်းပြင်ပေါ် ခွေကျသွားသည်။ ခဏနားနေကြပြီးမှ ကြာညိုက မြနွယ်ကို ရေးသွားချိုးတော့ဟု ခွင့်ပေးသည်။ အခန်းတံခါးကို ဖွင့်လိုက်တော့ ခုတင်ပေါ်မှာထိုင်ရင်းစာအုပ်ဖတ်နေတဲ့ မြနွယ်ကို လက်ထိပ်တန်းလန်းနဲ့တွေ့လိုက်တယ်။ မင်းညို ဝင်လာတာမြင်တော့ သူမစာအုပ်ကို ချကာ လက်စွဲအိပ်ကို လှမ်းယူသည်။ သူမလှုပ်ရှားလိုက်တိုင်း လက်ထိပ်ဆီက သံကြိုးသံတစ်ချွင်ချွင်ကို ကြားနေရသည်။

ကိုမင်းညိုက သူမကို ပြုံးကြည့်ပြီးနောက် ဦးစွာ ရေချိုးအဝတ်လဲသည်။ မြနွယ်လည်း သူမလုပ်ပေးရမဲ့ ဝေယျာဝစ္စတွေကိုလုပ်ပေးတယ်။ ပြီးတော့နှစ်ဦးသား ခုတင်စောင်းမှာ ယှဉ်တွဲလျှက်ထိုင်ကြသည်။ မင်းညိုက နန်းမြနွယ်ကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ဖက်ထားပြီးသူ့ကိုယ်ပေါ်မှီထားစေသည်။ ကျန်လက်တစ်ဖက်က မြနွယ်ရဲ့ လက်ထိပ်ခတ်ခံထားရတဲ့ လက်ကောက်ဝတ်တွေကို ဆော့ကစားနေသည်။ ချစ်သူရင်ခွင်တွင်းမှာ ဒီပုံစံအတိုင်းရှိနေရသည်ကို မြနွယ် ကြည်လည်းကြည်နူးပါသည်။ ရှက်လဲရှက်ရပါသည်။ မင်းညိုက အတွေ့အကြုံတွေ ပြန်ပြောပြခိုင်းသဖြင့် ရှက်ဝဲဝဲနှင့် ပြောပြရသေးသည်။

နောက်တော့ မင်းညိုက မြနွယ်ကို သနားသလို ဖြစ်လာသဖြင့် လက်ထိပ်တွေကို ဖြုတ်ပေးလိုက်သည်။ စိတ်ထဲမှာတော့နှမြောသလိုပင်။ လည်ပင်းမှာ လည်ပါတ်လေးနဲ့ လက်မှာ လက်ထိပ်လေးတွေနဲ့ဆို မြနွယ်က ပို လှသည်ဟု သူထင်သည်။ နောက်တော့နှစ်ဦးသား ထမင်းဆင်းစားကြပြီး မြနွယ်ရဲ့ အရိုက်ခံထားဏတဲ့တင်ပါးကို ဆေးလိမ်းပေကား နှစ်ဦးသားချစ်ရည်လူးကြသည်။ နောက်ပိုင်း မြနွယ်လဲ သူမဘဝကို သဘောကျလာသည်။ နန်းကြာညိုက ရိုက်နှက်အပြစ်ပေးပြီစတိုင်း မင်းညိုရဲ့ပြုစုယုယမှုတွေကို အမြဲခံစညးရသဖြင့်ကျေနပ်သည်။ ထို့ထက်ပို၍ မင်းညို ချထားသော အစီအစဉ်တွေကိုတော့ မြနွယ်မသိရှာ…..။

နှစ်လလောက်ကြာတဲ့အခါ မြနွယ်ကျောင်းမှာ ပြသနာတစ်ခုတတ်ပါသည်။ စည်းကမ်းမလိုက်နာတဲ့ကလေးတွေကို ရိုက်မိလို့ပါ။ ကလေစတွေထဲက တစ်ယောက်ရဲ့မိဘတွေက အကောင်ကြီးကြီးတွေဆိုတော့ ငါးချက်လောက် အရိုက်ခံရတာကို ရေးကြီးခွင်ကျယ်လုပ်ကာ အင်တာနက်တင် ပြသနာရှာသည်။ မြနွယ်တို့လဲ အလုပ်ကို မထိခိုက်ပေမဲ့ သတိပေးခံရသည်။ သတင်းကလဲ နာမည်ကြီးသွားသည်။ အခွင့်ကောင်းကို စောင့်နေသော မင်းညိုက တစ်ဆင့်တတ်ရန် ကြံလိုက်သည်။ ကျွီကနဲတံခါးဖွင့်သံနှင့်အတူ ကြာညို အခန်းတွင်းဝင်လာသည်။မြနွယ် ကျောင်းကပြန်ရောက်ကတည်းက ရေချိုးအဝတ်လဲထမင်းစားစေပြီး ဒီစတိုခန်းလေးထဲပိတ်ထားတာ။ အခုမှလာခေါ်သည်။ နာမည်ကြီးနေတဲ့ ကိစ္စအတွက် ကြာညိုနဲ့ မင်းညိုက သူမကို အပြစ်ကြီးကြီးပေးတော့မည်ကို ရိပ်မိသည်။ သူမတို့ရဲ့ အိပ်ခန်းရောက်တော့ မြနွယ်က ဒူးတုပ်ထိုင်နေပြီး မင်းညိုက ခုတင်ပေါ်ထိုင်လျှက် ကြာညိုက ဘေးမှာမတ်ဆပ်ရပ်ကာ သူမကို အပြစ်ကြှးကြီးမားမားကျူးလွန်ထားသောရာဇဝတ်သားတစ်ယောက်လိုဝိုင်းကြည့်နေကြသည်။

မြနွယ်လဲ ရှုက်ရွံ့သိမ်ငယ်မှုတွေနဲ့ခေါင်းကို ငုံ့ချထားမိသည်။ မမ….ကို့အပြစ်ကိုယ်သိလား….. သိပါတယ်……။ မမကို အပြစ်ပေးပါ…….။ ပေးမှာ အပြစ်က ကြီးတော့ အပြစ်ဒဏ်လဲ ကြီးမယ် လက်ခံလား…… ဟုတ်ကဲ့ လက်ခံပါတယ်……..။ ကဲဒါဆိုထ အဝတ်တွေဆွတ်လိုက်……..။ ကြာညိုရဲအမိန့်အတိုင်း မြနွယ် အဝတ်တွေချွတ်လိုက်သည်။ ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်သွားတဲ့ မြနွယ်ကို လက်ပိုက်ပြီးမတ်တပ်ရပ်စေသည်။ ဘယ်နှချက်ရိုက်မယ်ရယ်လို့မပြောပဲ ခြေသလုံးနဲ့ တင်ပါးတစ်လျှောက်ကို ရိုက်နှက်တော့သည်။ ရွှမ်း..ရွှမ်း…ရွှမ်း….ရွှမ်း ဟူသောအသံများနဲ့ မြနွယ်ရဲ့ နာကျင်စွာ အော်ဟစ်သံတို့က ရောထွေးနေသည်။ မင်းညိုကတော့ ရွှေပေါ်မြတင်နေလာသော ဇနီးချောလေးကူရာမဲ့စွာ အရိုက်ခံနေရခြင်းကို ကြည့်ရင်းစိတ်တွေထကြွနေသည်။ အချက်ပေါင်းများစွာ မညှာတမ်းရိုက်ပြီးတော့ မြနွယ်ထိုင်ရက်သားလေးဖြစ်သွားသည်။ မထနိုင်တော့ ။

နာကျင်လွန်းသဖြင့် ခန္ဓာကိုယ်လေးက တုန်ယင်နေပြီး ရိုက်သံသဲ့သဲ့ကို ကြားနေရသည်။ ခဏကြာတော့ ကြာညိုက မြနွယ်….မမကို အပြစ်ပေးတာ မပြီးသေးထ….. ထိုင်ထလုပ်စမ်း…… အမိန့်သံကြောင့် မြနွယ်လည်း ထိုင်နေရာမှထကာ နားရွက်လေးတွေကိုဆွဲပီး ထိုင်ထစလုပ်ရသည်။ ခဏခဥ အပြသ်ပေးခံဖူးပေမဲ့ သည်တစ်ကြိမ်က လင်ယောက်ျားရှေ့တွင်ဖြစ်သဖြင့် ရှက်စိတ်ရော စိတ်လှုပ်ရှားမှုကို ပါ ခံစားနေရသည်။ မင်းညိုကလည်း မြနွယ်ကို ကြည့်ကာ စိတ်တော်တော်ကြွနေသည်။ သူမထိုင်ထလုပ်တာ အခါ ၄၀လောက်ရောက်တော့ ကြာညိုက မင်းညိုရဲ့ ခြေရင်းမှာ ဒူးထောက်လိုက်ရင်း ဒီည မမမြနွယ်ကို အပြစ်ပေးမှာမို့လို့ သူမကိုယ်စား ကျွန်မကပဲ အကို့ကို ဖျော်ဖြေပေးပါရစေ…..။ ကြားလိုက်ရတဲ့စကားကြောင့် မြနွယ်ပါးစပ် အဟောင်းသားဖြစ်သွားသည်။ မင်းညိုက မြနွယ်ရဲ့ စိတ်ကို ရိပ်မိသဖြင့်ကျိတ်ပြုံးလိုက်သည်။

နောက်လက်ခံတယ်ဟုပြောတော့ ကြာညိုက မတ်တပ်ရပ်ကာ သူ့အဝတ်တွေ တစ်လွှာခြင်စချွတ်ချလိုက်သည်။မြနွယ် ထိုင်ထလုပ်နေရင်း ကြာညိုရဲ့ လှုပ်ရှားမှုတွေကို ကြည့်နေသည်။ ခဏချင်းမှာပင် ကြာညို ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်သွားသည်။ နောက် ခုတင်ပေးကခုံလေးမှာ တင်ထားတဲ့ မြနွယ်ကို ခတ်နေကြလက်ထိပ်လေးကိုယူကာ ကြာညိုက သူမလက်တွေကို သူမဘာသာ လက်ပြန်ခတ်လိုက်သည်။ အခုကစပြီး မမမြနွယ်ကိုယ်စား ကျွန်မအသုံးတော်ခံပါရစေ…. မင်းညိုကလဲ သူ့အဝတ်တွေကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ မင်းညိုရဲ့ခြေရင်းမှာ ထိုင်ချလိုက်ရင်း သူ့ရဲ့လိင်တံကို စုပ်ကာလျှက်ကာ ပြုစုပေးပါသည်။ မြနွယ်လည်းထိုင်ထကို မနားတိုင်းလုပ်နေရင်းနဲ့ ကြာညိုနဲ့မင်းညိုကို ငေးကြည့်နေမိသည်။ ထိုင်ထလုပ်ရင်း ညောင်းညာတဲ့ ခံစားချက်ကိုလည်းသတိမရ။ ခုတင်ပေါ်မှာ ကိုယ်လက်နှီးနှောနေကြပြီဖြစ်တဲ့ မင်းညိုတို့စုံတွဲကိုသာ ကြည့်နေမိသည်။

ခဏကြာတော့မှ ဆန္ဒပြည့်သွားကြကာ ခဏရပ်ကာ အမောဖြေကြသည်။ မင်းညိုက ကြာညို့ကို လက်ထိပ်ဖြုတ်ပေးပြီး ထိုင်ထလုပ်တာ အကြိမ်အရေအတွက်များသဖြင့် နှေးကွေးလေးလံနေပြီဖြစ်သော မြနွယ်ကို မေးငေါ့ပြကာ….. သနားပါတယ် ညောင်းနေရှာပြီ…… သက်ညှာတဲ့အနေနဲ့ တခြားအပြစ်ပြောင်းပေးလိုက်ပါ။ ကြာညိုက မြနွယ်ဘက်လှည့်ကာ မမရပ်လိုက်တော့ ပြီးရင် ဒူးထောက်ပြီး ဒီကိုလာခဲ့…… ထိုင်ထလုပ်တုန်းက အားတင်းပြီးလုပ်နေပေမဲ့ ရပ်လိုက်တော့ မြနွယ် ကြမ်းပြင်မှာ ပုံကျသွားသည်။

ဒူးထောက်ပြီးသူတို့ဆီသွားဖို့နေနေသာသာ မောပန်းလွန်းသဖြင့် အသက်ကို မှန်အောင်ရှူနေရသည်။ ကြာညိုလည်း မြနွယ်အခြေအနေကို ရိပ်မိသဖြင့် ရေဘူးတစ်ဘူးယူ၍ သူမအနားသွားက ပါးစပ်နား တေ့ပေးလိုက်ရာ မြနွယ် ဟန်မဆောင်နိုင်စွာ အငမ်းမရသောက်သည်။ အဟွတ်….အဟွတ်…. ဖြည်းဖြည်းသောက်…….သီးရင်း အသက်ပါပါသွားဦးမယ်။ ရေသောက်ပြီးတော့ မြနွယ်သူမကို အပေါ်စီးကမိုးကြည့်နေတဲ့ ကြာညို့ကို မရဲတရဲလေးမော့ကြည့်မိသည်။ ကြာညိုက ပြန်အကြည့်နဲ့စုံသဖြင့် ခေါင်းလေးပြန်ငုံ့ချမိသည်။ ကြောက်ရွံ့မှုထက်သိမ်ငယ်မှုက ပိုနေသည်။ သူမနေရာ လုယူခံလိုက်ရသလိုခံစားရသည်။ ကြာညိုကတော့ အစီအစဉ်ရှိသည့်အတိုင်း ကုလားထိုင်တစ်ခုပေါ် မြနွယ်ကို ထိုင်စေပြီး နောက်မှီနဲ့တွဲကာ လက်ပြန် ကြိုးတုပ်လိုက်သည်။ ခြေထောက်တွေကိုလည်း ထိုင်ခုံက ခြေထောက်တွေနဲ့ တွဲကာ ချုပ်နှောင်ထားသည်။

အဲ့နောက်မှာတော့ ဘဲဥပုံစံ တုန်ခါစက်ငယ်လေးတွေကို နို့သီးခေါင်းလေးတွေမှာ တိပ်နဲ့ကပ်ပေးသည်။ မြနွယ်ရဲ့ မအင်္ဂါထဲကိုတော့ လိင်တံတုတစ်ခုကို ထဲ့ကာ တုန်ခါစေသော ခလုပ်ကို ဖွင့်လိုက်သည်။ ရင်အုံပေါ်က တုန်ခါစက်တွေကိုပါ တစ်ခုပြီးတစ်ခုဖွင့်လိုက်တော့ မြနွယ် မခံရပ်နိုင်အောင်ဖြစ်ကာ ပါးစပ်ကပင် ညည်းညူမိသည်။ ကြာကြာတော့ အသံမထွက်လိုက်ရ။ ကြာညိုက ပါးစပ်ပိတ်သည့် ဘုလုံးတပ်ကြိုးလေးနဲ့ ပါးစပ်ထဲထည့်ကာ ချည်နှောင်လိုက်သဖြင့် ဝူးဝူးဝါးဝါးအသံလေးသာထွက်ရှာသည်။ တွန့်လိမ်ရုန်းကန်နေပေမဲ့ မည်သို့မျှအရာမထင်။ သူ့မမျက်စိရှေ့မှာပင် ကြာညိုက ခုတင်ပေါ်တတ်၍ ပတ်လက်လှန်လှည်းချကာ လက်နှစ်ဖက်ကို ဘေးသို့ကားပေးလိုက်သည်။

မင်းညိုက ကြာညို့လက်ကောက်ဝတ်တွေကို ခုတင်တိုင်တွေနဲ့တွဲကာ ကြိုးနဲ့ချည်လိုက်သည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ ဘေးတစ်စောင်းလေးမြင်နေရတဲ့ ကြာညို့ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်လှလှလေးကို ခံစားနေရတော့ ခံစားမှုတွေကြားမှပင် မနာလိုဖြစ်နေမိသည်။ မင်းညိုက တုန်ခါစက်ကလေးတစ်ခုကိုယူကာ ကော့ချွန်နေတဲ့ ကြာညို့ရဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ထိကပ်ကာ ကလိပေးသည်။ ကြာညိုက မင်းညို ပြုသမျှကို တစ်စက်မှမငြင်းဆန်ပဲ ခံယူသည်။ သိပ်မကြာခင်မှာပဲ ဒုတိယအကြိမ် လိင်ဆက်ဆံခြင်းကို စတင်တော့သည်။ ကလင် ကလင်….ကလင် ကလင် လူခေါ်ဘဲလ်သံကြောင့် ကြာညို ခြံတံခါးကို ဖွင့်ပေးလိုက်တော့ အခန်းဝမှ ရဲဝေ၊မြမြဦး၊ မြတ်မိုး၊ ယဉ်မင်းစင်တို့စုံတွဲနှစ်တွဲကို တွေ့လိုက်ရသည်။

မရင်းနှီးပေမဲ့ သိနေသည်မို့ကြာညိုက ပြုံးပြလိုက်ရင်း ဝင်ကြပါ အကိုနဲ့ အမ ဧည့်ခန်းထဲမှာစောင့်နေပါတယ်။ ဟုပြောကာ အတွင်းသို့ဝင်စေပြီစ ခြံတံခါးကို လုံအောင်ပြန်ပိတ်လိုက်သည်။ ဧည့်ခန်စထဲရောက်တော့ တီဗီ ရှေ့မှာ ညားကာစလင်မယားကဲ့သို့ကလူ ကြည်ဆယ်နေကြသော မင်းညိုတို့စုံတွဲကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ရိုးရိုးတန်းတန်းတော့မဟုတ်။ မြနွယ်ရဲ့ကိုယ်ပေါ်မှာ လည်ပါတ် လက်ထိပ် ခြေကျင်း အဆင်တန်ဆာ အစုံအလင်နှင့်ဖြစ်သည်။ တစ်ဦးကို တစ်ဦးနှုတ်ဆက်ကာ အသီးသီးနေရာယူလိုက်ကြသည်။ မြမြဦးနှင့် ယဉ်မင်းစင်တို့ကတော့ မြနွယ်ကို သာ စိတ်ဝင်တစားငေးကြည့်နေသည်။ အကဲခတ်နေသော မင်းညိုကာ မေးဆတ်ပြကာ ဘယ်လိုလဲ ငါ့ညီမတို့ စိတ်ဝင်စားနေကြတာလား….. နှစ်ဦးသားပြိုင်တူ လိုလို ခေါင်းငြိမ်ပြသည်။

မင်းညိုက ဆက်ပြီး မြတ်မိုးတို့ကော ဘယ်လိုလဲ စမ်းကြည့်မလား….. အာ အကို ကာလည်း ကျွန်နော်တို့က စိတ်ရှိပေမဲ့ မလုပ်ရက်တာသိသားနဲ့……..မြတ်မိုးကပြောသည်။ မင်းလုပ်စရညမလိုပါဘူး ကြာညို လုပ်ပေးပါလိမ့်မာ် မင်းတို့က ထိုင်ကြည့်ရုံပဲ ဘယ်လိုလဲ…..။ ကျွန်တော်ကတော့ စိတ်ဝင်စားတယ်ဗျာ မြလေးသဘောတူမယ်ဆို စမ်းကြည့်ချင်တယ်။ ရဲဝေကပြောတော့ မြတ်မိုးက ယဉ်မင်းစင်ရဲ့မျက်နှာကို တစ်ချက်ကြည့်ကာ ကျွန်တော်ကောပဲ ဟုဆိုသည်။ မင်းညိုက အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ဘက်သို့လှည့်ကာ ကြည့်တော့ ယဉ်မင်းစင်က ဆိုးဆိုးရွားရွားတွေ အရမ်းကြမ်းတမ်းတာတွေတော့ မလုပ်ဘူး မှတ်လား ကိုညို….။ နင်တို့ မခံနိုင်တာတွေတော့ မလုပ်ပါဘူးဟာ…….။ ဒါဆိုလဲ စမ်းကြည့်တာပေါ့……. ။

ထိုသို့ပြောနေကြစဉ်မှာပင် ကြာညိုက ဝင်လာကာ အကို ဟိုဘက်အိမ်လေးမှာ အကို မှာထားတာတွေ အားလုံးပြင်ပြီးပါပြီ။ အေး အေး……ဟုဆိုကာ ငါတို့သွားနှင့်မယ် နင်ပြီးမှာ သူတို့ကို ခေါ်ပြီးလိုက်ခဲ့ အဲ့သုံးယောက်လုံးနင့်လက်အပ်လိုက်ပြီ ဟုတ်ကဲ့ မင်းညိုတို့ ထထွက်သွားမှ ကြာညို မြမြဦးနဲ့ ယဉ်မင်းစင်ကို ကြည့်မိသည်။ နှစ်ဦးစလံး အတွေ့အကြုံသစ်အတွက် စိတ်လှုပ်ရှားနေဟန်ရှိသည်။ နန်းမြနွယ်ကတော့ သိပ်မထူး ခြားသလို ကြာညို့ရဲ့ အမိန့်ကိုသာစောင့်နေသည်။ ကြာညိုက ပထမဆုံးအနေနဲ့ အသင့်ပြင်ဆင်ထားတဲ့ လည်ပါတ်လေးနှစ်ခုကို စာပွဲပေါ်တင်ကာ မနီးမဝေးက ခုံတစ်လုံးမှာသွားထိုင်နေသည်။ ကဲ နှစ်ယောက်စလုံး မတ်တပ်ရပ်ပြီး လက်တွေကို နောက်ပြစ်ထားကြ……..။

မြမြဦးနဲ့ ယဉ်မင်းစင်တစ်ဦးမျက်နှာတစ်ဦးကြည့်ကာ ဖြည်းဖြည်စချင်းမတ်တပ်ရပ်ပြီစလက်တွေကို နောက်သို့ ပြစ်ထားလိုက်သည်။ ကြာညိုက မြနွယ်ကို ခေါင်စညှိတ်ပြလိုက်ရာ မြနွယ်က ချက်ခြင်း သူမတို့နှစ်ဦးကို လက်ထိပ်ခတ်လိုက်သည်။ ချုပ်နှောင်ခံလိုက်ရပြီးဆိုတဲ့ အသိနဲ့အတူ စိတ်ဝယ် မွန်းကျပ်သော ခံစားမှုကို ခံစားလိုက်ရသည်။ စာပွဲပေါ်က လည်ပါတ်တွေကို ပါးစပ်နဲ့ကောက်ပြီး ငါ့အနားလာခဲ့ကြစမ်း။ နှစ်ဦးသာစ ဘာစကားမှ မဆိုပဲ စာပွဲဘေးထိုင်ချကာ ခါးကို ငုံ့ကိုင်စလိုက်ပြီး လည်ပါတ်လေးတွေကို ကိုက်ယူလိုက်သည်။ နောက် မတ်တပ်ပြန်ထကာ ကြာညို ထိုင်နေရာ အနီးသို့ သွားကြရသည်။ ကြာညိုက သူမတို့ကို ဒူးထောက်စေပြီး လည်ပင်းမှာ လည်ပါတ်ပါတ်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ မြနွယ်ကို လှမ်းပြောသေးသည်။ မမရေ မမမိတ်ဆွေတွေကို ကြည့်ပါဦး ပါပီလေးတွေနဲ့တူသွားပြီ…….. ခွေးနဲ့ အနှိုင်းခံလိုက်ရတာပါလား ဟူသော အသိနှင့်အတူ သူမတို့စိတ်တွေ လှုပ်ရှားသွားသည်။ အိမ်ငယ်လေးထဲက ဆက်တီခုံတွေ၌ ထိုရင်းမင်းညိုတို့သောက်စားနေကြသည်။

မကြာမီမှာပင် အိမ်တခါးဖွင့်သံကြောင့် သုံးဦးသားပြောလက်စစကားများကို ရပ်ကာ အိမ်ရှေ့သို့လှည့်ကာ ကြည့်လိုက်ကြသည်။ လက်တစ်ဖက်က သံကြိုးသုံးချောင်းကို စု၍ ကိုင်ကာ ကြာညိုက ဦးစွာဝင်လာသည်။ သူမနောက်မှာတော့ လည်ပင်းမှာ လည်ပါတ်ကိုယ်စီတပ်၍ သံကြိုးနဲ့ တိရစ္ဆာန်တစ်ကောင်လိုအဆွဲခံလာရသော ဂုဏ်သရေရှိအမျိုးသမီးသုံးဦး။ သုံးဦးစလုံးကို လက်ပြန်လက်ထိပ်ခတ်ထားသည်။ ထို့နောက် သူမတို့သုံးဦးကို မင်းညိုတို့ရှေ့မှာ ရောင်ဘောင်တန်းလျှက်ဒူးထောက်စေသည်။ အကိုတို့ကို အသုံးတော်ခံဖို့ အကို တို့ရဲ့ ဇနီးသည်တွေရောက်လာပါပြီ။ ကြာညိုရဲ့စကားအပေါ် မြနွယ်က မထူးခြားပေမဲ့ ယဉ်မင်းနဲ့ မြမြဦးကတော့ မျက်နှာမထားတတ်အောင်ဖြစ်သွားသည်။

ယောက်ျားတွေကတော့ တိတ်ဆိတ်စွာ အခြေအနေကို စောင့်ကြည့်နေသည်။ ပထမဆုံး အသုံးတော်ခံမဲ့သူကတော့ ယဉ်မင်းစင်ဆိုတဲ့ ဟောဒီဆရာဝင်မလေးပဲဖစ်ပါတယ်ရှင်။ ကြာညိုကာ ပြောပြောဆိုဆို ကျန်နှစ်ယောက်ကို အခန်းထောင့်သို့ဆွဲသွားကာ ဒူးထောက်ခိုင်းထားသည်။ နောက် ယဉ်မင်းကို လက်ထိပ်ဖြုတ်ပေးလိုက်သည်။ လက်ကောက်ဝတ်လေးတွေကို စုပ်နယ်ရင်း ငြိမ်သက်နေတဲ့ ယဉ်မင်းကို အဝတ်တွေချွတ်လိုက်ဟု အမိန့်ပေးသည်။

မိမိယောက်ျားအပြင် အခြားယောက်ျားနှစ်ယောက်ပါရှိနေသည်မို့ ယဉ်မင်းတွန့်စုံ့နေမိသည်။ ကြာညို့ကိုလည်း အိမ်ဖော်တစ်ယောက်ဟုသာသိထားသဖြင့် သူမအမိန့်ကို မနာခံဖို့ အသိစိတ်ကငြင်းသည်။ ထိုအတွက် ရွှမ်းကနဲအသံနှင့်အတူတူ သူမတင်ပါးပေါ် နာကျင်ကျိန်းစပ်ခြင်းကို ခံစားလိုက်ရသည်။ သောက်ကောင်မက ခိုင်းတာကို ကောင်းကောင်းမလုပ်ဘူး ။ နွားတွေလို ကြိမ်တို့ပေးရမယ်။ အသုံးအနှုမ်းကြမ်းကြမ်းတွေကြောင့် ခံပြင်းစိတ်က တမဟုတ်ခြင်းထကြွလာသည်။ သို့သော် ကြိမ်လုံးနဲ့ သုံးချက်လောက်ကျောကော့အောင် အရိုက်ခံလိုက်ရတော့ ထိုဒေါသအားလုံးပျောက်သွားကာ သိမ်ငယ်စိတ် ကြောက်စိတ်တွေဝင်လာသည်။ ကြာညိုက ကျောလည်လောက်ထိရှည်တဲ့ ယဉ်မင်းရဲ့ ဆံပင်တွေကို ဘယ်လက်မှာ ရစ်ပါတ်ကာ စောင့်ဆွဲလာသည်။ အား….ကနဲညည်းငံနှင့်အတူ ယဉ်မင်းဖြည်းငြင်းစွာ မတ်တပ်ထရပ်လာသည်။ မျက်နှာလေးကလည်း ရှုံမဲ့နေသည်။ ကြည့်နေရင်းမြတ်မိုး စိတ်ပူသလို သနားလည်းသနားသွားသည်။ သို့သော် ဘာဆက်ဖြစ်မလဲစိတ်ဝင်စားကာ မတားမြစ်မိ။

ယဉ်မင်းကတော့ ဆံပင်အဆွဲခံထားရသည်မို့ခေါင်းမော့နေသည့်အနေအထားနှင့် အဝတ်အစားတွေးကို ချွတ်နေရသည်။ ကိုယ်ပေါ်မှာ မည်သိအဝတ်မှ မကျန်အောင် ချွတ်ပြီးတော့မှ ဆံပင်တွေကို လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ ယဉ်မင်းက သူ့မရဲ့ ဖုံးကွယ်အပ်သော အစိတ်အပိုင်းတွေကို ဖုံးဖိဖို့ကြိုးစားရှာသည်။ သို့သော် ကြာညိုက သူမရဲ့လက်တွေကို ကြိုးနဲ့ချည်ပြီး ထုတ်တန်းမှာ တွဲလောင်းဆွဲလိုက်သည်။ မဖုံးနိုင်မကွယ်နိုင်ဖြစ်နေတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အလှတွေကို မိမိခင်ပွန်းအပြင် အခြားနှစ်ဦးကပါ စိုက်ကြည့်နေသည်မို့. ရှက်ရွံ့မှုနဲ့ ခေါင်းကို ငုံ့ချထားမိသည်။ ကြာညိုက်တော့သူခန္ဓာကိုယ်အနှံ့ကို ဘု်င်ဘရေတာ လေးနဲ့တို့ထိကစားနေသည်။ နောက်သူ့မထဲသို့ အဂါၤတုကြီးကို ထိုးထည့်လိုက်သည်။ ကြာညိုကလည်း သူမရဲ့ ရင်သားတွေကို လက်နဲ့ ပွတ်သပ်ကစားနေသည်။ မကြာမီမှာပင် ဘိုင်ဘရေတာ တန်ခိုးကြောင့် ယဉ်မင်းတစ်ဆက်ဆက်တုန်လာရာ ပြီးလုပြီးခင်အနေအထားသို့ရောက်လာသည်။ ထိုအခါမှပင် ကြာညိုက ဘိုင်ဘရေတာ ကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ယဉ်မင်းမှာ ဆန့်တငင်ငင်ဖြစ်သွားကာ ကြိုးကိုစောင့်ရုန်းနေသည်။ ပါးစပ်ကလည်းထပ်လုပ်ပေးဖို့တောင်းဆိုနေသည်။ သူမရရှိတာကတော့ တရွှမ်းရွှမ်းနဲ့ ကိုယ်ပေါ်ကျလာတဲ့ရိုက်ချက်တွေပါပဲ။

တစ်စစတိုးလာတဲ့နာကျင်မှုကြောင့် ရမ္မက်မီးတွေငြိမ်းကျသွားကာ နာကျင်မှုကို ခံစားမိလာသည်။ အထူးသဖြင့် ရင်သားတွေ တင်ပါးတွေလို အသားနုနုတွေ ကို ပစ်မှတ်ထားပြီး ပစ်လွှတ်လိုက်တဲ့ရိုက်ချက်တွေမှာ သူမ နာကျင်မှုထက် စိတ်လှုပ်ရှားမှုကို အဓိကခံစားနေရသည်။ ကြာညိုက ရိုက်နေတာကို ရပ်လိုက်ပြီး အရိုက်ခံထားရတဲ့နေရာတွေကို ဖွဖွလေးလက်နဲ့ ပွတ်သပ်ပေးသည်။ စပ်ဖျင်းဖျင်းနာကျင်မှုကို ခံစားရသည်။ ကြာညိုက ထုံးစံအတိုင်ူရင်သားထိပ်ဖူးလေးတွေကို မထိတထိကလိပြန်သည်။ လက်ညိုးလက်မနှင့်ညှစ်သည်။ ယဉ်မင်း တဟင့်ဟင့်နှင့် လူစလွန့်လာသည်။ အရည်တွေ စိုစိစိဖြစ်နေတဲ့ သူမရဲ့ပေါင်ကြားထဲ ခုဏက လိင်အင်္ဂါကြီး တိုးဝင်လာပြန်သည်။ ကြာညိုက ဘာမှဆက်မလုပ်ပဲ နောက်ဆုတ်လက်ပိုက်ကြည့်နေသည်။ မကြာမီမှာပင် လမ်းဆုံးရောက်ကာ အရုပ်ကြိုးပျက်ခွေကျသွားဝည်။ ကြာညိုက လိင်တံတုကြီးကို ဆွဲထုတ်ကာ ကြိုးကို ဖြည်ပေးလိုက်သည်နှင့် ယဉ်မင်း ကြမ်းပြင်ပေါ်ခွေကျသွားတော့သည်။

စိုးရိမ်စိတ်ကြောင့် မြတ်မိုး ထိုင်နေရာမှ ယဉ်မင်းပနားရောက်သွားသည်။ ဝတ်လစ်စလစ်နဲ့ခွေကျနေတဲ့ ယဉ်မင်းကို ထူကာ ထွေးပွေ့လိုက်တော့ ယဉ်မင်း တသိမ့်သိမ့်ငိုနေရှာသည်။ မမ အဆင်ပြေရဲ့လား…….. မြတ်မိုးရဲ့အမေးကို ယဉ်မင်းက ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။ စောစောက သူမစီမှာပျောက်ဆုံးနေသော နွေးထွေးမှုတွေ လုံခြုံမှုတွေ အင်အားတွေက သူမခင်ပွန်းရင်ခွင်ထဲခိုလှုံရသောအခါ ပြန်လည်ဝင်ရောက်လာသလိုခံစားရသည်။ ကြောက်ရွံ့မှု သိမ်ငယ်မှုတွေလဲ လျော့ပါးသွားသည်။ ကြာညိုက မင်းညိုကို လှမ်းကြည့်တော့ မင်းညိုက ခေါင်းတစ်ချက်ဆတ်ပြသည်။ ယဉ်မင်းအတွက်လုံလောက်ပြီဆိုတဲ့သဘော။ ဒါနဲ့ ကြာညိုလဲ ယဉ်မင်းချွတ်ထားတဲ့ ထဘီကို ယူပြီး ယဉ်မင်းအနားသွားလိုက်တယ်။

မြတ်မိုး သက်ပျင်းချကာ မူလနေရာမှာ ပြန်ထိုင်နေတယ်။ ကြာညိုက ထဘီကို ယဉ်မင်းကို ပြစ်ပေးလိုက်သည်။ ယဉ်မင်းက ရင်လျှားလိုက်သည်။ နောက်မှာ လည်ပါတ်ကလေးပြန်ပါတ်ပေးကာ သော့ခလောက်သေးသေးလေးခတ်လိုက်သည်။ နောက်နှစ်ဖက်ကို လည် လက်ထိပ်ခတ်ကာ လက်ထိပ်သော့နဲ့ လည်ပါတ်သော့ကို သော့ခလောက်တစ်ခုနဲ့ တွဲချိတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ယဉ်မင်းရဲ့ခေါင်းကို ပွတ်သပ်ကာ သိပ်တော်တဲ့ကောင်မလေးဟု ပြောလိုက်သည်။ ယဉ်မင်းမျက်နှာမှာ သိသိသာသာ အပြုံးတစ်ပွင့်ပေါ်လာသည်။

ကြာညိုက လည်ပါတ်ကြိုးကလေးကို ဆွဲသွားက မနီးမဝေးမှာ ထိုင်နေသော မြတ်မိုးလက်ထဲထည့်ပေးလိုက်သည်။ ခုဏက သော့တွဲလေးကို ယဉ်မင်းစီပေးကာ မမရဲ့ အရှင်သခင်ကို အပ်လိုက်…….ဟုဆိုသည်။ ယဉ်မင်းလည်း မြတ်မိုးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ရိုရိုသေသေ ကမ်းပေးလိုက်မိသည်။ ယောက်ျားလေးနှစ်ယောက်စီက လက်ခုတ်သံတွေကျလာသည်။ ယဉ်မင်းရှက်ဝဲဝဲနဲ့ ခေါင်းငုံထားမိသည်။ ကြာညိုက ယဉ်မင်းကို မြတ်မိုးခုံဘေးက ကြမ်းပြင်မှာ ဒူးထောက်ထားစေသည်။ ဒီတစ်ခေါက်အလှည့်ကျတာကတော့ မြမြဦးပေါ့။ သူမအနီးသို့ တရွေ့ရွေ့တိုးကပ်လာတဲ့ ကြာညို့ကို ကြည့်ပြီး မြမြဦးရင်တွေ အရမ်းခုန်နေသည်။ သူမလည်းမကြာခင် ယဉ်မင်းလို ခံစားရတော့မည်။ ကြာညိုက မြမြဦးကို ဆွဲထူပြီး လက်ထိပ်နှင့် လည်ပါတ်ကို ဖြုတ်ပေးလိုက်သည်။ အဝတ်တွေချွတ်လိုက်……။ သူကတော့ ယဉ်မင်းလို တွန့်ဆုတ်မနေ။ ခပ်သွက်သွက်ပင် ဝတ်ထားသော အဝတ်တွေကို ချွတ်လိုက်သည်။ ကြာညိုက ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်သွားတဲ့ သူမကို လက်ပြန်ကြိုးစတုပ်သည်။

ရင်းသါးတွေ ဝမ်းဗိုက်နှင့် လကမောင်းတစ်လျှောက် ကြိုးတွေက မြမြဦးကို တင်းကျပ်နေအောင်ရစ်ပါတ်ထားသည်။ နောက်ကောဇောခင်းထားသော ကြမ်းခင်းပေါ် ပတ်လက်လှန်ချစေသည်။ ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်နေသည့်အပြင် မလှုပ်နိုင်အောင် အတုပ်နှောင်ခံထားရကာ ပတ်လက်အနေအထားနှင့်သူမကို ယောက်ျားသုံးယောက်သာ ဆန္ဒရှိလျှင် တတ်ကျင့်ရုံပင်။ ထိုမျှအထိ အကာအကွယ်မဲ့နေသည်။ သူမရဲ့ ဆီးခုံပေါ် ကြာညိုက ဆပ်ပြာဆီအချို့သုတ်လိမ်းလိုက်သည်။ အေးကနဲခံစားမှုနှင့်အတူ ရင်ခုန်မြန်လာသည်။ မျက်လုံးတွေမှိတ်ထားပေမဲ့ အမွှေးအမြင်တွေကို ရိတ်ပစ်နေမှန်းအထိအတွေ့ခံစားမှုကြောင့်သူမသိသည်။ ရင်ခုန်မြန်လွန်းမက မြန်လာသည်နှင့်အတူ မောဟိုက်လာသောကြောင့် အောက်နှုတ်ခမ်းကို ဖိကိုက်ထားမိသည်။

မကြာမီမှာပင်ရေစိုဝတ်နဲ့ သုတ်သက်ပေးခြင်းကို ခံစားရသဖြင့် တောရှင်းပြီးကြောင်းသိလိုက်သည်။ ထိုအခါမှ သက်ပျင်းကို ချကာ အသက်ကို မှန်မှန်ရှူနေမိသည်။ မျက်လုံးမှိတ် အမောဖြေရင်းလှဲနေတာ အတော်ကြာသည့်အထိ မည်သည့် ထိတွေ့မှုမှရောက်မလာသဖြင့် မျက်လုံးဖွင့်ကြည်လိုက်သည်။ သူမမြင်ကွင်းထဲသို့ သူမကဲ့သို့တစ်ကိုယ်လုံးတုပ်နှောင်ခံထားရသော မြနွယ်ရဲ့ပုံရိပ်က ဝင်လာသည်။

ကြာညိုက သူမတို့နှစ်ဦးကို မျက်နှာချင်းဆိုက် ဒူးထောက်စေကာ လိင်အင်္ဂါထဲ ယောက်ကျားလိင်တံအတု တစ်ချောင်းစီထိုးထည့်လိုက်ပြီး ပြုတ်မကျအောင် ခါးမှာကြိုးနဲ့ သိုင်းချည်ပေးထားသည်။ ခလုတ်ဖွင့်လိုကိတော့ မိန်းကလေးနှစ်ယောက်လုံး ငရဲလားနတ်ပြည်လားမခွဲခါးနိုင်သော ခံစားမှုကို ရသွားသည်။ တအင့်အင့်နဲ့ အော်ညည်းနေသည့် သူမတို့နှုတ်ဦးကို ဆံပင်စောင့်ဆွဲကာ ခေါင်းတွေမော့လာတော့ နှုတ်ခမ်းချင်းတင့်ပေးလိုက်သည်။ မြမြဦးက ကြောင်အနေပေမဲ့မြနွယ်က မြမြဦးရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို ငုံနမ်းလိုက်သည်။ လက်ပြန်ကြိုးတုပ်နှောင်ခံထားရသည်မို့. ပါးစပ်နှင့်ပင် မြမြဦးရဲ့ ရင်သားတွေကို့ ငုံ့ကာ စို့သည်။ နှစ်ဦးစလုံးကိုယ်ပေါ် ရိုက်ချက်တွေ တရဆက်ကျလာသည်။ အထူးသဖြင့် မြမြဦးတစ်ယောက် ဘိုင်ဘရေတာ မြနွယ်ရဲ့ အပြုအစု ရိုက်ချတွေကရတဲ့ နာကျင်မှုတွေ ပေါင်းစုကာ အပြင်အထံခံစားနေရသည်။ သူမတို့ကို ကြည့်ကာ ပွဲကည့်ပရိတ်သတ်လေးဦးမှာ အသက်ရှူရန်ပင်မေ့နေသည်။ ခဏကြာတော့ မြမြဦးတစ်ယောက် ပေါင်တံတစ်လျှောက်အရည်တွေစီးကျကာ ခွေကျသွားသည်။

မြနွယ်ကတော့ တအင့်အင့်ညည်းရင်း ဒူးထောက်လျှက်သားကျန်ခဲ့သည်။ ကြာညိုက မြမြဦးရဲ့ ဘိုင်ဘရေတာ က ခလုတ်ကို ပိတ်ပေးကာ မြနွယ်ရင်သားတွေကို ကြာပွတ်နှင့် အဖျားခတ်တယ်ဆိုရုံလေးရိုက်ပေးသည်။ အား….အင်း….ခပ်နာနာလေးရိုက်ပေးပါ….. ။ သူမသတိလက်လွတ်တောင်းဆိုနေသည်။ ကြာညိုလည်း အနည်းငယ်အားထည့်ကာ ရိုက်ပေးလိုက်သည်။ မကြာလင် သူမလဲ မြမြဦးလမ်းစဉ်လိုက်သွားသည်။ သက်ဆိုင်ရာ အမျိုးသားနှစ်ဦး ထိုင်ရမှထလာသည်။ ကြာညို သူမတာဝန်ပြီးပြီမို့ ထိုအခင်းအကျင်းကို ကျောခိုင်းကာ သူမအခန်းဆီပြန်ခဲ့သည်။ သူမ အာသာဖြေရန်လိုနေပြီ။ အချိန်တွေ တရွေ့ရွေ့ကုန်ဆုံးလာသည်။ စီးမံကိန်းထဲပါသွားတဲ့ လယ်မြေတွေလဲ စက်ရုံတွေ အလုပ်ရုံတွေအဖြစ်ပြောင်းသွားသည်။ ရွာထဲက နန်းကြာညိုတို့လို လူငယ်တွေလဲ ဘဝနေထိုင်မှု အသီးသီးကို မပြောင်းချင်ပဲပြောင်းလဲခဲ့ရသည်။ နန်းကြာညိုလဲ သုံးနှစ်ဆိုတဲ့အချိန်ကျော်ကတည်းက မင်းညိုက လွတ်လပ်ခွင့်ပေးကာ အရင်းအနှီးပါ ထုတ်ပေးခဲ့သည်။ သူတို့အိမ်မှာနေစဉ်က အချိန်လုသင်ခဲ့ရသော အပ်ချုပ်အတတ်ပညာလေး အရင်းပြုက အဝတ်ချုပ်သည်။

နောက်အထည်ဆိုင်တွဲဖွင့်ကာ ခုတော့ အထည်အလိပ် အသေးစား လုပ်ငန်းရှင်မလေးဖြစ်နေပြီ။ မင်းညို တို့မိသားစုတွေ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့တော့ အဆက်အသွယ်မပျက်။ အထူးသဖြင့်တော့ နန်းမြနွယ်တို့ အမျိုးသမီးသုံးယောက်နှင့် အဆက်အသွယ်မပျက်။ ဒီရက်ပိုင်းရွာကို အရမ်းလွမ်းနေသည်မို့ မြစပါယ်တစ်ယောက် ဒီရက်ပိုင်းရွာပြန်ရဦးမယ်ဟုတွေးနေသည်။ မနက်စောစော ကျောင်းလည်းသွားစရာမရှိသည်မို့ အဆောင်ဝန်းက ဒန်းလေးမှာ ကော်ဖီတစ်ခွက်နှင့်ထိုင်ကာ ဖုန်းပွတ်နေသည်။ ဖုန်းပွတ်နေသော သူမလက်တွေဟာ သတင်းတစ်ခုမှာ ရပ်တန့်သွားသည်။

မိန်းမိန်မီဒီယာက တင်ထားတဲ့ သတင်းတစ်ပုဒ်ဖြစ်ပြီ ……………..ရွာမှာ လူကုန်ကူးနေသူ လင်မယားနှစ်ဦးအားဖော်ထုတ်ဖမ်းစီး ဟူသောခေါင်းစဉ်နှင့်အတူ အသက်မရှိသော ဦးမိုးသီး ဓာတ်ပုံနှင့်အတူ လက်ထိပ်တန်းလန်ူနှင့် ဒေါ်နှင်းဆီ၏ ဓာတ်ပုံ ခွမ်းကနဲ ကျကွဲသွားတဲ့ ဖန်ခွက်သံသဲ့သဲ့ကို ကြာညို ကြားလိုက်သည်။ ဒီကလေးမ သူ့မိဘတွေသတင်းသိလောက်ရောပေါ့ ။ ဒေါ်နှင်းဆီရေ ရှင်ဝဋ်လည်တော့မယ်ဟု စိတ်ထဲက ရေရွတ်ပြီး သူမကားလေးကို ကျင်လည်စွာ မောင်းထွက်လိုက်သည်။ ဖုန်းစခရွင်ကို မယံနိုင်စွာပေးကြည့်နေသော ကောင်မလေးရဲ့ပုံရိပ်က နောက်ကြည့် မှန်ထဲမှာ သေးကာသေးကာဖြင့်ပျောက်ကွယ်သွားသည်..….ပြီးပါပြီ။

 

Zawgyi

 

ဆန႔္တငင္ငင္

စီမံကိန္းအတြက္ဆိုကာ ၿခံခတ္သိမ္းစည္းသြားတဲ့ လယ္ယာေတြကို ၾကည့္ၿပီး နန္းၾကာညိဳ သက္ျပင္းခ်မိျပန္သည္။ ဒီလယ္ယာေတြကို အႏိုင္က်င့္သိမ္းယူသြားကတည္းက သူမတို႔မိသားစုအပါအဝင္တစ္႐ြာလုံး ဒုကၡေရာက္ေနရသည္။ လယ္ကလြဲလို႔ဘာမွမလုပ္တတ္ေသာ လယ္သမားေတြ ဘိုးဘြားပိုင္လယ္ေျမေတြ မရွိေတာ့ေသာအခါ ဘဝပ်က္ၾကသည္။ အလုပ္အကို သစ္အတြက္ၿမိဳ႕တတ္သြားတဲ့သူေတြရွိသလို ေႂကြးလည္ပင္းနစ္ကာ စီးပြားပ်က္အပူမီးေတာက္ေနေသာ သူမတို႔ေတြလည္းရွိသည္။ ႐ြာဦးေစတီေလးတြင္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ထိုင္ေနရင္း သက္ပ်င္းအထပ္ထပ္ခ်မိသည္။ ေရာက္ရွိလာမဲ့ မနက္ျဖန္တိုင္းကို ေၾကာက္မိပါသည္။ စိုးရိမ္စိတ္နဲ႔ပင္ သူမအိမ္ျပန္ခဲ့သည္။ ေျခာက္ကပ္ေနေသာ အိမ္ဝိုင္းေလးအတြင္းသို႔ ဝင္လိုက္သည္ႏွင့္ ဝမ္းနည္းစိတ္က ႀကီးစိုးလာျပန္သည္။

လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ႏွစ္ခန႔္ကထိ သူမတို႔လယ္ယာေလးနဲ႔ မခ်မ္းသာေပမဲ့ေခ်ာင္လည္စြာေနထိုင္ႏိုင္ပါသည္။ လယ္ယာေတြအသိမ္းခံရၿပီးေနာက္မွာ မိခင္ျဖစ္သူက ႏွလုံးေရာဂါျဖင့္ဦးစြာဆုံးပါးသြားသည္။ ေနာက္ အေႂကြးေတြမ်ားမ်ားလာေတာ့ ဖခင္ႀကီးလဲ့ စိတ္ဓာတ္က်ကာ မိမိကိုယ္ကို သက္ေသသြားသည္။ အသက္ ၂၁ႏွစ္အ႐ြယ္ အပ်ိဳမေလး နန္းၾကာညိဳတစ္ေယာက္သာ ဒုကၡေတြနဲ႔က်န္ခဲ့သည္။ နန္းၾကာညိဳက အသက္ ၂၁ႏွစ္အ႐ြယ္ခန႔္ရွိၿပီမို႔ အေဝးသင္နဲ႔ ဘြဲ႕ရၿပီးသား။ သို႔ေပမဲ့ ႐ြာမွာပင္မိဘေတြနဲ႔ ဒိုးတူေဘာင္ဖက္ လုပ္ကိုင္ကာေနသျဖင့္ တျခားအလုပ္လဲမလုပ္တတ္။ ေက်း႐ြာသူမို႔ ယကၠန္းခတ္တာ စက္ခ်ဳပ္တာေတြလုပ္တတ္ေပမဲ့ အရင္းအႏွီးကမရွိ။ သူမ်ားဆီဝင္လုပ္ျပန္လွ်င္လည္း စားဖို႔ေလာက္သာရသည္မို႔အခက္ေတြ႕ေနရွာသည္။ ည၈နာရီထိုးေလာက္က်ေတာ့ အိမ္ေရွ႕မွာ ကားတစ္စီးလာရပ္သည္။

သူမေၾကာက္႐ြံ႕ေနတဲ့ အရာက ေန႔မကူးခင္ ညဦးပိုင္းကတည္းကေရာက္လာၿပီ။ ခဏအၾကာမွာ ၿခံထားခါးကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းတြန္းဖြင့္သံႏွင့္အတူ အိမ္ေပၚကို မိန္းမတစ္ေယာက္ေယာက္်ားတစ္ေယာက္တတ္လာသည္။ အမ်ိဳးသမီးမွာ ေဒၚႏွင္းဆီျဖစ္ၿပီး သူမတို႔ရဲ႕ အေႂကြးရွင္လည္းျဖစ္သည္။ ေဘးကပါလာတာကေတာ့သူ႔ခင္ပြန္း ႐ြာလူမိုက္မိုးသီးျဖစ္သည္။ အေပၚေရာက္ေတာ့ ခုံမရွိတဲ့သူမတို႔ရဲ႕ အိမ္ေရွ႕ခန္းမွာ မတ္တပ္ရပ္ရင္းက်ဳံ႕က်ဳံ႕ေလး ထိုင္ေနတဲ့သူမေရွ႕ စာ႐ြက္တစ္႐ြက္ခ်ေပးသည္။ စာခ်ဳပ္ပါ ။ သူမတို႔ရဲ႕အိမ္ကို ေပါင္ၿပီး ပိုက္ဆံေခ်းထားတဲ့စာခ်ဳပ္ပါ။ စာခ်ဳပ္သက္တမ္းျပည့္ၿပီဆိုေတာ့ သူေဌးက မင္းအိမ္ကို တရားဝင္သိမ္းလိုက္ၿပီ။ ဒါေပမဲ့ အိမ္သိမ္းလိုက္ရင္ေတာင္ အေႂကြးေတြက က်န္ေနတုန္းပဲ…….။ မင္းဘယ္လိုရွင္းေပးမွာလဲ……။ ကြၽန္မမွာ ေပးစရာ တျပားမွမရွိပါဘူးရွင္……ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ကဲအဲ့တာဆိုလည္း မရွိရွိတဲ့ မင္းကို ပဲ အေႂကြးအတြက္ သိမ္းသြားရမွာေပါ့…..။

ေဒၚႏွင္းဆီစကားေၾကာင့္ နန္းၾကာညိဳ မ်က္လုံးေလးျပဴးကာ အဲ့လိုေတာ့မလုပ္ၾကပါနဲ႔ရွင္ ကြၽန္မေတာင္းပန္ပါတယ္……ဟူ၍ အသနားခံေပမဲ့ ေဒၚႏွင္းဆီက ဂ႐ုမစိုက္ သူ႔လက္ကိုင္အိတ္ထဲ အသင့္ယူလာတဲ့ လက္ထိပ္ေလးနဲ႔ နန္းၾကာညိဳရဲ႕ လက္ေတြကို လက္ျပန္ခပ္လိုက္သည္။ အျဖစ္အပ်က္ကျမန္ဆန္လွသလို ေဒၚႏွင္းဆီ ဒီမွ်ထိလုပ္လိမ့္မည္ဟု မထင္မွတ္ထားသျဖင့္ နန္းၾကာညိဳေလးခင္ဗ်ာ႐ုန္းခ်ိန္ပင္မရလိုက္ရွာ။ သူမေအာ္ဟစ္ရန္အႀကံႏွင့္ပါးစပ္ဟလိုက္သည္ႏွင့္ ေဒၚႏွင္းဆီက လက္ကိုင္ပဝါတစ္ထည္ကို ထိုးထည့္လိုက္ရာ ဝူးဝါးႏွင့္ မပီမသံသံေလးတိုးတိုးသားထြက္လာသည္။ မ်က္ရိပ္ျပလိုက္ေတာ့ မိုးသီးက နန္းၾကာညိဳကို ခ်ီမကာ ကားေနာက္ခန္းထဲထည့္ၿပီး အိမ္ထဲျပန္ဝင္လာသည္။

ႏွင္းဆီ….နင္သူ႔ႀကိဳ ဘယ္လိုလုပ္မွလဲ ႐ြာသားေတြသိသြားရင္မလြယ္ဘူးေနာ္…… ရတယ္ ငါဒီညတြင္းခ်င္းၿမိဳ႕တတ္ၿပီး ဦးမင္းညိဳကို ေရာင္းလိုက္မယ္။ နင္ဒီအိမ္မွာေစာင့္ေန…..။ ႐ြာသားေတြေမးရင္ သူ႔အမ်ိဳးေတြဆီ ညတြင္းခ်င္းထြက္သြားတယ္လို႔ေျပာ…..။ ဟုမွာကာ ကားေပၚတတ္ကာေမာင္းထြက္လာသည္။ ဦးမင္းညိဳဆိုတဲ့ ႐ြာနဲ႔မနီးမေဝးၿမိဳ႕က အသက ၃၅ႏွစ္အ႐ြက္သူေဌးတစ္ဦးပင္ျဖစ္သည္။ ခ႐ိုနီေတြ အာဏာပိုင္ေတြနဲ႔ အဆက္အသြယ္ရွိသူမို႔ အရွိန္အဝါလည္းႀကီးသည္။ ဦးမင္းညိဳတို႔အိမ္ေရာက္ေတာ့ ၁၀နာရီထိုးေနၿပီ။ ႀကီးက်ယ္လွတဲ့အိမ္ႀကီးထဲက ဧည့္ခႏ္ူမွာ သူမတို႔က မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္ၿပီး နန္းၾကာညိဳကေတာ့ က်ဳံ႕က်ဳံ႕ေလးထိုင္ေနမိသည္။ ကိုမင္သညိဳ တစ္ေယာက္လိုတယ္ဆိုလို႔လာပို႔တာ…… ဦးမင္းညိဳဆိုသည့္ ႐ုပ္ရည္သန႔္သန႔္နဲ႔လူႀကီးကို သူ႔ရဲ႕ မ်က္လုံးေအးႀကီးေတြနဲ႔သူမကို ေစြၾကည့္ကာ ေနာက္ေၾကာင္းေကာရွင္းရဲ႕လားေဒၚႏွင္းဆီ…. ရွင္းပါတယ္ သူကမိဘမဲ့ပါ…..။

ကြၽန္မေႂကြးမဆပ္ႏိုင္လို႔ သိမ္းလာတာ…..။ ေကာင္းၿပီေလ ေဈးေျပာ…… ေဈးကေတာ့ က်ပ္……………ပဲေပးပါ။ ဦးမင္းညိဳက ဘာမွမေျပာပဲစဥ္းစားေနသသည္။ ေဒၚႏွင္းဆီက ထပ္၍ မ်ားတယ္ထင္လို႔လား…..။ အပ်ိဳစင္ေလးေနာ္ ေနာက္ေၾကာင္းလဲရွင္းတယ္ အရင္လူေတြလို ျပန္လႊတ္ေပးစရာလဲမလိုဘူး စိတ္တိုင္းက်ပုံသြင္းၿပီး တစ္သက္လုံးအုထားလို႔ရတယ္။ ေျပာေနတဲ့စကားေတြကို အတိုင္းသားၾကားေနရေတာ့ နန္းၾကာညိဳရဲ႕ ရင္ထဲ ဝမ္းနည္းမႈက လႈိက္တတ္လာတယ္။ လူသားစင္စစ္ျဖစ္ပါလွ်က္ ေရာင္းကုန္တစ္ခုလို ေရာင္းဝယ္ေနၾကသည္ေလ…..။ မၾကာခင္မွာေဈးတည့္သြားၿပီမို႔ ဦးမင္းညိဳထံ လက္ထိပ္ေသာ့ကို အပ္ကာထြက္ခြာသြားေလၿပီ။ သည္ေတာ့မွ ဦးမင္းညိဳကခပ္က်ဳံက်ဳံ႕ေလစထိုင္ကာ ငို ေႂကြးေနေသာ နန္းၾကာညိဳကို ၾကည့္သည္။ အသားျဖဴျဖဴႏွင့္ လွရက္သည့္မိန္းကေလး ထိရက္စရာပင္မရွိ။ သို႔ေသာ ေပးလိုက္ရသည့္ ပိုက္ဆံႏွင့္တန္ေအာင္ထိရေပမည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုင္ရမွထကာ နန္းၾကာညိဳကို လက္ေမာင္းကေနဆြဲၿပီး အိပ္ခန္းထဲ ေခၚသြင္းရသည္။ ေနာက္ခုတင္ေပၚခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပစ္တယ္ကာ ပက္လက္ကေလးျဖစ္ေနေသာ သူမပါးစပ္ထဲက စို႔ထားတဲ့ အဝတ္ကို ထုတ္ေပးလိုက္သည္။ ထိုအခါမွာ နန္းၾကာညိဳလည္း အသက္ကို ဝေအာင္ရႉရသည္။

ေနာက္ ဦးမင္းညိဳကို အသနားခံဖို႔ႀကိဳးစားေပမဲ့ သူမပါးစပ္မဟရခင္ ဦးမင္းညိဳက ကပ္ေက်းတစ္လက္ကိုယူကာ သူမရဲ႕ အဝတ္ေတြကို အစိတ္စိတ္အမႊာမႊာ ညႇပ္ၿဖဲလိုက္သည္။ သိပ္မၾကာလင္မွာပင္ အဝတ္အစားဟူ၍ တစ္စမွမက်န္ေအာင္ဖယ္ရွားၿပီးသားျဖစ္သြားသည္။သူကိုယ္တိုင္လဲ အဝတ္ေတြခြၽတ္လိုက္ကာ ဦးမင္းညိဳက မလုပ္ပါနဲ႔ဟုေတာင္းပန္ေနေသာ နန္းၾကာညိဳရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ငုံ႔နမ္းလိုက္သည္။ လက္ေတြကလဲ ၿငိမ္ၿငိမ္မေန……။ တင္းရင္းလွပေသာ နန္းၾကာညိဳရဲ႕ ရင္အစုံကို ဖ်စ္ညႇစ္စုပ္နယ္ေနသည္။ ေနာက္ေတာ့ ဘယ္ဘက္ရင္အုံ႔ကို ပါးစပ္နဲ႔ ငုံ႔စို႔သည္။ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကို လွ်ာဖ်ားေလးနဲ႔ ကလိေပးသည္။ နန္းၾကာညိဳတစ္ေယာက္ မေအာ္ဟစ္ႏိုင္ေတာ့ ။ လက္ထိပ္ခတ္ခံထားရသည္မို႔ ကိုယ္ေပၚက အထိအေတြေတြကို အလိုမတူစြာခံယူရင္း ထြန႔္ထြန႔္လူးေနရွာသည္။ ေနာက္ေတာ့ဦးမင္းညိဳက သူမရဲ႕ ေ႐ႊက်ဳပ္ကေလးကို လွ်ာနဲ႔ ျပဳစုေပးျပန္သည္။

အင္း….ဘယ္လိုေတြလုပ္ေနတာလဲ…အား…….ဟုသာ ညည္းရင္းေနရရွာသည္။ ခဏေနေတာ့ ဦးမင္းညိဳကာ နန္းၾကာညိဳကို ဆံပင္ေတြဆြဲကာ ဒူးေထာက္ေစၿပီး ခပ္ဟဟပြင့္ေနတဲ့ သူမရဲႏႈတ္ခမ္းေတြထဲကို သူ႔ရဲ႕ လိင္တံႀကီးထိုးသြင္းကာ စုပ္ေစသည္။ အလိုမတူေပမဲ့႐ုန္းလဲမ႐ုန္းႏိုင္တာမို႔ ခိုင္းသမွ်ကို ႐ႊံ႕ရွာစြာလုပ္ရသည္။ သိပ္မၾကာခင္မွာပင္ နန္းၾကာညိဳကို ခုတင္ေပၚတြန္းလွဲကာ သူ႔ရဲ႕လိင္တံကို အပ်ိဳစင္ေ႐ႊက်ဳပ္ကေလးထဲထိုးသြင္းကာ သူမရဲ႕စင္ၾကယ္မႈကို စားသုံးလိုက္ေတာ့သည္။ ခပ္သန႔္သန႔္ ဘီယာဆိုင္ကေလးရဲ႕ သီးသန႔္ခန္းတစ္ခုတြင္ မင္းညိဳတို႔ မိတ္ေဆြသုံးေယာက္ ဘီယာေသာက္ေနၾကသည္။ -ကိုမင္းညိဳ အကို႔ဆီမွာ ေဒၚႏွင္းဆီ ဆီက အသစ္ေလးတစ္ေယာက္ ဥထားတယ္ဆို…… ေသာက္ရင္းစားရင္း ကိုရဲေဝက ေမးျခင္းျဖစ္သည္။

ေအးကြာ ႐ုပ္ရည္သနားကမားေလးဆိုေတာ့ သူ႔ဆီမွာဆို ဖာတန္းေရာက္သြားမွာဆိုးလို႔ ေခၚထားတာ…..။ -အံမာ မသိရင္ သူကပဲ အလွထိုင္ၾကည့္ေနၾကတာပဲ…..။ ကိုမင္စညိဳရဲစကားေၾကာင့္ ျမတ္မိုးက ေျပာၿပီးရယ္သည္။ ရဲေဝနဲ႔ ကိုမင္းညိဳလည္းလိုက္ရယ္ၾကသည္။ -ဒါကေတာ့ကြာ ပိုက္ဆံနဲ႔ဝယ္ထားရတာဟ တန္ေအာင္ေတာ့သုံးေပးရမွာေပါ့ -ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုလဲမွ်ဦးေလဗ်ာ…… -ေဟ့ေအး မမွ်ေသးဘူး……. -ဟာ တြန႔္တိုေနပါလားေကာင္မေလးက ေတာ္ေတာ္လွတယ္ထင္ရဲ႕ ဘာလဲ မမႏြယ္ကို မယူခင္ကတည္းကရာထူးတိုးထားေပးမလို႔လား ျမတ္မိုးစကားေၾကာင့္ ကိုမင္းညိဳ နန္းျမႏြယ္ကို ျဖတ္ကနဲသတိရမိသည္။ မၾကာခင္သူနဲ႔လက္ထပ္ေတာ့မဲ့ သူ႔ခ်စ္သူ ေက်ာင္းဆရာမေလး……။

သူ႔ထက္ ၇ႏွစ္ေလာက္ငယ္တယ္။ ျမတ္မိုးတို႔ကေတာ့ သူနဲ႔ မိတ္ေဆြေတြဆိုေပမဲ့ နန္းျမႏြယ္ထက္ေတာင္ ၃ႏွစ္ေလာက္ငယ္သည္။ ၂၅ ႏွစ္အ႐ြယ္ခ်ာတိတ္ေတြေပါ့ ။ ဒါေပမဲ့ ၂ေယာက္လုံး အိမ္ေထာင္ရွင္ေတြ……။ ျမတ္မိုးက သူ႔ထက္၂ႏွစ္ေလာက္ႀကီးတဲ့ ယဥ္မင္းစင္ဆိုသည့္ ဆရာဝန္မတစ္ေယာက္နဲ႔ လက္ထပ္ထားသည္။ ေနာက္ ကိုယ္ပိုင္ေဆး႐ုံ ႏွစ္ခုေလာက္လဲ ဖြင့္ထားႏိုင္သျဖင့္ အေရးႀကီးသည့္ ေက့ေတြကလြဲပီးသိပ္အလုပ္လုပ္စရာမလို….။ ရဲေဝကေတာ့သူနဲ႔႐ြယ္တူ ျမျမဦးဆိုသည့္ ေကာင္မေလးႏွင့္ လက္ထပ္ထားသည္။ ရဲေဝက ျမျမဦးကို အလုပ္မလုပ္ေစပဲ အိမ္မွာပင္ထားကာ သူဘာသာ ပိုက္ဆံရွာသည္။ သုံးေယာက္လုံးက စိတ္တူ ကိုယ္တူေတြမို႔ ဂ်ီေတာ့ မွတဆင့္ေပါင္းမိသြားျခင္းျဖစ္သည္။ -ငါစဥ္းစားထားတာ တစ္ခုရွိလို႔ကြ…… -ဘာမ်ားလဲ ကိုမက္းညိဳ……. -ဒီလိုကြာ ျမတ္မိုး မင္းမမစင္နဲ႔ သေဘာတူညီမႈရၿပီးသြားၿပီပဲ ဒါေပမဲ့ သူ႔ကို ပုံသြင္းလို႔အဆင္ေျပလား……..။

ျမတ္မိုးက ေခါင္းခါသည္။ -မရဘူး ကိုမင္း…..။ သူမ်က္ရည္ေလး နဲနဲဝဲသြားရင္ကို ကြၽန္ေတာ့္မွာ ေနစရာေနရာအရွိေတာ့ ဘာမွဆက္မလုပ္ျဖစ္ဘူး။ သူကေတာ့ေျပာရွာပါတယ္။ လုပ္စရာရွိတာလုပ္ပါတဲ့။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့မလုပ္ရက္ေတာ့ဘူး….။ မင္းညိဳက ေခါင္းတၿငိမ့္ၿငိမ့္လုပ္သည္။ ေနာက္ေတာ့ ရဲေဝကို ေမးေငါ့ျပကာ -မင္းေကာ သူ႔လို ပဲမွတ္လား…… ရဲေဝလဲ ေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္။ -ငါနဲ႔ႏြယ္ဆိုလဲ အဲ့လိုပဲျဖစ္မွာ။ သူ႔တို႔ကို ငါတို႔ကအရမ္းခ်စ္ေတာ့ မထိရက္မကိုင္ျဖစ္ေနတာေလ။ ငါႀကံထားတာက ေကာင္မေလးကို စိတ္ႀကိဳက္ပုံသြင္းေပးၿပီးရင္ သူ႔လက္ကို ငါတို႔မိန္းမေတြ အပ္လိုက္မလားလို႔…..။

မင္းညိဳ စကားေၾကာင့္ က်န္ႏွစ္ေယာက္လဲ စိတ္ဝင္စားသြားသည္။ ရဲေဝက -ျဖစ္ပါမလား အကိုရာ။ ေကာင္မေလးက အကို႔ကို နာေနမွာေနာ္ ေတာ္ၾကာ ကလန္ကဆန္ေတြလုပ္ၿပီးသစၥာေဖာက္ရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ…..။ -ဒီတိုင္းေတာ့ လြတ္ေပးလိုက္မွာ မဟုတ္ပါဘူး ငါကသူ႔ကို စိတ္ႀကိဳက္ပုံသြင္းေပးဦးမွာပါ။ ကိုယ္ခ်စ္သူကို သာမထိရက္တာ တစိမ္းမိန္းကေလးကေတာ့ လာထားပဲ ဟားဟားဟား……။ – ကဲေအာင္ျမင္ပါေစဗ်ာ……. ခြပ္။ ဘီယာခြက္ေတြကို ဖန္ခြက္ခ်င္းတိုက္ကာ တစ္က်ိဳက္ထဲ ေမာ့ခ်လိုက္ၾကသည္။ လူေခၚဘဲလ္ကို ႏွိပ္ၿပီး ခဏအၾကာ အတြင္းသစ္သားတံခါးကို ဖြင့္သံႏွင့္အတူ နန္းၾကာညိဳ တံခါးဝမွာ ေပၚလာသည္။

မင္းညိဳကိုျမင္ေတာ့မွာ ဘာဂ်ာတံခါးကို ဖြင့္ေပးသည္။ သူအထဲေရာက္ေတာ့ သူဝယ္လာတဲ့ ၾကာဇံေၾကာ္ထုပ္ကို ယူကာ အျမင့္တစ္ေနရာမွာ ခဏတင္ထားသည္။ ေနာက္သူ႔ေျခရင္းတြင္ဒူးတုပ္ထိုင္ခ်ကာ သူ႔ဝတ္ထားတဲ့ဖိနပ္ကို တ႐ိုတေသခြၽတ္ေပးရသည္။ ၿပီးေတာ့မွာ သူကို လမ္းဖယ္ေပးရင္း တံခါးဝေဘးမွာ မတ္တပ္ရပ္ေနသည္။ အိမ္ေနရင္းမို႔ တီရွပ္အႏြမ္းတစ္ထည္နဲ႔ လုံခ်ည္တစ္ထည္ကို ဝတ္ဆင္ထားေသာ နန္းၾကာညိဳက ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းေလးလွေနသည္။ လည္ပင္းမွာ တပ္ေပးထားေသာ ေကာ္လာေလးက သံႀကိဳးေလးက တြဲေလာင္းေလးက်ေနသည္က သူ႔ကို ဆြဲေဆာင္ေနသည္။ -ကဲ မင္းစားလိုက္ဦး ၿပီးရင္ အခန္းထဲလာခဲ့ -ဟုတ္ကဲ့……..။ေက်းဇူးပါရွင့္…….။ အထုပ္ေလးဆြဲကာ ၾကာညိဳက ထမင္းစားခန္းထဲမွာစားေသာက္ရသည္။ ေနာက္ ပန္းကန္ေတြကို တစ္ခါတည္းေဆးကာ မင္းညိဳရွိရာ အခန္းကို တတ္ခဲ့သည္။ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ မင္းညိဳ ကသူမအဝတ္ေတြကို ခြတ္ေစငည္။ ထူးေတာ့မထူးဆန္းပါ။ ညတိုင္းနီးပါး ခံေနရတာမို႔ ျငင္းလဲမျငင္းရဲသည္မို႔ သူ႔စိတ္တိုင္းက်လုပ္ေပးရသည္။

လည္ပတ္ကိုပါခြၽတ္ေပးၿပီး ခုတင္ေပၚထိုင္ေစကာ လက္ျပန္ႀကိဳး တုပ္သည္။ လက္ေကာက္ဝတ္ေတြ သာမက ရင္ဘက္ေတြ လက္ေမာင္းေတြပါ တုပ္ထားသျဖင့္ ႐ုန္းဖို႔မေျပာနဲ႔ လႈပ္ပင္မလႈပ္သာ။ မင္းညိဳက သူမကို ခုတင္ေပၚတင္လွ်က္ အိပ္ေစသည္။ ေနာက္ေတာ့ မင္းညိဳလည္း ေဘးနားမွာ လွည္းခ်ကာ နန္းၾကာညိဳရဲ႕ ေကာက္ညႇင္းထုပ္ကိုယ္လုံးေလးကို ပြတ္သပ္ဖက္ရက္ရင္း အိပ္သြားသည္။ နန္းၾကာညိဳမွာသာ မလူးသာမလြန႔္သာႏွင့္ ရင္တဖိုဖိုျဖစ္ကာ အိပ္မေပ်ာ္ဘဲရွိသည္။ ေနာက္ရက္ေတြကစၿပီး နန္းၾကာညိဳကို မင္းညိဳက စိတ္ကူးရွိသလို ပုံသြင္းပါသည္။ အရင္လို အိမ္ထဲမွာပဲ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားတာမ်ိဳး မဟုတ္ေတာ့ဘဲ အျပင္ေတြဘာေတြလဲလႊတ္တတ္သည္။ အဲအမွားတစ္ခုခု က်ဴးလြန္မိလွ်င္လည္း ေက်ာေကာ့ေအာင္ အ႐ိုက္ခံရတတ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ နန္းၾကာညိဳက အမွားေတြ မလုပ္ရဲ။ ကားေမာင္းသင္ေပးသည္။ စိတ္ပညာစာအုပ္ေတြဖတ္ရသည္။ ႀကိဳးတုပ္ႀကိဳးခ်ည္ပညာသင္ရသည္။ တစ္ခါတစ္ခါေတာ့ မင္းညိဳကို လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာ ေဖ်ာ္ေျဖေပးရသည္။

တစ္ေန႔ေတာ့ ဧည့္ခန္းထဲမွာ ထိုင္ကာ မင္းညိဳက နန္းၾကာညိဳကို ေျပာသည္။ အဓိကကေတာ့ သူတို႔သုံးေယာက္တိုင္ပင္ထားေသာကိစၥကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ပင္။ သုံးႏွစ္တိတိ လုပ္ေပးရမယ္။ ေငြဝယ္ကြၽန္တစ္ေယာက္လို မဟုတ္ပဲ လခလဲေပးမည္။ သုံးႏွစ္ျပည့္လွ်င္ လြတ္လပ္ခြင့္ေပးမည္ဟု ဆိုသျဖင့္ နန္းၾကာညိဳ ဝမ္းသာသြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူအစီအစဥ္ကို လက္ခံလိုက္သည္။ သိပ္မၾကာခင္မွာပင္ မင္းညိဳတစ္ေယာက္ သူ႔ခ်စ္သူနန္းျမႏြယ္နဲ႔ လက္ထပ္လိုက္သည္။ လက္ထပ္ၿပီး မဂၤလာဦးည သတို႔သားသတို႔သမီး ခ်စ္ရည္လူးၾကသည္။ ပုံမွန္ပင္ ။ ေနာက္ႏွစ္ရက္ေလာက္ ႏွစ္ဦးသားသာမာန္ဘဝမွာေနထိုင္ၾကသည္။ သုံးရက္ေျမာက္ တနလၤာေန႔……။ နန္းျမႏြယ္တစ္ေယာက္ မင္းညိဳအတြက္အဝတ္ေတြထုတ္ေပးရင္းေစာင့္ေနသည္။ မၾကာခင္ႀကဳံရမဲ့ ဘဝသစ္အတြက္ရင္ေတြခုန္ေနသည္။ မဂၤလာဦးညကပင္ သည္ေလာက္ ရင္မခုန္ခဲ့ ။

မၾကာခင္မွာပင္ မင္းညိဳက ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ထြက္လာကာ သျဖင့္ အက်ႌအဝတ္အစားေတြ ဝတ္ဆင္သည္ကို ေစာင့္ၿပီး ႏွစ္ဦးသား ထမင္းစာခန္းသို႔ဆင္းလာကာ နန္းၾကာညိဳ ျပင္ေပးထားေသာ မနက္စာကို သုံးဦးသားစားလိုက္ၾကသည္။ စားၿပီး ေကာ္ဖီေသာက္ေနခ်ိန္ မင္စညိဳက -ႏြယ္…… -ရွင္ ကို…….. -ဒီေန႔ႏြယ့္အတြက္ ဘဝသစ္စၿပီေနာ္……… -ႏြယ္ အဆင္ေျပာပါ့မလား………. -ေျပမွာပါ ႏြယ္လဲ အဲ့လို ေနခ်င္ပါတယ္………။ နန္းျမႏြယ္ရဲ႕ လိုက္ေလ်ာမႈေၾကာင့္ မင္းညိဳ ေက်နပ္စြာ ၿပဳံးသည္။ ထို႔ေနာက္နန္းၾကညိဳ ကို ၾကည့္ကာ -ကဲ ၾကညိဳ …ႏြယ့္ကို မင္းလက္အပ္လိုက္ၿပီး ခုကစၿပီး မင္းကသူ႔အထိန္းေတာ္ပဲ စိတ္တိုင္းက် ထိန္းေက်ာင္းေပေတာ့….။ -စိတ္ခ်ပါ အကို…… -ကဲကိုအလုပ္သြားေတာ့မယ္ႏြယ္ ဟုဆိုသျဖင့္ နန္းျမႏြယ္က အိတ္ကေလးကိုင္ကာ ကားရွိရာသို႔လိုက္ပို႔သည္။

မင္းညိဳက သြားခါနည္း ႏြယ့္ႏွဖူးေလးနမ္းကာ -လိမ္လိမ္မာမာေနေနာ္ႏြယ္ ၾကာညိဳက အ႐ိုက္ၾကမ္းတယ္။ -အင္းပါကိုရဲ႕ စိတ္ခ်ပါ။ ကားေလးထြက္သြားေတာ့ ျမႏြယ္ ထမင္းစားခန္းထဲ ျပန္ဝင္ခဲ့ေတာ့ ၾကာညိဳတစ္ေယာက္ ကန္းကန္ေတြသိမ္းေနတာနဲ႔တိုးသည္။ သူမေရာက္ေနမွန္းသိေတာ့ ၾကာညိဳကလွည့္ၾကည့္သည္။ ျမႏြယ္က ၾကာညိဳ႕ထက္စာရင္ ၇ႏွစ္ေလာက္ႀကီးသည္။ သို႔ေပမဲ့ အရပ္အနည္းငယ္ပုကာ ခႏၶာကိုယ္ကလည္း ေသးေသးက်စ္က်စ္ေလးဆိုေတာ့ အသက္ႀကီးသည္ဟုမထင္ရ…….။

ထိုခႏၶာကိုယ္အလွ ကို မ်က္ႏွာအလွနဲ႔ ဆံပင္ရွည္ရွည္ေလးေတြ ထည့္ေပါင္းလိုက္ေတာ့ ျမႏြယ္ကို ေတာ္ေတာ္လွတဲ့မိန္းမဟု ၾကာညိဳ မွတ္ခ်က္ခ်မိသည္။ -ေက်ာင္းသြားဖို႔ျပင္ေတာ့ေလ မမ….. 8နာရီထိုးေနၿပီ ႏြယ္လဲ ေခါင္းၿငိမ့္ျပကာ အိပ္ခန္းျပန္ၿပီး အိပ္ခန္းနဲ႔ တြဲလွ်က္ေရခ်ိဳးခန္းမွာ ေရမိုးခ်ိဳး ဖီးလိမ္းျပင္ဆင္ၿပီး ျပန္ထြက္လာခဲ့သည္။ အျပင္ေရာက္ေတာ့ ဧည့္ခန္းမွာ ထိုင္ေစာင့္ေနတဲ့ ၾကာညိဳကိုေတြ႕သည္။ ျမႏြယ္က ေက်ာင္းဝတ္စံနဲ႔ လွခ်င္တိုင္းလွေနသလို ၾကာညိဳက ရင္ဖုံးအက်ႌအစိမ္းေရာင္ဝမ္းဆက္နဲ႔ လွခ်င္တိုင္းလွေနသည္။ ေနာက္ေတာ့ အိမ္တံခါးေတြပိတ္ကာ ၾကာညိဳက ျမႏြယ္ကို ေက်ာင္းလိုက္ပို႔ဖို႔ျပင္သည္။ ၿခံတံခါးကို ပိတ္ၿပီး ကားထဲ ျပန္ဝင္လိုက္ေတာ့ ေမာင္းတဲ့ခုံေဘးမွာ အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ထိုင္ေနတဲ့ ျမႏြယ္ကို ခါး ပါတ္ေပးၿပီး ပါးေလးကို လိမ္ဆြဲကာ -အၿမဲ ခါးပါတ္ပါတ္ရမယ္။ ေနာက္တစ္ခါဆို သတိမေပးဘူးေနာ္ အျပစ္ပဲေပးမွာ…. ၾကာညိဳကေျပာေတာ့ ျမႏြယ္ကၿပဳံးၿပဳံးေလးေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္။

ၾကာညိဳလဲ ကားကို က်င္လယ္စြာ ေမာင္းထြက္လာကာ ေက်ာင္းအရင္ပို႔ေပးၿပီး ေဈးသို႔ဝင္လိုက္သည္။ ညေန ၃နာရီေလာက္က်ေတာ့ ၾကာညိဳက ျမႏြယ္ကို သြားႀကိဳကာ ႀကိမ္လုံးေတြးေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ေရွ႕ ရပ္ေပးသည္။ -ကဲမမႏြယ္….သြား…. မမအမွားလုပ္ရင္ ႐ိုက္ဖို႔ ႀကိမ္လုံးငါးေခ်ာင္းေလာက္ဝယ္ခဲ့…..။ သူမစကားအတိုင္းျမႏြယ္တစ္ေယာက္ ပိုက္ဆံအိတ္ကေလးကိုင္ကာ ဆိုင္ထဲဝင္သြားၿပီး မိမိအ႐ိုက္ခံဖို႔ႀကိမ္လုံးကို မိမိကိုယ္တိုင္ေ႐ြးဝယ္ရပါေတာ့သည္။ ဆိုင္ရွင္ကေတာ့ ဆရာမတစ္ေယာက္႐ိုး႐ိုးတန္းတန္း ႀကိမ္လုံးလာဝယ္သည္ထင္ကာ ႐ိုက္လို႔ေကာင္းတဲ့ ႀကိမ္လုံးေတြထည့္ေပးလိုက္သည္။

ေနာက္ေတာ့ ႏွစ္ဦးသာ ဘာမွစကားမဆိုဘဲ အိမ္ျပန္ျဖစ္ၾကသည္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ၿခံတံခါးေတြ အိမ္တံခါးေတြအရင္လုံေအာင္ပိတ္ၿပီး ၾကာညိဳက အဝင္ဝနားက ခ်ိတ္မွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့ လည္ပါတ္ေလးကို ျဖဳတ္ကာ ျမႏြယ္ကို ေပးသည္။ -လည္ပင္းမွာ ပါတ္လိုက္မမ ။ အဲ့တာ မမရဲ႕ အမွတ္အသားပဲ။ ေက်ာင္းသြာခ်ိန္ အျပင္သြားခ်ိန္ကလြဲရင္ အၿမဲဝတ္ထားရမယ္။ နားလည္လား…….။ ျမႏြယ္ ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။ ၾကာညိဳက အားသိပ္မထည့္ပဲ ျမႏြယ္ရဲ႕ပါးကို ခပ္စပ္စပ္ေလး႐ိုက္လိုက္သည္။ -ပါးစပ္က ေျပာစမ္း…….။ -ဟုတ္ကဲ့ နားလည္ပါတယ္ရွင္…….။ -ေအးအဲ့တာဆို လည္ပင္းမွာ ပါတ္လိုက္ေတာ့……..။ -ဟုတ္ကဲ့……..။ ျမႏြယ္လည္း လည္ပါတ္ကေလးကို သူမရဲ႕ လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့မွာ ေနသားတက် ပါတ္လိုက္သည္။ အျဖဴအစိမ္းရယ္ လည္ပါတ္ကေလးရယ္ေပါင္းစပ္လိုက္ေသာ အခါ အသစ္စက္စက္ အိမ္ေထာင္ရွင္ဆရာမေလးမွာ အလွႀကီးလွေနေတာ့သည္။

ထို႔ေနာက္ ၾကာညိဳက ျမႏြယ္ကို အိပ္ခန္းထဲ ေခၚသြားၿပီ သူတို႔ လင္မယားအိပ္တဲ့ ခုတင္ပို လက္ညိဳးထိုးျပကာ -မနက္တိုင္း ႏိုးတာနဲ႔တခါတည္းရွင္းခဲ့ရမယ္ေနာ္ မမ…။ ေနာက္ ကိုမင္းညိဳ ရဲ႕ ေဝယဝစၥမွန္သမွ် ေသးေသးေလးက အစ မမအကုန္လုံးလုပ္ေပးရမယ္။ အခန္းေဘးက သန႔္စင္ခန္းေတြလဲ အၿမဲသန႔္ရွင္းေတရမယ္ ၾကားလား……။ -ဟုတ္ကဲ့ပါရွင္…… ေျပာေနရင္း ၾကာညိဳက ျမႏြယ္ကို ၾကည့္လိုက္သည္။ ျမႏြယ္က မတ္တပ္ရပ္ရင္း လက္တစ္ဖက္ကို ေဘးခ်ထားက က်န္လက္တစ္ဖက္ျဖင့္လက္ေမာင္းကို ကိုင္ထားသည္။ ၾကာညိဳက ျမႏြယ္ရဲ႕အေနာက္မွာ မတ္တပ္ရပ္ရင္း ျမႏြယ္ရဲ႕ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေနာက္သို႔ဆြဲယူျပႇး လက္ေကာက္ဝတ္ေတြကို တစ္ခုေပၚတစ္ခုထပ္ထားေစသည္။ ေနာက္ခါးကိုလည္းမက္ေစသည္။ -ေနာက္တခါ တစ္ခုခု ေျပာလို႔နားေထာင္ေနရင္ ဒီပုံစံအတိုင္းပဲ ရွိေနရမယ္……။ -ဟုတ္ကဲ့ပါရွင့္ -ကဲလုပ္စရာရွိတာ လုပ္ေတာ့ဟုဆိုကာ ၾကာညိဳ ျပန္ထြက္သြားသည္။ ျမႏြယ္လည္း ပထမဆုံးအေနနဲ႔ ခုတင္ကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ေအာင္ ျပန္ျပင္သည္။

ၿပီးေတာ့ အခန္းသန႔္ရွင္းေရးကို တစ္ခုၿပီး တစ္ခု လုပ္ေဆာင္ကာ ေက်ာင္းဝတ္စုံကို ခြၽတ္၍ ေရလဲထဘီကို ရင္လွ်ားကာ ကို မင္းညိဳရဲ႕ အဝတ္ေတြကို ေလွ်ာ္လိုက္သည္။ ေနာက္ မစိုတစို ျဖစ္ေနေသာ ထိုေရလည္ထဘီရင္လွ်ားလွ်က္ႏွင့္ပင္ ေအာက္ထပ္ျပန္ဆင္းကာ အေနာက္ဘက္က အဝတ္လွမ္းတဲ့ေနရာ မွာအဝတ္လွမ္းသည္။ လွမ္းၿပီး ေရမိုးခ်ိဳးရန္ အေပၚျပန္တတ္ခ်ိန္……။ -မမေရခ်ိဳးေတာ့မလို႔လား…… -အင္း ဟုတ္တယ္ ၾကာညိဳ…….. မမ ၾကာညိဳ ေျပာထားတာေတြ လုပ္ၿပီးသြားၿပီ……။ -အဲ့တာဆိုေရမခ်ိဳးနဲ႔ဦး ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ ခဏေစာင့္ေန ၾကာညိဳ….တတ္လာခဲ့မယ္။ ေၾသာ္ဒူးေထာက္ရင္းေစာင့္ေနေနာ္…..။ ေျပာၿပီးသူမအခန္းထဲဝင္သြားသျဖင့္ ၾကာညိဳလည္း သူမတို႔ရဲ႕ ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔ ျပန္ကာ ၾကမ္းျပင္ေပၚဒူးေထာက္ရင္းေစာင့္ေနလိုက္သည္။ သိပ္မၾကာခင္မွာပင္ နမ္းၾကာညိဳလည္း ရင္လွ်ားလွ်က္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္လာသည္။ ၾကာညိဳ ဝင္လာမွန္းသိေတာ့ ျမႏြယ္က ဒူးေထာက္ေနရာမွ ေမာ့ၾကည့္သည္။ သူကို ၾကည့္ေနေသာ ၾကာညိဳ႕ရဲ႕ စူးရွရွ အၾကည့္ေၾကာင့္ ေအာက္ျပန္ငုံ႔ေနသည္။ ၾကာညိဳကာ ျမႏြယ္ကို မတ္တပ္ထရပ္ေစသည္။ -ေရလဲ ထဘီကို ခြၽတ္ၿပီး ႀကိဳးတန္းေပၚတင္လိုက္မမ……။

ၾကာညိဳရဲစကားကိုမလြန္ဆန္ႏိုင္ပဲ ျမႏြယ္သူမရဲေရလဲကို ခြတ္ကာ ႀကိဳးတန္းေပၚတင္လိုက္သည္။ ေနာက္ သူမရဲ႕ ဖြံ႕ၿဖိဳးလွပတဲ့ အစိတ္အပိုင္းေတြကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔အႏိုင္ႏိုင္ဖုံးကာ ၾကာညိဳ႕ဘက္ျပန္လွည့္သည္။ၾကာညိဳ က ျမႏြယ္အနားကပ္ကာ ေရမစိုေအာင္ထုံးထားတဲ့ ဆံထုံးကို ေစာင့္ဆြဲလိုက္သျဖင့္ ျမႏြယ္နာက်င္စြာညည္းညဴးရင္းေခါင္းေလးေမာ့သြားတယ္။ -ခုဏက မတ္တပ္ရပ္တဲ့အခါ ဘယ္လို ေနပါလို႔ေျပာထားလဲမမ…..။ ဂ႐ုမစိုက္တာလား……အေလးမထားတာလား……။ -မဟုတ္……မဟုတ္ပါဘူး မမေမ့သြားလို႔ပါ အား…….။ ျမႏြယ္က ၾကာညိဳ သင္ေပးထားသည့္အတိုင္း လက္ေလးႏွစ္ဖက္ကို ေနာက္ျပစ္ကာ ျပန္ေျပာရွာသည္။ဒီေတာ့ မွာ ျပန္လႊတ္ေပးလိုပ္သည္။ ျပန္ငုံ႔လာေသာ ျမႏြယ္ရဲ႕ မ်က္ဝန္းမွာ မ်က္ရည္စေတြဝဲေနသည္။ -ကဲမမ ဒီေန႔ကစၿပီး အမွားလုပ္ၿပီးတိုင္း အျပစ္ေပးဖို႔ေတာင္းဆိုရမယ္ၾကားလား…….။ -ဟုတ္ကဲ့ မမမွားပါတယ္…..မမကို အျပစ္ေပးပါ…….။ ၾကာညိဳက ေတာ္တယ္ဟုဆိုက ျမႏြယ္ရဲ႕ ေခါင္းေလးကို ပြတ္သပ္ေပးသည္။

ေနာက္ျမႏြယ္လည္ပင္းက လည္ပါတ္ရဲ႕သံကြင္းေလးမွာ သံႀကိဳးသြယ္သြယ္ေလးတစ္ေခ်ာင္းတပ္သည္။ ေရပုံးအလြတ္ႏွစ္လုံးကိုယူ၍ တစ္လုံးတြင္ေရထည့္ကာ တစ္လုံးတြင္ေရခ်ိဳးခန္းက ပစၥည္းအနည္းငယ္ထည့္ၿပီး ျမႏြယ္ကို ဆြဲေစက ၾကာညိဳကာ ျမႏြယ္ကို လည္ပါတ္ႀကိဳးကေနဆြဲ၍ ေခြးတစ္ေကာင္လို သူ႔အခန္းထဲေခၚသြားလိုက္သည္။ ေရခ်ိဳးလွ်င္ေတာင္ ထဘီရင္လွ်ားနဲ႔သာ အၿမဲခ်ိဳးတတ္ေသာ ျမႏြယ္တစ္ေယာက္ခုလို ဝတ္လစ္စလစ္နဲ႔ သြားလာလႈပ္ရွားေနရသျဖင့္ ရွက္စိတ္ပိုမိသည္။ လည္ပါတ္ကေန ေခြးတစ္ေကာင္ အစြဲခံေနရသျဖင့္ အားငယ္မႈ စိတ္လႈပ္ရွားမႈကို ခံစားေနရသည္။ သူ႔အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ၾကာညိဳက ကုလားထိုင္တစ္လုံးေပၚထိုင္ေနၿပီး ပုံးႏွစ္လုံးကို တစ္ေနရာတြင္ခ်ေစကာ ျမႏြယ္ကို သူမေရွ႕တြင္မတ္တပ္ရပ္ေစသည္။ ေနာက္ ျဖဴစင္ေခ်ာမြတ္ေသာ ျမႏြယ္ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ေလးကို တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ေနရာ ျမႏြယ္ ရွက္႐ြံစြာ ေခါင္းေလးငုံ႔သြားသည္။ ၾကာညိဳက ခုဏက ဝယ္လာတဲ့ထဲက ႀကိမ္လုံးတစ္လုံးကို ယူလိုက္ၿပီး -ကဲမမ အ႐ိုက္ခံဖို႔ျပင္ထားေတာ့ဟုဆိုသည္။ -ျမႏြယ္လဲ ၾကာညိဳေရွ႕မွာ ေဘးတေစာင္းေလးေျပာင္းရပ္ကာ လက္ကို ပိုက္ထားလိုက္သည္။ ျမႏြယ္ရဲ႕ တင္ပါးတင္းတင္းက်စ္က်စ္ေလးမွာ ႀကိမ္လုံးနဲ႔ကပ္လိုက္ၿပီ ေနာက္ အားကုန္တစ္ခ်က္ေစာ္ထဲ့လိုက္သည္။ ႐ႊမ္းကနဲ အသံနဲ႔အတူ ခါးေလးေရွ႕သို႔ေကာ့ထြက္သြားသည္။

အစမတန္နာက်င္သြားေသာ တင္ပါးကို လက္ကေလးေတြနဲ႔ပြတ္သပ္ေနသည္။ ၾကာၾကာေတာ့ မပြတ္သပ္ရဲ ၾကာညိဳက ၾကည့္ေနသျဖင့္ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ လက္ျပန္ပိုက္ရသည္။ ႐ႊမ္း…..႐ႊမ္း….႐ႊမ္း……႐ႊမ္း….. အ…အ…အား…..အမေလး -ပထအဆုံး အႀကိမ္မို႔ ၅ခ်က္ပဲ႐ိုက္မယ္ ေနာက္ဆို ဘာအမွား လုပ္လုပ္ အနည္းဆုံး ၁၀ခ်က္႐ိုက္မယ္ ၾကားလားမမ -ဟုတ္ကဲ့ ၾကားပါတယ္…… ဟု ျမႏြယ္တစ္ေယာက္ ငို သံပါႀကီးႏွင့္ျပန္ေျဖရွာသည္။ -ကဲသြားနံရံမွီၿပီး မတ္တပ္ရပ္ေန……ဆိုတဲ့စကားေၾကာင့္ နံရံကို ကပ္ကာ မတ္တပ္ရပ္ေနရသည္။ ၾကာညိဳက ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ယူလာတဲ့ ပစၥည္းတစ္ခ်ိဳ႕ထုတ္လိုက္ကာ ေ႐ႊခ႐ုေလးနဲ႔အနီးတစ္ဝိုက္က အေမႊးေတြကို ရိပ္ေပးသည္။ ထိုသို႔အရိပ္ေပးခံေနရစဥ္ အသည္းတစ္ယားယား ျဖစ္လာသည့္အတြက္ အနည္းငယ္လႈပ္ရွားမိရာ ၾကာညိဳက သူမရဲ႕ ဘယ္ဘက္ရင္အုံက ႏို႔သီးေခါင္းေလးကို လက္ညိဳးလက္မနဲ႔ ဖ်စ္ညႇစ္လိုက္ရင္း -ၿငိမ္ၿငိမ္ေနေနာ္မမ မေတာ္တဆထိမိရွမိရင္ ၾကာညိဳနဲ႔ မဆိုင္ဘူး -အင္း…ဟင္း….ဟုတ္ကဲ့ပါ ရိပ္လို႔ၿပီးေတာ့ ေရဆိုဝတ္ေလးနဲ႔ ေျပာင္ေအာင္သုတ္ေပးၿပီး ၾကာညိဳက ျမႏြယ္ရဲ႕ ေ႐ႊခ႐ုေလးကို လွ်ာနဲ႔ယက္ေလသည္။

လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေနာက္ျပစ္ၿပီး မက္တပ္ရပ္ေနတဲ့ ျမႏြယ္တစ္ေယာက္ အေနအထားကို အပ်က္မခံရဲ……။ သို႔ေသာ စိတ္ကဆူလာသျဖင့္ ခါးေလးကို ေကာ့ေပးေနမိသည္။ ရင္ထဲမွာ အေဝးကေျပးလာတဲ့ လူတစ္ေယာက္လို ေမာ ဟိုက္ေနသည္။ မတ္တပ္ပင္အႏိုင္ႏိုင္ရပ္ေနရသည္။ သူမဆႏၵမျပည့္ခင္ ၾကာညိဳက ရပ္လိုက္သည္။ ၿပီးလုၿပီးခင္ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ မ႐ိုးမ႐ြျဖစ္သြားသည္။ သို႔ေသာ္ၾကာညိဳ႕ကို ေတာ့ ဘာမွမေျပာရဲ……။ ၾကာညိဳက ပစၥည္းတစ္ခုကို သြားယူလာသည္။ ရာဘာလိင္တံႀကီး……. ။ ထို႔ေနာက္ၾကာညိဳက ခုတင္ေစာင္းတြင္ထိုင္ကာ ျမႏြယ္ကို သူမအန္းလာရန္ေခၚသည္။ မနီးမေဝးေရာက္လာတဲ့ ျမႏြယ္ရဲ႕ လည္ပါတ္ႀကိဳးေလးဆြဲ၍ သူမအနားထိ တိုးကပ္ေစကာ ရာဘာလိင္တံႀကီးကို ျမႏြယ္ရဲ႕ေ႐ႊခ႐ုေလးထဲ ထိုးထည့္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ခုလုပ္ကို ဖြင့္လိုရာ ထိုအတံႀကီးက လည္၍ ျမႏြယ္ရဲ႕ ေ႐ႊခ႐ုေလးကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး ခံစားေစပါသည္။

ျမႏြယ္မတ္တပ္မရပ္ႏိုင္ေတာ့ ။ဒူးေထာက္လွ်က္ေခြက်ကာ ပါးစပ္က တအင္းအင္း ညည္းညဴေနရသည္။ ၾကာညိဳကာ သူမရဲ႕ ေရလဲ ထဘီကို ခႊတ္လိုက္ၿပီး ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို ကား၍ ျမႏြယ္ရဲ႕ဆံပင္ေတြကို ေစာင့္ဆြဲကာ ေ႐ႊခ႐ုေလးနဲ႔ အနီးဆုံးေနရာအထိ ျမႏြယ္ရဲ႕မ်က္ႏွာကို ဆြဲယူလိုက္သည္။ ျမႏြယ္နဲ႔ ဘာမွ မစဥ္းစားေတာ့ဘဲ ၾကာညိဳ႕ကို လွ်ာေလးနဲ႔ ျပန္လည္ျပဳစုပါစည္။ သိပ္မၾကာခင္ႏွစ္ဦးလုံးစႏၵျပည့္သြားကာ ၾကာညိဳက အိပ္ယာေပၚ ျမႏြယ္က ၾကမ္းျပင္ေပၚ ေခြက်သြားသည္။ ခဏနားေနၾကၿပီးမွ ၾကာညိဳက ျမႏြယ္ကို ေရးသြားခ်ိဳးေတာ့ဟု ခြင့္ေပးသည္။ အခန္းတံခါးကို ဖြင့္လိုက္ေတာ့ ခုတင္ေပၚမွာထိုင္ရင္းစာအုပ္ဖတ္ေနတဲ့ ျမႏြယ္ကို လက္ထိပ္တန္းလန္းနဲ႔ေတြ႕လိုက္တယ္။ မင္းညိဳ ဝင္လာတာျမင္ေတာ့ သူမစာအုပ္ကို ခ်ကာ လက္စြဲအိပ္ကို လွမ္းယူသည္။ သူမလႈပ္ရွားလိုက္တိုင္း လက္ထိပ္ဆီက သံႀကိဳးသံတစ္ခြၽင္ခြၽင္ကို ၾကားေနရသည္။

ကိုမင္းညိဳက သူမကို ၿပဳံးၾကည့္ၿပီးေနာက္ ဦးစြာ ေရခ်ိဳးအဝတ္လဲသည္။ ျမႏြယ္လည္း သူမလုပ္ေပးရမဲ့ ေဝယ်ာဝစၥေတြကိုလုပ္ေပးတယ္။ ၿပီးေတာ့ႏွစ္ဦးသား ခုတင္ေစာင္းမွာ ယွဥ္တြဲလွ်က္ထိုင္ၾကသည္။ မင္းညိဳက နန္းျမႏြယ္ကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ဖက္ထားၿပီးသူ႔ကိုယ္ေပၚမွီထားေစသည္။ က်န္လက္တစ္ဖက္က ျမႏြယ္ရဲ႕ လက္ထိပ္ခတ္ခံထားရတဲ့ လက္ေကာက္ဝတ္ေတြကို ေဆာ့ကစားေနသည္။ ခ်စ္သူရင္ခြင္တြင္းမွာ ဒီပုံစံအတိုင္းရွိေနရသည္ကို ျမႏြယ္ ၾကည္လည္းၾကည္ႏူးပါသည္။ ရွက္လဲရွက္ရပါသည္။ မင္းညိဳက အေတြ႕အႀကဳံေတြ ျပန္ေျပာျပခိုင္းသျဖင့္ ရွက္ဝဲဝဲႏွင့္ ေျပာျပရေသးသည္။

ေနာက္ေတာ့ မင္းညိဳက ျမႏြယ္ကို သနားသလို ျဖစ္လာသျဖင့္ လက္ထိပ္ေတြကို ျဖဳတ္ေပးလိုက္သည္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ႏွေျမာသလိုပင္။ လည္ပင္းမွာ လည္ပါတ္ေလးနဲ႔ လက္မွာ လက္ထိပ္ေလးေတြနဲ႔ဆို ျမႏြယ္က ပို လွသည္ဟု သူထင္သည္။ ေနာက္ေတာ့ႏွစ္ဦးသား ထမင္းဆင္းစားၾကၿပီး ျမႏြယ္ရဲ႕ အ႐ိုက္ခံထားဏတဲ့တင္ပါးကို ေဆးလိမ္းေပကား ႏွစ္ဦးသားခ်စ္ရည္လူးၾကသည္။ ေနာက္ပိုင္း ျမႏြယ္လဲ သူမဘဝကို သေဘာက်လာသည္။ နန္းၾကာညိဳက ႐ိုက္ႏွက္အျပစ္ေပးၿပီစတိုင္း မင္းညိဳရဲ႕ျပဳစုယုယမႈေတြကို အၿမဲခံစညးရသျဖင့္ေက်နပ္သည္။ ထို႔ထက္ပို၍ မင္းညိဳ ခ်ထားေသာ အစီအစဥ္ေတြကိုေတာ့ ျမႏြယ္မသိရွာ…..။

ႏွစ္လေလာက္ၾကာတဲ့အခါ ျမႏြယ္ေက်ာင္းမွာ ျပသနာတစ္ခုတတ္ပါသည္။ စည္းကမ္းမလိုက္နာတဲ့ကေလးေတြကို ႐ိုက္မိလို႔ပါ။ ကေလစေတြထဲက တစ္ေယာက္ရဲ႕မိဘေတြက အေကာင္ႀကီးႀကီးေတြဆိုေတာ့ ငါးခ်က္ေလာက္ အ႐ိုက္ခံရတာကို ေရးႀကီးခြင္က်ယ္လုပ္ကာ အင္တာနက္တင္ ျပသနာရွာသည္။ ျမႏြယ္တို႔လဲ အလုပ္ကို မထိခိုက္ေပမဲ့ သတိေပးခံရသည္။ သတင္းကလဲ နာမည္ႀကီးသြားသည္။ အခြင့္ေကာင္းကို ေစာင့္ေနေသာ မင္းညိဳက တစ္ဆင့္တတ္ရန္ ႀကံလိုက္သည္။ ကြၽီကနဲတံခါးဖြင့္သံႏွင့္အတူ ၾကာညိဳ အခန္းတြင္းဝင္လာသည္။ျမႏြယ္ ေက်ာင္းကျပန္ေရာက္ကတည္းက ေရခ်ိဳးအဝတ္လဲထမင္းစားေစၿပီး ဒီစတိုခန္းေလးထဲပိတ္ထားတာ။ အခုမွလာေခၚသည္။ နာမည္ႀကီးေနတဲ့ ကိစၥအတြက္ ၾကာညိဳနဲ႔ မင္းညိဳက သူမကို အျပစ္ႀကီးႀကီးေပးေတာ့မည္ကို ရိပ္မိသည္။ သူမတို႔ရဲ႕ အိပ္ခန္းေရာက္ေတာ့ ျမႏြယ္က ဒူးတုပ္ထိုင္ေနၿပီး မင္းညိဳက ခုတင္ေပၚထိုင္လွ်က္ ၾကာညိဳက ေဘးမွာမတ္ဆပ္ရပ္ကာ သူမကို အျပစ္ၾကႇးႀကီးမားမားက်ဴးလြန္ထားေသာရာဇဝတ္သားတစ္ေယာက္လိုဝိုင္းၾကည့္ေနၾကသည္။

ျမႏြယ္လဲ ရႈက္႐ြံ႕သိမ္ငယ္မႈေတြနဲ႔ေခါင္းကို ငုံ႔ခ်ထားမိသည္။ မမ….ကို႔အျပစ္ကိုယ္သိလား….. သိပါတယ္……။ မမကို အျပစ္ေပးပါ…….။ ေပးမွာ အျပစ္က ႀကီးေတာ့ အျပစ္ဒဏ္လဲ ႀကီးမယ္ လက္ခံလား…… ဟုတ္ကဲ့ လက္ခံပါတယ္……..။ ကဲဒါဆိုထ အဝတ္ေတြဆြတ္လိုက္……..။ ၾကာညိဳရဲအမိန႔္အတိုင္း ျမႏြယ္ အဝတ္ေတြခြၽတ္လိုက္သည္။ ဝတ္လစ္စလစ္ျဖစ္သြားတဲ့ ျမႏြယ္ကို လက္ပိုက္ၿပီးမတ္တပ္ရပ္ေစသည္။ ဘယ္ႏွခ်က္႐ိုက္မယ္ရယ္လို႔မေျပာပဲ ေျခသလုံးနဲ႔ တင္ပါးတစ္ေလွ်ာက္ကို ႐ိုက္ႏွက္ေတာ့သည္။ ႐ႊမ္း..႐ႊမ္း…႐ႊမ္း….႐ႊမ္း ဟူေသာအသံမ်ားနဲ႔ ျမႏြယ္ရဲ႕ နာက်င္စြာ ေအာ္ဟစ္သံတို႔က ေရာေထြးေနသည္။ မင္းညိဳကေတာ့ ေ႐ႊေပၚျမတင္ေနလာေသာ ဇနီးေခ်ာေလးကူရာမဲ့စြာ အ႐ိုက္ခံေနရျခင္းကို ၾကည့္ရင္းစိတ္ေတြထႂကြေနသည္။ အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ မညႇာတမ္း႐ိုက္ၿပီးေတာ့ ျမႏြယ္ထိုင္ရက္သားေလးျဖစ္သြားသည္။ မထႏိုင္ေတာ့ ။

နာက်င္လြန္းသျဖင့္ ခႏၶာကိုယ္ေလးက တုန္ယင္ေနၿပီး ႐ိုက္သံသဲ့သဲ့ကို ၾကားေနရသည္။ ခဏၾကာေတာ့ ၾကာညိဳက ျမႏြယ္….မမကို အျပစ္ေပးတာ မၿပီးေသးထ….. ထိုင္ထလုပ္စမ္း…… အမိန႔္သံေၾကာင့္ ျမႏြယ္လည္း ထိုင္ေနရာမွထကာ နား႐ြက္ေလးေတြကိုဆြဲပီး ထိုင္ထစလုပ္ရသည္။ ခဏခဥ အျပသ္ေပးခံဖူးေပမဲ့ သည္တစ္ႀကိမ္က လင္ေယာက္်ားေရွ႕တြင္ျဖစ္သျဖင့္ ရွက္စိတ္ေရာ စိတ္လႈပ္ရွားမႈကို ပါ ခံစားေနရသည္။ မင္းညိဳကလည္း ျမႏြယ္ကို ၾကည့္ကာ စိတ္ေတာ္ေတာ္ႂကြေနသည္။ သူမထိုင္ထလုပ္တာ အခါ ၄၀ေလာက္ေရာက္ေတာ့ ၾကာညိဳက မင္းညိဳရဲ႕ ေျခရင္းမွာ ဒူးေထာက္လိုက္ရင္း ဒီည မမျမႏြယ္ကို အျပစ္ေပးမွာမို႔လို႔ သူမကိုယ္စား ကြၽန္မကပဲ အကို႔ကို ေဖ်ာ္ေျဖေပးပါရေစ…..။ ၾကားလိုက္ရတဲ့စကားေၾကာင့္ ျမႏြယ္ပါးစပ္ အေဟာင္းသားျဖစ္သြားသည္။ မင္းညိဳက ျမႏြယ္ရဲ႕ စိတ္ကို ရိပ္မိသျဖင့္က်ိတ္ၿပဳံးလိုက္သည္။

ေနာက္လက္ခံတယ္ဟုေျပာေတာ့ ၾကာညိဳက မတ္တပ္ရပ္ကာ သူ႔အဝတ္ေတြ တစ္လႊာျခင္စခြၽတ္ခ်လိုက္သည္။ျမႏြယ္ ထိုင္ထလုပ္ေနရင္း ၾကာညိဳရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြကို ၾကည့္ေနသည္။ ခဏခ်င္းမွာပင္ ၾကာညိဳ ဝတ္လစ္စလစ္ျဖစ္သြားသည္။ ေနာက္ ခုတင္ေပးကခုံေလးမွာ တင္ထားတဲ့ ျမႏြယ္ကို ခတ္ေနၾကလက္ထိပ္ေလးကိုယူကာ ၾကာညိဳက သူမလက္ေတြကို သူမဘာသာ လက္ျပန္ခတ္လိုက္သည္။ အခုကစၿပီး မမျမႏြယ္ကိုယ္စား ကြၽန္မအသုံးေတာ္ခံပါရေစ…. မင္းညိဳကလဲ သူ႔အဝတ္ေတြကို ခြၽတ္ခ်လိုက္သည္။ မင္းညိဳရဲ႕ေျခရင္းမွာ ထိုင္ခ်လိုက္ရင္း သူ႔ရဲ႕လိင္တံကို စုပ္ကာလွ်က္ကာ ျပဳစုေပးပါသည္။ ျမႏြယ္လည္းထိုင္ထကို မနားတိုင္းလုပ္ေနရင္းနဲ႔ ၾကာညိဳနဲ႔မင္းညိဳကို ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ ထိုင္ထလုပ္ရင္း ေညာင္းညာတဲ့ ခံစားခ်က္ကိုလည္းသတိမရ။ ခုတင္ေပၚမွာ ကိုယ္လက္ႏွီးေႏွာေနၾကၿပီျဖစ္တဲ့ မင္းညိဳတို႔စုံတြဲကိုသာ ၾကည့္ေနမိသည္။

ခဏၾကာေတာ့မွ ဆႏၵျပည့္သြားၾကကာ ခဏရပ္ကာ အေမာေျဖၾကသည္။ မင္းညိဳက ၾကာညိဳ႕ကို လက္ထိပ္ျဖဳတ္ေပးၿပီး ထိုင္ထလုပ္တာ အႀကိမ္အေရအတြက္မ်ားသျဖင့္ ေႏွးေကြးေလးလံေနၿပီျဖစ္ေသာ ျမႏြယ္ကို ေမးေငါ့ျပကာ….. သနားပါတယ္ ေညာင္းေနရွာၿပီ…… သက္ညႇာတဲ့အေနနဲ႔ တျခားအျပစ္ေျပာင္းေပးလိုက္ပါ။ ၾကာညိဳက ျမႏြယ္ဘက္လွည့္ကာ မမရပ္လိုက္ေတာ့ ၿပီးရင္ ဒူးေထာက္ၿပီး ဒီကိုလာခဲ့…… ထိုင္ထလုပ္တုန္းက အားတင္းၿပီးလုပ္ေနေပမဲ့ ရပ္လိုက္ေတာ့ ျမႏြယ္ ၾကမ္းျပင္မွာ ပုံက်သြားသည္။

ဒူးေထာက္ၿပီးသူတို႔ဆီသြားဖို႔ေနေနသာသာ ေမာပန္းလြန္းသျဖင့္ အသက္ကို မွန္ေအာင္ရႉေနရသည္။ ၾကာညိဳလည္း ျမႏြယ္အေျခအေနကို ရိပ္မိသျဖင့္ ေရဘူးတစ္ဘူးယူ၍ သူမအနားသြားက ပါးစပ္နား ေတ့ေပးလိုက္ရာ ျမႏြယ္ ဟန္မေဆာင္ႏိုင္စြာ အငမ္းမရေသာက္သည္။ အဟြတ္….အဟြတ္…. ျဖည္းျဖည္းေသာက္…….သီးရင္း အသက္ပါပါသြားဦးမယ္။ ေရေသာက္ၿပီးေတာ့ ျမႏြယ္သူမကို အေပၚစီးကမိုးၾကည့္ေနတဲ့ ၾကာညိဳ႕ကို မရဲတရဲေလးေမာ့ၾကည့္မိသည္။ ၾကာညိဳက ျပန္အၾကည့္နဲ႔စုံသျဖင့္ ေခါင္းေလးျပန္ငုံ႔ခ်မိသည္။ ေၾကာက္႐ြံ႕မႈထက္သိမ္ငယ္မႈက ပိုေနသည္။ သူမေနရာ လုယူခံလိုက္ရသလိုခံစားရသည္။ ၾကာညိဳကေတာ့ အစီအစဥ္ရွိသည့္အတိုင္း ကုလားထိုင္တစ္ခုေပၚ ျမႏြယ္ကို ထိုင္ေစၿပီး ေနာက္မွီနဲ႔တြဲကာ လက္ျပန္ ႀကိဳးတုပ္လိုက္သည္။ ေျခေထာက္ေတြကိုလည္း ထိုင္ခုံက ေျခေထာက္ေတြနဲ႔ တြဲကာ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားသည္။

အဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ဘဲဥပုံစံ တုန္ခါစက္ငယ္ေလးေတြကို ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြမွာ တိပ္နဲ႔ကပ္ေပးသည္။ ျမႏြယ္ရဲ႕ မအဂၤါထဲကိုေတာ့ လိင္တံတုတစ္ခုကို ထဲ့ကာ တုန္ခါေစေသာ ခလုပ္ကို ဖြင့္လိုက္သည္။ ရင္အုံေပၚက တုန္ခါစက္ေတြကိုပါ တစ္ခုၿပီးတစ္ခုဖြင့္လိုက္ေတာ့ ျမႏြယ္ မခံရပ္ႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ကာ ပါးစပ္ကပင္ ညည္းညဴမိသည္။ ၾကာၾကာေတာ့ အသံမထြက္လိုက္ရ။ ၾကာညိဳက ပါးစပ္ပိတ္သည့္ ဘုလုံးတပ္ႀကိဳးေလးနဲ႔ ပါးစပ္ထဲထည့္ကာ ခ်ည္ေႏွာင္လိုက္သျဖင့္ ဝူးဝူးဝါးဝါးအသံေလးသာထြက္ရွာသည္။ တြန႔္လိမ္႐ုန္းကန္ေနေပမဲ့ မည္သို႔မွ်အရာမထင္။ သူ႔မမ်က္စိေရွ႕မွာပင္ ၾကာညိဳက ခုတင္ေပၚတတ္၍ ပတ္လက္လွန္လွည္းခ်ကာ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေဘးသို႔ကားေပးလိုက္သည္။

မင္းညိဳက ၾကာညိဳ႕လက္ေကာက္ဝတ္ေတြကို ခုတင္တိုင္ေတြနဲ႔တြဲကာ ႀကိဳးနဲ႔ခ်ည္လိုက္သည္ကို ျမင္လိုက္ရသည္။ ေဘးတစ္ေစာင္းေလးျမင္ေနရတဲ့ ၾကာညိဳ႕ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္လွလွေလးကို ခံစားေနရေတာ့ ခံစားမႈေတြၾကားမွပင္ မနာလိုျဖစ္ေနမိသည္။ မင္းညိဳက တုန္ခါစက္ကေလးတစ္ခုကိုယူကာ ေကာ့ခြၽန္ေနတဲ့ ၾကာညိဳ႕ရဲ႕ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကို ထိကပ္ကာ ကလိေပးသည္။ ၾကာညိဳက မင္းညိဳ ျပဳသမွ်ကို တစ္စက္မွမျငင္းဆန္ပဲ ခံယူသည္။ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ဒုတိယအႀကိမ္ လိင္ဆက္ဆံျခင္းကို စတင္ေတာ့သည္။ ကလင္ ကလင္….ကလင္ ကလင္ လူေခၚဘဲလ္သံေၾကာင့္ ၾကာညိဳ ၿခံတံခါးကို ဖြင့္ေပးလိုက္ေတာ့ အခန္းဝမွ ရဲေဝ၊ျမျမဦး၊ ျမတ္မိုး၊ ယဥ္မင္းစင္တို႔စုံတြဲႏွစ္တြဲကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။

မရင္းႏွီးေပမဲ့ သိေနသည္မို႔ၾကာညိဳက ၿပဳံးျပလိုက္ရင္း ဝင္ၾကပါ အကိုနဲ႔ အမ ဧည့္ခန္းထဲမွာေစာင့္ေနပါတယ္။ ဟုေျပာကာ အတြင္းသို႔ဝင္ေစၿပီစ ၿခံတံခါးကို လုံေအာင္ျပန္ပိတ္လိုက္သည္။ ဧည့္ခန္စထဲေရာက္ေတာ့ တီဗီ ေရွ႕မွာ ညားကာစလင္မယားကဲ့သို႔ကလူ ၾကည္ဆယ္ေနၾကေသာ မင္းညိဳတို႔စုံတြဲကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ႐ိုး႐ိုးတန္းတန္းေတာ့မဟုတ္။ ျမႏြယ္ရဲ႕ကိုယ္ေပၚမွာ လည္ပါတ္ လက္ထိပ္ ေျခက်င္း အဆင္တန္ဆာ အစုံအလင္ႏွင့္ျဖစ္သည္။ တစ္ဦးကို တစ္ဦးႏႈတ္ဆက္ကာ အသီးသီးေနရာယူလိုက္ၾကသည္။ ျမျမဦးႏွင့္ ယဥ္မင္းစင္တို႔ကေတာ့ ျမႏြယ္ကို သာ စိတ္ဝင္တစားေငးၾကည့္ေနသည္။ အကဲခတ္ေနေသာ မင္းညိဳကာ ေမးဆတ္ျပကာ ဘယ္လိုလဲ ငါ့ညီမတို႔ စိတ္ဝင္စားေနၾကတာလား….. ႏွစ္ဦးသားၿပိဳင္တူ လိုလို ေခါင္းၿငိမ္ျပသည္။

မင္းညိဳက ဆက္ၿပီး ျမတ္မိုးတို႔ေကာ ဘယ္လိုလဲ စမ္းၾကည့္မလား….. အာ အကို ကာလည္း ကြၽန္ေနာ္တို႔က စိတ္ရွိေပမဲ့ မလုပ္ရက္တာသိသားနဲ႔……..ျမတ္မိုးကေျပာသည္။ မင္းလုပ္စရညမလိုပါဘူး ၾကာညိဳ လုပ္ေပးပါလိမ့္မာ္ မင္းတို႔က ထိုင္ၾကည့္႐ုံပဲ ဘယ္လိုလဲ…..။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ စိတ္ဝင္စားတယ္ဗ်ာ ျမေလးသေဘာတူမယ္ဆို စမ္းၾကည့္ခ်င္တယ္။ ရဲေဝကေျပာေတာ့ ျမတ္မိုးက ယဥ္မင္းစင္ရဲ႕မ်က္ႏွာကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ ကြၽန္ေတာ္ေကာပဲ ဟုဆိုသည္။ မင္းညိဳက အမ်ိဳးသမီးႏွစ္ေယာက္ဘက္သို႔လွည့္ကာ ၾကည့္ေတာ့ ယဥ္မင္းစင္က ဆိုးဆိုး႐ြား႐ြားေတြ အရမ္းၾကမ္းတမ္းတာေတြေတာ့ မလုပ္ဘူး မွတ္လား ကိုညိဳ….။ နင္တို႔ မခံႏိုင္တာေတြေတာ့ မလုပ္ပါဘူးဟာ…….။ ဒါဆိုလဲ စမ္းၾကည့္တာေပါ့……. ။

ထိုသို႔ေျပာေနၾကစဥ္မွာပင္ ၾကာညိဳက ဝင္လာကာ အကို ဟိုဘက္အိမ္ေလးမွာ အကို မွာထားတာေတြ အားလုံးျပင္ၿပီးပါၿပီ။ ေအး ေအး……ဟုဆိုကာ ငါတို႔သြားႏွင့္မယ္ နင္ၿပီးမွာ သူတို႔ကို ေခၚၿပီးလိုက္ခဲ့ အဲ့သုံးေယာက္လုံးနင့္လက္အပ္လိုက္ၿပီ ဟုတ္ကဲ့ မင္းညိဳတို႔ ထထြက္သြားမွ ၾကာညိဳ ျမျမဦးနဲ႔ ယဥ္မင္းစင္ကို ၾကည့္မိသည္။ ႏွစ္ဦးစလံး အေတြ႕အႀကဳံသစ္အတြက္ စိတ္လႈပ္ရွားေနဟန္ရွိသည္။ နန္းျမႏြယ္ကေတာ့ သိပ္မထူး ျခားသလို ၾကာညိဳ႕ရဲ႕ အမိန႔္ကိုသာေစာင့္ေနသည္။ ၾကာညိဳက ပထမဆုံးအေနနဲ႔ အသင့္ျပင္ဆင္ထားတဲ့ လည္ပါတ္ေလးႏွစ္ခုကို စာပြဲေပၚတင္ကာ မနီးမေဝးက ခုံတစ္လုံးမွာသြားထိုင္ေနသည္။ ကဲ ႏွစ္ေယာက္စလုံး မတ္တပ္ရပ္ၿပီး လက္ေတြကို ေနာက္ျပစ္ထားၾက……..။

ျမျမဦးနဲ႔ ယဥ္မင္းစင္တစ္ဦးမ်က္ႏွာတစ္ဦးၾကည့္ကာ ျဖည္းျဖည္စခ်င္းမတ္တပ္ရပ္ၿပီစလက္ေတြကို ေနာက္သို႔ ျပစ္ထားလိုက္သည္။ ၾကာညိဳက ျမႏြယ္ကို ေခါင္စညႇိတ္ျပလိုက္ရာ ျမႏြယ္က ခ်က္ျခင္း သူမတို႔ႏွစ္ဦးကို လက္ထိပ္ခတ္လိုက္သည္။ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံလိုက္ရၿပီးဆိုတဲ့ အသိနဲ႔အတူ စိတ္ဝယ္ မြန္းက်ပ္ေသာ ခံစားမႈကို ခံစားလိုက္ရသည္။ စာပြဲေပၚက လည္ပါတ္ေတြကို ပါးစပ္နဲ႔ေကာက္ၿပီး ငါ့အနားလာခဲ့ၾကစမ္း။ ႏွစ္ဦးသာစ ဘာစကားမွ မဆိုပဲ စာပြဲေဘးထိုင္ခ်ကာ ခါးကို ငုံ႔ကိုင္စလိုက္ၿပီး လည္ပါတ္ေလးေတြကို ကိုက္ယူလိုက္သည္။ ေနာက္ မတ္တပ္ျပန္ထကာ ၾကာညိဳ ထိုင္ေနရာ အနီးသို႔ သြားၾကရသည္။ ၾကာညိဳက သူမတို႔ကို ဒူးေထာက္ေစၿပီး လည္ပင္းမွာ လည္ပါတ္ပါတ္ေပးလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ျမႏြယ္ကို လွမ္းေျပာေသးသည္။ မမေရ မမမိတ္ေဆြေတြကို ၾကည့္ပါဦး ပါပီေလးေတြနဲ႔တူသြားၿပီ…….. ေခြးနဲ႔ အႏႈိင္းခံလိုက္ရတာပါလား ဟူေသာ အသိႏွင့္အတူ သူမတို႔စိတ္ေတြ လႈပ္ရွားသြားသည္။ အိမ္ငယ္ေလးထဲက ဆက္တီခုံေတြ၌ ထိုရင္းမင္းညိဳတို႔ေသာက္စားေနၾကသည္။

မၾကာမီမွာပင္ အိမ္တခါးဖြင့္သံေၾကာင့္ သုံးဦးသားေျပာလက္စစကားမ်ားကို ရပ္ကာ အိမ္ေရွ႕သို႔လွည့္ကာ ၾကည့္လိုက္ၾကသည္။ လက္တစ္ဖက္က သံႀကိဳးသုံးေခ်ာင္းကို စု၍ ကိုင္ကာ ၾကာညိဳက ဦးစြာဝင္လာသည္။ သူမေနာက္မွာေတာ့ လည္ပင္းမွာ လည္ပါတ္ကိုယ္စီတပ္၍ သံႀကိဳးနဲ႔ တိရစာၦန္တစ္ေကာင္လိုအဆြဲခံလာရေသာ ဂုဏ္သေရရွိအမ်ိဳးသမီးသုံးဦး။ သုံးဦးစလုံးကို လက္ျပန္လက္ထိပ္ခတ္ထားသည္။ ထို႔ေနာက္ သူမတို႔သုံးဦးကို မင္းညိဳတို႔ေရွ႕မွာ ေရာင္ေဘာင္တန္းလွ်က္ဒူးေထာက္ေစသည္။ အကိုတို႔ကို အသုံးေတာ္ခံဖို႔ အကို တို႔ရဲ႕ ဇနီးသည္ေတြေရာက္လာပါၿပီ။ ၾကာညိဳရဲ႕စကားအေပၚ ျမႏြယ္က မထူးျခားေပမဲ့ ယဥ္မင္းနဲ႔ ျမျမဦးကေတာ့ မ်က္ႏွာမထားတတ္ေအာင္ျဖစ္သြားသည္။

ေယာက္်ားေတြကေတာ့ တိတ္ဆိတ္စြာ အေျခအေနကို ေစာင့္ၾကည့္ေနသည္။ ပထမဆုံး အသုံးေတာ္ခံမဲ့သူကေတာ့ ယဥ္မင္းစင္ဆိုတဲ့ ေဟာဒီဆရာဝင္မေလးပဲဖစ္ပါတယ္ရွင္။ ၾကာညိဳကာ ေျပာေျပာဆိုဆို က်န္ႏွစ္ေယာက္ကို အခန္းေထာင့္သို႔ဆြဲသြားကာ ဒူးေထာက္ခိုင္းထားသည္။ ေနာက္ ယဥ္မင္းကို လက္ထိပ္ျဖဳတ္ေပးလိုက္သည္။ လက္ေကာက္ဝတ္ေလးေတြကို စုပ္နယ္ရင္း ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ ယဥ္မင္းကို အဝတ္ေတြခြၽတ္လိုက္ဟု အမိန႔္ေပးသည္။

မိမိေယာက္်ားအျပင္ အျခားေယာက္်ားႏွစ္ေယာက္ပါရွိေနသည္မို႔ ယဥ္မင္းတြန႔္စုံ႔ေနမိသည္။ ၾကာညိဳ႕ကိုလည္း အိမ္ေဖာ္တစ္ေယာက္ဟုသာသိထားသျဖင့္ သူမအမိန႔္ကို မနာခံဖို႔ အသိစိတ္ကျငင္းသည္။ ထိုအတြက္ ႐ႊမ္းကနဲအသံႏွင့္အတူတူ သူမတင္ပါးေပၚ နာက်င္က်ိန္းစပ္ျခင္းကို ခံစားလိုက္ရသည္။ ေသာက္ေကာင္မက ခိုင္းတာကို ေကာင္းေကာင္းမလုပ္ဘူး ။ ႏြားေတြလို ႀကိမ္တို႔ေပးရမယ္။ အသုံးအႏႈမ္းၾကမ္းၾကမ္းေတြေၾကာင့္ ခံျပင္းစိတ္က တမဟုတ္ျခင္းထႂကြလာသည္။ သို႔ေသာ္ ႀကိမ္လုံးနဲ႔ သုံးခ်က္ေလာက္ေက်ာေကာ့ေအာင္ အ႐ိုက္ခံလိုက္ရေတာ့ ထိုေဒါသအားလုံးေပ်ာက္သြားကာ သိမ္ငယ္စိတ္ ေၾကာက္စိတ္ေတြဝင္လာသည္။ ၾကာညိဳက ေက်ာလည္ေလာက္ထိရွည္တဲ့ ယဥ္မင္းရဲ႕ ဆံပင္ေတြကို ဘယ္လက္မွာ ရစ္ပါတ္ကာ ေစာင့္ဆြဲလာသည္။ အား….ကနဲညည္းငံႏွင့္အတူ ယဥ္မင္းျဖည္းျငင္းစြာ မတ္တပ္ထရပ္လာသည္။ မ်က္ႏွာေလးကလည္း ရႈံမဲ့ေနသည္။ ၾကည့္ေနရင္းျမတ္မိုး စိတ္ပူသလို သနားလည္းသနားသြားသည္။ သို႔ေသာ္ ဘာဆက္ျဖစ္မလဲစိတ္ဝင္စားကာ မတားျမစ္မိ။

ယဥ္မင္းကေတာ့ ဆံပင္အဆြဲခံထားရသည္မို႔ေခါင္းေမာ့ေနသည့္အေနအထားႏွင့္ အဝတ္အစားေတြးကို ခြၽတ္ေနရသည္။ ကိုယ္ေပၚမွာ မည္သိအဝတ္မွ မက်န္ေအာင္ ခြၽတ္ၿပီးေတာ့မွ ဆံပင္ေတြကို လႊတ္ေပးလိုက္သည္။ ယဥ္မင္းက သူ႔မရဲ႕ ဖုံးကြယ္အပ္ေသာ အစိတ္အပိုင္းေတြကို ဖုံးဖိဖို႔ႀကိဳးစားရွာသည္။ သို႔ေသာ္ ၾကာညိဳက သူမရဲ႕လက္ေတြကို ႀကိဳးနဲ႔ခ်ည္ၿပီး ထုတ္တန္းမွာ တြဲေလာင္းဆြဲလိုက္သည္။ မဖုံးႏိုင္မကြယ္ႏိုင္ျဖစ္ေနတဲ့ ခႏၶာကိုယ္အလွေတြကို မိမိခင္ပြန္းအျပင္ အျခားႏွစ္ဦးကပါ စိုက္ၾကည့္ေနသည္မို႔. ရွက္႐ြံ႕မႈနဲ႔ ေခါင္းကို ငုံ႔ခ်ထားမိသည္။ ၾကာညိဳက္ေတာ့သူခႏၶာကိုယ္အႏွံ႔ကို ဘု္င္ဘေရတာ ေလးနဲ႔တို႔ထိကစားေနသည္။ ေနာက္သူ႔မထဲသို႔ အဂါတၤုႀကီးကို ထိုးထည့္လိုက္သည္။ ၾကာညိဳကလည္း သူမရဲ႕ ရင္သားေတြကို လက္နဲ႔ ပြတ္သပ္ကစားေနသည္။ မၾကာမီမွာပင္ ဘိုင္ဘေရတာ တန္ခိုးေၾကာင့္ ယဥ္မင္းတစ္ဆက္ဆက္တုန္လာရာ ၿပီးလုၿပီးခင္အေနအထားသို႔ေရာက္လာသည္။ ထိုအခါမွပင္ ၾကာညိဳက ဘိုင္ဘေရတာ ကို ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ ယဥ္မင္းမွာ ဆန႔္တငင္ငင္ျဖစ္သြားကာ ႀကိဳးကိုေစာင့္႐ုန္းေနသည္။ ပါးစပ္ကလည္းထပ္လုပ္ေပးဖို႔ေတာင္းဆိုေနသည္။ သူမရရွိတာကေတာ့ တ႐ႊမ္း႐ႊမ္းနဲ႔ ကိုယ္ေပၚက်လာတဲ့႐ိုက္ခ်က္ေတြပါပဲ။

တစ္စစတိုးလာတဲ့နာက်င္မႈေၾကာင့္ ရမၼက္မီးေတြၿငိမ္းက်သြားကာ နာက်င္မႈကို ခံစားမိလာသည္။ အထူးသျဖင့္ ရင္သားေတြ တင္ပါးေတြလို အသားႏုႏုေတြ ကို ပစ္မွတ္ထားၿပီး ပစ္လႊတ္လိုက္တဲ့႐ိုက္ခ်က္ေတြမွာ သူမ နာက်င္မႈထက္ စိတ္လႈပ္ရွားမႈကို အဓိကခံစားေနရသည္။ ၾကာညိဳက ႐ိုက္ေနတာကို ရပ္လိုက္ၿပီး အ႐ိုက္ခံထားရတဲ့ေနရာေတြကို ဖြဖြေလးလက္နဲ႔ ပြတ္သပ္ေပးသည္။ စပ္ဖ်င္းဖ်င္းနာက်င္မႈကို ခံစားရသည္။ ၾကာညိဳက ထုံးစံအတိုင္ူရင္သားထိပ္ဖူးေလးေတြကို မထိတထိကလိျပန္သည္။ လက္ညိဳးလက္မႏွင့္ညႇစ္သည္။ ယဥ္မင္း တဟင့္ဟင့္ႏွင့္ လူစလြန႔္လာသည္။ အရည္ေတြ စိုစိစိျဖစ္ေနတဲ့ သူမရဲ႕ေပါင္ၾကားထဲ ခုဏက လိင္အဂၤါႀကီး တိုးဝင္လာျပန္သည္။ ၾကာညိဳက ဘာမွဆက္မလုပ္ပဲ ေနာက္ဆုတ္လက္ပိုက္ၾကည့္ေနသည္။ မၾကာမီမွာပင္ လမ္းဆုံးေရာက္ကာ အ႐ုပ္ႀကိဳးပ်က္ေခြက်သြားဝည္။ ၾကာညိဳက လိင္တံတုႀကီးကို ဆြဲထုတ္ကာ ႀကိဳးကို ျဖည္ေပးလိုက္သည္ႏွင့္ ယဥ္မင္း ၾကမ္းျပင္ေပၚေခြက်သြားေတာ့သည္။

စိုးရိမ္စိတ္ေၾကာင့္ ျမတ္မိုး ထိုင္ေနရာမွ ယဥ္မင္းပနားေရာက္သြားသည္။ ဝတ္လစ္စလစ္နဲ႔ေခြက်ေနတဲ့ ယဥ္မင္းကို ထူကာ ေထြးေပြ႕လိုက္ေတာ့ ယဥ္မင္း တသိမ့္သိမ့္ငိုေနရွာသည္။ မမ အဆင္ေျပရဲ႕လား…….. ျမတ္မိုးရဲ႕အေမးကို ယဥ္မင္းက ေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္။ ေစာေစာက သူမစီမွာေပ်ာက္ဆုံးေနေသာ ေႏြးေထြးမႈေတြ လုံၿခဳံမႈေတြ အင္အားေတြက သူမခင္ပြန္းရင္ခြင္ထဲခိုလႈံရေသာအခါ ျပန္လည္ဝင္ေရာက္လာသလိုခံစားရသည္။ ေၾကာက္႐ြံ႕မႈ သိမ္ငယ္မႈေတြလဲ ေလ်ာ့ပါးသြားသည္။ ၾကာညိဳက မင္းညိဳကို လွမ္းၾကည့္ေတာ့ မင္းညိဳက ေခါင္းတစ္ခ်က္ဆတ္ျပသည္။ ယဥ္မင္းအတြက္လုံေလာက္ၿပီဆိုတဲ့သေဘာ။ ဒါနဲ႔ ၾကာညိဳလဲ ယဥ္မင္းခြၽတ္ထားတဲ့ ထဘီကို ယူၿပီး ယဥ္မင္းအနားသြားလိုက္တယ္။

ျမတ္မိုး သက္ပ်င္းခ်ကာ မူလေနရာမွာ ျပန္ထိုင္ေနတယ္။ ၾကာညိဳက ထဘီကို ယဥ္မင္းကို ျပစ္ေပးလိုက္သည္။ ယဥ္မင္းက ရင္လွ်ားလိုက္သည္။ ေနာက္မွာ လည္ပါတ္ကေလးျပန္ပါတ္ေပးကာ ေသာ့ခေလာက္ေသးေသးေလးခတ္လိုက္သည္။ ေနာက္ႏွစ္ဖက္ကို လည္ လက္ထိပ္ခတ္ကာ လက္ထိပ္ေသာ့နဲ႔ လည္ပါတ္ေသာ့ကို ေသာ့ခေလာက္တစ္ခုနဲ႔ တြဲခ်ိတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ယဥ္မင္းရဲ႕ေခါင္းကို ပြတ္သပ္ကာ သိပ္ေတာ္တဲ့ေကာင္မေလးဟု ေျပာလိုက္သည္။ ယဥ္မင္းမ်က္ႏွာမွာ သိသိသာသာ အၿပဳံးတစ္ပြင့္ေပၚလာသည္။

ၾကာညိဳက လည္ပါတ္ႀကိဳးကေလးကို ဆြဲသြားက မနီးမေဝးမွာ ထိုင္ေနေသာ ျမတ္မိုးလက္ထဲထည့္ေပးလိုက္သည္။ ခုဏက ေသာ့တြဲေလးကို ယဥ္မင္းစီေပးကာ မမရဲ႕ အရွင္သခင္ကို အပ္လိုက္…….ဟုဆိုသည္။ ယဥ္မင္းလည္း ျမတ္မိုးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ႐ို႐ိုေသေသ ကမ္းေပးလိုက္မိသည္။ ေယာက္်ားေလးႏွစ္ေယာက္စီက လက္ခုတ္သံေတြက်လာသည္။ ယဥ္မင္းရွက္ဝဲဝဲနဲ႔ ေခါင္းငုံထားမိသည္။ ၾကာညိဳက ယဥ္မင္းကို ျမတ္မိုးခုံေဘးက ၾကမ္းျပင္မွာ ဒူးေထာက္ထားေစသည္။ ဒီတစ္ေခါက္အလွည့္က်တာကေတာ့ ျမျမဦးေပါ့။ သူမအနီးသို႔ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕တိုးကပ္လာတဲ့ ၾကာညိဳ႕ကို ၾကည့္ၿပီး ျမျမဦးရင္ေတြ အရမ္းခုန္ေနသည္။ သူမလည္းမၾကာခင္ ယဥ္မင္းလို ခံစားရေတာ့မည္။ ၾကာညိဳက ျမျမဦးကို ဆြဲထူၿပီး လက္ထိပ္ႏွင့္ လည္ပါတ္ကို ျဖဳတ္ေပးလိုက္သည္။ အဝတ္ေတြခြၽတ္လိုက္……။ သူကေတာ့ ယဥ္မင္းလို တြန႔္ဆုတ္မေန။ ခပ္သြက္သြက္ပင္ ဝတ္ထားေသာ အဝတ္ေတြကို ခြၽတ္လိုက္သည္။ ၾကာညိဳက ဝတ္လစ္စလစ္ျဖစ္သြားတဲ့ သူမကို လက္ျပန္ႀကိဳးစတုပ္သည္။

ရင္းသါးေတြ ဝမ္းဗိုက္ႏွင့္ လကေမာင္းတစ္ေလွ်ာက္ ႀကိဳးေတြက ျမျမဦးကို တင္းက်ပ္ေနေအာင္ရစ္ပါတ္ထားသည္။ ေနာက္ေကာေဇာခင္းထားေသာ ၾကမ္းခင္းေပၚ ပတ္လက္လွန္ခ်ေစသည္။ ဝတ္လစ္စလစ္ျဖစ္ေနသည့္အျပင္ မလႈပ္ႏိုင္ေအာင္ အတုပ္ေႏွာင္ခံထားရကာ ပတ္လက္အေနအထားႏွင့္သူမကို ေယာက္်ားသုံးေယာက္သာ ဆႏၵရွိလွ်င္ တတ္က်င့္႐ုံပင္။ ထိုမွ်အထိ အကာအကြယ္မဲ့ေနသည္။ သူမရဲ႕ ဆီးခုံေပၚ ၾကာညိဳက ဆပ္ျပာဆီအခ်ိဳ႕သုတ္လိမ္းလိုက္သည္။ ေအးကနဲခံစားမႈႏွင့္အတူ ရင္ခုန္ျမန္လာသည္။ မ်က္လုံးေတြမွိတ္ထားေပမဲ့ အေမႊးအျမင္ေတြကို ရိတ္ပစ္ေနမွန္းအထိအေတြ႕ခံစားမႈေၾကာင့္သူမသိသည္။ ရင္ခုန္ျမန္လြန္းမက ျမန္လာသည္ႏွင့္အတူ ေမာဟိုက္လာေသာေၾကာင့္ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ဖိကိုက္ထားမိသည္။

မၾကာမီမွာပင္ေရစိုဝတ္နဲ႔ သုတ္သက္ေပးျခင္းကို ခံစားရသျဖင့္ ေတာရွင္းၿပီးေၾကာင္းသိလိုက္သည္။ ထိုအခါမွ သက္ပ်င္းကို ခ်ကာ အသက္ကို မွန္မွန္ရႉေနမိသည္။ မ်က္လုံးမွိတ္ အေမာေျဖရင္းလွဲေနတာ အေတာ္ၾကာသည့္အထိ မည္သည့္ ထိေတြ႕မႈမွေရာက္မလာသျဖင့္ မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည္လိုက္သည္။ သူမျမင္ကြင္းထဲသို႔ သူမကဲ့သို႔တစ္ကိုယ္လုံးတုပ္ေႏွာင္ခံထားရေသာ ျမႏြယ္ရဲ႕ပုံရိပ္က ဝင္လာသည္။

ၾကာညိဳက သူမတို႔ႏွစ္ဦးကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုက္ ဒူးေထာက္ေစကာ လိင္အဂၤါထဲ ေယာက္က်ားလိင္တံအတု တစ္ေခ်ာင္းစီထိုးထည့္လိုက္ၿပီး ျပဳတ္မက်ေအာင္ ခါးမွာႀကိဳးနဲ႔ သိုင္းခ်ည္ေပးထားသည္။ ခလုတ္ဖြင့္လိုကိေတာ့ မိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္လုံး ငရဲလားနတ္ျပည္လားမခြဲခါးႏိုင္ေသာ ခံစားမႈကို ရသြားသည္။ တအင့္အင့္နဲ႔ ေအာ္ညည္းေနသည့္ သူမတို႔ႏႈတ္ဦးကို ဆံပင္ေစာင့္ဆြဲကာ ေခါင္းေတြေမာ့လာေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းတင့္ေပးလိုက္သည္။ ျမျမဦးက ေၾကာင္အေနေပမဲ့ျမႏြယ္က ျမျမဦးရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ငုံနမ္းလိုက္သည္။ လက္ျပန္ႀကိဳးတုပ္ေႏွာင္ခံထားရသည္မို႔. ပါးစပ္ႏွင့္ပင္ ျမျမဦးရဲ႕ ရင္သားေတြကို႔ ငုံ႔ကာ စို႔သည္။ ႏွစ္ဦးစလုံးကိုယ္ေပၚ ႐ိုက္ခ်က္ေတြ တရဆက္က်လာသည္။ အထူးသျဖင့္ ျမျမဦးတစ္ေယာက္ ဘိုင္ဘေရတာ ျမႏြယ္ရဲ႕ အျပဳအစု ႐ိုက္ခ်ေတြကရတဲ့ နာက်င္မႈေတြ ေပါင္းစုကာ အျပင္အထံခံစားေနရသည္။ သူမတို႔ကို ၾကည့္ကာ ပြဲကည့္ပရိတ္သတ္ေလးဦးမွာ အသက္ရႉရန္ပင္ေမ့ေနသည္။ ခဏၾကာေတာ့ ျမျမဦးတစ္ေယာက္ ေပါင္တံတစ္ေလွ်ာက္အရည္ေတြစီးက်ကာ ေခြက်သြားသည္။

ျမႏြယ္ကေတာ့ တအင့္အင့္ညည္းရင္း ဒူးေထာက္လွ်က္သားက်န္ခဲ့သည္။ ၾကာညိဳက ျမျမဦးရဲ႕ ဘိုင္ဘေရတာ က ခလုတ္ကို ပိတ္ေပးကာ ျမႏြယ္ရင္သားေတြကို ၾကာပြတ္ႏွင့္ အဖ်ားခတ္တယ္ဆို႐ုံေလး႐ိုက္ေပးသည္။ အား….အင္း….ခပ္နာနာေလး႐ိုက္ေပးပါ….. ။ သူမသတိလက္လြတ္ေတာင္းဆိုေနသည္။ ၾကာညိဳလည္း အနည္းငယ္အားထည့္ကာ ႐ိုက္ေပးလိုက္သည္။ မၾကာလင္ သူမလဲ ျမျမဦးလမ္းစဥ္လိုက္သြားသည္။ သက္ဆိုင္ရာ အမ်ိဳးသားႏွစ္ဦး ထိုင္ရမွထလာသည္။ ၾကာညိဳ သူမတာဝန္ၿပီးၿပီမို႔ ထိုအခင္းအက်င္းကို ေက်ာခိုင္းကာ သူမအခန္းဆီျပန္ခဲ့သည္။ သူမ အာသာေျဖရန္လိုေနၿပီ။ အခ်ိန္ေတြ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ကုန္ဆုံးလာသည္။ စီးမံကိန္းထဲပါသြားတဲ့ လယ္ေျမေတြလဲ စက္႐ုံေတြ အလုပ္႐ုံေတြအျဖစ္ေျပာင္းသြားသည္။ ႐ြာထဲက နန္းၾကာညိဳတို႔လို လူငယ္ေတြလဲ ဘဝေနထိုင္မႈ အသီးသီးကို မေျပာင္းခ်င္ပဲေျပာင္းလဲခဲ့ရသည္။ နန္းၾကာညိဳလဲ သုံးႏွစ္ဆိုတဲ့အခ်ိန္ေက်ာ္ကတည္းက မင္းညိဳက လြတ္လပ္ခြင့္ေပးကာ အရင္းအႏွီးပါ ထုတ္ေပးခဲ့သည္။ သူတို႔အိမ္မွာေနစဥ္က အခ်ိန္လုသင္ခဲ့ရေသာ အပ္ခ်ဳပ္အတတ္ပညာေလး အရင္းျပဳက အဝတ္ခ်ဳပ္သည္။

ေနာက္အထည္ဆိုင္တြဲဖြင့္ကာ ခုေတာ့ အထည္အလိပ္ အေသးစား လုပ္ငန္းရွင္မေလးျဖစ္ေနၿပီ။ မင္းညိဳ တို႔မိသားစုေတြ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေတာ့ အဆက္အသြယ္မပ်က္။ အထူးသျဖင့္ေတာ့ နန္းျမႏြယ္တို႔ အမ်ိဳးသမီးသုံးေယာက္ႏွင့္ အဆက္အသြယ္မပ်က္။ ဒီရက္ပိုင္း႐ြာကို အရမ္းလြမ္းေနသည္မို႔ ျမစပါယ္တစ္ေယာက္ ဒီရက္ပိုင္း႐ြာျပန္ရဦးမယ္ဟုေတြးေနသည္။ မနက္ေစာေစာ ေက်ာင္းလည္းသြားစရာမရွိသည္မို႔ အေဆာင္ဝန္းက ဒန္းေလးမွာ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ႏွင့္ထိုင္ကာ ဖုန္းပြတ္ေနသည္။ ဖုန္းပြတ္ေနေသာ သူမလက္ေတြဟာ သတင္းတစ္ခုမွာ ရပ္တန႔္သြားသည္။

မိန္းမိန္မီဒီယာက တင္ထားတဲ့ သတင္းတစ္ပုဒ္ျဖစ္ၿပီ ……………..႐ြာမွာ လူကုန္ကူးေနသူ လင္မယားႏွစ္ဦးအားေဖာ္ထုတ္ဖမ္းစီး ဟူေသာေခါင္းစဥ္ႏွင့္အတူ အသက္မရွိေသာ ဦးမိုးသီး ဓာတ္ပုံႏွင့္အတူ လက္ထိပ္တန္းလႏ္ူႏွင့္ ေဒၚႏွင္းဆီ၏ ဓာတ္ပုံ ခြမ္းကနဲ က်ကြဲသြားတဲ့ ဖန္ခြက္သံသဲ့သဲ့ကို ၾကာညိဳ ၾကားလိုက္သည္။ ဒီကေလးမ သူ႔မိဘေတြသတင္းသိေလာက္ေရာေပါ့ ။ ေဒၚႏွင္းဆီေရ ရွင္ဝဋ္လည္ေတာ့မယ္ဟု စိတ္ထဲက ေရ႐ြတ္ၿပီး သူမကားေလးကို က်င္လည္စြာ ေမာင္းထြက္လိုက္သည္။ ဖုန္းစခ႐ြင္ကို မယံႏိုင္စြာေပးၾကည့္ေနေသာ ေကာင္မေလးရဲ႕ပုံရိပ္က ေနာက္ၾကည့္ မွန္ထဲမွာ ေသးကာေသးကာျဖင့္ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္..….ၿပီးပါၿပီ။