ဖော်မပြနိုင်သောအရသာ

ဖော်မပြနိုင်သောအရသာ

 

 

 

ဒေါ်တင်မမက သံပန်းတံခါးကို လူပ်ကိုင်ရင်း အိမ်ထဲသို့လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။ ‘စုစုရေ…စုစု’ ‘ရှင်၊ လာပါပြီအန်တီမမ’ ပြောသံနှင့်အတူ အသက်၁၃နှစ်ခန့် မိန်းခလေးတဦးအိမ်ရှေ့သို့ ပြေးထွက်လာသည်။ ‘ဘာလုပ်နေလဲ စုစု’ ‘မီးပူတိုက်နေတာပါ အန်တီမမ’ မိန်းကလေးက ရိုသေစွာပြန်ဖြေရင်း တံခါးသော့ကိုဖွင့်ပေးလိုက်လေသည်။ ဒေါ်တင်မမက လက်ဆွဲအိတ်ကို ဆွဲလျှက်သူ့အခန်းတွင်းသို့ ဝင်သွားလေရာ စုစုလည်းတံခါးကိုပိတ်၍ သော့ခတ်ကာ အိမ်အတွင်းဖက်သို့ ဝင်သွားလေသည်။

ထိုအခိုက်.. ‘ကလင်..ကလင်..ကလင်’ တယ်လီဖုန်းမြည်သံကြောင့် အခန်းထဲမှ ဒေါက်တာတင်မမပြေးထွက်လာပြီး ဖုံးကိုကောက်ကိုင်လိုက်လေသည်။ ‘ဟဲလို ..ပြောပါရှင်’ ညင်သာစွာမေးလိုက်သည်၊ နောက်တော့မှ ပြုံးရွှင်စွာဖြင့် ‘အော်.. ကိုရဲလား .. ပြောလေ’ဒေါ်တင်မမက ပြောလိုက်လေသည်။ ထို့နောက် ခဏကြာတိတ်ဆိတ်သွားပြီးမှ ‘အဟင်းဟင်း .. ဟင်း..ဟင်..ကိုရဲရယ်..’ဒေါ်တင်မမ၏ ရယ်သံလွင်လွင်လေးမှာ အခန်းတခန်းလုံး ပျံ့နှံသွားလေသည်။

ဧည့်ခန်းဆီမှာ သာယာသော နာရီသံ ၉ချက်နှင့်အတူ ညသည်လည်းပို၍တိတ်ဆိတ်သွားလေသည်။ဒေါ်တင်မမမှာ ဆရာဝန်မတယောက်ဖြစ်သည်။မြို့ထဲမှာ ဒုတိယတိုက်ခန်းတခန်းတွင်နေထိုင်၍ သူမနှင့်အတူအသက်၆ဝ ခန့် အဒေါ်တယောက် နှင့် ၄နှစ်အရွယ်သားလေးတဦးအပြင် စုစုဆိုသော အိမ်ဖေါ်မလေး တယောက်တို့ပါရှိလေသည်။ သူမ၏ခင်ပွန်းမှာ ကိုဝင်းမောင်ဆိုသူဖြစ်၍ လွန်ခဲ့သော ၂ နှစ်လောက်ကမှ အီမ်တွင်းရေးပြသာနာများကြောင့် သူတို့အိမ်ထောင်ရေးမှာ ပြတ်စဲခဲ့ကြသည်။

ကိုဝင်းမောင်က ယောက်ျားလေးများနှင့် အရောတဝင်နေသောဒေါ်တင်မမအား တဖက်သပ်လမ်းခွဲခဲ့လေသည်။ဒေါ်တင်မမမှာ မြို့ပြင်ရပ်ကွက်တခုတွင် ညနေပိုင်းဆေးခန်းဖွင့်၍ ညစဉ် ၉နာရီ ခန့်တွင်မှ အီမ်သို့ပြန်၍ အနားယူရသည်။ လိမ်မာရေးခြားရှိသောအိမ်ဖေါ်မလေး စုစုကြောင့်သာဒေါ်တင်မမမှာ သက်သာရာ ရ နေသည်မို့ စုစုကို သူမကချစ်လည်းချစ်သည်..အလိုလည်းလိုက်သည်။ စုစုကလည်းသဘောကောင်းသောဒေါ်တင်မမကို လိုလေသေးမရှိအောင် ပြုစုလုပ်ကိုင်ပေးလေသည်။

တကယ်တော့ဒေါ်တင်မမမှာ အသက် ၃၁ နှစ်ခန့်သာရှိသေးသည်မို့ အရွယ်ကလည်းကောင်းတုန်း အစိုပြေဆုံးအရွယ် ဖြစ်နေသည်။နဂိုကမှ ဖြူဝင်းသော အသားအရေကြောင့် စိုစိုပြေပြေ တစ်တစ်ရစ်ရစ်ရှိ့ရသည့်အထဲ ဖွင့်ကားမို့မောက်၍ လှပသော ကိုယ်လုံးကြောင့် ယောကျ်ားသားများ အဖို့ ငေးမော၍ ကြည့်ရူ့ရလောက်ပေသည်။ ဖြောင့်စင်းသော ပေါင်တံများကဒေါ်တင်မမ၏အလှကို ကူညီပံ့ပိုးပေးသယောင်ယောင် ရှိနေသလို ဖြူဝင်းပြည့်ဖြိုးသော လက်မောင်းဖွေးဖွေးများကလဲ သူမကိုပို၍ လှပစေသည်ဟုဆိုလျှင်မမှားနိုင်ပါပေ။

ဒေါ်တင်မမမှာ အပြောအဆို အမူအရာ ကစ၍ ချိုသာပါသည်။ဆက်ဆံရေး ပြေပြစ်၍ ဖေါ်ဖေါ်ရွေရွေ ရှိတတ်သည်။ သို့သော် အားနည်းချက်တခုကားရှိသည်။ ယင်းကား အခြားမဟုတ်၊ ဆန့်ကျင်ဘက် လိင်ယောကျ်ားများ အပေါ် ရောရောနှောနှော ဆက်ဆံတတ်ခြင်း ပင်ဖြစ်သည်။ ရိုးရိုးနှင့် ရုင်းရုင်းပြောရပါမူ ထိုသို့ရောရောဆက်ဆံတတ်ခြင်းထက် ကာမခံစားမူအရသာကို မက်မက်မောမော လိုလားခံစားတတ်ပါသည်ဆိုလျှင် ပိုမှန်ပေလိမ့်မည် ဖြစ်ပါသည်။

ထိုသို့ခံစားမူကြောင့်ပိုလှသည်လား..လှလွန်းသောကြောင့် ထိုသို့ခံစားသည်လားတော့ သူမမှ လွဲ၍ မည်သူမှသိနိုင်မည်မဟုတ်ပါချေ။ ယနေ့မိုးလင်းကထဲက အိမ်ကထွက်၍ဆေးရုံသွား၊နေ့ခင်းဖက် စိန်ဂျွန်းဈေးတွင်ဆေးသွားဝယ်၊ညနေပြန်တော့ ဆေးခန်းဖွင့်နှင့်ဒေါ်တင်မမမှာ တနေ့လုံးပင်မနားရအောင်ရှိလေသည်။ အပြင်ဘက်တွင် လေပြေရူးက တသုန်သုန်တိုက်ခတ်လာသည်။ယခုမှပင် လူနာက စဲသွားတော့သည်။ ၈နာရီခွဲပြီမို့ တန်းပေါ်မှ မျက်နှာသုတ်ပုဝါကို ဆွဲယူရင်းဒေါ်တင်မမက ပြောလိုက်သည်။

‘ဦးညို..၈နာရီခွဲပြီ၊အားလုံး သိမ်းလိုက်တော့နော်’ ‘ဟုတ်ကဲ့ မမ’ ဦးညိုက ပြန်ဖြေရင်း ဆေးပုလင်းများကို နံရံကပ်ဘီဒိုထဲထည့်လိုက်သည်။ ထိုနောက် စားပွဲပေါ်မှ စာရွက်များ၊ ပစ္စည်းပစ္စယ များကိုအားလုံး သိမ်းဆည်း၍ အတန်ကြာသော အခါမှ ‘အားလုံး ပြီးပြီ မမ’ ‘အေး အေး တံခါးတွေ ပိတ်ထားနော်’ဒေါ်တင်မမက ပြောပြောဆိုဆို လက်ဆွဲအိတ်ကိုယူ၍ အခန်းအပြင်ဖက်သို့ ထွက်လိုက်သည်။ဦးညိုလည်း ဘီဒိုများကိုပိတ်၍ အခန်းအပြင်သို့ ထွက်လာကာ ‘ပြီးပြီ မမ .. သော့ပိတ်လိုက်တော့မယ်နော်’။

‘အေး အေး’ ဆေးခန်း သော့ပိတ်ပြီးသည်နှင့် နှစ်ယောက်သား ကားမှတ်တိုင်ရှိရာဖက်သို့ လမ်းလျှောက် လာခဲ့ကြလေသည်။ အိမ်သို့ပြန်ရောက်သည်နှင့် သားငယ်က ဆီးကြိုလာသည်။ သားငယ်ကို ချစ်စနိုး ယုယစွာဖြင့် ပွေ့ဖက်ရင်း ‘ကြီးကြီး မတွေ့ပါလား စုစု ‘ စုစု ကိုလှမ်းမေးလိုက်သည်။ ‘ဖွားဖွားကြီး စောစောကပဲ အိပ်ရာဝင် သွားတယ် အန်တီမမ’ ပြောပြောဆိုဆို စုစုက စာအိတ်လေးတအိတ်ကို လှမ်းပေးလိုက်သည်။ဒေါ်တင်မမက စာအိတ်ကို ဆွဲယူ၍ကြည့်လိုက်မိသည်။

ပြီးမှ ‘ဘာမှာ သွားသေးလဲ စုစု ‘ ‘တခြားတော့ ဘာမှမမှာမသွားဘူး ။ အန်တီမမ လာရင်ဆက်ဆက်ပေးပေးပါ လို့တော့ပြောသွားတယ်’ဒေါ်တင်မမ ခေါင်းကို တဆပ်ဆပ်ညိမ့်မိသည်။ နောက်တော့ ဆက်တီခုံပေါ် ထိုင်ချလိုက်ရင်း စာအိတ်ကို ဖွင့်ဖေါက်လိုက်သည်။ စာကို အစမှအဆုံးဖတ်ပြီးသည်နှင့်ဒေါ်တင်မမ ထိုင့်ရာမှ ထလျှက် အခန်းတွင်းသို့ ဝင်သွားလေတော့သည်။ အပြင်ဖက်တွင် မှောင်မိုက်၍တိတ်ဆိတ်နေပြီ။ ဆယ်နာရီခွဲသည် အထိ အိမ်ရေု့ဧည့်ခန်းတွင်ဒေါ်တင်မမတယောက်ထဲ ထိုင်းရင်းစာဖတ်နေမိသည်။

ထိုစဉ် ‘ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက်’ ညင်သာသော တံခါးခေါက်သံက ခပ်ခပ်ပေါ်ထွက်လာသည်။ဒေါ်တင်မမက ဖြေးညှင်းစွာ လှမ်းလျှက် တံခါးပေါက်မှန်ပေါက်လေးမှ အပြင်သို့ ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ပြီးမှ တံခါးကိုဆွဲဖွင့်ပေးလိုက်ရာ နူတ်ဆက်သော အပြုံးဖြင့် ကိုရဲက စကားစလာသည်။ ‘ဒေါ်တင်မမ မအိပ်သေးဘူးလား’ဒေါ်တင်မမက မျက်နှာကိုပြုံးလျှက် ခေါင်းကို တချက်မျှခါရမ်းလိုက်ရာ ဧည့်ခန်းမီးဝါဝါအောက်ဝယ် သူမ၏နက်မှောင်သော ဆံစလေးများက ပျံဝဲသွားလေသည်။

ဒေါ်တင်မမက ကိုရဲလက်မောင်း တဖက်ကို ကနွဲ့ကရ လှမ်းဆွဲပြီး အိမ်ခန်းတွင်းသို့ခေါ်ကာ တံခါးဂျက်ကို ပြန်ပိတ်လိုက်လေသည်။ မကြာမှီပင် အိမ်ရေု့ဧည့်ခန်းမီးကိုပိတ်လျှက် သူမ၏အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်ခဲ့ကြလေသည်။ အခန်းထဲသို့ရောက်သည်နှင့် ကိုရဲကလက်ထဲမှ စက္ကူအိတ်နှင့်ထည့်လာသော ပစ္စည်းများကိုဒေါ်တင်မမထံ လှမ်းပေးလိုက်သည်။ထို့နောက်အိပ်ထဲမှ အထုပ်များကို ချနေသည့် သူမ၏ပြေပြစ်နုရွသော ကိုယ်လုံးအား စူးစူးရဲရဲ ငေးကြည့်နေမိလေသည်။

တကယ်တော့ ကိုရဲလဲ ဒေါက်တာတယောက်ဖြစ်ပါသည်။ နာမည်အရင်းကတော့ နောင်ရဲဖြစ်သည်။ လွန်ခဲ့သော ၂ နှစ်က ဆေးခန်းတခုတွင်ရင်းနှီးခဲ့ကြသည်။ဒေါ်တင်မမနှင့် ကိုဝင်းမောင်တို့ လင်မယားကွဲခဲ့ကြပြီးနောက် တဖြည်းဖြည်းနှင့် ရင်းနှီးမူမှ အလိုဆန္ဒနောက်သို့လိုက်ခဲ့ကြသည်။ ရမက်ကြီးပုံချင်း တူညီသော သူတို့နှစ်ယောက်အဖို့ တဒင်္ဂတခဏ ပျော်မွေ့နေသည်ကတော့ အမှန်ပင်။ ကိုရဲကဒေါ်တင်မမ၏ ခွေရစ်နေသော ဆံပင်လိူင်းတို့ကြားမှ မျက်ဝန်းနက်နှင့် သွယ်ဝိုင်းသော မျက်နှာ၏အလှကို စေ့စေ့ကြည့်နေမိသည်။

‘ရော့ ကိုရဲ’ ရုတ်တရက်ဒေါ်တင်မမပေးသော ဝိုင်ဖန်ခွက်ကို လှမ်းယူပြီး တငုံမော့ကာ စားပွဲပေါ်ပြန်တင်လိုက်သည်။ပြီးနောက် သူမ၏လက်မောင်းတစ်တစ်ကို လှမ်းဆွဲရင်း ‘ဒေါ်တင်မမ … ကိုရဲကို သတိမရဘူးလားဟင်’ ကိုရဲအမေးကိုဒေါ်တင်မမက ပြုံးရင်း သူမလက်ညှိးကို ပါးစပ်နားကပ်ရင်း ‘ရူး..တိုးတိုး’ ဟုပြောလိုက်လေသည်။ ထိုအခါ အားမလိုအားမရဖြစ်လာသော ကိုရဲကဒေါ်တင်မမ လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း ရင်ခွင်ထဲသို့ဆွဲသွင်းလိုက်ရာသူမကလည်း အလိုက်သင့်လေးပါသွားပြီး ကိုယ်ရဲပခုံး ကိုဖက်ထားမိလေသည်။

ခဏမျှ ဖက်ထားရင်း ကိုရဲကဒေါ်တင်မမ၏ နူတ်ခမ်းနီတွဲတွဲလေးအား ဖမ်း၍ အမှတ်မထင်စုပ်ငုံလိုက်ရာ ‘အင့်’ အသံတချက်သာပေါ်လာပြီးဒေါ်တင်မမမှာ ကိုရဲရင်ခွင်ထဲသို့ပျော့ခွေသွားသည်။ ကိုရဲက မလွတ်စုပ်ထားရင်း သူမ၏ကိုယ်ပေါ်ရှိညဝတ်အကျၤီပါးပါးလေးမှ ကြယ်သီးများအား တလုံးချင်း ဖြုတ်ပေးလိုက်လေသည်။ နောက်တော့ နှစ်ဦးသား ကုတင်ပေါ်သို့ထိုင်ချပြီး တယောက်နှင့်တယောက် အဝတ်အစားများကို ချွတ်ပေးလိုက်ကြသည်။

နောက်ဆုံး ပက်လက်ကလေးဖြစ်နေသည့်ဒေါ်တင်မမ ကိုယ်ပေါ်မှ နောက်ဆုံးကျန်ရှိနေသော အတွင်းခံ ဘောင်းဘီဖြူဖြူလေးကို ကိုရဲကအသာကလေး ဆွဲယူချွတ်ပေးလိုက်လေသည်။ အခုတော့ ကိုရဲရော၊ဒေါ်တင်မမရာ နှစ်ယောက်စလုံးကိုယ်ပေါ်တွင် ဘာမျှမရှိတော့။ အခန်းထောင့် စားပွဲမှ ညအိပ်မီးလုံး အလင်းရောင်ပြာပြာလေးကဒေါ်တင်မမတကိုယ်လုံးအား အရှိကိုအရှိအတိုင်း ဖေါ်ပြနေလေသည်။ ဖြူဖွေးနေသော ကိုယ်လုံးပေါ်မှ အဝင်းသားမြင်နေရသော နို့ကြီးနှစ်လုံးမှာ တင်းနေသည်။

ပေါင်လုံးတစ်တစ်ကြီးနှစ်ခုကြားမှ မောက်ကြွနေသော ဆီးခုံဖေါင်းဖေါင်းကြီးမှာ မဲနက်သောအမွှေးများဖြင့်အုပ်လျှက် အတော်ပင်အသဲယားချင်စရာ ကောင်းနေတော့သည်။ ကိုရဲလည်း အခုတော့စိတ်ကိုဘယ်လိုမှ ထိန်းချုပ်မနိုင်တော့..ဒေါ်တင်မမ၏ အိတွဲသော နူတ်ခမ်းအစုံကို ဆွဲ၍စုပ်ယူလိုက်ရင်း လက်နှစ်ဖက်က သူမ၏ကျောပြင်နုနုတခုလုံးအား ပွတ်သပ်ရင်းတဖြေးဖြေးချင်း အောက်ဖက်ကိုရောက်ရှိသွားသည်။ နောက်တော့ နူးအိသောဖင်ကြီးနှစ်လုံးအား အသာအယာပွတ်ပေးရင်း။

ပေါင်အတွင်းသားကြားထဲသို့ လက်ခလယ်ဖြင့် မသိမသာပွတ်ဆွဲလိုက်ရာဒေါ်တင်မမမှာ တအင်းအင်းညည်းလျှက် ပေါင်ဖွေးဖွေးကြီးတလုံးအား မသိမသာ မ၍ ပေးလိုက်လေသည်။ ကိုရဲ၏လက်ဖြင့် အပွတ်ခံနေရသောဒေါ်တင်မမ၏ စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းသားတလျှောက်တွင် အရည်များစိမ့်ကျလာလေသည်။ဒေါ်တင်မမကလည်း ကိုရဲ၏ကျောပြင်ကို တင်းနေအောင်ဖက်ထားရင်း တကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ် တုန်လာသည်။ နောက်တော့ သူမ၏ဗိုက်သားပြင်တွင် ထိုးကပ်နေသော ကိုရဲ၏လီးကြီးကို ရုတ်တရက်လှမ်းကိုင်လိုက်သည်။

မာကျောတောင့်တင်းနေသော လီးကြီးအား သွယ်လျှလျှလက်ချောင်းလေးများဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ထားရင်းမှ မို့ဖေါင်းနေသော သူမ၏ဆီးခုံဆီသို့ ကပ်ပေးလိုက်သည်။ ကိုရဲက တစောင်းလှဲနေရာမှ သူမ၏ကိုယ်လုံးပေါ်တက်ခွလိုက်ပြီး လည်တံစင်းစင်းလေးအား ငုံစုပ်လိုက်ရာ.. ‘အား…ကိုရဲရယ်…အို..’ တိုးညှင်းစွာ ရေရွတ်ရင်း ကိုရဲ၏ကျောပြင်အား အတင်းပင်ဖက်တွယ်ထားလိုက်လေသည်။ ထို့နောက် သူမ၏ပေါင်လုံးဖွေးဖွေးကြီးနှစ်လုံးအား ခပ်ကားကားလုပ်လိုက်ရင်း။

ကိုရဲ၏ လီးတောင်တောင်ကြီးကိုဆုပ်ကိုင်လျှက် စောက်ရည်များ ရွဲနစ်နေသော သူမ၏စောက်ဖုတ်အဝ သို့တေ့ပေးလိုက်လေသည်။ ကိုရဲကသူ၏ လီးကြီးကို အထဲမသွင်းသေးဘဲနီရဲနေသော ဒစ်ဖူးကြီးဖြင့် စောက်ပတ်နူတ်ခမ်းသားများကို ပွတ်ဆွဲပေးရင်းဒေါ်တင်မမ၏ နို့ကြီးအားစုပ်ယူလိုက်လေသည်။ ‘အား ..အား…ဟင်း..ဟင်း..’ဒေါ်တင်မမ မှာတကိုယ်လုံးကော့ပျံတက်လာသည်။ ကိုရဲလက်တဖက်က နို့တလုံးကိုဆုပ်ညှစ်နယ်ရင်း နို့သီးလေးကိုလျှာဖျားဖြင့် တို့ထိပေးနေပြန်သည်။

ဒေါ်တင်မမမှာ မနေနိုင်တော့ပြီမို့ ဖင်ဖြူကြီးနှစ်လုံးကိုဖြဲလျှက် ကိုရဲ၏ခါးပေါ်သို့ ပေါင်ကိုချိတ်တင်လိုက်ပြီး အောက်မှကော့ပေးလိုက်လေရာ ကိုရဲ၏လီးထိပ်ဖူးကြီးမှာ သူမ၏အတွင်းသို့ တထစ်ခန့်ဝင်သွားလေသည်။ ‘အား..ကိုရဲရယ်..မသွယ်မနေတတ်တော့ဘူး.. အို…ယားလာပြီ’ ကိုရဲလည်းမနေသာတော့။ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် သူမ၏ဖင်ကြီးနှစ်လုံးအား ဆုပ်ကိုင်ရင်း သူ၏လီးတန်ကြီးကိုဆွဲ၍ စောက်ဖုတ်ကြီးအတွင်းသို့ အသာအယာဖိကပ်၍ ထိုးသွင်းလိုက်လေသည်။

ဒေါ်တင်မမမှာ ပါးစပ်ကလေး ဟလျှက်တချက်မျှကော့တက်သွားပြီး ခေါင်းရင်းဖက်မှ ခေါင်းအုံးအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် တင်းကြပ်စွာဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။ ကိုရဲက သူ၏လီးတံကြီးအား တချက်ချင်း အသာအယာပင် အဆုံးထိအောင်ထိုးထည့်လိုက်တိုင်းဒေါ်တင်မမ နူတ်ဖျားမှ တ အင်းအင်း ညီးညူသံက အဆက်မပြတ်ပေါ်လာလေသည်။ ကိုရဲ၏ မာကျော တောင့်တင်းလှသော လီးကြီးကလည်း သူမ၏တောင်တက်ပြူးထွက်နေသော စောက်စိအား မထိတထိပွတ်ဆွဲနေသည်မို့။

ဖေါ်မပြနိုင်သော ရသာထူးကိုနှစ်ယောက်သား ခံစားနေကြလေသည်။ ‘ဗြွတ် ဗြွတ်….အင်း အင်း အား..အာ…’ဒေါ်တင်မမ၏ ဖြူဖွေးတင်းကားနေသော ဖင်ကြီးနှစ်လုံးအား ဆုပ်မရင်း အချက်လေးဆယ်ခန့် မှန်မှန်လိုးပေးလိုက်ရာ ..ကိုရဲက လီကြီးဆောင့်အထည့် ..သူမကလည်း စောက်ပတ်အတွင်းနူတ်ခမ်းသားများဖြင့် လီးကြီးအား စုပ်ညှစ်လိုက်ဖြင့်တက်ညီညီစခန်းသွားရင်း ကာမအရသာကို အားရပါးရခံစားနေကြလေသည်။

‘အိုး..အား..ကိုရဲ..မသွယ်ပြီးတော့မယ်..နာနာလေး ဆောင့်လိုးပေးစမ်းပါ….မနေနိုင်တော့ဘူး…ဟင်း..ဟင်း..’ဒေါ်တင်မမ၏ တဏှာသံဖြင့် ခပ်နွဲ့နွဲ့ညည်းသံ အဆုံးမှာ ကိုရဲလီးထိပ်ကြီးမှာ ပူကနဲဖြစ်သွားပြီး သုတ်ရေ ပူပူများကို ပျစ်ကနဲနဲ ပျစ်ကနဲ ပန်းထုတ်ရင်း လီးကြီးကိုဒေါ်တင်မမ၏ စောက်ဖုတ်တဆုံးထိုးထည့်ကာ ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်ဖြင့် သူမ၏ကိုယ်ပေါ်သို့ စိုက်ကျသွားလေတော့သည်…..ပြီးပါပြီ

 

Zawgyi

 

ေဖာ္မျပႏိုင္ေသာအရသာ

ေဒၚတင္မမက သံပန္းတံခါးကို လူပ္ကိုင္ရင္း အိမ္ထဲသို႔လွမ္းေခၚလိုက္သည္။ ‘စုစုေရ…စုစု’ ‘ရွင္၊ လာပါၿပီအန္တီမမ’ ေျပာသံႏွင့္အတူ အသက္၁၃ႏွစ္ခန႔္ မိန္းခေလးတဦးအိမ္ေရွ႕သို႔ ေျပးထြက္လာသည္။ ‘ဘာလုပ္ေနလဲ စုစု’ ‘မီးပူတိုက္ေနတာပါ အန္တီမမ’ မိန္းကေလးက ရိုေသစြာျပန္ေျဖရင္း တံခါးေသာ့ကိုဖြင့္ေပးလိုက္ေလသည္။ ေဒၚတင္မမက လက္ဆြဲအိတ္ကို ဆြဲလၽွက္သူ႔အခန္းတြင္းသို႔ ဝင္သြားေလရာ စုစုလည္းတံခါးကိုပိတ္၍ ေသာ့ခတ္ကာ အိမ္အတြင္းဖက္သို႔ ဝင္သြားေလသည္။

ထိုအခိုက္.. ‘ကလင္..ကလင္..ကလင္’ တယ္လီဖုန္းျမည္သံေၾကာင့္ အခန္းထဲမွ ေဒါက္တာတင္မမေျပးထြက္လာၿပီး ဖုံးကိုေကာက္ကိုင္လိုက္ေလသည္။ ‘ဟဲလို ..ေျပာပါရွင္’ ညင္သာစြာေမးလိုက္သည္၊ ေနာက္ေတာ့မွ ျပဳံးရႊင္စြာျဖင့္ ‘ေအာ္.. ကိုရဲလား .. ေျပာေလ’ေဒၚတင္မမက ေျပာလိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ခဏၾကာတိတ္ဆိတ္သြားၿပီးမွ ‘အဟင္းဟင္း .. ဟင္း..ဟင္..ကိုရဲရယ္..’ေဒၚတင္မမ၏ ရယ္သံလြင္လြင္ေလးမွာ အခန္းတခန္းလုံး ပ်႕ံႏွံသြားေလသည္။

ဧည့္ခန္းဆီမွာ သာယာေသာ နာရီသံ ၉ခ်က္ႏွင့္အတူ ညသည္လည္းပို၍တိတ္ဆိတ္သြားေလသည္။ေဒၚတင္မမမွာ ဆရာဝန္မတေယာက္ျဖစ္သည္။ၿမိဳ႕ထဲမွာ ဒုတိယတိုက္ခန္းတခန္းတြင္ေနထိုင္၍ သူမႏွင့္အတူအသက္၆ဝ ခန႔္ အေဒၚတေယာက္ ႏွင့္ ၄ႏွစ္အရြယ္သားေလးတဦးအျပင္ စုစုဆိုေသာ အိမ္ေဖၚမေလး တေယာက္တို႔ပါရွိေလသည္။ သူမ၏ခင္ပြန္းမွာ ကို၀င္းေမာင္ဆိုသူျဖစ္၍ လြန္ခဲ့ေသာ ၂ ႏွစ္ေလာက္ကမွ အီမ္တြင္းေရးျပသာနာမ်ားေၾကာင့္ သူတို႔အိမ္ေထာင္ေရးမွာ ျပတ္စဲခဲ့ၾကသည္။

ကို၀င္းေမာင္က ေယာက္်ားေလးမ်ားႏွင့္ အေရာတဝင္ေနေသာေဒၚတင္မမအား တဖက္သပ္လမ္းခြဲခဲ့ေလသည္။ေဒၚတင္မမမွာ ၿမိဳ႕ျပင္ရပ္ကြက္တခုတြင္ ညေနပိုင္းေဆးခန္းဖြင့္၍ ညစဥ္ ၉နာရီ ခန႔္တြင္မွ အီမ္သို႔ျပန္၍ အနားယူရသည္။ လိမ္မာေရးျခားရွိေသာအိမ္ေဖၚမေလး စုစုေၾကာင့္သာေဒၚတင္မမမွာ သက္သာရာ ရ ေနသည္မို႔ စုစုကို သူမကခ်စ္လည္းခ်စ္သည္..အလိုလည္းလိုက္သည္။ စုစုကလည္းသေဘာေကာင္းေသာေဒၚတင္မမကို လိုေလေသးမရွိေအာင္ ျပဳစုလုပ္ကိုင္ေပးေလသည္။

တကယ္ေတာ့ေဒၚတင္မမမွာ အသက္ ၃၁ ႏွစ္ခန႔္သာရွိေသးသည္မို႔ အရြယ္ကလည္းေကာင္းတုန္း အစိုေျပဆုံးအရြယ္ ျဖစ္ေနသည္။နဂိုကမွ ျဖဴဝင္းေသာ အသားအေရေၾကာင့္ စိုစိုေျပေၿပ တစ္တစ္ရစ္ရစ္ရွိ့ရသည့္အထဲ ဖြင့္ကားမို႔ေမာက္၍ လွပေသာ ကိုယ္လုံးေၾကာင့္ ေယာက်္ားသားမ်ား အဖို႔ ေငးေမာ၍ ၾကည့္႐ူ႔ရေလာက္ေပသည္။ ေျဖာင့္စင္းေသာ ေပါင္တံမ်ားကေဒၚတင္မမ၏အလွကို ကူညီပ့ံပိုးေပးသေယာင္ေယာင္ ရွိေနသလို ျဖဴဝင္းျပည့္ၿဖိဳးေသာ လက္ေမာင္းေဖြးေဖြးမ်ားကလဲ သူမကိုပို၍ လွပေစသည္ဟုဆိုလၽွင္မမွားနိုင္ပါေပ။

ေဒၚတင္မမမွာ အေျပာအဆို အမူအရာ ကစ၍ ခ်ိဳသာပါသည္။ဆက္ဆံေရး ေျပျပစ္၍ ေဖၚေဖၚေရြေရြ ရွိတတ္သည္။ သို႔ေသာ္ အားနည္းခ်က္တခုကားရွိသည္။ ယင္းကား အျခားမဟုတ္၊ ဆန႔္က်င္ဘက္ လိင္ေယာက်္ားမ်ား အေပၚ ေရာေရာေႏွာေႏွာ ဆက္ဆံတတ္ျခင္း ပင္ျဖစ္သည္။ ရိုးရိုးႏွင့္ ႐ုင္း႐ုင္းေျပာရပါမူ ထိုသို႔ေရာေရာဆက္ဆံတတ္ျခင္းထက္ ကာမခံစားမူအရသာကို မက္မက္ေမာေမာ လိုလားခံစားတတ္ပါသည္ဆိုလၽွင္ ပိုမွန္ေပလိမ့္မည္ ျဖစ္ပါသည္။

ထိုသို႔ခံစားမူေၾကာင့္ပိုလွသည္လား..လွလြန္းေသာေၾကာင့္ ထိုသို႔ခံစားသည္လားေတာ့ သူမမွ လြဲ၍ မည္သူမွသိနိုင္မည္မဟုတ္ပါေခ်။ ယေန႔မိုးလင္းကထဲက အိမ္ကထြက္၍ေဆး႐ုံသြား၊ေန႔ခင္းဖက္ စိန္ဂၽြန္းေစ်းတြင္ေဆးသြားဝယ္၊ညေနျပန္ေတာ့ ေဆးခန္းဖြင့္ႏွင့္ေဒၚတင္မမမွာ တေန႔လုံးပင္မနားရေအာင္ရွိေလသည္။ အျပင္ဘက္တြင္ ေလေျပ႐ူးက တသုန္သုန္တိုက္ခတ္လာသည္။ယခုမွပင္ လူနာက စဲသြားေတာ့သည္။ ၈နာရီခြဲၿပီမို႔ တန္းေပၚမွ မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါကို ဆြဲယူရင္းေဒၚတင္မမက ေျပာလိုက္သည္။

‘ဦးညိဳ..၈နာရီခြဲၿပီ၊အားလုံး သိမ္းလိုက္ေတာ့ေနာ္’ ‘ဟုတ္ကဲ့ မမ’ ဦးညိဳက ျပန္ေျဖရင္း ေဆးပုလင္းမ်ားကို နံရံကပ္ဘီဒိုထဲထည့္လိုက္သည္။ ထိုေနာက္ စားပြဲေပၚမွ စာရြက္မ်ား၊ ပစၥည္းပစၥယ မ်ားကိုအားလုံး သိမ္းဆည္း၍ အတန္ၾကာေသာ အခါမွ ‘အားလုံး ၿပီးၿပီ မမ’ ‘ေအး ေအး တံခါးေတြ ပိတ္ထားေနာ္’ေဒၚတင္မမက ေျပာေျပာဆိုဆို လက္ဆြဲအိတ္ကိုယူ၍ အခန္းအျပင္ဖက္သို႔ ထြက္လိုက္သည္။ဦးညိဳလည္း ဘီဒိုမ်ားကိုပိတ္၍ အခန္းအျပင္သို႔ ထြက္လာကာ ‘ၿပီးၿပီ မမ .. ေသာ့ပိတ္လိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္’။

‘ေအး ေအး’ ေဆးခန္း ေသာ့ပိတ္ၿပီးသည္ႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္သား ကားမွတ္တိုင္ရွိရာဖက္သို႔ လမ္းေလၽွာက္ လာခဲ့ၾကေလသည္။ အိမ္သို႔ျပန္ေရာက္သည္ႏွင့္ သားငယ္က ဆီးႀကိဳလာသည္။ သားငယ္ကို ခ်စ္စနိုး ယုယစြာျဖင့္ ေပြ႕ဖက္ရင္း ‘ႀကီးႀကီး မေတြ႕ပါလား စုစု ‘ စုစု ကိုလွမ္းေမးလိုက္သည္။ ‘ဖြားဖြားႀကီး ေစာေစာကပဲ အိပ္ရာဝင္ သြားတယ္ အန္တီမမ’ ေျပာေျပာဆိုဆို စုစုက စာအိတ္ေလးတအိတ္ကို လွမ္းေပးလိုက္သည္။ေဒၚတင္မမက စာအိတ္ကို ဆြဲယူ၍ၾကည့္လိုက္မိသည္။

ၿပီးမွ ‘ဘာမွာ သြားေသးလဲ စုစု ‘ ‘တျခားေတာ့ ဘာမွမမွာမသြားဘူး ။ အန္တီမမ လာရင္ဆက္ဆက္ေပးေပးပါ လို႔ေတာ့ေျပာသြားတယ္’ေဒၚတင္မမ ေခါင္းကို တဆပ္ဆပ္ညိမ့္မိသည္။ ေနာက္ေတာ့ ဆက္တီခုံေပၚ ထိုင္ခ်လိုက္ရင္း စာအိတ္ကို ဖြင့္ေဖါက္လိုက္သည္။ စာကို အစမွအဆုံးဖတ္ၿပီးသည္ႏွင့္ေဒၚတင္မမ ထိုင့္ရာမွ ထလၽွက္ အခန္းတြင္းသို႔ ဝင္သြားေလေတာ့သည္။ အျပင္ဖက္တြင္ ေမွာင္မိုက္၍တိတ္ဆိတ္ေနၿပီ။ ဆယ္နာရီခြဲသည္ အထိ အိမ္ေ႐ု႔ဧည့္ခန္းတြင္ေဒၚတင္မမတေယာက္ထဲ ထိုင္းရင္းစာဖတ္ေနမိသည္။

ထိုစဥ္ ‘ေဒါက္ ေဒါက္ ေဒါက္’ ညင္သာေသာ တံခါးေခါက္သံက ခပ္ခပ္ေပၚထြက္လာသည္။ေဒၚတင္မမက ေျဖးညႇင္းစြာ လွမ္းလၽွက္ တံခါးေပါက္မွန္ေပါက္ေလးမွ အျပင္သို႔ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္သည္။ၿပီးမွ တံခါးကိုဆြဲဖြင့္ေပးလိုက္ရာ ႏူတ္ဆက္ေသာ အျပဳံးျဖင့္ ကိုရဲက စကားစလာသည္။ ‘ေဒၚတင္မမ မအိပ္ေသးဘူးလား’ေဒၚတင္မမက မ်က္ႏွာကိုျပဳံးလၽွက္ ေခါင္းကို တခ်က္မၽွခါရမ္းလိုက္ရာ ဧည့္ခန္းမီးဝါဝါေအာက္ဝယ္ သူမ၏နက္ေမွာင္ေသာ ဆံစေလးမ်ားက ပ်ံဝဲသြားေလသည္။

ေဒၚတင္မမက ကိုရဲလက္ေမာင္း တဖက္ကို ကႏြဲ႕ကရ လွမ္းဆြဲၿပီး အိမ္ခန္းတြင္းသို႔ေခၚကာ တံခါးဂ်က္ကို ျပန္ပိတ္လိုက္ေလသည္။ မၾကာမွီပင္ အိမ္ေ႐ု႔ဧည့္ခန္းမီးကိုပိတ္လၽွက္ သူမ၏အိပ္ခန္းထဲသို႔ ဝင္ခဲ့ၾကေလသည္။ အခန္းထဲသို႔ေရာက္သည္ႏွင့္ ကိုရဲကလက္ထဲမွ စကၠဴအိတ္ႏွင့္ထည့္လာေသာ ပစၥည္းမ်ားကိုေဒၚတင္မမထံ လွမ္းေပးလိုက္သည္။ထို႔ေနာက္အိပ္ထဲမွ အထုပ္မ်ားကို ခ်ေနသည့္ သူမ၏ေျပျပစ္ႏုရြေသာ ကိုယ္လုံးအား စူးစူးရဲရဲ ေငးၾကည့္ေနမိေလသည္။

တကယ္ေတာ့ ကိုရဲလဲ ေဒါက္တာတေယာက္ျဖစ္ပါသည္။ နာမည္အရင္းကေတာ့ ေနာင္ရဲျဖစ္သည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ၂ ႏွစ္က ေဆးခန္းတခုတြင္ရင္းႏွီးခဲ့ၾကသည္။ေဒၚတင္မမႏွင့္ ကို၀င္းေမာင္တို႔ လင္မယားကြဲခဲ့ၾကၿပီးေနာက္ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ရင္းႏွီးမူမွ အလိုဆႏၵေနာက္သို႔လိုက္ခဲ့ၾကသည္။ ရမက္ႀကီးပုံခ်င္း တူညီေသာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အဖို႔ တဒဂၤတခဏ ေပ်ာ္ေမြ႕ေနသည္ကေတာ့ အမွန္ပင္။ ကိုရဲကေဒၚတင္မမ၏ ေခြရစ္ေနေသာ ဆံပင္လိူင္းတို႔ၾကားမွ မ်က္ဝန္းနက္ႏွင့္ သြယ္ဝိုင္းေသာ မ်က္ႏွာ၏အလွကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ေနမိသည္။

‘ေရာ့ ကိုရဲ’ ႐ုတ္တရက္ေဒၚတင္မမေပးေသာ ဝိုင္ဖန္ခြက္ကို လွမ္းယူၿပီး တငုံေမာ့ကာ စားပြဲေပၚျပန္တင္လိုက္သည္။ၿပီးေနာက္ သူမ၏လက္ေမာင္းတစ္တစ္ကို လွမ္းဆြဲရင္း ‘ေဒၚတင္မမ … ကိုရဲကို သတိမရဘူးလားဟင္’ ကိုရဲအေမးကိုေဒၚတင္မမက ျပဳံးရင္း သူမလက္ညႇိးကို ပါးစပ္နားကပ္ရင္း ‘႐ူး..တိုးတိုး’ ဟုေျပာလိုက္ေလသည္။ ထိုအခါ အားမလိုအားမရျဖစ္လာေသာ ကိုရဲကေဒၚတင္မမ လက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္ကို ဆုပ္ကိုင္ရင္း ရင္ခြင္ထဲသို႔ဆြဲသြင္းလိုက္ရာသူမကလည္း အလိုက္သင့္ေလးပါသြားၿပီး ကိုယ္ရဲပခုံး ကိုဖက္ထားမိေလသည္။

ခဏမၽွ ဖက္ထားရင္း ကိုရဲကေဒၚတင္မမ၏ ႏူတ္ခမ္းနီတြဲတြဲေလးအား ဖမ္း၍ အမွတ္မထင္စုပ္ငုံလိုက္ရာ ‘အင့္’ အသံတခ်က္သာေပၚလာၿပီးေဒၚတင္မမမွာ ကိုရဲရင္ခြင္ထဲသို႔ေပ်ာ့ေခြသြားသည္။ ကိုရဲက မလြတ္စုပ္ထားရင္း သူမ၏ကိုယ္ေပၚရွိညဝတ္အက်ၤီပါးပါးေလးမွ ၾကယ္သီးမ်ားအား တလုံးခ်င္း ျဖဳတ္ေပးလိုက္ေလသည္။ ေနာက္ေတာ့ ႏွစ္ဦးသား ကုတင္ေပၚသို႔ထိုင္ခ်ၿပီး တေယာက္ႏွင့္တေယာက္ အဝတ္အစားမ်ားကို ခၽြတ္ေပးလိုက္ၾကသည္။

ေနာက္ဆုံး ပက္လက္ကေလးျဖစ္ေနသည့္ေဒၚတင္မမ ကိုယ္ေပၚမွ ေနာက္ဆုံးက်န္ရွိေနေသာ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီျဖဴျဖဴေလးကို ကိုရဲကအသာကေလး ဆြဲယူခၽြတ္ေပးလိုက္ေလသည္။ အခုေတာ့ ကိုရဲေရာ၊ေဒၚတင္မမရာ ႏွစ္ေယာက္စလုံးကိုယ္ေပၚတြင္ ဘာမၽွမရွိေတာ့။ အခန္းေထာင့္ စားပြဲမွ ညအိပ္မီးလုံး အလင္းေရာင္ျပာျပာေလးကေဒၚတင္မမတကိုယ္လုံးအား အရွိကိုအရွိအတိုင္း ေဖၚျပေနေလသည္။ ျဖဴေဖြးေနေသာ ကိုယ္လုံးေပၚမွ အဝင္းသားျမင္ေနရေသာ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးမွာ တင္းေနသည္။

ေပါင္လုံးတစ္တစ္ႀကီးႏွစ္ခုၾကားမွ ေမာက္ႂကြေနေသာ ဆီးခုံေဖါင္းေဖါင္းႀကီးမွာ မဲနက္ေသာအေမႊးမ်ားျဖင့္အုပ္လၽွက္ အေတာ္ပင္အသဲယားခ်င္စရာ ေကာင္းေနေတာ့သည္။ ကိုရဲလည္း အခုေတာ့စိတ္ကိုဘယ္လိုမွ ထိန္းခ်ဳပ္မနိုင္ေတာ့..ေဒၚတင္မမ၏ အိတြဲေသာ ႏူတ္ခမ္းအစုံကို ဆြဲ၍စုပ္ယူလိုက္ရင္း လက္ႏွစ္ဖက္က သူမ၏ေက်ာျပင္ႏုႏုတခုလုံးအား ပြတ္သပ္ရင္းတေျဖးေျဖးခ်င္း ေအာက္ဖက္ကိုေရာက္ရွိသြားသည္။ ေနာက္ေတာ့ ႏူးအိေသာဖင္ႀကီးႏွစ္လုံးအား အသာအယာပြတ္ေပးရင္း။

ေပါင္အတြင္းသားၾကားထဲသို႔ လက္ခလယ္ျဖင့္ မသိမသာပြတ္ဆြဲလိုက္ရာေဒၚတင္မမမွာ တအင္းအင္းညည္းလၽွက္ ေပါင္ေဖြးေဖြးႀကီးတလုံးအား မသိမသာ မ၍ ေပးလိုက္ေလသည္။ ကိုရဲ၏လက္ျဖင့္ အပြတ္ခံေနရေသာေဒၚတင္မမ၏ ေစာက္ဖုတ္ႏူတ္ခမ္းသားတေလၽွာက္တြင္ အရည္မ်ားစိမ့္က်လာေလသည္။ေဒၚတင္မမကလည္း ကိုရဲ၏ေက်ာျပင္ကို တင္းေနေအာင္ဖက္ထားရင္း တကိုယ္လုံး တဆတ္ဆတ္ တုန္လာသည္။ ေနာက္ေတာ့ သူမ၏ဗိုက္သားျပင္တြင္ ထိုးကပ္ေနေသာ ကိုရဲ၏လီးႀကီးကို ႐ုတ္တရက္လွမ္းကိုင္လိုက္သည္။

မာေက်ာေတာင့္တင္းေနေသာ လီးႀကီးအား သြယ္လၽွလၽွလက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ထားရင္းမွ မို႔ေဖါင္းေနေသာ သူမ၏ဆီးခုံဆီသို႔ ကပ္ေပးလိုက္သည္။ ကိုရဲက တေစာင္းလွဲေနရာမွ သူမ၏ကိုယ္လုံးေပၚတက္ခြလိုက္ၿပီး လည္တံစင္းစင္းေလးအား ငုံစုပ္လိုက္ရာ.. ‘အား…ကိုရဲရယ္…အို..’ တိုးညႇင္းစြာ ေရရြတ္ရင္း ကိုရဲ၏ေက်ာျပင္အား အတင္းပင္ဖက္တြယ္ထားလိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ သူမ၏ေပါင္လုံးေဖြးေဖြးႀကီးႏွစ္လုံးအား ခပ္ကားကားလုပ္လိုက္ရင္း။

ကိုရဲ၏ လီးေတာင္ေတာင္ႀကီးကိုဆုပ္ကိုင္လၽွက္ ေစာက္ရည္မ်ား ရြဲနစ္ေနေသာ သူမ၏ေစာက္ဖုတ္အဝ သို႔ေတ့ေပးလိုက္ေလသည္။ ကိုရဲကသူ၏ လီးႀကီးကို အထဲမသြင္းေသးဘဲနီရဲေနေသာ ဒစ္ဖူးႀကီးျဖင့္ ေစာက္ပတ္ႏူတ္ခမ္းသားမ်ားကို ပြတ္ဆြဲေပးရင္းေဒၚတင္မမ၏ နို႔ႀကီးအားစုပ္ယူလိုက္ေလသည္။ ‘အား ..အား…ဟင္း..ဟင္း..’ေဒၚတင္မမ မွာတကိုယ္လုံးေကာ့ပ်ံတက္လာသည္။ ကိုရဲလက္တဖက္က နို႔တလုံးကိုဆုပ္ညႇစ္နယ္ရင္း နို႔သီးေလးကိုလၽွာဖ်ားျဖင့္ တို႔ထိေပးေနျပန္သည္။

ေဒၚတင္မမမွာ မေနနိုင္ေတာ့ၿပီမို႔ ဖင္ျဖဴႀကီးႏွစ္လုံးကိုျဖဲလၽွက္ ကိုရဲ၏ခါးေပၚသို႔ ေပါင္ကိုခ်ိတ္တင္လိုက္ၿပီး ေအာက္မွေကာ့ေပးလိုက္ေလရာ ကိုရဲ၏လီးထိပ္ဖူးႀကီးမွာ သူမ၏အတြင္းသို႔ တထစ္ခန႔္ဝင္သြားေလသည္။ ‘အား..ကိုရဲရယ္..မသြယ္မေနတတ္ေတာ့ဘူး.. အို…ယားလာၿပီ’ ကိုရဲလည္းမေနသာေတာ့။ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ သူမ၏ဖင္ႀကီးႏွစ္လုံးအား ဆုပ္ကိုင္ရင္း သူ၏လီးတန္ႀကီးကိုဆြဲ၍ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးအတြင္းသို႔ အသာအယာဖိကပ္၍ ထိုးသြင္းလိုက္ေလသည္။

ေဒၚတင္မမမွာ ပါးစပ္ကေလး ဟလၽွက္တခ်က္မၽွေကာ့တက္သြားၿပီး ေခါင္းရင္းဖက္မွ ေခါင္းအုံးအား လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ တင္းၾကပ္စြာဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္သည္။ ကိုရဲက သူ၏လီးတံႀကီးအား တခ်က္ခ်င္း အသာအယာပင္ အဆုံးထိေအာင္ထိုးထည့္လိုက္တိုင္းေဒၚတင္မမ ႏူတ္ဖ်ားမွ တ အင္းအင္း ညီးညဴသံက အဆက္မျပတ္ေပၚလာေလသည္။ ကိုရဲ၏ မာေက်ာ ေတာင့္တင္းလွေသာ လီးႀကီးကလည္း သူမ၏ေတာင္တက္ျပဴးထြက္ေနေသာ ေစာက္စိအား မထိတထိပြတ္ဆြဲေနသည္မို႔။

ေဖၚမျပနိုင္ေသာ ရသာထူးကိုႏွစ္ေယာက္သား ခံစားေနၾကေလသည္။ ‘ႁဗြတ္ ႁဗြတ္….အင္း အင္း အား..အာ…’ေဒၚတင္မမ၏ ျဖဴေဖြးတင္းကားေနေသာ ဖင္ႀကီးႏွစ္လုံးအား ဆုပ္မရင္း အခ်က္ေလးဆယ္ခန႔္ မွန္မွန္လိုးေပးလိုက္ရာ ..ကိုရဲက လီႀကီးေဆာင့္အထည့္ ..သူမကလည္း ေစာက္ပတ္အတြင္းႏူတ္ခမ္းသားမ်ားျဖင့္ လီးႀကီးအား စုပ္ညႇစ္လိုက္ျဖင့္တက္ညီညီစခန္းသြားရင္း ကာမအရသာကို အားရပါးရခံစားေနၾကေလသည္။

‘အိုး..အား..ကိုရဲ..မသြယ္ၿပီးေတာ့မယ္..နာနာေလး ေဆာင့္လိုးေပးစမ္းပါ….မေနနိုင္ေတာ့ဘူး…ဟင္း..ဟင္း..’ေဒၚတင္မမ၏ တဏွာသံျဖင့္ ခပ္ႏြဲ႕ႏြဲ႕ညည္းသံ အဆုံးမွာ ကိုရဲလီးထိပ္ႀကီးမွာ ပူကနဲျဖစ္သြားၿပီး သုတ္ေရ ပူပူမ်ားကို ပ်စ္ကနဲနဲ ပ်စ္ကနဲ ပန္းထုတ္ရင္း လီးႀကီးကိုေဒၚတင္မမ၏ ေစာက္ဖုတ္တဆုံးထိုးထည့္ကာ ဆန႔္ငင္ဆန႔္ငင္ျဖင့္ သူမ၏ကိုယ္ေပၚသို႔ စိုက္က်သြားေလေတာ့သည္…..ျပီးပါျပီ